 |
| MIH83 / Pixabay |
[Ο συντάκτης του άρθρου είναι ιστορικός, συγγραφέας και πρώην πολιτικός. Ήταν μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μεταξύ 2009 και 2019 και ήταν εξέχων υποστηρικτής του Brexit]
Mετάφραση: Μ.Στυλιανού
Ποια κληρονομιά αφήνει πίσω της η Μέρκελ για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι μια δυσαρέσκεια, συνοριακοί φράχτες, αντιευρωπαϊκά κόμματα σε άνοδο, ένα πολιτισμικό χάσμα μεταξύ ανατολής και δύσης, και ποιος ξέρει πόσοι επίδοξοι Τζιχαντιστές στους δρόμους μας.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο, η Γερμανία θα έχει νέο καγκελάριο μετά τις εκλογές. Αυτό είναι σημαντικό, όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά και για την Ευρώπη, και, πράγματι, για τον κόσμο.
Η Γερμανίδα καγκελάριος δεν είναι μόνο η πιο υψηλόβαθμος πολιτικός στη Γερμανία – ο πρόεδρος είναι σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικός –απέρχεται επίσης με τον τίτλο της ισχυρότερου πολιτικού στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πράγματι, όσον αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική, αυτό που θέλει ο Γερμανός καγκελάριος, σχεδόν πάντα το παίρνει. ΄Ετσι ήταν πάντοτε.
Αυτό σημαίνει ότι ο Γερμανός καγκελάριος έχει τη δυνατότητα να πλαισιώσει την ευρωπαϊκή πολιτική, και αυτό που αποφασίζει ή κάνει έχει αντίκτυπο σε όλους τους άλλους.
Έτσι, όταν η Άνγκελα Μέρκελ αποχωρήσει από το πολιτικό ηλιοβασίλεμα την επόμενη εβδομάδα, τι κληρονομιά αφήνει πίσω της για την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Τώρα, πριν αποκαλύψω τη δική μου γνώμη, επιτρέψτε μου να πω ότι όταν ένας πολιτικός βρίσκεται στην κορυφή για μεγάλο χρονικό διάστημα -και στην περίπτωση της Μέρκελ, είναι καγκελάριος από το 2005- θα υπάρχουν πτυχές του καλού και του κακού. Εξάλλου, κανείς δεν είναι τέλειος, και οι πολιτικοί κάνουν λάθη.
Ωστόσο, το πρόβλημά μου με τη Μέρκελ είναι ότι το κακό υπερτερεί κατά πολύ του καλού και έχει πάρει κάποιες καταστροφικές αποφάσεις με τις συνέπειες των οποίων η ήπειρος θα αναγκαστεί να ζήσει για πάντα.
Το μεγαλύτερο και πιο βαρύ σε μακροχρόνιες συνέπειες λάθος της έγινε το 2015, όταν ενθάρρυνε ορδές μεταναστών να φτάσουν από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη. Εκείνη την εποχή, ανακοίνωσε το «Μπορούμε να το κάνουμε αυτό», το οποίο ουσιαστικά ισοδυναμούσε με πρόσκληση σε έναν γιγάντιο πλήθος προσφύγων και οικονομικών μεταναστών να προσπαθήσουν να φτάσουν στην Ευρώπη με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.
Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν ότι περισσότεροι μετανάστες αποφάσισαν να φτάσουν από τη Βόρεια Αφρική στις ευρωπαϊκές ακτές, και για να το επιτύχουν αυτό, έπρεπε να διασχίσουν τη Μεσόγειο Θάλασσα. Αυτό δημιούργησε χάος στην Ελλάδα, την Ιταλία και άλλες μεσογειακές χώρες που επλήγησαν περισσότερο από αυτό το βιβλικό κύμα μεταναστών.
Στη συνέχεια, υπήρχε η ασφάλεια των ίδιων των μεταναστών. Μεταξύ του 2015 και του 2017, πάνω από 12.000 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διαπλεύσουν τη Μεσόγειο.
Τώρα πιστεύετε πραγματικά ότι αυτό θα συνέβαινε αν η Μέρκελ είχε καταστήσει σαφές ότι η Ευρώπη δεν ήταν πρόθυμη να δεχθεί τους πάντες; Νομίζω ότι όλοι ξέρουμε την απάντηση.
Μόνο το 2015, 1,3 εκατομμύρια μετανάστες επιχείρησαν να ζητήσουν άσυλο στην Ευρώπη. Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από αυτούς ήταν πραγματικοί πρόσφυγες, αλλά το να υποθέσουμε ότι όλα ήταν γνήσια θα ήταν κάτι χειρότερο από αφέλεια..
