Βούτυρο ή Όπλα;

Ανήκω στη γενιά των Αξιωματικών που σκεπτόμασταν σενάρια παγκοσμίου πολέμου που θα μπορούσε να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή και ότι πιθανότατα θα ξεκινούσε με μια καταστροφική πυρηνική επίθεση είτε από τη Σοβιετική Ένωση ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης στα πολύπλοκα σενάρια πολέμου ως ΝΑΤΟϊκοί πιστεύαμε ότι η Μόσχα ενδέχεται να εξαπολύσει μια αιφνιδιαστική συμβατική επίθεση, ελπίζοντας ότι θα ξεπεράσει γρήγορα τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. 

Δημήτρης Τσαϊλάς, υποναύαρχος ε.α.

Από την πλευρά τους, οι Σοβιετικοί ανησυχούσαν συνεχώς για μια πυρηνική επίθεση που θα κατέστρεφε την ηγεσία στη Μόσχα. Έτσι κατά τη διάρκεια τις περιόδου του αποκαλούμενου ψυχρού πολέμου η προετοιμασία για αιφνιδιασμό ήταν μεν λογική, αλλά τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΣΣΔ πλήρωσαν τεράστιο κόστος για να ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπο μιας επίθεσης. Αναμφισβήτητα έκαναν τον κόσμο πιο επικίνδυνο θέτοντας τις στρατιωτικές δυνάμεις σε επιφυλακή, γεγονός που σημαίνει ότι ένα μόνο λάθος θα μπορούσε να έχει αδιανόητα καταστροφικές συνέπειες.

Μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήρθε το κτύπημα τις 11 Σεπτεμβρίου, που έφερε τεράστιες αλλαγές στις ζωές μας. Οπότε συμπεραίνουμε ότι η επόμενη καταστροφή δεν θα προέλθει από έναν άγνωστο επιτιθέμενο, αλλά μάλλον με έναν απροσδόκητο τρόπο με απροσδόκητα αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, όλοι πρέπει να γνωρίζουμε ότι η υπερβολική προετοιμασία για τις επόμενες σοκαριστικές επιθέσεις συνεπάγονται διαφορετικό σύνολο δαπανών προς τη κατεύθυνση των μυστικών υπηρεσιών και πληροφοριών, αντί των κοινωνικών δαπανών. 

Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση στο δίλημμα βούτυρο ή όπλα. Είναι ένα διαρκές πρόβλημα πολιτικής εθνικής ασφάλειας και θα παραμείνει.