Το Ολοκαύτωμα, γιατι περί αυτού πρόκειται, έχει υπεύθυνους

twitter.com/pyrosvestiki

Το βουνό το αγαπώ πάρα πολύ. Παιδί της πόλης, του κέντρου, χωρίς χωριό ήμουν ορειβάτης κατά την διάρκεια της εφηβείας μου. Εχω περπατήσει τα περισσότερα βουνά της Ελλάδας, έκανα και αναρρίχηση, σε εποχές που δεν ήταν μόδα. Δεν το λέω για να πω ότι κάτι έκανα, αλλά για να πω ότι την φύση την έχω φάει με το κουτάλι σε χαράδρες, φαράγγια, βράχια και εκεί που δεν πάει άνθρωπος. Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που είναι ακόμη πιο βουνίσιοι από εμένα. Η Ελλάδα έχει μία φοβερή φύση. Αγρια, με μεγάλη ποκιλία βλάστησης και μοναδική.

Ελένη Παπαδοπούλου

Η Πάρνηθα και το Μπάφι ήταν το δεύτερο σπίτι μου. Κάηκε το 2007 και εγώ ξαναπήγα το 2018, δεν το άντεχα να δω την καταστροφή, για να βρω την φύση που γνώριζα ακόμη καμένη. Τίποτα δεν φύτρωσε στο μεγαλύτερο κομμάτι. Στην Αγία Τριάδα που την θυμόμουν δάσος ο τότε ξενώνας παρέμεινε καμένος όπως τον άφησε η φωτια μέσα σε ένα φαλακρό βουνό. 11 χρόνια μετά. 

Στα βουνά της Ηλείας υπηρέτησα και έχω ζήσει αυτούς τους ανθρώπους εκεί πάνω και αυτές τις κοινωνίες που δεν έχουν καμία σχέση με τις δικές μας και αυτό που νομίζουμε. Αυτοί οι σκληροί και φτωχοί άνθρωποι έσωσαν τον τοπο τους. Εχω τεράστιο θαυμασμό για το τσαγανό και την αλληλεγγύη σε δύσκολες ώρες αυτών που εμείς λέμε βλάχο, άξεστο, γκράβαρο κτλ. Είναι άνθρωποι που θα πέσουν μέσα στην μάχη. Σε αντίθεση με τους περισπούδαστους τζιτζιφιόγκους που σήμερα γράφουν λιβανιστήρια για τους υπευθυνους του ολοκαυτώματος.

Η χώρα μας είναι σε μεγάλος μέρος ορεινή και δύσβατη. Τα βουνά έχουν μέρη απάτητα. Εκεί μέσα φυτρώνει ό,τι να΄ναι. Αυτο το ό,τι να΄ναι δεν είναι μόνο πεύκο και καίγεται εξισου σε μία φωτιά. Αυτά που καιγονται στοις πλαγιές στην Ηλεία που βλέπω είναι εν πολλοίς αυτοφυές αναγεννημένο δάσος πάνω στα καμένα του 2007. Πολλες καμένες εκτάσεις τότε έγιναν ελαιόδεντρα. Καταπατήθηκαν, αποχαρακτηρίστηκαν; Δεν ξέρω. Εγώ είδα πάντως μετά πολλές καλλιέργειες. Αυτό μπορεί να γίνει και τώρα. 

Σε πολλές εκτάσεις δεν ξαναβγήκε τίποτα λόγω κτηνοτροφίας. Παραμένουν κρανίο τόπος, όπως στη Ν. Εύβοια. Στις εκτάσεις αυτές φύτρωσαν ανεμογεννήτριες μετά από χρονια. 

Οι αναδασώσεις είναι μέχρι εκει που πάει άνθρωπος. Μετά αναλαμβανει η φύση, αν την αφήσουμε. 

Αυτό που ξέρω είναι ότι η Πάρνηθα επί δεκαετίες φυλασσόταν ως κόρη οφθαλμού. Υπήρχαν και εθελοντές πυροφύλακες που έκαναν σκοπιές. Ο δρυμός έκλεινε με μπάρες. Γίνονταν έλεγχοι σε αυτοκίνητα. Ηταν προστατευμένο το δάσος. Πώς κάηκε έτσι δεν κατάλαβα ποτέ. Δεν συζητώ για τον αστικό ιστο στις παρυφές. 

Για εμένα χάθηκε ένα κομμάτι της ζωής μου με τις φωτιές.
Για άλλους χάνονται οι ζωές τους οι ίδιες. Το σπίτι σου, τα ζωα σου, ο μοχθος σου είναι μια ζωή.
Το Ολοκαύτωμα, γιατι περί αυτού πρόκειται, έχει υπεύθυνους.
Δε θα χαριστούμε να γνωρίζουν.