Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι de facto ηγέτες των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν δεν αναγνωρίζονται από καμία κυβέρνηση στον κόσμο, και οι περισσότεροι όπως η Ρωσία εξακολουθούν να τους θεωρούν επίσημα τρομοκράτες παρά το ότι το Κρεμλίνο ασχολείται στην πράξη με την ομάδα για λόγους ειρήνης και ασφάλειας. Χωρίς ουσιαστική διεθνή βοήθεια, η πείνα και οι ασθένειες μπορεί σύντομα να ξεσπάσουν και ενδεχομένως να καταλύσουν έναν ακόμη γύρο εμφύλιων συγκρούσεων σε αυτό το εμπόλεμο έθνος που θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε περιφερειακή προσφυγική κρίση.
Το πρόβλημα είναι εντελώς πολιτικό, καθώς αυτά τα δραστικά αποτελέσματα δεν είναι κάτι που οποιαδήποτε χώρα εκτός από την πιο κυνική θα ήθελε να αποκτήσει τη φοβερή φήμη των Ταλιμπάν και οι διεθνείς κυρώσεις εναντίον της αποτελούν σοβαρό εμπόδιο σε κάθε πιθανή λύση. Ορισμένες χώρες όπως η Κίνα, το Πακιστάν, το Κατάρ, η Τουρκία και μερικές άλλες επεκτείνουν ήδη χωρίς περιορισμούς τη βοήθεια στο Αφγανιστάν, αλλά είναι ανίκανες να αποτρέψουν αυτήν την φαινομενικά αναπόφευκτη κρίση χωρίς η διεθνής κοινότητα να συσπειρωθεί ειλικρινά πίσω από αυτόν τον σκοπό.
Τα υποσχόμενα 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια από τον ΟΗΕ μέχρι στιγμής δεν είναι αρκετά κοντά αφού ο Γενικός Διευθυντής του διάσημου Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων της Ρωσίας (RIAC) εκτιμά ότι ακόμη και η θεωρητική επανέναρξη της προηγούμενης ετήσιας βοήθειας των ΗΠΑ ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο Αφγανιστάν θα ήταν ακόμη πολύ μακριά από το να χαρακτηριστεί επαρκής για να αποτρέψει τα πάντα από την επιδείνωση.
Αυτό που εμποδίζει τον κόσμο να ενωθεί πίσω από τον Αφγανικό λαό είναι η επικρατούσα δυσπιστία προς τους de facto ηγέτες των Ταλιμπάν. Λίγοι πιστεύουν ότι η ομάδα έχει ειλικρινά αλλάξει, με τις υποψίες τους να γίνονται ακόμη πιο έντονες από τον πρόσφατο διορισμό των αρχών της κυβέρνησής της, η οποία απέτυχε να εκπληρώσει την υπόσχεση των Ταλιμπάν για εθνοπολιτική ένταξη. Υπάρχουν ανησυχίες πως οι Ταλιμπάν δε θα σεβαστούν τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των γυναικών και κάποιοι φοβούνται ότι θα διατηρήσουν κρυφά δεσμούς με τρομοκρατικές ομάδες.
Η διοργάνωση της πιο φιλόδοξης εκστρατείας βοήθειας στην ιστορία δε θα σώσει απλώς ζωές των Αφγανών και ενδεχομένως θα αποτρέψει έναν ακόμη γύρο εμφύλιων συγκρούσεων που θα προκληθεί από την επικείμενη ανθρωπιστική κρίση που μπορεί να ξεσπάσει σύντομα εκεί, αλλά θα επέτρεπε επίσης από προεπιλογή στους Ταλιμπάν να διατηρήσουν την εξουσία τους χωρίς να εκπληρώσουν τις προσδοκίες της διεθνούς κοινότητας για μεταρρυθμίσεις.
