Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που τώρα πανηγυρίζει, δεν συνεισέφερε το παραμικρό σε αυτή τη θετική εξέλιξη. Αντιθέτως ήταν πανέτοιμη να προχωρήσει σε επαχθέστατη συμφωνία με τους Αμερικανούς. Οι καραμπόλες όμως της συγκυρίας τελικώς μάς προστάτευσαν.
Τα δεδομένα, μη συγκυριακά στοιχεία της όλης κατάστασης είναι α) η συνεχιζόμενη αναδίπλωση των ΗΠΑ από τον μείζονα ευρω-μεσανατολικό χώρο και η αντισινική στροφή τους στον Ειρηνικό. Και β) η πάγια φιλοδοξία μεσαίων δυνάμεων όπως η Γαλλία και η Τουρκία να αναπληρώσουν, ώς έναν βαθμό, το κενό που οι ΗΠΑ αφήνουν. Και αν η θέση της Ελλάδας στο σχήμα αυτό είναι προφανής, διόλου προφανής δεν είναι η στάση των λοιπών Ευρωπαίων εταίρων μας, ιδίως των Γερμανών.
Σε κάθε περίπτωση, από εδώ και στο εξής, και μέχρι να ισορροπήσει εκ νέου το διεθνές σύστημα, οι καραμπόλες θα είναι συνεχείς. Η διαμάχη για τα πυρηνικά του Ιράν, η κατάσταση στην Ουκρανία, οι εσωτερικές συνθήκες στην Αίγυπτο, μια ενδεχόμενη κρίση στην Ταϊβάν ή την Νότιο Σινική Θάλασσα, μια νέα χρηματοπιστωτική αναταραχή θα έχουν άμεσες επιπτώσεις και στα δικά μας εθνικά συμφέροντα.
Μόνο χώρες που έχουν πολιτικούς με άμεσα ανακλαστικά, ευέλικτη τακτική και στρατηγική προορατικότητα θα μπορέσουν να συνδιαμορφώσουν πράγματι τις εξελίξεις προς όφελος του εθνικού τους συμφέροντος.
Για τις υπόλοιπες, θα αποφασίσει η τύχη.