Δημήτρης Τσαϊλάς (υποναύαρχος ε.α.)
Οι αξιωματικοί που σπουδάζουν στις Σχολές Πολέμου ως μέρος της Κοινής Επαγγελματικής Στρατιωτικής Εκπαίδευσης από την εκμάθηση των στρατηγικών θεωριών του Θουκυδίδη, μόνο θα ωφεληθούν.
Πρέπει όμως να απαντήσουμε στις τεχνολογικές απαιτήσεις καθώς οι απαντήσεις αυτές θα προχωρήσουν πολύ στον καθορισμό της στρατηγικής κουλτούρας του Πολεμικού Ναυτικού στον 21ο αιώνα και θα μας δώσουν μια εικόνα για το πως μια κουλτούρα που βασίζεται στις στρατηγικές θεωρίες του Θουκυδίδη είναι ακόμα επίκαιρη.
Όπως παραδέχονται πολλοί αξιωματούχοι, στρατιωτικοί και στρατηγικοί αναλυτές, έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε για να εκσυγχρονίσουμε τις αμυντικές μας δυνατότητες όχι βέβαια λόγω έλλειψης προσπάθειας. Πολλοί στρατηγικοί αναλυτές προσβλέπουν στο μέλλον για νέες επιχειρησιακές έννοιες και θεωρίες που θα βοηθήσουν τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να επιταχύνουν στις προσπάθειές τους για αφομοίωση των νέων τεχνολογιών.
Η συζήτηση περί έξυπνων όπλων και συστημάτων αποκαλύπτει τις φαινομενικά απεριόριστες ελπίδες που έχουν οι κάθε είδους αναλυτές για τις δυνατότητες της φουτουριστικής τεχνολογίας.
Γι’ αυτό ζητούν επίμονα την ενσωμάτωση της τεχνητής νοημοσύνης που θα δώσει βέλτιστες δυνατότητες λήψης αποφάσεων στον επιχειρησιακό διοικητή και αυτόνομα οπλικά συστήματα για να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους (μαχητές) στο πεδίο της μάχης. Πολλοί πιστεύουν ότι η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να δώσει τη λύση στις τριβές του πολέμου, και ότι θα αλλάξει ριζικά τις μελλοντικές μάχες και θα δώσει μια σπάνια ευκαιρία να έχουμε μια αλματώδη εξέλιξη σε σχέση με την αντιμετώπιση των αντιπάλων μας.
Ωστόσο, πίσω από τις ελπίδες αυτές για να επιτύχουμε την επανάσταση στις στρατιωτικές πολλαπλές υποθέσεις κρύβονται πιθανές και πραγματικές προκλήσεις που θα μπορούσαν να περιπλέξουν την τεχνολογικά στρατιωτική κυριαρχία.