Από το κομμάτι του Marvin Gay “Inner city blues”
Από: makisandronopoulos.blogspot.com - του Μάκη Ανδρονόπουλου
Δεν μπορεί να μείνουν αναπάντητες οι δηλώσεις του Άδωνη Γεωργιάδη για τον ναύαρχο Αποστολάκη, όχι μόνο γιατί υπερέβαλε στην ύβρη που διέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έναντι του, αλλά γιατί μέσα στον ανερμάτιστο ρητορικό του οίστρο έθιξε ζητήματα θεσμικά, απαξιώνοντας ολόκληρο το Πολεμικό Ναυτικό και κατ΄ επέκταση ολόκληρες τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Είπε ο Άδωνης: «Αν με ρωτάτε, ένας άνθρωπος που έφτασε να μπει στο Ναυτικό, στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, να εξαντλήσει όλη την ιεραρχία, να τελειώσει όλες τις Σχολές Πολέμου που προβλέπει το Ναυτικό, να γίνει αρχηγός ΓΕΕΘΑ και στη συνέχεια υπουργός Άμυνας, αν κάτι έχει μάθει στη ζωή του είναι να αντέχει στην πίεση. Γιατί αυτή είναι η δουλειά ενός αξιωματικού. Ο αξιωματικός δεν κάνει άλλη δουλειά, την ώρα του πολέμου, που πέφτουν οι οβίδες, πρέπει να αντέξει την πίεση ... ευτυχώς που δεν ζήσαμε πόλεμο, Αποστολάκη υπουργού, δεν μας έβλεπα καλά... στην πρώτη στρακαστρούκα θα το έβαζε στα πόδια... για τα κλάματα ο ναύαρχος... να ξαναγίνει πλωτάρχης... ευτυχώς για τον ελληνικό λαό που το έδειξε στην αφετηρία και το έβαλε στα πόδια και όχι στην πρώτη πυρκαγιά. Γιατί τότε θα θρηνούσαμε και θύματα. Αυτός είναι ικανός να έβαζε τα κλάματα στην πρώτη πυρκαγιά, σοβαρά μιλάμε;»
Μα δεν ήταν η πίεση που δεν άντεξε ο Αποστολάκης, αλλά η προσβολή του αμοραλισμού των άθλιων Συριζαίων και τον είπαν «αποστάτη» και τον κατάγγειλαν για «εξαγορά». Άλλωστε, όταν ο Τσίπρας του είπε μέρες πριν ότι θα το θεωρήσει προδοσία, ο ναύαρχος τον προσπέρασε και προχώρησε στην διαπραγμάτευση του έργου για την επίλυση ενός ανοιχτού εθνικού ζητήματος. Προσπέρασε και το «μην το κάνεις» εξωθεσμικού παράγοντα. Γιατί το έκανε αυτό; Επειδή είναι μωροφιλόδοξος και γούσταρε να γίνει υπουργάρα (κι όχι αναπληρωτής);
Τι έκανε ο πλοίαρχος Αποστολάκης στο ναύσταθμο Κρήτης
Αυτό διατείνονται οι «δολοφόνοι προσωπικοτήτων»… Αλλά τι ξέρουν αυτοί από πατριωτικό καθήκον; Τι ξέρουν για την δημοκρατικότητα ενός στρατιωτικού; Τι ξέρουν από ζητήματα τιμής; Είναι μάλλον βέβαιο πως ο Αποστολάκης είχε τη φιλοδοξία «να τα δώσει όλα». Και γι΄ αυτό χρειαζόταν το μέγιστο βαθμό αυτονομίας, ανεξάρτητο υπουγείο.
