Από: Σημερινή - Δρ Γιάννος Χαραλαμπίδης
Ενώ η Τζέιν Χολ Λουτ αναμένεται στην Κύπρο περί τα τέλη του μήνα για να στρώσει το έδαφος για μια συνάντηση Αναστασιάδη – Τατάρ τον Σεπτέμβριο, στο περιθώριο των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στην παρουσία του ΓΓ Αντόνιο Γκουτέρες, η Τουρκία προχωρεί ακάθεκτη στους στρατηγικούς της σχεδιασμούς, στέλνοντας το μήνυμα ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Το αντίθετο, μάλιστα, θέλει. Δηλαδή, η όποια λύση στο Κυπριακό να είναι ενταγμένη στην πολιτική της νεο-οθωμανικής αντίληψης, με την Κύπρο να είναι υπό τον πλήρη δικό της έλεγχο και δη ο πλούτος της, όπως είναι το φυσικό αέριο. Οι τουρκικοί στρατηγικοί σχεδιασμοί που αποτυπώνονται, εκτός των άλλων, στα «αθέατα» drones, θέλουν την επιβολή λύσης στο Κυπριακό, αλλά και στο Αιγαίο, στη βάση της αναθεωρητικής στρατηγικής της Άγκυρας, τορπιλίζοντας, έτσι, κάθε προσπάθεια για δημοκρατική διευθέτηση.
Οι Τούρκοι στήνουν δίκτυο drones, αλλά δεν ενοχλούν ακόμη Ισραήλ και Αίγυπτο
Ο Τατάρ και η Άγκυρα δεν αφήνουν περιθώρια λύσης, αλλά η Λουτ επιμένει…
Τα διλήμματα Αθηνών – Λευκωσίας και νέοι στρατηγικοί τρόποι δράσης
Σημασία των θαλάσσιων drones
Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, «η Άγκυρα ναρκοθετεί με εναέρια και, τώρα, με θαλάσσια drones, ολόκληρη την περιοχή που καλύπτει το Αιγαίο και την λεγόμενη τουρκική λίμνη, η οποία ξεκινά από την Μαρμαρίδα και φτάνει ώς την Αλεξανδρέττα. Αυτή η στρατηγική προσπάθεια εμπλέκει την τουρκική πολεμική βιομηχανία, η οποία έχει λίαν προσφάτως ανακοινώσει την πρόθεση για κατασκευή ακόμη και υπερηχητικών πυραύλων! Επί του παρόντος, είναι μια διαδικασία δύσκολη, αλλά η Άγκυρα επιμένει σε όλα τα επίπεδα, επενδύοντας μακροπρόθεσμα».
Τα νέα drones θαλάσσης έχουν ως στόχο: 1. Τον έλεγχο και την προστασία των τουρκικών ακτών. 2. Την εύκολη προσέγγιση των μικρών ελληνικών νησιών, όπου θα μπορούν να περιμένουν τη λεία τους, δηλαδή το ελληνικό πολεμικό ναυτικό για να το κτυπήσουν. Επιδιώκουν, δηλαδή, να μετατρέψουν το πλεονέκτημα των Ελλήνων στην περιοχή σε αχίλλειο πτέρνα. Ή, στη χειρότερη περίπτωση, να το εξισορροπήσουν. 3. Τη συνεχή συλλογή πληροφοριών σε ημερήσια βάση. 4 Τη χρήση τους ως μικρών καμικάζι έναντι του ελληνικού στόλου. Λόγω, μάλιστα, του μικρού τους ίχνους, μπορούν να είναι αθέατα, έχοντας, ταυτοχρόνως, τη δυνατότητα πολέμου επιφανείας, αλλά και ανθυποβρυχιακού.
Τεχνικές δυνατότητες
Οι δοκιμές έχουν αρχίσει από τον Φεβρουάριο και υπάρχουν τρεις κατευθύνσεις δράσης: Α) Για ανθυποβρυχιακό πόλεμο με τη χρήση τορπιλών των 324 χιλιοστών. Β) Για ναρκοπόλεμο. Γ) Για πόλεμο επιφανείας με τη χρήση 4 έως 6 βλημάτων. Το μήκος των τουρκικών θαλάσσιων drones είναι 11 μέτρα και η μέγιστη ταχύτητα που δύνανται να αναπτύξουν είναι 35 κόμβοι, περί τα 65 χιλιόμετρα την ώρα. Η μέγιστη εμβέλεια δράσης τους είναι περί τα 400 χιλιόμετρα. Ο εξοπλισμός τους αποτελείται από τετραπλό εκτοξευτή κατευθυνόμενων ρουκετών «Cirit», με μέγιστο βεληνεκές 8 χιλιόμετρα. Διαθέτουν διπλό εκτοξευτή αντιαρματικών βλημάτων L-UMTAS, με επίσης μέγιστο βεληνεκές 8 χιλιομέτρων και σύστημα καθοδήγησης λέιζερ.
