Από: antinews.gr - Του Strange Attractor
Φέρνοντας στον νου μου κάτι το οποίο αποτελεί πεποίθησή μου εδώ και πολλά χρόνια (τα έχω γράψει άλλωστε), πως σε αυτή τη νέα εποχή η χώρα μας θα παίξει σημαντικό ρόλο, κυρίως ως χειραγωγούμενη μαριονέτα με συνεκμεταλλεύσεις, παραχωρήσεις εδαφών κλπ, και πάντα σε σχέση με τις ενεργειακές της προοπτικές.
Έναν ρόλο τον οποίο κλήθηκε να ερμηνεύσει ο ΓΑΠ, μόνο που δεν πρόκαμε καθώς μεσολάβησε η παγκόσμια οικονομική κρίση, με όλα τα συμπαρομαρτούντα για τη μπανανία μας, οπότε και τα αμερικανογερμανικά αυτά σχέδια μπήκαν στις καλένδες.
Θα τα υλοποιούσε ίσως το γελαστό παιδί, αλλά ήταν ακόμη νωρίς.
Η κρίση θα έπρεπε πρώτα να ολοκληρώσει τον κύκλο της, οι Αμερική, Γερμανία, ΕΕ, Ρωσία, και Κίνα να παγιώσουν τις θέσεις τους στη γεωπολιτική σκακιέρα, οι νέες μορφές ενέργειας να κάνουν την εμφάνισή τους, και έτσι να ανοίξει τελικά ο δρόμος για έναν νέο Νενέκο στην Ελλάδα, που θα βοηθήσει τους μεγάλους παίκτες να κάνουν το παιχνίδι τους.
Και έτσι φτάνουμε στο σήμερα…
Δυο είναι κατά τη γνώμη μου τα βασικά προβλήματα του Κυριάκου, εκτός από τα δεκάδες δευτερεύοντα.
Ένα, τα μνημόνια συνεργασίας που θα πρέπει να υπογράψει με τα Σκόπια, και τα οποία έχει βάλει στις καλένδες εδώ και πολλούς μήνες φοβούμενος τις αντιδράσεις των Καραμανλή-Σαμαρά.
Ναι, αλλά τα γεγονότα τρέχουν, και οι «σύμμαχοι» τον πιέζουν να κλείσει οριστικά το «μακεδονικό» όπως τους υποσχέθηκε προεκλογικά, λαμβάνοντας (λένε οι συκοφάντες) και κάποια χρηματικά ανταλλάγματα για τη χώρα (χαμηλά επιτόκια δανεισμού, λεφτά για δομές, κ.ο.κ.).
Εξ ου και οι περίφημες κυβιστήσεις κάποιων άλλοτε ακραιφνών «μακεδονομάχων», ονόματα δεν λέμε, που σήμερα υπουργεύουν.
Αν θα τα καταφέρει ή όχι απομένει να το δούμε στο αμέσως επόμενο τέρμινο, βάζοντας στην εξίσωση και τον όποιο διάδοχο της Μέρκελ.
Κι εκεί θα φανεί η στόφα του κάθε πολιτικάντη, καθώς και η διαφορά μεταξύ «μπατριότη» και πατριώτη.
Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό που λέγαμε για το ενεργειακό μέλλον της περιοχής, που εκτός από πρόθυμο γόνο χρειάζεται και μια στοιχειώδη πολιτική συναίνεση για να πραγματοποιηθεί.
Δεν φτάνουν δηλαδή τα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα που «κυβερνούν» πίσω από την κουίντα, χρειάζονται και πρόθυμοι «εφιάλτες».
Και επειδή λόγω εκλογικού νόμου, λόγω γενικευμένης απογοήτευσης, κλπ. κλπ. η αυτοδυναμία της ΝΔ δεν είναι πλέον εγγυημένη, ο Κυριάκος χρειάζεται στηρίγματα, όπως τα χρειαζόταν και ο Αλέξης (για να μας σώσει).
Τέλος οι εποχές που τα κόμματα εξουσίας απολάμβαναν 45αρια στις εκλογές.