Είχε εμπειρία γι΄ αυτό; Ναι είχε. Αντιγράφω από το άρθρο του υποναυάρχου ε.α. Στέλιου Φενέκου (MilitaireNews) που ήταν μια χρονιά παλαιότερος από τον Αποστολάκη στη Σχολή Δοκίμων. Όταν ο πρώτος ήταν Διοικητής στο Ναύσταθμο Κρήτης και ο δεύτερος Ειδικός Επιτελής έγιναν τα ακόλουθα:
«Η απόδοσή του στα διοικητικά καθήκοντά του ήταν άριστη από την πρώτη στιγμή, με πρωτοβουλία, σύνεση και αποτελεσματικότητα, γεγονός που με έκανε να προτείνω την αναβάθμιση της θέσης του σε Υποδιοικητή, θέση που μέχρι τότε δεν προβλεπόταν στην δομή διοίκησης.
Και πράγματι έτσι έγινε με σημαντική βελτίωση όλων των διοικητικών λειτουργιών του Ναυστάθμου, με εξαιρετική συνεργασία με τους υφισταμένους και τους πολίτες-τεχνικούς και εργάτες του Ναυστάθμου (με ισχυρά συνδικαλιστικά σωματεία).
Τα έργα που έγιναν στην περιοχή ευθύνης των 110.000 στρεμμάτων του Ναυστάθμου, με πολλές μονάδες και δραστηριότητες (Εθνικές- Νατοϊκές – Αμερικανικές – Ναυπηγικές μονάδες – νηπιαγωγεία και σχολεία-Νοσοκομείο και οικισμούς με δάση και εγκαταστάσεις με δεξαμενές καυσίμων , αποθήκες πυρομαχικών κλπ) περιελάμβαναν και εκτεταμένες εργασίες “πολιτικής προστασίας “, όπως διαχείριση όμβριων υδάτων με βουνά και ρέματα, εξαιρετικά εξελιγμένα προληπτικά μέτρα και αντιμετώπισης πυρκαγιάς, έγκαιρης προειδοποίησης, συνδρομής στις υπηρεσίες πολιτικής προστασίας της περιφέρειας και όλης της Κρήτης εάν χρειαζόταν (αφού υπάρχουν και άλλες εγκαταστάσεις του Π.Ν. στην Κρήτη).
Σε αυτό βοήθησαν σημαντικά και οι επιτελείς του ΝΚ (Μαρίνης, Θεοδωρίδης, κλπ) αλλά και Έλληνες διοικητές των Νατοϊκών εγκαταστάσεων (Μονιός, Στελιουδάκης, ΚΕΝΑΠ), και μάλιστα για πρώτη φορά υποχρεώθηκαν και οι ξένοι διοικητές (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Πεδίου Βολής κλπ) να ενταχθούν στον μηχανισμό πολιτικής προστασίας όλης της περιοχής με τις δυνατότητες που είχαν (πράγμα που μέχρι τότε δεν γινόταν αφού όλοι περιορίζονταν στενόμυαλα μόνο στις δικές τους εγκαταστάσεις).
Εξ ίσου σημαντικό ήταν ότι οι ασκήσεις έπαψαν να είναι απλά “επί χάρτου” αλλά με δική μας απαίτηση έγιναν πραγματικές, με προσομοιώσεις πυρκαγιάς στο πεδίο και ενεργοποίηση όλων των μέσων πληροφοριών, απόφασης, διοίκησης, συντονισμού, επικοινωνιών, και αντιμετώπισης στο πεδίο.
Ως αποτέλεσμα, οιαδήποτε πυρκαγιά εκδηλώθηκε σε όλη την περιφέρεια έσβησε μέσα σε ελάχιστο χρόνο, με την εξαίρετη συνεργασία με τον τοπικό υπεύθυνο πολιτικής προστασίας.
Σε όλη αυτήν την δημιουργική δουλειά, ο ρόλος του Βαγγέλη Αποστολάκη ήταν σημαντικός, τόσο διοικητικά όσο και στο επίπεδο σχεδιασμού και υλοποίησης».
Ο «καφετζής» που έσωσε τα τρία υποβρύχια
Άδωνης: «…Εάν δεν αντέχεις την πίεση, πρέπει να είσαι καφετζής στο επιτελείο, όχι αρχηγός ... τού 'πε ο Πολάκης ότι είναι δοσίλογος και έβαλε τα κλάματα...».
