Ελένη Παπαδοπούλου
Τα δάση ούτως ή άλλως τα έχουμε γραμμένα, οικόπεδα να γίνουν όλα, να πάρουν και οι φίλοι μας οι ξένοι κοψοχρονιά, να βάλουμε και καμιά 200αριά ανεμογεννήτριες να κάνουμε όλοι φου χειμώνα καλοκαίρι να βράζουμε κανένα αυγό με την άνεση μας, χωρίς πρόβλημα.
Δε θα τα μηδενίσω όλα. Το 112 σώζει όντως ζωές, η Πυροσβεστική, η αστυνομία, οι εθελοντές έπεσαν κυριολεκτικά μέσα στην φωτιά, για να σώσουν ό,τι μπορούσαν.
Από εκεί και πέρα η φωτιά ήταν ουσιαστικά μέσα στην Αθήνα. Το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει πρόσβαση και η βοήθεια μπορεί να είναι άμεση. Μία φωτιά δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί, αλλά αδυνατώ να σκεφτώ ότι για αυτά τα προάστια των Αθηνών μέσα στα πεύκα δεν υπήρχε σχέδιο σοβαρής πυρασφάλειας.
Χαίρονται με τα γκατζετάκια του Πιερρακάκη, αλλά κανένα drone να ελέγχει περιοχές υψηλού κινδύνου δεν έχω δει. Αυτές τις αύρες που καταβρέχουν διαδηλωτές επίσης δεν τις είδα πουθενά να σβήνουν καμιά φωτιά. Τις φυλάει ο Χρυσοχοϊδης για τον Σεπτέμβριο που θα τους παίρνει και θα τους σηκώνει.
Θέλω να πιστεύω ότι έγιναν και άλλες ενέργειες πέραν της κατάσβεσης προκειμένου να σωθούν περιοχές. Στην Ηλεία το 2007 πολλά χωριά σώθηκαν με κινητοποίηση όλης της κοινότητας και χρήση όλων των γεωργικών μηχανημάτων που έφτιαχναν αντιπυρικές ζώνες. Μόνοι τους οι άνθρωποι οργανώθηκαν τότε και έσωσαν ολόκληρα χωριά.
Ούτε το δάσος θα ξαναφτιαχτεί, όπως δεν φτιάχτηκε και η Πάρνηθα και πολλά δάση της Ηλείας του 2007, που έγιναν ελαιώνες ή θάμνοι ή κρανίου τόπος, ούτε πολλά σπίτια θα γίνουν πάλι. Αυτή είναι η αλήθεια.
Στο μεταξύ καίγεται και η Εύβοια, καίγονται και τα νησιά, καίγεται η Πελοπόνησσος. Καίγεται η ψυχή μας.
Δεν κράτησαν οι υποδομές αγαπητοί.
Κράτησαν ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Οι υποδομές σας ήταν για τα πανηγύρια.
Ως συνήθως.