 |
| Lt. Col. Thomas Wolfe, the 455th Expeditionary Operations Group deputy commander, performs preflight checks on an F-16 Fighting Falcon at Bagram Airfield, Afghanistan, Feb. 1, 2016. The 421st EFS, based out of Bagram Airfield, is the only dedicated fighter squadron in the country and continuously supports Operation Freedom’s Sentinel and the NATO Resolute Support missions. (U.S. Air Force photo/Tech. Sgt. Nicholas Rau) |
19fortyfive.com - Dr. James Holmes / Παρουσίαση Freepen.gr
Παραμερίστε τον ισχυρισμό του Ρούμπιν πως η απομάκρυνση από το Αφγανιστάν προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στους σταθερούς συμμάχους απέναντι στους Αμερικανούς. Μπορεί να έχει δίκιο, αλλά προσωπικά αμφιβάλλω. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν στο Αφγανιστάν - μια δευτερεύουσα αιτία με κάθε πρότυπο - είκοσι χρόνια, σημαντικούς πόρους και πολλές στρατιωτικές ζωές. Αυτή είναι μια δέσμευση σοβαρού βάρους και που έδωσε την ευκαιρία στους Αφγανούς να συγκεντρωθούν ως κοινωνία. Το ότι απέτυχαν αντικατοπτρίζει περισσότερο αυτούς παρά τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υποψιάζομαι πως η Ταϊβάν θα ήταν ευγνώμων για μια δέσμευση αυτού του μεγέθους και διάρκειας.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο επιχείρημα του Rubin ευσταθεί. Το ένα έθνος εξαρτάται από το άλλο για σωτηρία στον κίνδυνο του. Οι σοφοί πολιτικοί καλωσορίζουν τους συμμάχους χωρίς να ποντάρουν τα πάντα σε αυτούς. Η Ταϊβάν θα πρέπει να βρει τη διπλωματία και την στρατιωτική της στρατηγική για να αποτρέψει την κινεζική επιθετικότητα εάν είναι δυνατόν-μόνη της αν χρειαστεί-και για να εμποδίσει μια διασταυρούμενη επίθεση εάν αναγκαστεί να εμπλακεί σε αυτήν. Αυτή είναι μια ζοφερή συμβουλή για να είστε σίγουροι, αλλά ποιος θα σταθεί δίπλα στην Ταϊβάν εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν το κάνουν; Η Ιαπωνία ή η Αυστραλία μπορεί να παρέμβουν μαζί με την Αμερική, αλλά όχι χωρίς αυτήν. Ούτε η Ταϊπέι μπορεί να αναζητήσει βοήθεια στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ή σε οποιονδήποτε άλλο διεθνή οργανισμό όπου το Πεκίνο έχει σοβαρή επιρροή. Αυτά είναι αδύναμα προπύργια κατά της επιθετικότητας.
Η αποτροπή, λοιπόν, είναι στοιχειώδης. Μήπως όμως μια αποτρεπτική στρατηγική απαιτεί ατομική αποτροπή; Όχι απαραίτητα. Δεν είναι καθόλου σαφές ότι τα πυρηνικά όπλα αποτρέπουν σε μεγάλο βαθμό τον πυρηνικό βομβαρδισμό - το είδος της επιθετικότητας που είναι λιγότερο πιθανό να συμβεί στην Ταϊβάν. Άλλωστε, η ηπειρωτική χώρα λαχταρά να κατέχει το νησί, με όλη την στρατηγική αξία που έχει. Μια ραδιενεργή έρημος έχει μικρή αξιά για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ).
Είναι πολύ πιο πιθανό να καταφύγει σε στρατιωτικά μέτρα χωρίς πυρηνικά όπλα. Ο Κινέζικος Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (PLA) θα μπορούσε να ξεκινήσει έναν ναυτικό αποκλεισμό ή μια συμβατική αεροπορική εκστρατεία εναντίον της Ταϊβάν σε μια προσπάθεια να λιμοκτονήσει ο πληθυσμός ή να τους υποβιβάσει. Και ακόμη και μια άμεση αμφίβια επίθεση θα διατηρούσε το μεγαλύτερο μέρος της αξίας της Ταϊβάν στην Κίνα.
