 |
| MichaelGaida / pixabay |
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της και ποιοι είναι εκείνοι που την οδήγησαν μπροστά σ’ αυτόν τον καθρέπτη; Τα χαρακτηριστικά, ή μάλλον τα γνωρίσματα της Δημοκρατίας είναι γνωστά πιστεύω σε όλους, ή έστω στους περισσότερους Έλληνες πολίτες, αλλά εκείνοι που θα πρέπει να τα γνωρίζουν πολύ καλά είναι ασφαλώς οι συνταγματολόγοι μας. Ας έλθουν λοιπόν τώρα να καθίσουν μπροστά απ’ αυτόν τον καθρέπτη και ας μας πουν ποια είναι η εικόνα που εμφανίζει σήμερα η Δημοκρατία μας.
Ένα απ’ αυτά τα γνωρίσματα είναι βέβαια η ισονομία. Αυτή εμφανίζεται στην εικόνα με την μορφή της Δικαιοσύνης. Πώς την βλέπουν την δικαιοσύνη; Έχει τα μάτια της κλειστά ή ορθάνοιχτα; Υπάρχει λοιπόν ισονομία στη χώρα μας, όταν οι πολιτικοί έχουν οικειοποιηθεί τόσα πολλά προνόμια και επειδή τους φάνηκε πολύ λίγη η βουλευτική τους ασυλία, φρόντισαν να την συμπληρώσουν με αυτόν τον επαίσχυντο νόμο περί “ευθύνης” υπουργών; Ή μήπως εφαρμόζεται η ισονομία σε άλλες κοινωνικές τάξεις;
Και δεν αναφέρω εδώ την κοινωνική δικαιοσύνη, ως γνώρισμα της, γιατί αυτή δεν υπήρξε ποτέ και δεν υπάρχει βέβαια ούτε σήμερα, σε καμία χώρα της υφηλίου. Αλλά ας προσπαθήσουν τώρα να διακρίνουν ένα άλλο γνώρισμα της Δημοκρατίας, που είναι η λαϊκή κυριαρχία και η ελεύθερη βούληση. Ο λαός έχει πράγματι την ελεύθερη βούληση να εκλέγει, με ένα οποιοδήποτε εκλογικό σύστημα, δίκαιο ή άδικο, το κόμμα της αρεσκείας του, που θα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.
Και επειδή ισχύει πάντα η αρχή της πλειοψηφίας, το κυβερνών κόμμα που την έχει, αποφασίζει τελικά, αν ένα νομοσχέδιο θα ψηφιστεί στη Βουλή και θα γίνει νόμος, ή θα καταψηφιστεί και θα τροποποιηθεί ή θα ακυρωθεί. Έλα όμως που σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα εφαρμόζεται πάντοτε η κομματική γραμμή και οι βουλευτές δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση, αλλά κατ’ επιθυμία του αρχηγού τους, για να διατηρήσουν την θέση τους στο κόμμα και να μην απολέσουν τα κεκτημένα τους προνόμια. Αυτή είναι Δημοκρατία, ή μια λανθάνουσα Mοναρχία;
Όσο για την αξιοκρατία, που είναι ένα άλλο γνώρισμα της Δημοκρατίας, ας μην κουράσουν τα μάτια τους να την διακρίνουν, διότι είναι τόσο δυσδιάκριτη, που θα πρέπει να παραμείνουν ματαίως, ατέλειωτες ώρες μπροστά στον καθρέπτη Όμως την ελευθερία, που είναι ένα από τα βασικότερα γνωρίσματα της Δημοκρατίας, δεν θα δυσκολευτούν καθόλου να την διακρίνουν, γιατί η μορφή της, που εμφανίζεται στην εικόνα, με τον γνωστό δαυλό, είναι τόσο μεγάλη, που ο δαυλός της μόνον καλύπτει ένα μεγάλο μέρος αυτής της εικόνας.
Αυτή όμως είναι η ελευθερία, που πρέπει να εξασφαλίζει στους πολίτες μια γνήσια Δημοκρατία; Απεριόριστη ; Χωρίς κανένα φραγμό; Nα έχει δηλαδή το δικαίωμα ο κάθε πολίτης να περιορίζει τα δικαιώματα των συμπολιτών του, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν; Να είναι ελεύθεροι οι μαθητές και οι φοιτητές, να καταλαμβάνουν τις σχολές τους και να κλειδώνουν τους καθηγητές τους στα γραφεία τους; Οι αγρότες ελεύθεροι, να καταλαμβάνουν τις οδικές αρτηρίες της χώρας και άλλοι εξαγριωμένοι πολίτες ελεύθεροι, να καταλαμβάνουν τα αεροδρόμια και τα λιμάνια;
Ας μας πουν λοιπόν τώρα οι συνταγματολόγοι μας. Πώς αξιολογούν αυτό το είδωλο της Δημοκρατίας μας, και ποια είναι η προσφορά τους σ’ αυτή την Πολιτεία. Έκαναν κάποια προσπάθεια, για να συνετίσουν εκείνους που οδήγησαν την Δημοκρατία, μπροστά σ’ αυτόν τον παραμορφωτικό καθρέπτη, ή έστω, έκαναν κάποτε κάποια κριτική, σχετικά με την εφαρμογή ή μη του Συντάγματος;
Αιμίλιος Κομίνης, Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός