Η Ελλάδα αντιμέτωπη με την “τέλεια καταιγίδα”; Οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν αλλάζουν δεδομένα και αποδομούν την έτσι κι αλλιώς αδύναμη “ελληνική ανάλυση” περί “απομονωμένης Τουρκίας” αλλά και τις ψευδαισθήσεις για τα αποτελέσματα των συμμαχιών μας.
Από: militaire.gr
Η επικράτηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, δίνει στην Τουρκία πρωταγωνιστικό ρόλο, πολύ μεγαλύτερο από αυτόν της φύλαξης του αεροδρομίου της Καμπούλ, που είχε συμφωνηθεί μεταξύ Μπάϊντεν και Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει κάνει ήδη “επίδειξη δύναμης”, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του προνομιακού συνομιλητή των Ταλιμπάν.
Η Τουρκία που έχει καλλιεργήσει μια ισχυρή συμμαχία με το Πακιστάν τον έτερο σημαντικό “παίκτη” των εξελίξεων, θα “πουλήσει” στην αμήχανη Δύση τις υπηρεσίες της ζητώντας προφανώς ανταλλάγματα:
•Χρήμα για να κρατήσει στο έδαφος της τους Αφγανούς πρόσφυγες που ήδη κατά χιλιάδες περνάνε τα σύνορα της.
•Ανταλλάγματα που θα περιλαμβάνουν ικανοποίηση των “αιτημάτων” της στη Μεσόγειο και φυσικά στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την Τουρκία σ΄ ένα ακόμη πιο δύσκολο και επικίνδυνο περιβάλλον. Οι συμμαχίες στις οποίες είχε ποντάρει πολλά αν όχι τα πάντα, δεν λειτούργησαν ως τώρα που η Τουρκία παρουσιαζόταν ως “πονοκέφαλος” για τη Δύση. Μπορούμε να φανταστούμε εύκολα ότι θα αδρανοποιηθούν πλήρως τώρα που η Τουρκία δείχνει απαραίτητη στο απίστευτο μπλέξιμο που προκάλεσαν οι ΗΠΑ στην περιοχή.
Σε ποιους να στηριχθεί η Ελλάδα; Στους Ευρωπαίους που μέχρι πρόσφατα εκτιμούσαν ότι “είναι απίθανο να επικρατήσουν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν”; Το έχει δηλώσει ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας Χ.Μάας, την παραίτηση του οποίου ζητά η αντιπολίτευση.
Στους Αμερικανούς η αξιοπιστία των οποίων αμφισβητείται σ΄ όλο τον πλανήτη;
Στη Ρωσία και στην Κίνα, με τις οποίες κατ΄ εντολή των Αμερικανών έχουμε “τυπικές σχέσεις”;
Είναι μάλλον ώρα η ελληνική εξωτερική πολιτική να αλλάξει. Είναι ώρα που δεν αρκούν μόνο τα λόγια αλλά θα χρειαστούν και πράξεις. Είναι ώρα να πάρουμε απόφαση ότι δε μπορεί να στοιχιζόμαστε άκριτα πίσω από κάθε απόφαση της ΕΕ ,δηλαδή της Γερμανίας.
Γνωρίζουμε ότι κάποιοι στη σημερινή κυβέρνηση δυσανασχετούν και μόνο στη σκέψη ότι πρέπει να “αντιμιλήσουν” στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Παθαίνουν πανικό σκεπτόμενοι το ενδεχόμενο να θέσουν βέτο σε αποφάσεις τους. Δε μπορούν να διανοηθούν ότι είναι ποτέ δυνατό η Ελλάδα να πάει κόντρα σε “συμμάχους” και “φίλους” οι οποίοι “δε μπορεί κάποια στιγμή θα μας δικαιώσουν”, όπως θέλουν να πιστεύουν ,χωρίς να είναι βέβαιο ότι έχουν πείσει μ΄ αυτό το παραμύθι ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό. Όμως όλα αυτά δεν έχουν πια σημασία. Η κατάσταση έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για “φοβικούς” και “υποτακτικούς”. Η Ελλάδα οφείλει να χαράξει δική της πολιτική για να διαφυλάξει τα συμφέροντα της. Κι αυτό απαιτεί αποφασιστικότητα και “κόκκινες γραμμές” όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις.
Για να γίνει αυτό απαιτείται “ενιαίο εσωτερικό ατσάλινο μέτωπο” όλων των πολιτικών δυνάμεων .Κι αυτό αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης η οποία δε μπορεί να έχει παράπονο από κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης σ΄ ότι αφορά στα εθνικά θέματα. Η στάση που έχουν τηρήσει χαρακτηρίζεται υποτονική παρά τα όσα δυσμενή έχουν γίνει στα ελληνοτουρκικά.
Γι΄ αυτό και απαιτείται η δημιουργία ενός ουσιαστικού μετώπου που θα στηρίξει τις ελληνικές θέσεις οι οποίες εκ των πραγμάτων θα ΄ναι αντίθετες μ΄ αυτές των “δυτικών μας φίλων και συμμάχων”. Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα σπεύσουν να “χαϊδέψουν” την Τουρκία μετά από τα κατορθώματα τους στο Αφγανιστάν και δεν θα διστάσουν να μας κάνουν Ιφιγένεια. Ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι αυτό δεν θα συμβεί και ότι είμαστε διατεθειμένοι να προσθέσουμε προβλήματα στην ατζέντα τους.
