Από: analyst.gr
Επικαιρότητα
Έχουμε τεκμηριώσει πολλές φορές πως η Γερμανία είναι η χώρα της απάτης, της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος – γεγονός που επιβεβαιώθηκε ακόμη μία φορά την περασμένη Δευτέρα, όταν ο υπουργός οικονομικών της και υποψήφιος καγκελάριος των σοσιαλιστών (SPD), ο κ. Scholz, κλήθηκε από την οικονομική επιτροπή της Βουλής. Ο λόγος της κλήσης ήταν η απάντηση σε ερωτήσεις σχετικά με τα παράπονα για την ειδική μονάδα των τελωνειακών αρχών για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες – για την Financial Intelligence Unit (FIU) που έχει υπαχθεί στο υπουργείο οικονομικών από το 2017.
Εν προκειμένω, μετά το φορολογικό σκάνδαλο Cum-Ex (ανάλυση) και την απάτη της Wire Card (ανάλυση), γεγονότα που εάν συνέβαιναν στην Ελλάδα θα είχαμε διασυρθεί διεθνώς, πρόκειται για την τρίτη σκανδαλώδη υπόθεση που εμπίπτει στον τομέα ευθύνης του σοσιαλιστή Γερμανού υπουργού οικονομικών – ενώ είναι σωστό να γνωρίζουμε στη χώρα μας ποιοι μας κάνουν υποδείξεις εντιμότητας, καθώς επίσης ποιοι μας κατηγορούν για διαφθορά.
Αναλυτικότερα, πριν από δέκα περίπου ημέρες, αρκετοί αξιωματικοί της αστυνομίας και της εισαγγελίας του Osnabrück, είχαν ταξιδέψει στο Βερολίνο για να ερευνήσουν δύο ομοσπονδιακά υπουργεία: το υπουργείο Δικαιοσύνης και το υπουργείο Οικονομικών, όπου για να είμαστε αντικειμενικοί δεν φανταζόμαστε να συνέβαινε ποτέ στην Ελλάδα κάτι τέτοιο. Η αφορμή ήταν μία έρευνα εναντίον αγνώστων ακόμη υπαλλήλων της κεντρικής υπηρεσίας για τις έρευνες χρηματοοικονομικών συναλλαγών, όπως αποκαλείται επίσημα η Financial Intelligence Unit (FIU) – με την κατηγορία της υπηρεσιακής απάτης.
Η απάτη αφορούσε το ποσόν των 1,7 εκ. € που λεγόταν ότι μεταφέρθηκαν από το Osnabrück στην Αφρική, μέσω αρκετών ύποπτων λογαριασμών – όπου τρεις εμπλεκόμενες τράπεζες ανέφεραν τότε τις ύποπτες συναλλαγές. Εν τούτοις, η FIU δεν διαβίβασε σωστά αυτές τις αναφορές, με αποτέλεσμα οι ερευνητές να ειδοποιηθούν πολύ αργά – οπότε η ίδια η FIU έγινε στόχος των εισαγγελέων που ασχολούνται με ποινικά αδικήματα και οι οποίοι ερεύνησαν πρώτα τις εγκαταστάσεις της στην Κολωνία (πηγή).
Συνεχίζοντας, προφανώς τίποτα από όλα αυτά δεν προξενεί έκπληξη, σε αυτούς που γνωρίζουν τι συμβαίνει στη Γερμανία – η οποία, μεταξύ των ειδικών, θεωρείται από πολλά χρόνια τώρα παράδεισος για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος (ανάλυση). Εν προκειμένω, το 2015 ο καθηγητής ποινικού δικαίου K. Bussmann του πανεπιστημίου του Halle, εκτίμησε με μία λεπτομερή μελέτη του (πηγή) πως περισσότερα από 100 δις € ετησίως ξεπλένονται στη Γερμανία – ενώ μόνο ένα ελάχιστο ποσόν της τάξης των 90 έως 100 εκ. €, ευρίσκεται και καταδικάζεται σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο. Δηλαδή μόλις το 0,1% του συνόλου ενώ, σύμφωνα με τον καθηγητή και τη μελέτη του, η Γερμανία διώκει μόνο δευτερεύουσες περιπτώσεις νομιμοποίησης μαύρου χρήματος!
Εν τούτοις, έχει τρεις αρχές που είναι υπεύθυνες για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος: (α) την οικονομική εποπτική αρχή BaFin που ελέγχει τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες των τραπεζών και των ταμιευτηρίων, (β) τις τοπικές εποπτικές αρχές που είναι υπεύθυνες για όλες τις άλλες επιχειρήσεις και (γ) την FIU. Το καθήκον και η αποστολή όλων, είναι να συλλέγουν και να αξιολογούν αναφορές υποψιών νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες – καθώς επίσης να τις διαβιβάζουν στους εισαγγελείς.
Τίποτα όμως δεν έχει λειτουργήσει σωστά στο παρελθόν, κυρίως όσον αφορά την FIU, δήθεν λόγω προβλημάτων λογισμικού, χαμηλού αριθμού του προσωπικού της κοκ. – με αποτέλεσμα να μεταφερθεί από το ομοσπονδιακό γραφείο εγκληματολογικής αστυνομίας στο τελωνείο το 2017, με πρωτοβουλία τότε του Σόιμπλε, τον οποίο διαδέχθηκε ο Scholz. Το πρόβλημα όμως παρέμεινε, αφού από τις 144.000 αναφορές για ύποπτη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες που έλαβαν οι Αρχές, μόνο 738 διώχθηκαν – δηλαδή το 0,54%!
Επομένως ο Scholz, ο οποίος είχε δηλώσει πως η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες είναι ένα σοβαρό πρόβλημα της Γερμανίας και πρέπει να εξαλειφθεί (πηγή), δεν έκανε απολύτως τίποτα – όπως άλλωστε όλοι οι προκάτοχοι του, συμπεριλαμβανομένου του Σόιμπλε. Τυχαίο; Ασφαλώς όχι, αφού αποτελεί πηγή πλούτου, εισροών χρημάτων και εσόδων δηλαδή, για τη Γερμανία – την οποία χρησιμοποιεί ακόμη και η ιταλική Μαφία για να ξεπλένει τα χρήματα της, θεωρώντας την παράδεισο.