Για να το πούμε απλά, οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων ουσιαστικά κρατούνται όμηροι από ορισμένα πολιτικά μέλη των στρατηγικών φόβων της διεθνούς κοινότητας σχετικά με την υποτιθέμενη επιβράβευση των Ταλιμπάν για τη μη εκπλήρωση των προσδοκιών τους. Αυτές οι οπτικές είναι επίσης ιδιαίτερα ευαίσθητες σε πολλές δυτικές χώρες όπου η κοινή γνώμη εξακολουθεί να παίζει έναν σχετικά σημαντικό ρόλο.
Στο σημερινό πλαίσιο του αυξανόμενου εθνικιστικού αισθήματος τα τελευταία χρόνια και κυρίως ως αποτέλεσμα των διαδικασιών αλλαγής παραδείγματος πλήρους φάσματος που καταλύθηκαν από τις ασυντόνιστες προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας να περιορίσει τον COVID-19 («Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος»), μπορεί να είναι απαράδεκτο για πολλούς ανθρώπους οι κυβερνήσεις τους να υπόσχονται γενναιόδωρα πακέτα βοήθειας στο Αφγανιστάν σε βάρος της επένδυσης σε δικούς τους πολίτες που είναι αυτοί που χρηματοδοτούν αυτή τη διεθνή βοήθεια κατ 'αρχήν.
Η κατάσταση είναι επομένως πολύ περίπλοκη γιατί αυτές οι τρεις ανησυχίες - η πρόληψη της επικείμενης ανθρωπιστικής καταστροφής στο Αφγανιστάν, η μη επιβράβευση των Ταλιμπάν χωρίς να αποδείξουν πρώτα ότι έχουν αλλάξει και η αποφυγή οτιδήποτε μπορεί να επιδεινώσει τη δημόσια αναταραχή στις ήδη δυσαρεστημένες δυτικές κοινωνίες - είναι όλες θεμιτές.
Τούτου λεχθέντος, το επιχείρημα μπορεί να τεθεί ότι το πρώτο από αυτά τα τρία είναι το πιο πιεστικό αφού περιλαμβάνει κυριολεκτικά ζωή ή θάνατο. Επιπλέον, οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι εκτεταμένες σε σχέση με τους κινδύνους περιφερειακής αποσταθεροποίησης που θα μπορούσαν τελικά να ακολουθήσουν. Οι Ταλιμπάν μπορεί να συνεχίσουν να απογοητεύουν τη διεθνή κοινότητα και πολλοί Δυτικοί μπορεί να αηδιάζουν με τις κυβερνήσεις τους εάν συμβάλλουν έμμεσα στην παραμονή της ομάδας στην εξουσία παρά το γεγονός πως εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται ως τρομοκράτες, αλλά το λεγόμενο «μεγαλύτερο καλό» της διάσωσης ζωών μπορεί να επικρατήσει.
Είναι, κατά συνέπεια, ένα στοίχημα όταν πρόκειται για τη διοργάνωση διεθνούς βοήθειας για το Αφγανιστάν, καθώς ό,τι καταλήγει να αποστέλλεται μπορεί να μην είναι αρκετό για να αποτρέψει μια ανθρωπιστική κρίση, ακόμη και αν είναι αρκετό για τη διάσωση της de facto ηγεσίας των Ταλιμπάν στη χώρα.
Η εναρκτήρια συνεδρίαση της 76ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (UNGA) αυτής της εβδομάδας και η έναρξη της Γενικής Συζήτησης την επόμενη εβδομάδα θα δοκιμάσουν τη διεθνή βούληση για να διαπιστωθεί εάν είναι δυνατόν να οργανωθούν σημαντικές πολυμερείς προσπάθειες από αυτή την άποψη. Εκατομμύρια αφγανικές ζωές βρίσκονται σε κίνδυνο, αλλά και η φήμη πολλών χωρών όταν πρόκειται για κατηγορίες ότι επιβραβεύουν τους Ταλιμπάν χωρίς να κάνουν μεταρρυθμίσεις, κινδυνεύει από την οργή των πολιτών τους. Αυτό είναι ένα στοίχημα που κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλοι θα κερδίσουν αφού δεν υπάρχει τέλεια λύση.