Προφανώς ο πολύς Άδωνης δεν θυμάται ότι όταν με ευθύνη των πολιτικών σάπιζαν στον υπό διάλυση Σκαραμαγκά τα τρία υποβρύχια (από εκείνα που έγερναν), ο τότε ΑΓΕΝ Ευάγγελος Αποστολάκης με τους λίγους εργάτες που είχαν απομείνει, με τους μηχανικούς του ΠΝ, τους πολιτικούς τεχνίτες του Ναυστάθμου Σαλαμίνας και τους ναύτες έσωσε τα υποβρύχια, ολοκληρώνοντας την κατασκευή τους! «Θα είχαμε μόνο ένα…, μου είπε ένας άλλος ναύαρχος, ήταν απίστευτο αυτό που κατάφερε…»
Αυτός ο «καφετζής», μη ξεχνάμε ότι «έχει αποφοιτήσει από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, από το Σχολείο Υποβρυχίων Καταστροφών της Διοικήσεως Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ), από όλα τα σταδιοδρομικά Σχολεία εσωτερικού, από το Amphibious Warfare School (ΗΠΑ), από το Advanced Mine Warfare School (Βέλγιο), από τη Ναυτική Σχολή Πολέμου.
Από το 1998 ως το 2001 ήταν διοικητής της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ). Επίσης έχει υπηρετήσει, μεταξύ άλλων, στη Ναυτική Διοίκηση Αιγαίου (ΝΔΑ) και στο Ναύσταθμο Κρήτης (ΝΚ) ως Αρχιεπιστολέας, στο STRIKEFORNATO ως Deputy COS, στο ΓΕΝ ως Διευθυντής Β' Κλάδου, στο Αρχηγείο Στόλου ως Υπαρχηγός, καθώς και στο ΓΕΕΘΑ ως Επιτελάρχης και Υπαρχηγός. Στις 7 Μαρτίου 2013 ανέλαβε καθήκοντα αρχηγού Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Από τις 15 Σεπτεμβρίου 2015 ανέλαβε, κατόπιν αποφάσεως του ΚΥΣΕΑ, την ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ, διαδεχόμενος τον στρατηγό Μιχαήλ Κωσταράκο» (Wikipedia).
Τι κρύβει ο Άδωνης;
Ένας βατραχάνθρωπος με τέτοια ιστορία δεν μπορεί να είναι δειλός, ούτε βάζει τα κλάματα. Το ζήτημα είναι γιατί ο Άδωνης εκστόμισε αυτές τις κακοήθειες; Γιατί πήγε τόσο μακριά τη βαλίτσα; Γιατί αυτή η γενίκευση που θίγει τις ΕΔ; Τι φοβούνται στην κυβέρνηση; Τι φοβάται το πολιτικό σύστημα; Ή τι ετοιμάζουν και θέλουν τους στρατιωτικούς φιμωμένους; Σίγουρα κάτι παίζει και ο Άδωνης έριξε προειδοποιητικές βολές.
Είναι σκόπιμο μετά την «δολοφονία της προσωπικότητας» του ναυάρχου ε.α. Ευάγγελου Αποστολάκη να επιχειρήσουμε τη διερεύνηση ενός άλλου τρόπου σκέψης και ήθους, αυτής ενός στρατιωτικού δημοκράτη. Μέσω αυτής διερεύνησης θα τεθούν ζητήματα και ερωτήματα όπως πως επιτελείται το πατριωτικό καθήκον και τι είναι εν τέλει η λεγόμενη πολιτική ευθύνη.
