 |
| Image: Creative Commons. |
Πολλά έχουν αλλάξει, αλλά το παράδειγμα που έδωσε ο Ντε Γκωλ εξακολουθεί να χαρακτηρίζει μεγάλο μέρος της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έκανε επιλογές σχετικά με την επεξεργασία της συμφωνίας με την Αυστραλία που πιθανότατα είχε νόημα εκείνη την εποχή, αλλά προφανώς δεν πήρε αρκετά σοβαρά την προοπτική της γαλλικής δυσαρέσκειας. Η ουσιαστική απόρριψη του γαλλικού θυμού από τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον πιθανότατα δε θα βοηθήσει την κατάσταση.
Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Η Γαλλία μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στις προσπάθειες εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ τόσο στον Ατλαντικό όσο και στον Ειρηνικό, αν και περισσότερο στον πρώτο παρά στο δεύτερο. Το αεροπλανοφόρο της Γαλλίας και τα υποβρύχια πυρηνικών επιθέσεων θα ήταν αναμφίβολα χρήσιμα στον Δυτικό Ειρηνικό, αλλά μακροπρόθεσμα μάλλον έχουν λιγότερη σημασία από τα SSN που θα μπορούσε να προσφέρει η συμφωνία στην Αυστραλία.
Η Γαλλία είναι απίθανο, σίγουρα, να επιδιώξει κάθε είδους ευθυγράμμιση με την Κίνα. Τα εδαφικά και πολιτικά συμφέροντα της Γαλλίας στον Ειρηνικό τείνουν να ευθυγραμμίζονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά διαφωνίες όπως αυτή θα μπορούσαν να διαταράξουν τη συνεργασία στη βάση και τις επικοινωνίες. Η Γαλλία μπορεί επίσης να χρειάζεται να ανησυχεί για την αμυντική της σχέση με την Ινδία. Ενώ αυτή η σχέση γνώρισε ορισμένες σημαντικές επιτυχίες, η Γαλλία σαφώς δε θα έπρεπε να αισθάνεται ασφαλής στη μακροπρόθεσμη ασφάλεια της σχέσης της. Το μέλλον της ινδικής στρατιωτικής δύναμης είναι σημαντικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία έχει προφανώς ένα ρόλο να διαδραματίσει σε αυτό το ζήτημα.
Από την ευρωπαϊκή πλευρά, οι ιστορικοί δεσμοί ασφάλειας της Γαλλίας με τη Ρωσία υποδηλώνουν ότι έχει λίγο περισσότερη ελευθερία δράσης στην Ευρώπη που θα έκανε τις ΗΠΑ ή το Ηνωμένο Βασίλειο να αισθάνονται απόλυτα άνετα. Η δέσμευση της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ ήταν πάντα πρόχειρη και αυτά τα γεγονότα δε θα βοηθήσουν στην ανακούφιση της αέναης υπαρξιακής κρίσης που φαίνεται να αισθάνεται ο οργανισμός. Με την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ένας από τους δεσμούς που συνέδεαν τη δυτική συμμαχία χάθηκε και είναι πιθανό η Γαλλία να εντείνει τις προσπάθειές της να ασκήσει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική σε σχέση με τη Ρωσία.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, πολλά από αυτά που θέλουν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες από γεωπολιτική άποψη απαιτούν τη συνεργασία της Ευρώπης και φυσικά, η Γαλλία παραμένει μία από τις πιο ισχυρές δυνάμεις σε αυτή. Ειδικότερα, οι προσπάθειες των ΗΠΑ να αναπτύξουν μια τεχνολογική συμμαχία σχεδιασμένη τόσο για να ενισχύσει την καινοτομία όσο και για να κρατήσει τις πιο προηγμένες τεχνολογίες μακριά από τα κινεζικά χέρια απαιτεί ενθουσιώδη ευρωπαϊκή συμμετοχή. Η Ευρώπη έχει τους δικούς της λόγους για να υπερασπιστεί με ζήλο τον τομέα της τεχνολογίας, αλλά η δράση των ΗΠΑ μπορεί να μειώσει τον ενθουσιασμό στη Γαλλία για την καταβολή του σοβαρότερου κόστους των εμπορικών διακρίσεων.
Είναι ίσως τυχερό ότι δεν υπάρχει εκλογική περιφέρεια στις Ηνωμένες Πολιτείες για να καταγγείλει τον Μπάιντεν για κακές σχέσεις με τους Γάλλους, εκτός από τους οπαδούς του Hamilton. Μέρος της γαλλικής έκρηξης οδηγείται από την εσωτερική πολιτική και η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να το κατανοήσει αυτό.
Η διπλωματική συμπεριφορά της Γαλλίας είναι επίσης στρατηγική. Κάνοντας μια τόσο σοβαρή επίδειξη της γαλλικής δυσαρέσκειας, ο Μακρόν προσπαθεί να αποτρέψει αυτού του είδους τη συμπεριφορά στο μέλλον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν καλό να κάνουν ό,τι μπορούν για να μετριάσουν τη γαλλική δυσαρέσκεια και να προσεγγίσουν σωστά κάθε ζήτημα για το οποίο η Γαλλία πιστεύει ότι έχει συμφέροντα. Συγκεκριμένα, η Γαλλία θα παρακολουθεί τη συμπεριφορά των Ηνωμένων Πολιτειών απέναντι στην Ινδία με μεγάλη προσοχή.