Φαίνεται λοιπόν ότι μια μη πυρηνική επίθεση είναι αυτό που πρέπει κυρίως να αποτρέψει η Ταϊπέι. Η ιστορία έχει δείξει ότι τα πυρηνικά όπλα έχουν ελάχιστες πιθανότητες να αποτρέψουν τη μη πυρηνική επιθετικότητα. Μια απειλή για επίσκεψη στη Χιροσίμα ή το Ναγκασάκι στη, ας πούμε, στη Σαγκάη ως αντίποινα για επιθετικότητα χαμηλού επιπέδου θα ήταν απίθανη. Η παραβίαση του πυρηνικού κατωφλίου δε θα έκανε καλό στρατηγικά, ενώ θα χαρακτήριζε τους νησιώτες ως ανήθικους-και θα έβλαπτε τις προοπτικές τους να κερδίσουν διεθνή υποστήριξη σε ένα διασυνοριακό πόλεμο.
Μια απίθανη απειλή έχει ελάχιστες πιθανότητες αποτροπής. Σκεφτείτε την κλασική φόρμουλα του Henry Kissinger για αποτροπή, δηλαδή ότι είναι προϊόν πολλαπλασιασμού τριών μεταβλητών: ικανότητα, αποφασιστικότητα και πίστη. Η ικανότητα και η αποφασιστικότητα είναι τα συστατικά της δύναμης. Ικανότητα σημαίνει φυσική δύναμη, κυρίως στρατιωτική δύναμη. Επίλυση σημαίνει τη δύναμη της θέλησης να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες που διαθέτει για να πραγματοποιήσει μια αποτρεπτική απειλή. Μια αποτρεπτική απειλή γενικά περιλαμβάνει την άρνηση σε έναν εχθρικό διεκδικητή ή την επιβολή τιμωρίας στη συνέχεια, εάν ο διεκδικητής αψηφήσει την απειλή.
Οι πολιτικοί που γράφουν αποτρεπτικά είναι υπεύθυνοι για την ικανότητα και την επίλυση. Μπορούν να συσσωρεύσουν τρομερή πολεμική δύναμη για να τη χρησιμοποιήσουν. Αυτό δε σημαίνει ότι οι προσπάθειές τους για αποτροπή θα πετύχουν αυτόματα, όμως. Η πίστη είναι ο άλλος κρίσιμος καθοριστικός παράγοντας του Κίσινγκερ. Εξαρτάται από τον ανταγωνιστή εάν πιστεύει στη συνδυασμένη ικανότητα και δύναμη της θέλησής τους.
Η Ταϊβάν θα μπορούσε να εκτοξεύσει πυρηνικό οπλοστάσιο και η ηγεσία της θα μπορούσε να επιδείξει αποφασιστικότητα να χρησιμοποιήσει το οπλοστάσιο υπό συγκεκριμένες συνθήκες, όπως πυρηνική ή συμβατική επίθεση στο νησί. Με άλλα λόγια, θα μπορούσε να συσσωρεύσει την ικανότητα να ματαιώσει πράξεις που η ηγεσία θεωρεί απαράδεκτες ή να τις τιμωρήσει εάν συμβούν. Αλλά οι Κινέζοι κομμουνιστές μεγιστάνες θα έβρισκαν πειστικό το ατομικό οπλοστάσιο του νησιού και τις προβολές ισχύος;
Ενάντια σε πυρηνική επίθεση, ίσως. Εάν η Ταϊπέι διατηρούσε ένα οπλοστάσιο που θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά στην Κίνα που οι ηγέτες του ΚΚΚ θεωρούσαν ανυπόφορη, τότε το Πεκίνο θα έπρεπε να εγκαταλείψει μια πυρηνική επίθεση σύμφωνα με τη γνωστή λογική του Ψυχρού Πολέμου της αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής. Οι δύο αντίπαλοι θα έφταναν σε πυρηνικό αδιέξοδο.