Η επικράτηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, δίνει στην Τουρκία πρωταγωνιστικό ρόλο, πολύ μεγαλύτερο από αυτόν της φύλαξης του αεροδρομίου της Καμπούλ, που είχε συμφωνηθεί μεταξύ Μπάϊντεν και Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει κάνει ήδη “επίδειξη δύναμης”, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του προνομιακού συνομιλητή των Ταλιμπάν.
Η Τουρκία που έχει καλλιεργήσει μια ισχυρή συμμαχία με το Πακιστάν τον έτερο σημαντικό “παίκτη” των εξελίξεων, θα “πουλήσει” στην αμήχανη Δύση τις υπηρεσίες της ζητώντας προφανώς ανταλλάγματα:
•Χρήμα για να κρατήσει στο έδαφος της τους Αφγανούς πρόσφυγες που ήδη κατά χιλιάδες περνάνε τα σύνορα της.
•Ανταλλάγματα που θα περιλαμβάνουν ικανοποίηση των “αιτημάτων” της στη Μεσόγειο και φυσικά στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την Τουρκία σ΄ ένα ακόμη πιο δύσκολο και επικίνδυνο περιβάλλον. Οι συμμαχίες στις οποίες είχε ποντάρει πολλά αν όχι τα πάντα, δεν λειτούργησαν ως τώρα που η Τουρκία παρουσιαζόταν ως “πονοκέφαλος” για τη Δύση. Μπορούμε να φανταστούμε εύκολα ότι θα αδρανοποιηθούν πλήρως τώρα που η Τουρκία δείχνει απαραίτητη στο απίστευτο μπλέξιμο που προκάλεσαν οι ΗΠΑ στην περιοχή.
Σε ποιους να στηριχθεί η Ελλάδα; Στους Ευρωπαίους που μέχρι πρόσφατα εκτιμούσαν ότι “είναι απίθανο να επικρατήσουν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν”; Το έχει δηλώσει ο ΥΠΕΞ της Γερμανίας Χ.Μάας, την παραίτηση του οποίου ζητά η αντιπολίτευση.
Στους Αμερικανούς η αξιοπιστία των οποίων αμφισβητείται σ΄ όλο τον πλανήτη;
Στη Ρωσία και στην Κίνα, με τις οποίες κατ΄ εντολή των Αμερικανών έχουμε “τυπικές σχέσεις”;
Είναι μάλλον ώρα η ελληνική εξωτερική πολιτική να αλλάξει. Είναι ώρα που δεν αρκούν μόνο τα λόγια αλλά θα χρειαστούν και πράξεις. Είναι ώρα να πάρουμε απόφαση ότι δε μπορεί να στοιχιζόμαστε άκριτα πίσω από κάθε απόφαση της ΕΕ ,δηλαδή της Γερμανίας.
Γνωρίζουμε ότι κάποιοι στη σημερινή κυβέρνηση δυσανασχετούν και μόνο στη σκέψη ότι πρέπει να “αντιμιλήσουν” στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Παθαίνουν πανικό σκεπτόμενοι το ενδεχόμενο να θέσουν βέτο σε αποφάσεις τους. Δε μπορούν να διανοηθούν ότι είναι ποτέ δυνατό η Ελλάδα να πάει κόντρα σε “συμμάχους” και “φίλους” οι οποίοι “δε μπορεί κάποια στιγμή θα μας δικαιώσουν”, όπως θέλουν να πιστεύουν ,χωρίς να είναι βέβαιο ότι έχουν πείσει μ΄ αυτό το παραμύθι ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό. Όμως όλα αυτά δεν έχουν πια σημασία. Η κατάσταση έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια για “φοβικούς” και “υποτακτικούς”. Η Ελλάδα οφείλει να χαράξει δική της πολιτική για να διαφυλάξει τα συμφέροντα της. Κι αυτό απαιτεί αποφασιστικότητα και “κόκκινες γραμμές” όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις.
Για να γίνει αυτό απαιτείται “ενιαίο εσωτερικό ατσάλινο μέτωπο” όλων των πολιτικών δυνάμεων .Κι αυτό αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης η οποία δε μπορεί να έχει παράπονο από κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης σ΄ ότι αφορά στα εθνικά θέματα. Η στάση που έχουν τηρήσει χαρακτηρίζεται υποτονική παρά τα όσα δυσμενή έχουν γίνει στα ελληνοτουρκικά.
Γι΄ αυτό και απαιτείται η δημιουργία ενός ουσιαστικού μετώπου που θα στηρίξει τις ελληνικές θέσεις οι οποίες εκ των πραγμάτων θα ΄ναι αντίθετες μ΄ αυτές των “δυτικών μας φίλων και συμμάχων”. Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα σπεύσουν να “χαϊδέψουν” την Τουρκία μετά από τα κατορθώματα τους στο Αφγανιστάν και δεν θα διστάσουν να μας κάνουν Ιφιγένεια. Ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι αυτό δεν θα συμβεί και ότι είμαστε διατεθειμένοι να προσθέσουμε προβλήματα στην ατζέντα τους.