Από: defence-point.gr
Υπενθυμίζεται ότι το Ναυτικό των ΗΠΑ έχει εκφράσει την πρόθεση του να αποσύρει επτά (7) καταδρομικά τύπου Ticonderoga και τέσσερα (4) LCS, με το νεότερο να έχει επιχειρησιακή ζωή μόλις μιας τετραετίας (USS Little Rock). Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του έγκυρου αμερικανικού Defense News, η Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της αμερικανικής Γερουσίας απαιτεί η απόσυρση να γίνει μόνο μετά από δέσμευση του υπουργού Ναυτικών…
Το περιεχόμενο της δέσμευσης που ζητά η Επιτροπή, είναι ότι η διατήρηση του σκάφους σε μειωμένη επιχειρησιακή ετοιμότητα ή ικανότητα ή εφεδρεία δεν είναι εφικτή, ή ότι η διατήρηση του σε υπηρεσία δεν απαιτείται για να υποστηρίξει την εθνική στρατιωτική στρατηγική ή τον επιχειρησιακό σχεδιασμό των περιοχικών διοικητών ή ότι η μεταβίβαση του στην Ακτοφυλακή δεν είναι εφικτή.
Από την άλλη πλευρά, η Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων του Κογκρέσου προτείνει να χρηματοδοτηθεί η συντήρηση τριών καταδρομικών και τα υπόλοιπα τέσσερα όπως και τα τέσσερα LCS να αποσυρθούν.
Ως γνωστό τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga και τα LCS συζητιούνται για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Τα καταδρομικά τύπου Ticonderoga είχαν παρουσιαστεί ως τμήμα της “ενδιάμεσης λύσης” του προγράμματος της νέας φρεγάτας, σε περίπτωση που η Ελλάδα επέλεγε τη ναυπήγηση αμερικανικών φρεγατών MMSC (HF2), ενώ φέρονται ως μέρος της συζήτησης και στο πλαίσιο της πενταετούς διμερούς αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας και ΗΠΑ (MDCA).
Το αμερικανικό Ναυτικό δεν επιθυμεί την επέκταση του επιχειρησιακού βίου των Ticonderga από τα 30 στα 35 έτη, επικαλούμενο τα τεράστια κόστη συντήρησης. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο στόλος των Ticonderoga διαρκώς αυξάνονται.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, “οι πιο πρόσφατες απόπειρες του αμερικανικού Ναυτικού να εκσυγχρονίσει και να επεκτείνει τον επιχειρησιακό βίο των Ticonderoga δεν πήγαν καλά”. Κατά την επιχειρησιακή ανάπτυξη τους, τα πλοία ταλαιπωρούνται από έκτακτες ανάγκες συντήρησης με αποτέλεσμα ο ρόλος τους να περιθωριοποιείται.
Ο δε επικεφαλής Ναυτικών Επιχειρήσεων, ναύαρχος Μάικ Γκίλντεϊ, είχε αναφέρει κατά τη διάρκεια ακρόασης την περασμένη άνοιξη, ότι την τρέχουσα περίοδο που επιχειρείται ο εκσυγχρονισμός των Ticonderoga, τα πλοία επιχειρούν με κόστος 170-200% υψηλότερο και πολύμηνες καθυστερήσεις.
Οι Αμερικανοί ναύαρχοι έχουν καταστήσει σαφές ότι δίνουν προτεραιότητα στην επιχειρησιακή ετοιμότητα του στόλου και την επένδυση σε τεχνολογίες της επόμενης ημέρας μέσω των αποσύρσεων – εξοικονομήσεων χρημάτων, αντί να προσπαθούν να διορθώσουν τα προβλήματα πλοίων που επιχειρούν ανά την υφήλιο επί τρεις δεκαετίες.
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, σε αυτή τη φάση το μέγεθος του στόλου έχει μικρότερη σημασία. Εάν αυτό ισχύει για το US Navy, θα πρέπει να εξεταστεί τι ισχύει για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό που έχει συνολικό λειτουργικό προϋπολογισμό που ισούται… με το ετήσιο κόστος συντήρησης ενός Ticonderoga. Τη στιγμή μάλιστα που χρειάζεται το ταχύτερο νέες ναυπηγήσεις σχεδόν σε όλες τις κλάσεις πλοίων που αξιοποιεί επιχειρησιακά.
Παρομοίως, αρνητική επιχειρηματολογία διατυπώνεται και για τα LCS, αριθμός των οποίων θα μπορούσε να περάσει στο Πολεμικό Ναυτικό είτε στο πλαίσιο “ενδιάμεσης λύσης” για τις HF2 είτε σε αυτό της νέας MDCA.
Το Ναυτικό διατείνεται ότι δεν μπορεί να διαθέσει πιστώσεις για να αναβαθμίσει τα τέσσερα LCS ώστε να μπορούν να επιχειρούν σε περιβάλλον ισχυρής απειλής. Και δεν είναι μόνο αυτό. Εντύπωση προκαλεί η “εισήγηση” τη Επιτροπής για την εξέταση του ενδεχομένου να παραδοθούν στην αμερικανική Ακτοφυλακή (U.S. Coast Guard) για να… καταδιώκει με αυτά τους εμπόρους ναρκωτικών στην περιοχή ευθύνης (κεντρική και Λατινική Αμερική) της Νότιας Διοίκησης (Southern Command).
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι το Πολεμικό Ναυτικό χρειάζεται πλοία για να πολεμήσει έναν διαρκώς ενισχυόμενο αντίπαλο, ποσοτικά και ποιοτικά.
Σε κάθε περίπτωση, το Πολεμικό Ναυτικό δεν έχει την πολυτέλεια να δαπανήσει χρήματα για “ημίμετρα” τα οποία θα μπορούσαν μάλιστα να δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα επέλυαν, σύμφωνα με τις απόψεις – επιφυλάξεις που διατυπώνουν πολλοί αναλυτές.
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ
Η κατάσταση αυτή με την καταλληλότητα ή μη των υπό απόσυρση πλοίων του U.S. Navy οφείλει να ξεκαθαριστεί το συντομότερο και με απόλυτη σαφήνεια, από τη σκοπιά των επιχειρησιακών αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού. Απόλυτα υπεύθυνη να το πράξει αυτό είναι η ηγεσία του Κλάδου.
Όλοι οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένου του DP, λένε το “μακρύ τους και το κοντό τους” με το όποιο κίνητρο και την όποια εξειδικευμένη γνώση. ΚΑΝΕΙΣ όμως δεν έχει όλη την επιχειρησιακή εικόνα, όπως την έχει το Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο υποχρεούται να δώσει ένα τέλος σε αυτό το κακόγουστο σίριαλ.
Πέραν των “γεωπολιτικών ανησυχιών” της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, το Πολεμικό Ναυτικό το πληρώνουν οι φορολογούμενοι για να είναι έτοιμο να πολεμήσει εάν απαιτηθεί τον τουρκικό στόλο, υπερασπιζόμενο την ελληνική κυριαρχία και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν. Όχι για να χειρίζεται “πολιτικά” τα ζητήματα εθνικής άμυνας, αλλά αποκλειστικά από τη στρατιωτική οπτική γωνία.
Κατά συνέπεια, υποχρέωση των Ελλήνων ναυάρχων είναι το ξεκαθάρισμα στην πολιτική ηγεσία του τι είναι κατάλληλο για να επιτελέσει επιτυχώς την αποστολή του ο Κλάδος και τι όχι. Πολιτικού τύπου προσεγγίσεις του είδους “παραδίδουμε short-list”… 5-6 υποψηφιοτήτων, έχοντας αποκλείσει δύο μόλις εκ των προτάσεων με κάπως ομιχλώδη επιχειρηματολογία, είναι πλέον μη αποδεκτές και προσβάλλουν την Ιστορία του Κλάδου.
Η διάσωση του ενός ή του άλλου ναυπηγείου δεν -πρέπει να- αφορά το Πολεμικό Ναυτικό. Η εισήγηση του Κλάδου πρέπει να γίνει με αμιγώς επιχειρησιακά κριτήρια. Την εισήγησή του Ναυτικού έχει την ευθύνη να τη “ζυγίσει” η πολιτική ηγεσία. Αυτό που είναι απαράδεκτο είναι η “νόθευση” της αμιγώς επιχειρησιακής αξιολόγησης του Επιτελείου.
Το Πολεμικό Ναυτικό οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του και να δώσει στην πολιτική ηγεσία το πολύ τρεις υποψηφιότητες που πραγματικά του κάνουν για να μπορέσει με επιτυχία να ανταπεξέλθει στην αποστολή του. Όποιες κι αν είναι αυτές.
Εάν οποιαδήποτε κυβέρνηση αποφασίσει για λόγους εθνικού συμφέροντος κάτι διαφορετικό, ας λάβει και την ευθύνη της απόφασης. Όχι να επιχειρήσει να αιτιολογήσει την απόφασή της με “πολιτικά νοθευμένες” (βλ. υπαγορευμένες) στρατιωτικές εισηγήσεις. Αυτό αποτελεί διαστροφή της ίδιας της δημοκρατίας.
Εάν το Πολεμικό Ναυτικό ξεκαθαρίσει τις θέσεις του, θα έχει αποτρέψει κάθε σκέψη να μετατραπεί ο Κλάδος σε αποδιοπομπαίο τράγο, εάν κάτι δεν πάει καλά. Πρόκειται για συνήθη πρακτική που αφορά τη σχέση των κυβερνήσεων με τις Ένοπλες Δυνάμεις και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε.
Διότι αυτό θα συμβεί, εάν στο τέλος προκριθεί φρεγάτα που… κατά βάθος δεν την ήθελαν, αλλά ουδέποτε το ξεκαθάρισαν στην πολιτική ηγεσία του τόπου. Ήρθε η ώρα το “παιχνίδι” να ξεκαθαρίσει και να ισχύσουν οι κανόνες της λογικής. Μέχρι να μάθουμε να τηρούμε τις διαδικασίες που οι ίδιοι θεσπίζουμε.