Ο Κίσινγκερ προσθέτει ένα κώδικα στον τύπο του για αποτροπή, δηλαδή ότι η αποτροπή είναι προϊόν πολλαπλασιασμού και όχι άθροισμα. Εάν οποιαδήποτε μεταβλητή είναι μηδέν, το ίδιο και η αποτροπή. Αυτό σημαίνει πως η Ταϊβάν θα μπορούσε να συγκεντρώσει όλη την στρατιωτική δύναμη στον κόσμο και να αποτύχει ούτως ή άλλως εάν η Κίνα δεν πιστεύει στην ικανότητά της, στην αποφασιστικότητά της ή και στα δύο. Και μπορεί: Οι Κινέζοι κομμουνιστές ηγέτες έχουν ιστορικό να κάνουν δηλώσεις απαξιώνοντας τον αντίκτυπο του τελικού όπλου αν χρησιμοποιηθεί εναντίον της Κίνας. Ο ιδρυτικός πρόεδρος του ΚΚΚ Μάο Τσε Τουνγκ χλεύαζε κάποτε τα πυρηνικά ως "χάρτινη τίγρη". Πριν από ένα τέταρτο αιώνα, ένας στρατηγός του PLA (προφανώς) αστειεύτηκε ότι η Ουάσινγκτον δε θα ανταλλάξει ποτέ το Λος Άντζελες με την Ταϊπέι.
Η ουσία τέτοιων δηλώσεων: οι πυρηνικές απειλές δεν μπορούν να αποτρέψουν την Κίνα από ενέργειες που εξυπηρετούν το ζωτικό συμφέρον, όπως το ερμηνεύει η ηγεσία του ΚΚΚ.
Και πάλι, όμως, η πυρηνική αποτροπή πρέπει να αποτελεί περιφερειακό μέλημα για την Ταϊπέι. Το Πεκίνο είναι απίθανο να διατάξει πυρηνικές επιθέσεις, ανεξάρτητα από το αν οι αμυνόμενοι διαθέτουν πυρηνικά όπλα ή όχι. Πολύ καλύτερα για την ηγεσία του νησιού να αρνηθεί να πληρώσει το κόστος ευκαιρίας για να γίνει πυρηνική δύναμη και αντ 'αυτού να συγκεντρώσει πεπερασμένους στρατιωτικά σχετικούς πόρους για να πιέσει για πιο πιθανές απρόβλεπτες καταστάσεις.
Σοφότερη επένδυση θα είναι να οπλιστεί το νησί με τη μορφή ακτοπλοϊκών και αντιαεροπορικών πυραύλων με βάση τη θάλασσα, καθώς και θαλάσσια συστήματα όπως ναρκοπέδια, σκάφη επιφανείας περιπολίας εξοπλισμένα με βλήματα, και, μόλις η ναυπηγική βιομηχανία της Ταϊβάν ετοιμαστεί, σιωπηλά ντίζελ-ηλεκτρικά υποβρύχια που θα περιπλανιούνται στα περίχωρα του νησιού. Πρόκειται για εξοπλισμούς που θα μπορούσαν να κάνουν την Ταϊβάν δύσπεπτη για τον PLA. Και το Πεκίνο δε θα μπορούσε να έχει καμία αμφιβολία ότι η Ταϊπέι θα τα χρησιμοποιούσε.
Ο Μάικλ Ρούμπιν λοιπόν έχει δίκιο να παροτρύνει την Ταϊβάν να μην αναθέσει την εθνική της επιβίωση σε ξένους. Αλλά μπορεί να προσπεράσει τα πυρηνικά όπλα - με άμυνες που ταιριάζουν καλύτερα στο στρατηγικό περιβάλλον.