Γιατί ο ναύαρχος Αποστολάκης αποδέχθηκε την πρόταση Μητσοτάκη αφού ήξερε ότι ο Τσίπρας τον είχε προειδοποιήσει; Αυτός ο ίδιος άλλωστε απαίτησε διακομματική συναίνεση. Άραγε από άμετρη φιλοδοξία ή από αίσθηση καθήκοντος; Αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν απαντηθεί και μάλλον δεν πρόκειται να απαντηθούν σύντομα. Ίσως σε κάποια απομνημονεύματα να γίνουν αποκαλύψεις. Η κυρίαρχη άποψη είναι πως «ξεπέρασε» την προειδοποίηση Τσίπρα από προσωπική βουλιμία για οφίκια και εξουσία. Όμως, είναι αδιανόητο για όσους υποστηρίζουν αυτό να σκεφτούν πως υπάρχουν άνθρωποι, στρατιωτικοί, που σκέφτονται πολιτικά πέρα από τις εντυπώσεις της πολιτικής της ατάκας. Τους είναι αδιανόητη η θεμιτή φιλοδοξία να προσφέρεις στην πατρίδα. Τους είναι ακατανόητο το θάρρος της ανάληψης της πραγματικής ευθύνης απέναντι στο εθνικό κάλεσμα. Αυτοί κρύβονται πίσω από την περίφημη ανάληψη της «πολιτικής ευθύνης»!...
Εκτρωματική η ρητορική ΣΥΡΙΖΑ
Για να κάνουμε ένα replay… Η υπαναχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση Αποστολάκη μετά τον χαρακτηρισμό του ως «αποστάτη» που υπέκυψε σε «εξαγορά» καταδεικνύει τον απόλυτο πολιτικό αμοραλισμό του κόμματος. Φαίνεται πως έλαβε από κάπου εντολές για να τα μαζέψει μετά την άρνηση Αποστολάκη να ορκισθεί υπουργός. Αλλά και η εξήγηση της κυβέρνησης για το φιάσκο του ανασχηματισμού πως «ο κ. Αποστολάκης απεδείχθη κατώτερος των περιστάσεων. Δείλιασε μπροστά στις απειλές του ΣΥΡΙΖΑ. Υποτάχθηκε στο κόμμα του και υπαναχώρησε στο κάλεσμα να υπηρετήσει την πατρίδα. Κρίμα για την υστεροφημία του» ήταν εξίσου άθλια.
Σε ότι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, όταν ο Αποστολάκης ανέλαβε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνησή του, είναι προφανές ότι δεν το έκανε ως συριζαίος. Το έκανε από πατριωτικό καθήκον. Δεν έγινε κομματικός. Συνεπώς, δεν αποστάτησε πολιτικά, αλλά πάλι με όρους προσφέρθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα σε ένα κρίσιμο «εθνικό θέμα»... Το πάθος του καλοπροαίρετου πατριώτη. Δεύτερον, μία τέτοια προσωπικότητα εγνωσμένης αξίας δεν μπορείς να τη χαρακτηρίζεις με τον χυδαίο τρόπο που το έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποκάλυψε έτσι το μέγεθος του πανικού του, την αλητεία του πολιτικού του λόγου και την δομική αδυναμία του να κατανοήσει τις κοινωνικές καταστάσεις και εν τέλει τι είναι εθνικό συμφέρον.
Παρενθετικά, επί προσωπικού, υποστήριξα στα γραπτά μου τον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο μετά το 2012 στην προοπτική να αποτελέσει τη μήτρα της γέννησης του καινούργιου. Δυστυχώς, ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να γίνει εμβρυουλκός, όχι γιατί δεν έχει την ευφυΐα, αλλά γιατί δεν έχει την παιδεία (όχι, του Κολάμπια, αλλά την αστική που είχαν πολλοί μεγάλοι επαναστάτες). Αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να γεννήσει ένα έκτρωμα μιας δήθεν κυβερνητικής αριστεράς που χαρακτηρίζεται πλέον από ένα αντιαισθητικό οπορτουνισμό.
