Κάποιοι δε βλέπουν, κάποιοι δεν περπατούν, κάποιοι δεν ακούνε, κάποιοι ζουν ακρωτηριασμένοι και κάποιοι δεν αναγνωρίζουν καν τους συγγενείς τους στην άλλη πλευρά του παραθύρου μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους ... Αυτοί οι άνθρωποι είναι άρρωστοι κρατούμενοι καταδικασμένοι σε θάνατο στις τουρκικές φυλακές. Παρά την επιδείνωση της υγείας τους κάθε μέρα, είτε απελευθερώνονται στα πρόθυρα του θανάτου είτε τα πτώματα τους παραδίδονται στις οικογένειές τους σε ένα φέρετρο, αναφέρει γλαφυρά σε σχετικό αφιέρωμα το πρακτορείο mezopotamyaajansi.
Στις φυλακές, όπου οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν αυξηθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού (Kovid-19), η υγεία των ασθενών κρατουμένων επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Σύμφωνα με την έκθεση του Συνδέσμου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (İHD) για το 2020, υπάρχουν σήμερα 1.605 άρρωστοι κρατούμενοι, εκ των οποίων οι 604 είναι βαριά. 249 από αυτούς τους άρρωστους κρατούμενους είναι γυναίκες. Λαμβάνοντας υπόψη τις μη καταχωρημένες εφαρμογές στο İHD, αυτός ο αριθμός θεωρείται υψηλότερος.
Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ ...
Οι κρατούμενοι πολλοί από τους οποίους είναι φυλακισμένοι για πολιτικούς λόγους και καταδικάζονται σε βαριές ποινές φυλάκισης, δίνουν μάχη για τη ζωή τους. Καρδιά, αρτηριακή πίεση, καρκίνος, χρόνιες παθήσεις, νεφρική ανεπάρκεια, διαβήτης, αμνησία, απώλεια όρασης, αναπηρίες, παράλυση, ψυχολογικά προβλήματα ... Αυτά είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι που μάχονται ενάντια σε αυτές τις ασθένειες αφενός και αφετέρου παλεύουν ενάντια στην επιδείνωση των συνθηκών στις φυλακές.
Αυτοί οι κρατούμενοι των οποίων τα βασικά δικαιώματα στις φυλακές αναστέλλονται λόγω κορωνοϊού εξετάζονται από τους γιατρούς σε πέντε λεπτά και επιστρέφουν στη φυλακή. Και καθώς αυτό δεν είναι αρκετό, αυτοί οι κρατούμενοι τίθενται σε καραντίνα μόνοι τους για δύο εβδομάδες λόγω της πανδημίας.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΥΤΕ ΑΝΤΙΟ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
Παρά ορισμένες διεθνείς συμβάσεις, στις οποίες συμμετέχει η Τουρκία, οι κρατούμενοι που έχουν προβλήματα πρόσβασης στην υγεία δεν απελευθερώνονται επίμονα παρά τις πολύ σοβαρές ασθένειές τους. Η απελευθέρωση των κρατουμένων εμποδίζεται είτε από το χέρι της Ιατροδικαστικής Ιατρικής (ATK) είτε από την εισαγγελία. Ακόμη και ένας κρατούμενος στερείται των δύο του χεριών κρατείται επίμονα στη φυλακή. Η εισαγγελία εξακολουθεί να αγνοεί τις εκθέσεις της ATK που αποδεικνύουν ότι αυτοί οι κρατούμενοι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες.
Ο Ergin Aktaş, ο οποίος έχασε και τα δύο του χέρια και έχει ΧΑΠ και ο Mehmet Emin kanzkan, 83 ετών, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή για 26 χρόνια και δεν μπορεί να περπατήσει, να ακούσει ή να δει, είναι μόνο δύο από αυτούς τους κρατούμενους. Τα δικαστήρια και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι είναι τυφλοί, κουφοί και άλαλοι μπροστά στο αίτημα των οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και των οικογενειών για «τουλάχιστον το δικαίωμα του αποχαιρετισμού».
Οι κρατούμενοι, οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι λόγω της πίεσης του κοινού και των οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πέθαναν λίγο καιρό μετά την αποφυλάκισή τους. Το τελευταίο παράδειγμα είναι ο Μεχμέτ Αλί Τσελεμπί, 70 ετών, καρκινοπαθής. Ο Τσελεμπί, ο οποίος αποφυλακίστηκε στις 25 Αυγούστου, πέθανε 10 ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με την έκθεση του İHD για το 2020, 16 βαριά άρρωστοι κρατούμενοι πέθαναν στη φυλακή και 5 πέθαναν λίγο μετά την αποφυλάκισή τους. Τους πρώτους 3 μήνες του τρέχοντος έτους, 2 βαριά άρρωστοι κρατούμενοι πέθαναν στη φυλακή και ένας πέθανε λίγο μετά την αποφυλάκισή του. Και πάλι, σύμφωνα με την έκθεση του Μαρτίου 2018 του İHD, 3.500 άρρωστοι κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους τα τελευταία 17 χρόνια.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε συγκεντρώσει από το 2016 έως σήμερα, τουλάχιστον 103 κρατούμενοι έχουν πεθάνει τα τελευταία 6 χρόνια.