Στη συνέχεια ήρθε το πρόβλημα του πού να τοποθετήσετε αυτές τις νέες αφίξεις. Η Γερμανία πήρε τούς περισσότερους, και έτσι θα έπρεπε, καθώς ήταν η καγκελάριος της ήταν που προσκάλεσε όλους εξ αρχής. Το 2015, περίπου 500.000 μετανάστες έφθασαν στη Γερμανία και άλλοι 750.000 το επόμενο έτος.
Αλλά ειλικρινά, δεν έχω καμία συμπάθεια για τη Γερμανία, καθώς επέτρεψε στη Μέρκελ να κάνει αυτές τις δηλώσεις και στη συνέχεια προχώρησε στην επανεκλογή της το 2017. Λυπάμαι για τις χώρες που υπέφεραν λόγω των δηλώσεων της Μέρκελ. Και ιδιαίτερα εκείνες που δεν είχαν επιλογή επειδή τεράστιος αριθμός μεταναστών είτε αποβιβάζονταν στις ακτές τους είτε διέσχιζαν τα εδάφη τους. Αναφέρομαι στην Ιταλία, την Ελλάδα, τα βαλκανικά κράτη και χώρες προς τα δυτικά, όπως η Ουγγαρία.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα πολιτικά κόμματα που είναι εχθρικά προς τη μαζική μετανάστευση ευδοκιμούν σε αυτές τις χώρες στις μέρες μας. Πάρτε για παράδειγμα την Ιταλία, όπου η αντιμεταναστευτική Βόρεια Ένωση του Ματέο Σαλβίνι βρίσκεται στην κορυφή των δημοσκοπήσεων.
Και τότε έχουμε χώρες όπως η Ουγγαρία, οι οποίες έχουν τώρα ηγέτες που είναι αποφασισμένοι να μην επαναλάβουν τα λάθη της Μέρκελ. Πράγματι, τόσο φοβισμένοι είναι από αυτό που συνέβη το 2015-16 που νωρίτερα αυτή την εβδομάδα οι Ούγγροι, οι Τσέχοι, οι Σλοβένοι και οι Σέρβοι συναντήθηκαν και πραγματοποίησαν μια δημογραφική σύνοδο κορυφής στη Βουδαπέστη, η οποία ήταν, στην πραγματικότητα, απόρριψη του Μερκελισμού.
Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, πολλές από αυτές τις χώρες υψώνουν τείχη στα σύνορά τους για να διασφαλίσουν ότι η μεταναστευτική κρίση που εμπνέεται από τη Μέρκελ δεν θα ξανασυμβεί ποτέ.
Ο νότιος συνοριακός φράκτης της Ουγγαρίας έχει μήκος 325 μίλια (523 χιλιόμετρα) και φυλάσσεται από 4.500 αξιωματικούς. Οι Έλληνες έχουν επίσης πρόσφατα υψώσει φράχτη κατά μήκος των τουρκικών συνόρων τους. Και τώρα υπάρχουν πληροφορίες ότι και η Σερβία τοποθετεί συρματόπλεγμα κατά μήκος των συνόρων της.
Και τέλος, έχουμε το ζήτημα της ασφάλειας. Γνωρίζουμε ότι οι Τζιχαντιστές χρησιμοποίησαν τη μεταναστευτική κρίση που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις της Μέρκελ για να «γλιστρήσουν» στην Ευρώπη, όπως δήλωσε ο τότε Γάλλος πρωθυπουργός Manuel Valls το 2015.
Πράγματι, ο αρχηγός της τρομοκρατικής επίθεσης στο Θέατρο Bataclan στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2015 είχε εκμεταλλευτεί το χάος για να επιστρέψει στην Ευρώπη, όπως έκαναν και ορισμένοι από τους Βέλγους ισλαμιστές τρομοκράτες που συμμετείχαν στην επίθεση στις Βρυξέλλες το 2016.
Έτσι, Φράου Μέρκελ, έχετε σπείρει τον όλεθρο τα τελευταία 16 χρόνια, και έχετε προκαλέσει διχασμό μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Ο βορράς και ο νότος της Ευρώπης χωρίζονται τόσο από την οικονομία όσο η ανατολή και η δύση από τον πολιτισμό. Και η απερχόμενη Γερμανίδα καγκελάριος είχε βάλει ένα χέρι και στα δύο.
Κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο που μπορεί να προκύψει από την κληρονομιά της Μέρκελ είναι ότι θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στην κατάρρευση της ΕΕ. Τώρα αυτό θα ήταν πραγματικά μια κληρονομιά για την οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, ανεξάρτητα αν έγινε θελητά ή αθέλητα.