Σε ότι αφορά την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, η υπόδειξη του ναυάρχου Αποστολάκη είναι σαφές δεν έγινε από τους εγκεφάλους του Μαξίμου, οι οποίοι όμως διέγνωσαν πως θα ήταν ευκαιρία να ξεπλυθεί το όνειδος της αποτυχίας των εμβολιασμών και των πυρκαγιών με μια τέτοια επιλογή, αλλά και να διεμβολισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σημειώνεται εμφατικά, ότι όταν ένας πρωθυπουργός κάνει μια πρόταση υπουργοποίησης σε έναν μη πολιτικό, αυτή προφανώς εκλαμβάνεται ως τιμητική. Παρ΄ όλα αυτά, ο ναύαρχος Αποστολάκης έθεσε όρους: «Αυτό έγινε με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει μια διακομματική συναίνεση. Αυτή ήταν η μία προϋπόθεση για ανεξάρτητο υπουργείο, στο οποίο συμφώνησε ο κ. Μητσοτάκης. Το ένα τηρήθηκε σε ότι αφορά το υπουργείο. Δεν υπήρχε διακομματική στήριξη ή συζήτηση μεταξύ τους. Εγώ δεν αποφεύγω την ευθύνη. Αλλά δεν μπορώ να αποδεχθώ μία πρόταση που δεν έχει διακομματική υποστήριξη για ένα εθνικό ζήτημα. Με τιμά ιδιαίτερα η πρόταση του πρωθυπουργού, αλλά θα έπρεπε να έχει διακομματική υποστήριξη».
Παρένθεση: Προφανώς είχε σκοπό να ορκισθεί, καθώς κατανόησε το μέγεθος του στοιχήματος και πόσο αυτό υπερέβαινε τον όρο για διακομματική συναίνεση. Και σαν απλός άνθρωπος, σε μια στιγμή τιμής (όπως στα τρένα που πάνε τους στρατιώτες στον πόλεμο κι αυτοί αποχαιρετούν τις αγαπημένες τους) ζήτησε να παραστεί και η σύζυγός του, κάτι που άλλωστε είθισται. Αλλά που να φανταστεί την ύβρη του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν είχε άλλη διέξοδο για να περισώσει την τιμή του από το να μην ορκισθεί υπουργός. Αυτό δεν ήταν δειλία, είναι κάτι άλλο που δεν υπάρχει στην κουλτούρα των περισσότερων πολιτικών, είναι ζήτημα τιμής.
Ερωτήματα και οι δολοφόνοι προσωπικοτήτων
Τι συνέβη όμως; Κορόιδεψαν ο Μητσοτάκης ή οι παρατρεχάμενοί του τον ναύαρχο; Γιατί ο ανασχηματισμός έγινε άρον άρον ενώ ήταν προγραμματισμένος για το Σαββατοκύριακο; Τι παίχτηκε εκεί; Γιατί μετά την ανακοίνωση του νέου σχήματος, όλα τα μίντια έλεγαν πως ο τρόπος ανακοίνωσης ήταν παντελώς διαφορετικός από κάθε προηγούμενη φορά; Εγγυήθηκε κανείς στο ναύαρχο τη διακομματική συναίνεση; Γιατί το ΚΙΝΑΛ της Γεννηματά αντέδρασε με ήπιους τόνους στο φιάσκο; Και γιατί όλα τα συστημικά μέσα απαξιώνουν συστηματικά τον ναύαρχο; Γιατί εξαπολύθηκαν οι δολοφόνοι προσωπικοτήτων; Τι φοβάται το Μαξίμου;
Αν η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτρωματική, η ρητορική της κυβέρνησης αποτελεί ύβρη. Σε κάθε περίπτωση θυμίζει εκκολαπτήριο του αυγού του φιδιού. Δεν λες για το ναύαρχο ότι απεδείχθη κατώτερος των περιστάσεων, ότι δείλιασε μπροστά στις απειλές του ΣΥΡΙΖΑ, ότι υποτάχθηκε στο κόμμα του και υπαναχώρησε στο κάλεσμα να υπηρετήσει την πατρίδα. Ντροπή για τη Νέα Δημοκρατία, ντροπή για κάθε δεξιό δημοκράτη.
Ο ναύαρχος Αποστολάκης δεν χρειάζεται και ούτε έχει ανάγκη να επιβεβαιώσει τον πατριωτισμό του, την αφοσίωσή του στο καθήκον, το ήθος του. Αυτό πρέπει να το κάνουν οι sniper προσωπικοτήτων που κρύβονται στα υπόγεια, οι πολιτικάντηδες , οι οπορτουνιστές, οι Μαυρογιαλούροι, οι αργυρώνητοι.