Ο τελευταίος μάλιστα που πήρε 44%, αν θυμάμαι καλά, εξαϋλώθηκε σαν σκόνη στον άνεμο… αν και σούπερ ντούπερ γόνος.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;
Μα να τα βρει ο Κυριάκος με τον Αλέξη, και μάλιστα χωρίς να το πάρουν χαμπάρι όσοι πούροι αριστεροί έχουν ξεμείνει στον Σύριζα, ο οποίος και στελεχιακά, αλλά και πολιτικά δεν είναι πλέον τίποτα άλλο από ένα κακέκτυπο του πάλαι ποτέ Πασόκ.
Εκείνου όμως του Πασόκ, της 2ης τετραετίας, που ενώ επέμενε στο να φύγουν οι «βάσεις του θανάτου», στη συνέχεια εκλιπαρούσε τους Αμερικάνους να μείνουν όταν εκείνοι αποφάσισαν να την κάνουν μόνοι τους, αφού ο κίνδυνος της ΕΣΣΔ είχε εκλείψει.
Κάπως έτσι πολιτεύεται και ο σημερινός Σύριζα, με τον Αλέξη να συνειδητοποιεί πως όσο περνάει ο καιρός όχι μόνο δεν είναι Ανδρέας, αλλά αντιθέτως τον πλησιάζει η μοίρα του ΓΑΠ, οπότε ως «ιδεολόγος» που είναι, δεν θα δίσταζε να τα βρει (κρυφίως πάντα) και με τον Κυριάκο.
Εξ’ ου και η «υπουργοποίηση» του Ναυάρχου… κάτι που θα βόλευε τόσο τον Κυριάκο, όσο και τον Αλέξη (και κυρίως τους επιχειρηματίες puppeteers, που λέγαμε), και που θα αποτελούσε τον πρόδρομο των εξελίξεων που θα οδηγούσαν σε μια αναίμακτη κυβερνητική συνεργασία, μια συγκυβέρνηση δηλαδή μεταξύ ΝΔ-Σύριζα (εξάλλου, όσο απίστευτο και αν ακούγεται κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο μπαμπάς του σημερινού πρωθυπουργού το ’89) και ίσως με δεύτερο δεκανίκι μιας άλλης γόνου, της προέδρου του ΚΙΝΑΛ.
Η οποία παρεμπιπτόντως αγρίεψε ξαφνικά, προφανώς επειδή νιώθει την καρέκλα της να τρίζει, με αποτέλεσμα για πρώτη φορά στις πολλές δεκαετίες που παρακολουθώ την πολιτική μας επικαιρότητα, να βγαίνει και να χαρακτηρίζει (νομίζω με τουίτ) το Μαξίμου ως μια «οικογενειακή εταιρία που εξυπηρετεί συμφέροντα ιδιωτών επιχειρηματιών»,ή κάπως έτσι.
Κάτι που ναι μεν είναι αλήθεια, αλλά άλλο να το λέει ή να το γράφει κάποιος άγνωστος ποταπός, κι άλλο μια θεσμική παράγων του κοινοβουλευτισμού μας.
Άρα, μάλλον θα πρέπει να γίνεται χαμός στα παρασκήνια, αλλιώς δεν εξηγείται τόση… αλήθεια.
Έτσι λοιπόν «υπουργοποιήθηκε» ο ναύαρχος, με τον Αμερικανό πρέσβη να σπεύδει να τον συγχαρεί, πριν καν το μάθει ο αρχηγός του, ο Αλέξης.
Τώρα, είτε η πρεσβεία παρακολουθεί τα τηλέφωνα των πολιτικών μας, είτε ο πρέσβης το γνώριζε (και το ενέκρινε) εκ των προτέρων, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.