Mετάφραση: Μ.Στυλιανού
Ποια κληρονομιά αφήνει πίσω της η Μέρκελ για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι μια δυσαρέσκεια, συνοριακοί φράχτες, αντιευρωπαϊκά κόμματα σε άνοδο, ένα πολιτισμικό χάσμα μεταξύ ανατολής και δύσης, και ποιος ξέρει πόσοι επίδοξοι Τζιχαντιστές στους δρόμους μας.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο, η Γερμανία θα έχει νέο καγκελάριο μετά τις εκλογές. Αυτό είναι σημαντικό, όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά και για την Ευρώπη, και, πράγματι, για τον κόσμο.
Η Γερμανίδα καγκελάριος δεν είναι μόνο η πιο υψηλόβαθμος πολιτικός στη Γερμανία – ο πρόεδρος είναι σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπικός –απέρχεται επίσης με τον τίτλο της ισχυρότερου πολιτικού στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πράγματι, όσον αφορά την ευρωπαϊκή πολιτική, αυτό που θέλει ο Γερμανός καγκελάριος, σχεδόν πάντα το παίρνει. ΄Ετσι ήταν πάντοτε.
Αυτό σημαίνει ότι ο Γερμανός καγκελάριος έχει τη δυνατότητα να πλαισιώσει την ευρωπαϊκή πολιτική, και αυτό που αποφασίζει ή κάνει έχει αντίκτυπο σε όλους τους άλλους.
Έτσι, όταν η Άνγκελα Μέρκελ αποχωρήσει από το πολιτικό ηλιοβασίλεμα την επόμενη εβδομάδα, τι κληρονομιά αφήνει πίσω της για την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Τώρα, πριν αποκαλύψω τη δική μου γνώμη, επιτρέψτε μου να πω ότι όταν ένας πολιτικός βρίσκεται στην κορυφή για μεγάλο χρονικό διάστημα -και στην περίπτωση της Μέρκελ, είναι καγκελάριος από το 2005- θα υπάρχουν πτυχές του καλού και του κακού. Εξάλλου, κανείς δεν είναι τέλειος, και οι πολιτικοί κάνουν λάθη.
Ωστόσο, το πρόβλημά μου με τη Μέρκελ είναι ότι το κακό υπερτερεί κατά πολύ του καλού και έχει πάρει κάποιες καταστροφικές αποφάσεις με τις συνέπειες των οποίων η ήπειρος θα αναγκαστεί να ζήσει για πάντα.
Το μεγαλύτερο και πιο βαρύ σε μακροχρόνιες συνέπειες λάθος της έγινε το 2015, όταν ενθάρρυνε ορδές μεταναστών να φτάσουν από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη. Εκείνη την εποχή, ανακοίνωσε το «Μπορούμε να το κάνουμε αυτό», το οποίο ουσιαστικά ισοδυναμούσε με πρόσκληση σε έναν γιγάντιο πλήθος προσφύγων και οικονομικών μεταναστών να προσπαθήσουν να φτάσουν στην Ευρώπη με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής.
Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν ότι περισσότεροι μετανάστες αποφάσισαν να φτάσουν από τη Βόρεια Αφρική στις ευρωπαϊκές ακτές, και για να το επιτύχουν αυτό, έπρεπε να διασχίσουν τη Μεσόγειο Θάλασσα. Αυτό δημιούργησε χάος στην Ελλάδα, την Ιταλία και άλλες μεσογειακές χώρες που επλήγησαν περισσότερο από αυτό το βιβλικό κύμα μεταναστών.
Στη συνέχεια, υπήρχε η ασφάλεια των ίδιων των μεταναστών. Μεταξύ του 2015 και του 2017, πάνω από 12.000 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διαπλεύσουν τη Μεσόγειο.
Τώρα πιστεύετε πραγματικά ότι αυτό θα συνέβαινε αν η Μέρκελ είχε καταστήσει σαφές ότι η Ευρώπη δεν ήταν πρόθυμη να δεχθεί τους πάντες; Νομίζω ότι όλοι ξέρουμε την απάντηση.
Μόνο το 2015, 1,3 εκατομμύρια μετανάστες επιχείρησαν να ζητήσουν άσυλο στην Ευρώπη. Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από αυτούς ήταν πραγματικοί πρόσφυγες, αλλά το να υποθέσουμε ότι όλα ήταν γνήσια θα ήταν κάτι χειρότερο από αφέλεια..
Στη συνέχεια ήρθε το πρόβλημα του πού να τοποθετήσετε αυτές τις νέες αφίξεις. Η Γερμανία πήρε τούς περισσότερους, και έτσι θα έπρεπε, καθώς ήταν η καγκελάριος της ήταν που προσκάλεσε όλους εξ αρχής. Το 2015, περίπου 500.000 μετανάστες έφθασαν στη Γερμανία και άλλοι 750.000 το επόμενο έτος.
Αλλά ειλικρινά, δεν έχω καμία συμπάθεια για τη Γερμανία, καθώς επέτρεψε στη Μέρκελ να κάνει αυτές τις δηλώσεις και στη συνέχεια προχώρησε στην επανεκλογή της το 2017. Λυπάμαι για τις χώρες που υπέφεραν λόγω των δηλώσεων της Μέρκελ. Και ιδιαίτερα εκείνες που δεν είχαν επιλογή επειδή τεράστιος αριθμός μεταναστών είτε αποβιβάζονταν στις ακτές τους είτε διέσχιζαν τα εδάφη τους. Αναφέρομαι στην Ιταλία, την Ελλάδα, τα βαλκανικά κράτη και χώρες προς τα δυτικά, όπως η Ουγγαρία.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα πολιτικά κόμματα που είναι εχθρικά προς τη μαζική μετανάστευση ευδοκιμούν σε αυτές τις χώρες στις μέρες μας. Πάρτε για παράδειγμα την Ιταλία, όπου η αντιμεταναστευτική Βόρεια Ένωση του Ματέο Σαλβίνι βρίσκεται στην κορυφή των δημοσκοπήσεων.
Και τότε έχουμε χώρες όπως η Ουγγαρία, οι οποίες έχουν τώρα ηγέτες που είναι αποφασισμένοι να μην επαναλάβουν τα λάθη της Μέρκελ. Πράγματι, τόσο φοβισμένοι είναι από αυτό που συνέβη το 2015-16 που νωρίτερα αυτή την εβδομάδα οι Ούγγροι, οι Τσέχοι, οι Σλοβένοι και οι Σέρβοι συναντήθηκαν και πραγματοποίησαν μια δημογραφική σύνοδο κορυφής στη Βουδαπέστη, η οποία ήταν, στην πραγματικότητα, απόρριψη του Μερκελισμού.
Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, πολλές από αυτές τις χώρες υψώνουν τείχη στα σύνορά τους για να διασφαλίσουν ότι η μεταναστευτική κρίση που εμπνέεται από τη Μέρκελ δεν θα ξανασυμβεί ποτέ.
Ο νότιος συνοριακός φράκτης της Ουγγαρίας έχει μήκος 325 μίλια (523 χιλιόμετρα) και φυλάσσεται από 4.500 αξιωματικούς. Οι Έλληνες έχουν επίσης πρόσφατα υψώσει φράχτη κατά μήκος των τουρκικών συνόρων τους. Και τώρα υπάρχουν πληροφορίες ότι και η Σερβία τοποθετεί συρματόπλεγμα κατά μήκος των συνόρων της.
Και τέλος, έχουμε το ζήτημα της ασφάλειας. Γνωρίζουμε ότι οι Τζιχαντιστές χρησιμοποίησαν τη μεταναστευτική κρίση που δημιουργήθηκε από τις δηλώσεις της Μέρκελ για να «γλιστρήσουν» στην Ευρώπη, όπως δήλωσε ο τότε Γάλλος πρωθυπουργός Manuel Valls το 2015.
Πράγματι, ο αρχηγός της τρομοκρατικής επίθεσης στο Θέατρο Bataclan στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2015 είχε εκμεταλλευτεί το χάος για να επιστρέψει στην Ευρώπη, όπως έκαναν και ορισμένοι από τους Βέλγους ισλαμιστές τρομοκράτες που συμμετείχαν στην επίθεση στις Βρυξέλλες το 2016.
Έτσι, Φράου Μέρκελ, έχετε σπείρει τον όλεθρο τα τελευταία 16 χρόνια, και έχετε προκαλέσει διχασμό μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Ο βορράς και ο νότος της Ευρώπης χωρίζονται τόσο από την οικονομία όσο η ανατολή και η δύση από τον πολιτισμό. Και η απερχόμενη Γερμανίδα καγκελάριος είχε βάλει ένα χέρι και στα δύο.
Κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο που μπορεί να προκύψει από την κληρονομιά της Μέρκελ είναι ότι θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει στην κατάρρευση της ΕΕ. Τώρα αυτό θα ήταν πραγματικά μια κληρονομιά για την οποία πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, ανεξάρτητα αν έγινε θελητά ή αθέλητα.