Από: pagenews.gr - Λάμπρος Καλαρρύτης
Η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία όμως ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα και έκτοτε ήταν σαφές ότι θα ακολουθούσαν εν καιρώ οι προσπάθειες για ένωση με το αλβανικό κράτος. Η εκ νέου έγερση του θέματος τώρα και από τα Τίρανα και από την Πρίστινα δεν είναι άσχετη με την ευρύτερη κινητικότητα που υπάρχει στο διεθνές σύστημα και με τις αναδιατάξεις που σημειώνονται σε μία ευρύτατη περιοχή, από τα Βαλκάνια μέχρι τη Βόρειο Αφρική, τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο και τον Εύξεινο Πόντο.
Είναι δύσκολο να σταματήσουν ροπές ενιαίων εθνικών πληθυσμών που είναι κατακερματισμένοι σε διαφορετικές κρατικές οντότητες αλλά κατοικούν σε όμορες περιοχές. Ως γνωστον η Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο και τα τμήματα των Σκοπίων με αλβανικό πληθυσμό (Τέτοβο κλπ) έχουν γεωγραφική συνέχεια και στην πράξη τα σύνορα είτε δεν υφίστανται είτε είναι πορώδη. Προφανώς υπάρχουν ενστάσεις και αντιδράσεις για την προοπτική νέων συνοριακών ανακατατάξεων στα Βαλκάνα διότι όταν σημειώνονται κάπου, λειτουργούν ως ντόμινο και δεν περιορίζονται σε μία μόνο περιοχή.
Τι θα κάνουν οι Αλβανοί του Τετόβου που ούτως ή άλλως έχουν αποσχιστικές τάσεις από το σκοπιανό κρατίδιο, του οποίου αποτελούν το 30% του πληθυσμού με αυξανόμενη δημογραφική τάση (εν αντιθέσει με τους Σλάβους), αν προχωρήσει η ένωση Αλβανίας – Κοσσυφοπεδίου; Τι θα κάνουν οι Αλβανοί του Πρέσεβο στη Σερβία; Τι θα κάνουν οι Σέρβοι του Κοσσυφοπεδίου οι οποίοι υφίστανται κατά τη γνωστή βαλκανική πρακτική πίεση και διώξεις από τους Αλβανούς και τις τελευταίες εβδομάδες συγκρούονται σε μία σειρά από αιματηρά επειδόδια;; Τι θα κάνουν επίσης οι Σέρβοι της Βοσνίας , του κράτους – Φρανκεστάιν όπου τρεις εθνότητες με ιστορικό σκληρής αιματοχυσίας μεταξύ τους, Σέρβοι, Κροάτες, Μουσουλμάνοι, έχουν αναγκαστεί να συμβιώνουν κάτω από κοινή κρατική υπόσταση
Επειδή η Χερσόνησος του Αίμου μυρίζει μπαρούτι για ακόμη μία φορά, να υπενθυμίσουμε ότι στη Βόρειο Ήπειρο κατοικεί γηγενής, διεθνώς αναγνωρισμένη εθνική ελληνική μειονότητα η οποία υφίσταται όχι απλά διώξεις, αλλά μία οργανωμένη και υλοποιούμενη απ’ όλες ανεξαιρέτως τις αλβανικές κυβερνήσεις εθνοκάθαρση χαμηλής έντασης. Μεθοδευμένα, αδιαλείπτως και με κάθε μέσο, βία, δολοφονίες, απειλές, οικονομική ασφυξία, δημεύσεις περιουσιών,παράνομη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, αλλοίωση πληθυσμού, νόθευση εκλογικών αποτελεσμάτων, μεταβολή εκλογικών περιφερειών, οι Βορειοηπειρώτες εξωθούνται να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους. Είναι αδιανόητο μία διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνική μειονότητα, δίπλα στα σύνορα του ελλαδικού κράτους η οποία μέχρι το άνοιγμα των συνόρων αριθμούσε τουλάχιστον 250 χιλιάδες άτομα, να εκτοπίζεται βιαίως και η Αθήνα να σφυρά αδιάφορα συζητώντας για «ευρωπαϊκή πορεία» της Αλβανίας.
Μία Ελλάδα η οποία είναι διπλωματικά, στρατιωτικά, θεσμικά και διεθνοπολιτικά ισχυρή, δεν μπορεί να μένει απαθής για ένα από τα δύο επίσημα αναγνωρισμένα τμήματα του ελληνισμού που βρίσκονται εκτός συνόρων – Κύπρος και Βόρειος Ήπειρος-, αλλά δίπλα σε αυτά και διώκεται σε κοινή θέα.
Δεν υπάρχει περίπτωση άλλο κράτος στον πλανήτη και ειδικά σε αυτήν την περιοχή, να είχε δίπλα στα συνορά του διεθνώς αναγνωρισμένη μειονότητα η οποία υφίσταται παράνομες διώξεις και να φερόταν όπως φερόμαστε εμείς στους Βορειοηπειρώτες, λες και είμαστε ΜΚΟ και οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου κάποια φυλή του Αμαζονίου που κινδυνεύει με εξαφάνιση.«Τα δικαιώματα της Ελλάδας στη Βόρεια Ήπειρο είναι απαράγραπτα» έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου ( ο… κανονικός) και συμφωνούσαν όλοι μηδενός εξαιρουμένου και σύντομα, όπως φαίνεται από τα σύννεφα στον ιστορικό ορίζοντα, θα κληθούμε να πάρουμε αποφάσεις. Ενδεχομένως και για τους Έλληνες των Σκοπίων οι οποίοι κατά τον συγχωρεμένο Κίρο Γκλιγκόρωφ, πρώτο πρόεδρο του κρατιδίου μετά την ανεξαρτησία του, απαριθμούσαν 200 χιλιάδες με βιαίως εκσλαβισμένα ονόματα, αλλά αυτή είναι μία ιστορία με την οποία θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο.