Λάζαρος Μαύρος
- Η προηγούμενη φορά που προβλήθηκε έντονα ήταν προ πενταετίας, Νοέμβριο 2016, στις παραμονές και κατά τη διεξαγωγή των «διακονοτικών» συνομιλιών στο ελβετικό Μον Πελεράν και μετέπειτα. Με το εξής περιεχόμενο:
- «Εάν δεν υπογράψετε την τουρκικών απαιτήσεων ‘λύση’, η Τουρκία θα προχωρήσει μονομερώς στην επίσημη ανακήρυξη της ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗΣ των τουρκοκρατούμενων εδαφών της βόρειας Κύπρου στην εδαφική επικράτεια του τουρκικού κράτους». Δεν το έπραξε ακόμη...
ΒΕΒΑΙΩΣ, η πραγματική αλήθεια του πασίγνωστου επί 47 ήδη χρόνια κατοχικού status quo είναι ότι:
- Τα σκλαβωθέντα από τον Αττίλα εισβολέα - κατακτητή από τον Ιούλιο - Αύγουστο του 1974 βόρεια ελληνικά εδάφη της Κύπρου είναι στην πράξη απολύτως προσαρτημένα στην Τουρκία. Σε βαθμό, μάλιστα, μεγαλύτερο απ’ όσο είναι... προσαρτημένη στην Τουρκία η ίδια η Άγκυρα.
Με την εξής έννοια:
- Το κατοχικό Ψευδοκράτος της Τουρκίας στα σκλαβωμένα εδάφη της Κύπρου είναι πολύ πιο στρατοκρατούμενο από την ίδια την επαρχία της τουρκικής πρωτεύουσας. Με περισσότερα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο τουρκικά στρατεύματα από την επαρχία της Άγκυρας. Και με πολύ αυστηρότερο έλεγχο.
- Σημαντικότερη απόδειξη γι’ αυτό αποτέλεσε η διαταγή της Τουρκίας για την αντικατάσταση το 2005 του... ενδοξότερου, μετά τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, Τούρκου ηγέτη, Ραούφ Ντενκτάς, από τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Αλλ’ αυτό είναι άλλου άρθρου κεφάλαιο...
Η ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ:
- Γιατί άραγε η Τουρκία, ως ο ανενόχλητος, ανεμπόδιστος και ατιμώρητος παράνομος Κατακτητής κυπριακών εδαφών, και ως η στρατιωτικά ισχυρότερη επί του εδάφους και στην περιοχή, επί 47 έτη απέφυγε να ανακηρύξει την Προσάρτηση;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ βρίσκεται στην μακροχρόνια αταλάντευτη και επίμονη και επί 65 χρόνια μεθοδικά υλοποιούμενη, σταδιακά «φέτα-φέτα», στρατηγική επιδίωξη της Τουρκίας για την επίτευξη του τουρκικού ελέγχου ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της Κύπρου:
Η στρατηγική Νιχάτ Ερίμ 1956 και το επιτελικό σχέδιο «Επανάκτησης Κύπρου» από το 1957.
- Η ΤΟΥΡΚΙΑ δεν αρκείται με την μισή Κύπρο. Την θέλει ολόκληρη.
- Η ΤΟΥΡΚΙΑ δεν ανέχεται τη «διπλή Ένωση». Θέλει ολόκληρη την Κύπρο.
- Η ΤΟΥΡΚΙΑ δεν ικανοποιείται με την ήδη «κεκτημένη» Διχοτόμηση. Θέλει να έχει υπό τον έλεγχό της ολόκληρο το νησί.
Στα 47 χρόνια της τουρκικής κατοχής και όλων των υπό την αιγίδα των διαδοχικών Γ.Γρ. του ΟΗΕ διαδικασιών των «διακοινοτικών» συνομιλιών, από το 1977 μέχρι σήμερα, αποδείχθηκε ότι:
Η ΤΟΥΡΚΙΑ θέλει την ελληνική υπογραφή:
Για να νομιμοποιηθεί διεθνώς μία «λύση» η οποία θα αφαιρέσει από τα χέρια των Ελλήνων το μόνο νόμιμο και διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΚΑΙ θα το παραδώσει ολόκληρο - με κάποιο όνομα «επανενωμένης μετεξέλιξης» - υπό τον απόλυτο, συνιδρυτικό, συνεταιρικό, συνιδιοκτησιακό και επί παντός συγκυριαρχικό έλεγχο (εξουσία) του ασφυκτικά ελεγχόμενου από την ίδια Ψευδοκράτους τής τουρκοκυπριακής μειονότητας και της πλειονότητας των εκ Τουρκίας παράνομων εποίκων.
ΚΑΙ, προπάντων: Με νέες διεθνείς συνθήκες αναγνώρισης και διαιώνισης δικών της, αυτοπρόσωπων, επί τόπου εξουσιών: «Εγγυήσεων», στρατιωτικής παρουσίας και συστήματος ασφάλειας. Με ελληνική υπογραφή υποταγής στις τουρκικές απαιτήσεις.
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ αυτοί της Τουρκίας, όπως η ίδια είχε κρίνει, πλησίασαν να ευοδωθούν και να επιτευχθούν με τη «λύση Ανάν» το 2004.
Την οποία όμως απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία 76%, στο Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 για το Σχέδιο Ανάν, ο Ελληνισμός.
- Ο οποίος διέσωσε την εις χείρας των Ελλήνων Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία υπερασπίζεται ενόπλως η Εθνική Φρουρά και η ΕΛΔΥΚ, επιτυγχάνοντας από τότε και την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΕΚΤΟΤΕ: Η υλοποίηση από την Τουρκία της ευρύτερης στρατηγικής της, που σχεδίασε για τους κυβερνώντες από το 2002 Ισλαμιστές του Ερντογάν και για τα «σύνορα της καρδιάς» του και για τις «γαλάζιες πατρίδες» του, με το «Στρατηγικό Βάθος» του, ο Αχμέτ Νταβούτογλου, για τη Νεο-Οθωμανική ηγεμονία της Τουρκίας στην περιοχή και, εξ αντιθέτου, ο καθορισμός από την Κυπριακή Δημοκρατία της διεθνώς νόμιμης θαλάσσιας Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης (ΑΟΖ), εκκόλαψε εντέλει από το 2014 τις Τριμερείς Συνεργασίες Κύπρου - Ελλάδος - Αιγύπτου αφενός και Κύπρου - Ελλάδος - Ισραήλ αφετέρου, οι οποίες «μπήκαν στη μύτη» του Ερντογάν πολύ ενοχλητικές, ως πιθανότητα σύμπηξης και ευρύτερης οιονεί συμμαχίας «αντι-τουρκικού τόξου».
ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ, ως εκ τούτου, στόχος νέων τακτικών ελιγμών, κατέστη η παρεμπόδιση και η αποτροπή ανάπτυξης ενός τέτοιου «αντι-τουρκικού τόξου».
- Με επικέντρωση του πολιορκητικού κριού και του κύριου όγκου των τουρκικών πυρών ανάσχεσης, στο σημείο εκείνο τού εναντίον της «τόξου», το οποίο η Τουρκία θεωρεί ως τον Πιο Αδύναμο Κρίκο: Την Κυπριακή Δημοκρατία.
- Ώστε να την εξουδετερώσει και να την αφαιρέσει από το σχήμα Κύπρου - Ελλάδας - Αιγύπτου - Ισραήλ κ.ο.κ. που η Τουρκία αισθάνεται ότι αποτελεί απειλή και εμπόδιο για την ηγεμονία της στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΠΡΩΤΗ στο τουρκικό οπλοστάσιο γνωστότατη παλαιόθεν μέθοδος είναι η συντονισμένη άσκηση εκβιασμών:
(α) Δύο Κράτη,
(β) Αμμόχωστος,
(γ) Αεροδρόμιο Λευκονοίκου,
(δ) Προσάρτηση.
ΣΤΟΧΟΣ της Τουρκίας είναι να σέρνει και πάλι εκβιαζόμενη την Κυπριακή Δημοκρατία σε διαπραγματεύσεις υποταγής στις τουρκικές απαιτήσεις. Αφού ταυτόχρονα έχει ήδη εξασφαλισμένη (όπως, πάντοτε, άλλωστε) και την ευνοϊκή στάση των Pen Holders στον ΟΗΕ για το Κυπριακό:
- Των Εγγλέζων πρωταιτίων δημιουργών του Κυπριακού Προβλήματος, με αδιατάρακτες από το 1960 δικές τους στην Κύπρο στρατιωτικές βάσεις («άχρι our children and grandchildren»).
ΤΩΡΙΝΟΣ σε προτεραιότητα διακηρυγμένος στόχος της Τουρκίας είναι η εκ των προτέρων, δηλαδή πριν από την όποια διαπραγμάτευση των λεπτομερειών του περιεχομένου της «λύσης» και πριν από την επίτευξη ή την μη επίτευξη τελικής συμφωνίας «λύσης», εξασφάλιση διεθνούς κατοχύρωσης και αναγνώρισης του «ισοτίμως συγκυρίαρχου συνιστώντος τουρκοκυπριακού κράτους». Πράγμα το οποίο είχε ήδη εξασφαλίσει στα χαρτιά, στο «Συμφωνημένο Πλαίσιο», στο «Κεκτημένο των Συνομιλιών» (δηλαδή, από το Κοινό Ανακοινωθέν των Δύο Ηγετών στις 23 Μαΐου 2008 και την Κοινή Διακήρυξη των Δύο Ηγετών στις 11 Φεβρουαρίου 2014), ως βάση και περιεχόμενο και σκοπό της διαπραγματευόμενης «λύσης».
ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ η Τουρκία, για τη μεθόδευση των εκβιασμών της, κυρίως (αλλ’ όχι μόνο) στη γνώση των... γνώριμων «επιδόσεων» και «ικανοτήτων» των αντιπάλων της, κυβερνήσεων και ηγεσιών στην Αθήνα και στη Λευκωσία. Των οποίων τις μακροχρόνιες ψευδαισθήσεις, τα φοβικά σύνδρομα και ιδίως τα Ηττημένα Μυαλά αξιοποιεί μονίμως επ’ ωφελεία της.
ΓΙΑΤΙ οι κυβερνήσεις και ηγεσίες εν Ελλάδι και εν Κύπρω δεν φρόντισαν, εισέτι, να μην είναι η Κύπρος για την Τουρκία ο Πιο Αδύναμος Κρίκος στο έλεος των εκβιασμών της είναι ένα παλαιότατο κεφάλαιο και της δικής μας αρθρογραφίας, το οποίο, άλλωστε, το διαπιστώνουν, το βλέπουν και το γνωρίζουν σχεδόν όλοι...