Η λογική της ευέλικτης στάσης
Ο σχεδιασμός επεκτείνεται και στην περιοχή της Κύπρου, με στόχο την κάλυψη των τουρκικών παραλίων, καθώς και αυτών της κατεχόμενης Κύπρου. Και είναι συναφής με την δράση των εναέριων drones και των συμβατικών μέσων. Λόγω, δε, του χαμηλού τους ίχνους, μοιάζουν, όπως τονίζουν στρατιωτικοί κύκλοι, αθέατα και ευέλικτα. Συνιστούν τμήμα της στρατηγικής εκείνης που θέλει την επικυριαρχία της Τουρκίας στην περιοχή και επηρεάζει τη λύση του Κυπριακού. Ή, κατά έναν άλλο τρόπο: Τα αθέατα drones, δρώντας στη θάλασσα ή στον αέρα, μοιάζουν με πειρατές που, ενταγμένοι στην τουρκική αναθεωρητική στρατηγική, τορπιλίζουν την όποια δημοκρατική λύση, αφού στόχος της Άγκυρας είναι η επιβολή των δικών της κανόνων ισχύος, επί τη βάσει της αναθεωρητικής της πολιτικής. Όσα, δηλαδή, σήμερα θεωρούνται παράνομα, να μετατραπούν σε νόμιμα!
Επί τούτου είναι το πρόβλημα. Ότι, δηλαδή, οι πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδας δεν θέλουν να βλέπουν το Κυπριακό και το Αιγαίο μέσα από τα μάτια της τουρκικής στρατηγικής. Ως εκ τούτου, δεν οικοδομούν στρατηγική αποτροπής και, ταυτοχρόνως, εμπλέκονται σ’ έναν μολυσμένο διάλογο, που είναι ήδη ναρκοθετημένος από την τουρκική φόρμουλα των δύο κρατών και τον τετραγωνισμό του κύκλου των Βρετανών, που ισχυρίζονται ότι τα δύο κράτη μπορούν να χωρέσουν σε μια ομοσπονδία. Στήνεται, δε, το παιγνίδι ότι, για να μην χειροτερέψει η κατάσταση, θα πρέπει να είναι «όλοι πιο ευέλικτοι» και να βρουν μια «κοινή βάση» στη λογική του τετραγωνισμού του κύκλου. Ο Τατάρ, πάντως, είναι ξεκάθαρος, για άλλη μια φορά, στις θέσεις του για δύο κράτη, που συνιστούν το προηγούμενο στάδιο του ενός κράτους, όπως το εξήγησε ο Ταγίπ Ερντογάν στην πρόσφατη παράνομη επίσκεψή του στα κατεχόμενα, και το οποίο θα είναι τουρκικό. Οι νομικές και διπλωματικές αυτές θέσεις συμβαδίζουν με τον γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σχεδιασμό της Άγκυρας, που αναδεικνύει, πλέον, την Κύπρο ως ένα υπό τον δικό της έλεγχο αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Και αυτός ο στόχος έχει καθοριστεί από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας και δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί.
Τα εναέρια drones και το Ισραήλ
Ήδη, οι Τούρκοι ξεκαθαρίζουν δια του κ. Τατάρ ότι ούτε ο τουρκικός στρατός θα φύγει από την Κύπρο, ούτε οι εγγυήσεις θα καταργηθούν. Άλλωστε, η βάση των εναέριων drones στο Λευκόνοικο ήδη λειτουργεί, ενώ έχει αποφασιστεί η κατασκευή ναυτικής Βάσης μεταξύ Τρικώμου – Μπογαζίου και ως τέτοια λειτουργεί, στην παρούσα φάση, η Αμμόχωστος και δη το λιμάνι της. Στην παρούσα φάση, τα τουρκικά drones πετούν από την Τουρκία στο Λευκόνοικο και αντίστροφα, καλύπτοντας όλα τα όρια των κατεχομένων σε συνδυασμό με άλλες περιοχές, όπως: 1. Από τα δυτικά της Κύπρου προς την περιοχή Καστελορίζου, αλλά και προς την περιοχή της Λιβύης, όπου οι Τούρκοι πλέον έχουν τη δική τους βάση. Όταν δεν φτάνουν οι δυνατότητες των drones, χρησιμοποιούν συμβατικά μέσα. 2. Από την περιοχή της Συρίας προς την Κύπρο. Τα τουρκικά drones δρουν στη Συρία και καλύπτουν τον χώρο έως την Αλεξανδρέττα, ενώ από την περιοχή του Λευκονοίκου καλύπτουν τον χώρο έως τα ανοικτά της Συρίας. Σε όλη αυτή την περιοχή, η Τουρκία έχει εικόνα στον αέρα, στη θάλασσα και στην ξηρά, ανά πάσα στιγμή, όπου, επί του παρόντος, θεωρεί ότι είναι ζώνη ευθύνης της. Και, κυρίως, η παρακολούθηση αφορά τους Ρώσους, τους Γάλλους και όσες άλλες χώρες συγκεντρώνουν δυνάμεις στην περιοχή για διάφορους λόγους. Η συλλογή πληροφοριών είναι συντελεστής εθνικής ισχύος, ιδιαίτερα σε διεθνή φόρα όπου η Τουρκία συμμετέχει, όπως είναι το ΝΑΤΟ.
Δεν έχουν παρατηρηθεί τουρκικές πτήσεις drones προς τα νότια της Κύπρου και δη προς το Ισραήλ και την Αίγυπτο, διότι, προφανώς, οι Τούρκοι δεν επιθυμούν, επί του παρόντος, προκλήσεις με τις γειτονικές χώρες. Γίνεται, δε, αντιληπτόν ότι υπάρχει μία τάση για τη διχοτόμηση της περιοχής, δηλαδή να υπάρχει η κυριαρχία της Τουρκίας στα βόρεια της Κύπρου, που ήδη συμβαίνει, και στον νότο να παραμείνει το Ισραήλ σε μια συνεργασία και με την Αίγυπτο. Στο παιγνίδι της νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας εμπλέκονται και οι πηγές φυσικού αερίου με εναλλακτικές επιλογές - από τη μια ο EastMed και, από την άλλη, τα τερματικά της Αιγύπτου στην Νταμιέτα και στο Ιντκού.
Βεβαίως, ούτως ή άλλως, ο άξονας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ είναι πάντα επίκαιρος, απόδειξη, δε, τούτου είναι οι πτήσεις των ισραηλινών μαχητικών στο κυπριακό FIR, που έχουν περιορίσει τις πτήσεις των τουρκικών στον νότο, και η επένδυση των Ισραηλινών στη βάση της Καλαμάτας. Είναι, δε, ενδεικτικό το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί δεν ευνοούν μια λύση ομοσπονδίας, που θα παραχωρεί τον συνταγματικό και τον γεωπολιτικό έλεγχο της Κύπρου στην Τουρκία. Το έχουν διαβιβάσει προς τη Λευκωσία, αφού, όπως λέγεται, επιθυμούν να μιλούν με τους Έλληνες της Κύπρου για τα σημαντικά ζητήματα τη περιοχής και όχι με τον Ερντογάν, εννοώντας ότι το νησί θα ελέγχεται, μέσω των Τουρκοκυπρίων, των εποίκων και της τουρκικής ισχύος, από την Άγκυρα.
Το στρατηγικό δίλημμα και ο ΟΗΕ
Συνεπώς, το δίλημμα δεν είναι εάν θα βρούμε μια κοινή βάση για να τετραγωνιστεί ο κύκλος και να νομιμοποιηθούν τα τετελεσμένα της εισβολής μέσα από τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, αλλά εάν θα προστατευτεί η Κυπριακή Δημοκρατία και αν δεν θα απορροφηθεί από τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Αλλιώς, η Κύπρος θα ενταχθεί, με τη λύση, στο τουρκικό σύστημα ασφάλειας. Δηλαδή, θα γίνει, συνταγματικά και γεωστρατηγικά, δορυφόρος και προτεκτοράτο της Τουρκίας. Αυτό μπορεί να αποτραπεί μέσα από συγκεκριμένα στρατηγικά βήματα, όπως είναι:
- Δεν μπορεί να δηλώνει η Τουρκία και ο Τατάρ ότι δεν αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία και ότι θέλουν δύο κράτη και η δική μας ηγεσία να παρακαλεί την Άγκυρα να εξεύρει κοινή βάση στην προηγούμενη τουρκική θέση της ομοσπονδίας που διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία και την αντικαθιστά με δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, στα οποία θα ανήκει το κατάλοιπο εξουσίας. Δηλαδή, θα έχουν πρωτογενή χωριστή κυριαρχία παραγωγής δικαίου. Και, μάλιστα, να προτείνει το ΑΚΕΛ να βάλουμε τους υδρογονάνθρακες στο παιγνίδι, για να τους δώσουμε και κράτος και χρήματα και τον πλούτο μας. Το λογικό θα ήταν άλλο: Α. Προτού πάμε στις συνομιλίες, να παγώσει η Τουρκία τα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο και να προχωρήσει η διαδικασία επιστροφής της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της, όπως τμήμα του λεγόμενου κεκτημένου των συνομιλιών προνοεί στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Β. Την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως το διεθνές και κοινοτικό δίκαιο καθορίζουν, και όχι να αναγνωρίσει η Κυπριακή Δημοκρατία το ψευδοκράτος, που σημαίνει την αυτοδιάλυσή της, όπως η ομοσπονδία των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών αξιώνει. Και η νομική τεκμηρίωση υπάρχει στη Χάρτα του ΟΗΕ, στο Πρωτόκολλο 10 και στην αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005. Β. Το φυσικό αέριο μπορεί να συνδεθεί με την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, με την πλήρη αποχώρηση των στρατευμάτων και μια λύση στη βάση των αρχών και των αξιών της ΕΕ.
