Και λέω "ενδέχεται" διότι αυτόματη εκτελεστότητα των διεθνών συμφωνιών δεν υπάρχει, όλα είναι ζήτημα πολιτικής στάθμισης και διπλωματικής προετοιμασίας (ή, το αντίθετο, διπλωματικού αιφνιδιασμού).
Σημειώνω τα δεδομένα της υπόθεσης.
- Στο θέμα των 12 μιλίων η Ελλάδα έχει πίσω της το άπαν σχεδόν της διεθνούς κοινότητας.
- Στο Ιόνιο έχει ήδη γίνει η επέκταση και έχει ξεκινήσει η προεργασία για την νότιο Κρήτη.
- Η Τουρκία έχει ανοιχτά πλείστα όσα μέτωπα στρατιωτικά και πολιτικά, και εξασθενημένες ένοπλες δυνάμεις, ιδίως της αεροπορίας, λόγω των εκκαθαρίσεων στο στράτευμα.
- Οι ΗΠΑ και ο Μπάιντεν στην παρούσα συγκυρία δεν έχουν λόγο να διευκολύνουν την Τουρκία.
- Η Γερμανία κυβερνάται μέχρι νεωτέρας υπηρεσιακώς.
- Ο Μακρόν θα εγκαινίαζε εντυπωσιακά τόσο την προεκλογική του εκστρατεία όσο και την πρωτοβουλία του για τον ευρωστρατό με μια επιδεικτική ταπείνωση του Ερντογάν.
- Η Ρωσσία, που επίσης θεωρεί δικαίωμά μας τα 12 μίλια, αν λάβει διαβεβαιώσεις για τον ελεύθερο διάπλου των σκαφών της από το Αιγαίο, με τη θέσπιση ειδικών διαδρόμων λ.χ., έχει λόγο να κοντύνει αυτή τη στιγμή τις φιλοδοξίες της Άγκυρας.
Ακόμη και αν η Γαλλία μάς διεμήνυε (αν της γνωστοποιούσαμε την πρόθεσή μας...) ότι δεν θα μας συνδράμει στρατιωτικά, δεν θα το δηλώσει αυτό δημοσίως. Έτσι το ρίσκο της εκτίμησης θα περάσει ακέραιο στην τουρκική πλευρά. Κρίνω ότι ο Ερντογάν, παρότι παίκτης, δεν θα το αναλάβει, οι εσωτερικοί εχθροί του καραδοκούν για ένα μοιραίο του λάθος.
Φυσικά, θα στείλει πλοία και αεροπλάνα, θα έχουμε πολεμικές διακηρύξεις και επακουμβήσεις και τα συναφή όμως αυτά δεν έχουμε και τώρα; Ακόμη και αν de facto δεν θα ασκούμε αδιακώλυτα κυριαρχία σε μέρος των νέων, εκτεταμένων χωρικών μας υδάτων, de jure η κήρυξη θα έχει γίνει. Και στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης που αργά ή γρήγορα θα στρωθεί θα έχουμε τα ισχυρότερα χαρτιά.
Από τότε που επικρέμαται το casus belli εναντίον μας, ποτέ η συγκυρία δεν ήταν ευνοϊκότερη για τα ελληνικά συμφέροντα.