Θυμόσαστε πως το 1993, ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ (αν θυμάμαι καλά) είχε προαναγγείλει σε ανύποπτο χρόνο εκλογές, προσδιορίζοντας μάλιστα και τον μήνα; Κάτι που όταν έγινε, όπως ακριβώς τα είχε πει, όχι μόνο έκανε πολλούς «ειδικούς» αναλυτές να πέσουν από τα σύννεφα για το «ποιος τελικά μας κυβερνά αφού», αλλά οδήγησε και τον Μητσοτάκη εκτός Μαξίμου… τι πάω και θυμάμαι ο έρμος;
Όλα καλά λοιπόν, μόνο που η υπουργοποίηση αυτή έμεινε στα λόγια, κυρίως επειδή μόλις το έμαθαν οι κανονικοί αριστεροί του Σύριζα βγήκαν στα κεραμίδια, ενώ οι πιο περπατημένοι πολιτικά εξ αυτών ενημέρωσαν τον Αλέξη ότι μια τέτοια αποδοχή θα συντελούσε στην εξαφάνισή του πολιτικά, αφού θα έκανε τον Κυριάκο να φαντάζει ως ο σώφρων Νέστωρ, ο άρχων της συναίνεσης, ο μετριοπαθής πατερούλης, που για το «καλό της Ελλάδας» δέχεται να συνεργαστεί ακόμη και με τους σαμποτέρ της.
Και ξύπνησε ξαφνικά ο Αλέξης, και άρχισε τα τηλεφωνήματα στους επιχειρηματίες, μπας και πείσουν το «βατράχι» να υπαναχωρήσει, ενθυμούμενος τα περί Σπαντιδάκη του Κυριάκου, αλλά ξεχνώντας τεχνηέντως τη δικιά του κολεγιά με τον Μπάνο τον Συγκαμένο…
Και μείναμε εκεί, με το Μαξίμου να προσπαθεί ασθμαίνοντας να βρει αντικαταστάτη του Αποστολάκη, με κάποιους να προκρίνουν τον έτερο της θρυλικής τετράδας του ΛΑΟΣ, τον μόνο που δεν έχει επανεμφανιστεί στη ΝΔ, τον «ρήτορα»… Ανατολάκη!
Να το δούμε κι αυτό… και τι στο διάολο.
Το φιάσκο όμως αυτό, που έπληξε καίρια τον Κυριάκο, έληξε απότομα λόγω του θανάτου του Μίκη.
Κι εκεί που όλοι ανεξαιρέτως ασχολούνταν με τον Αποστολάκη, τώρα ασχολούνται με τον Μίκη (μόνο ο Πέτσας ασχολείται με τον Μαντ Κλιπ, αφού, όπως λένε, δήλωσε φανατικός τράπερ!).
Καλό αυτό για τον Κυριάκο, που αποσυμπιέζεται, αλλά και κακό ταυτόχρονα, αφού πάρα μα πάρα πολλοί ξαναθυμήθηκαν τα επαναστατικά αριστερά τους νιάτα, και τις κυρίαρχες κάποτε παντού αντιμητσοτακικές καταβολές.
Μη ξεχνάμε πως μέχρι και ο σημερινός μητσοτακικός υπουργός Δημόσιας Τάξης ήταν κάποτε όχι απλό μέλος, αλλά κοτζάμ Γ.Γ. της ΚΝΕ!!!!!!!
Απομένει λοιπόν να δούμε που θα καταλήξουν όλα αυτά.
Πάντως, προβλέπονται καυτές εξελίξεις σε όλα ανεξαιρέτως τα μέτωπα.
Και αν επαληθευθούν κάποιες φήμες για κόντρες ΗΠΑ-Κίνας, τότε ο Κυριάκος που κάνει, λένε κάποιοι, υπόγεια παιχνίδια με COSCO κλπ, ίσως δει τους προστάτες του να τον εγκαταλείπουν, όπως έγινε και το 1993… βρίσκοντας άλλον «χρήσιμο ηλίθιο» για τη θέση του (γόνοι υπάρχουν ακόμη πολλοί στη Bουλή, και είναι και «άφθαρτοι» χα χα χα).
Προς το παρόν όμως αντέχει, και μάλιστα το παλεύει σαν θηρίο… για το καλό της Ελλάδας πάντα, ή για την προκοπή του τόπου που θα έλεγε ο Αλέξης…να τα λέμε αυτά.
ΥΓ-Κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα που η … Τούνη δήλωσε πως δεν γνώριζε τον Μίκη Θεοδωράκη. Οι ίδιοι, που κάθε... εξυπνάδα που ανεβάζει στα σόσιαλ μύδια, τη στολίζουν με χιλιάδες λάικς…
Ας πρόσεχαν.