- Η δημιουργία Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Ανάπτυξης Εθνικής Φρουράς για τη συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα που θα αποφορτίζουν τον προϋπολογισμό και θα καθιστούν τους αμυντικούς εξοπλισμούς ως επένδυση. Την προσέλκυση τμήματος πολεμικών βιομηχανιών από φιλικές χώρες, όπως η Σερβία και το Ισραήλ.
- Την ενίσχυση των συμμαχιών με γειτονικές χώρες σε στρατιωτικό και στρατηγικό επίπεδο, με την επιδίωξη συμφώνων μη επιθέσεως και ότι η επίθεση εναντίον του ενός σημαίνει επίθεση εναντίον όλων. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα υποσύστημα συλλογικής άμυνας ασφάλειας με τη συμμετοχή της Γαλλίας ή και των ΗΠΑ. Ή λαμβάνεται υπόψη σοβαρά η τουρκική απειλή, ή όχι. Βεβαίως, για να σε λάβουν σοβαρά τα γειτονικά και άλλα κράτη, πρέπει να είσαι έτοιμος να προχωρήσεις σε δομικές αλλαγές στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας. Δεν μπορείς να σπαταλάς τα χρήματα του πολίτη για την άμυνα, προκειμένου να καλύπτει το κράτος τομείς άλλους, ως αποτέλεσμα κενών και κακοδιαχείρισης. Και δεν μπορείς να είσαι αποδιοργανωμένος, αλλά να περιμένεις τους τρίτους να σε σώσουν από την τουρκική απειλή.
- Την εκμετάλλευση της Βάσης Ανδρέας Παπανδρέου για συμμαχικούς σκοπούς. Τη στάθμευση ελληνικών πολεμικών ή την αγορά ή και την ενοικίαση από την Ελλάδα, στη νομική βάση των Συνθηκών Εγγύησης και του άρθρου 51 του Χάρτη του ΟΗΕ περί του δικαιώματος της αυτοάμυνας εντός κράτος που τελεί ήδη υπό κατοχή.
Πολιτική βούληση
Μπορεί να κατατεθεί πληθώρα προτάσεων, αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι κατά πόσο οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία μπορούν να δουν την πραγματικότητα και κατά πόσον έχουν πολιτική βούληση για αλλαγή στρατηγικής. Έως τώρα, δεν δείχνουν να έχουν. Γι’ αυτό και κάθε νέο λάθος τους είναι χειρότερο από το προηγούμενο, όπως δείχνει να είναι και η νέα προσδοκώμενη συνάντηση των τριών στη Νέα Υόρκη…
Ο Χάρτης αποτυπώνει τις βάσεις των τουρκικών drones (Bayraktar) και τις δυνατότητες επιχειρησιακής ενέργειας και εμβέλειάς τους, που καλύπτουν αυτό που οι Τούρκοι ονομάζουν «Γαλάζια Πατρίδα» και πέραν αυτής. Τα εναέρια drones δρουν σε συνδυασμό με συμβατικά μέσα και τώρα η Τουρκία προχωρεί στην κατασκευή θαλάσσιων drones, για να τα μετατρέψει σε ασπίδα και πειρατές καμικάζι των θαλασσών. Είναι, δε, πρόδηλον ότι τα drones ανήκουν σ’ έναν ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό της Άγκυρας που προδικάζει ότι, η όποια λύση, θα επιβληθεί υπό την σκιάν της ισχύος και ότι η δημοκρατική διευθέτηση θα τορπιλιστεί εκ νέου, εάν Αθήνα και Λευκωσία δεν περάσουν σε μια εναλλακτική στρατηγική αποτροπής, που θα συνδυάζει τα νομικά εργαλεία του Διεθνούς Δικαίου και του ευρωπαϊκού κεκτημένου με τις συμμαχίες και τη στρατιωτική και στρατηγική αναβάθμιση.