en.kremlin.ru |
Αντιθέτως, η ενέργεια είναι η "αχίλλειος πτέρνα" της Κίνας και
της ΕΕ όπως φαίνεται τώρα ξεκάθαρα. Η ενεργειακή κρίση που μόλις
ξεκίνησε φαίνεται πως είναι μόνο το πρώτο βήμα μιας πολυεπίπεδης
σύγκρουσης ΗΠΑ και Κίνας που δεν ξέρουμε πόσα χρόνια θα διαρκέσει, ποιες
χώρες θα συμπαρασύρει, και τι παγκόσμια ζημιά θα προκαλέσει. Η στάση
που θα κρατήσει η Ρωσία σ' αυτή τη σύγκρουση θα κρίνει εν πολλοίς και
την έκβασή της.
Ξαναζούμε κατά κάποιον τρόπο τα τέλη της δεκαετίας του 1930, με την
κομμουνιστική Κίνα στη θέση της ναζιστικής Γερμανίας, και τις ΗΠΑ στη
θέση της θαλασσοκράτειρας Βρετανίας. Η Κίνα επιδιώκει να διορθώσει
αδικίες του παρελθόντος που θεωρεί ότι διαπράχθηκαν σε βάρος της
(απόσχιση της Ταϊβάν, απώλεια ελέγχου της Νότιας Σινικής Θάλασσας κ.λπ),
και οι ΗΠΑ προσπαθούν να την περιορίσουν και να την αδρανοποιήσουν για
να μην διαταραχθεί το status quo στον Δυτικό Ειρηνικό.
Όπως ο Στάλιν τη δεκαετία του 1930, έτσι και ο Πούτιν τώρα φλερτάρει και με τους δύο αντιμαχόμενους προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο και χρήμα, και να επωφεληθεί από την αμοιβαία φθορά τους. Η τελική επιλογή που θα κάνει όμως η Ρωσία δεν μπορεί να είναι άλλη από το συνταχθεί με τη Δύση, επειδή τα μακροπρόθεσμα στρατηγικά της συμφέροντα έρχονται σε σύγκρουση με εκείνα της Κίνας και πρέπει υποχρεωτικά να ψαλιδίσει τις κινεζικές ηγεμονικές φιλοδοξίες αν θέλει να κρατήσει υπό τον έλεγχό της την Ανατολική Σιβηρία.