Από: ieidiseis.gr - Βασίλης Σκουρής
Η Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ δεν προστατεύει πλήρως τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και ιδίως τα Ελληνικά Νησιά, για ορισμένα από τα οποία η Τουρκία ζητάει ευθέως πλέον την αποστρατικοποίηση.
Όπως τονίζουν ιδιαίτερα αξιόπιστοι νομικοί κύκλοι με τους οποίους συνομίλησαν τα «Παιχνίδια Εξουσίας», το επιχείρημα αυτό στηρίζεται στο ότι από τη Συμφωνία αυτή απουσιάζει η επίκληση του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, που προβλέπει τη ρήτρα ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας.
Το μεγάλο πλεονέκτημα της Συμφωνίας Ελλάδας - Γαλλίας για την εξασφάλιση της Ελλάδας είναι η ρητή αναφορά στο άρθρο 42 παρ. 7 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρθρο το οποίο προβλέπει τη ρήτρα της «συλλογικής άμυνας», παραπέμποντας όμως στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ έχει πολύ μεγάλη σημασία για τις σχέσεις μας με την Τουρκία και την προστασία μας από την επιθετικότητά της. Διότι το άρθρο αυτό δίνει το δικαίωμα στην Ελλάδα να απαιτήσει μέτρα συλλογικής άμυνας όχι μόνο σε περίπτωση επίθεσης από την Τουρκία. Αλλά ακόμη και σε περίπτωση απειλής χρήσης βίας ή και επικείμενης απειλής απλώς. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το casus belli, αλλά και η αποβατική στρατιά του Αιγαίου, καθώς και τα αιτήματα.
Πώς λοιπόν -αναρωτιούνται οι ίδιο κύκλοι- αυτή η τόσο «καλή» για την Ελλάδα Συμφωνία δεν κάνει αναφορά στο άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, όταν η συμπεριφορά της Τουρκίας όχι απλώς δημιουργεί «επικείμενη απειλή» αλλά συνιστά αποκάλυπτα «απειλή χρήσης βίας»;
Άρα, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, η Συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ θα ήταν στοιχειωδώς ισορροπημένη για τα συμφέροντα της Ελλάδας αν οι ΗΠΑ δεσμεύονταν, μέσω αυτής, για το αυτονόητο: Ότι δηλαδή η Ελλάδα, και στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, μπορεί να χρησιμοποιήσει εναντίον της Τουρκίας τη ρήτρα του άρθρου 51 και να ζητήσει, όποτε εκείνη νομίζει, ενεργοποίηση της ρήτρας «συλλογικής νόμιμης άμυνας».