 |
| Φωτογραφία που δόθηκε στη δημοσιότητα εικονίζει στιγμιότυπο από την πολυεθνική άσκηση «BREEZE 2021» η οποία διοργανώθηκε στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, από το Ναυτικό της Βουλγαρίας. Το Ταχύ Περιπολικό Κατευθυνομένων Βλημάτων (ΤΠΚ) ΔΑΝΙΟΛΟΣ συμμετείχε στην πολυεθνική άσκηση. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΕΕΘΑ |
Από: hellasjournal.com - ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΥΩΤΗΣ
Ο κύριος Βαληνάκης, μεταξύ άλλων, ανέφερε:
«Να κάνουμε ΑΟΖ με Κύπρο και μετά να πάμε στην Χάγη για να δεις εάν θα στο επιβεβαιώσει ή αν θα σου αλλάξει κάπως αυτή την συμφωνία, διότι είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο θα πάρει μια απόφαση πολύ δυνατή, μεγάλη περιοχή νότια του Καστελλόριζου και όχι μόνο νότια, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι σε ένα Διεθνές Δικαστήριο θα πάρεις όλα αυτά που ζητάς.»
Γνωρίζω τον Γιάννη Βαληνάκη από το 1995 και είχαμε συζητήσει και το θέμα της ΑΟΖ , αλλά έπεσα από τα σύννεφα με αυτά που άκουσα. Είναι δυνατόν να υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα οριοθετήσει την ΑΟΖ της με αυτή της Κύπρου και μετά θα ζητήσει από την Χάγη να εγκρίνει αυτή την συμφωνία; Θα γελάει το Διεθνές Δικαστήριο και, ταυτόχρονα, θα κλαίει η Κυπριακή Δημοκρατία με αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία του κ. Βαληνάκη.
(Ο Πάρις Καρβουνόπουλος του militaire.gr, που πήρε την συνέντευξη, έμεινε άφωνος.) Τα κράτη προσφεύγουν στην Χάγη ή στο Αμβούργο σε περίπτωση που δεν συμφωνούν μεταξύ τους για την οριοθέτηση ΑΟΖ και τίποτε άλλο.
Ο κύριος Βαληνάκης, αναφέρεται επίσης και στην Αίγυπτο και διατυπώνει την άποψη ότι η Αίγυπτος θέλει να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Τουρκία, ότι πολλές από τις κινήσεις της Αιγύπτου παραπέμπουν σε αυτό και είναι λογικό τα δυο αυτά κράτη να θέλουν να τα βρούνε. Ο καθηγητής προσθέτει ότι για να προλάβουμε τους Τούρκους ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε στην οριοθέτηση με την Αίγυπτο στο ανατολικότερο τμήμα από την Ρόδο μέχρι το Καστελλόριζο.
Έτσι εξηγεί:
- «Πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να πάει στον πρόεδρο Σίσι και να του ζητήσει να οριοθετηθεί η υπόλοιπη ΑΟΖ μεταξύ των δυο κρατών». Ο κ. Βαληνάκης εξηγεί ότι η Αίγυπτος μπορεί να μας απαντήσει: «Θέλω να μου δώσετε όσα μου δίνει και η Τουρκία, δηλαδή μια έκταση μεγάλη σαν την Πελοπόννησο, μια και η Τουρκία μας δίνει περισσότερο από την μέση γραμμή».
Στην συνέχεια αναφέρει: «Πρέπει η Ελλάδα να κάνει μια νικηφόρο πρόταση και θα κερδίσει το παιχνίδι έστω και με κάποια απώλεια κάποιων χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλαδή να κάνουμε μια θυσία, όπως έχουμε κάνει ήδη με την Αίγυπτο με την τμηματική οριοθέτηση.»
Και καταλήγει σε μια παρόμοια πρόταση σαν και αυτή που έκανε για την Κύπρο. Δηλαδή η Χάγη να αποφασίσει την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο.
Η οριοθέτηση που δεν θα δει ποτέ ο Ελληνισμός
Παρακολουθώ για χρόνια τις τριμερείς συναντήσεις κορυφής Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, που ολοκληρώνονται με τυμπανοκρουσίες και μεγαλοπρεπείς φωτογραφίες των ηγετών μπροστά από τις σημαίες τους.
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσουν, επιτέλους, στην πιο σημαντική και στρατηγική τους πράξη οριοθετώντας τις ΑΟΖ των τριών κρατών!
Υπάρχει μια ελλιπής οριοθέτηση ανάμεσα στην Κύπρο και Αίγυπτο (θυμόσαστε το οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ;) Υπάρχει μια τμηματική οριοθέτηση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αίγυπτο που πρέπει να ολοκληρωθεί. Και τέλος πρέπει να πραγματοποιηθεί και η πολυπόθητη οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Το Δίκαιο της Θάλασσας επιτρέπει μόνο διμερείς οριοθετήσεις. Έτσι μετά από αυτές τις διμερείς οριοθετήσεις, θα χρειαστεί μια τριεθνής συνάντηση για να ορίσουν τα τρία κράτη το τριμερές σημείο που συμπίπτουν οι ΑΟΖ τους. Και βέβαια δεν πρέπει να ακούσουμε τον Γιάννη Βαληνάκη και να κατευθυνθούμε στην Χάγη για να εγκρίνει αυτή την τριμερή οριοθέτηση.
Τέλος, υποψιάζομαι ότι οι κύριοι Μητσοτάκης και Δένδιας δεν ασχολούνται πλέον με την ΑΟΖ και ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στην ενεργειακή κρίση στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής επισήμανε ότι τα όσα συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν πλέον μια γεωπολιτική και ενεργειακή σημασία για την ΕΕ τονίζοντας τη μεγάλη σημασία που αποκτά η λεκάνη της Μεσογείου σε ό,τι αφορά στο φυσικό αέριο.
Έτσι, έμμεσα, μας δήλωσε ότι πρέπει να ξεχάσουμε την ελληνική ΑΟΖ διότι αναφερόμενος στην ενεργειακή κρίση έθεσε το θέμα της μεταφοράς φυσικού αερίου σε υγροποιημένη μορφή από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, σημειώνοντας ότι αυτό δεν αφορά μόνο στην ενεργειακή επάρκεια της πατρίδας μας, αλλά μπορεί να συνδράμει και στο ευρωπαϊκό σύστημα προμήθειας φυσικού αερίου.
Αφησε έτσι να εννοηθεί ότι η ΕΕ πρέπει να ασχολείται με τους υδρογονάνθρακες που παράγουν το Ισραήλ, η Κύπρος και η Αίγυπτος, διότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται πλέον για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην επικράτεια της.
- Με την θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη διαφωνεί κάθετα ο πρώην υπουργός Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης εξηγώντας ότι η Ελλάδα διαθέτει τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων στα ήδη αδειοδοτημένα οικόπεδα από το 2012 και παρόλα αυτά εξακολουθεί να ξοδεύει τεράστια χρηματικά ποσά για να εισάγει φυσικό αέριο αντί να προσπαθήσει να πετύχει ενεργειακή αυτονομία.
Υποψιάζομαι ότι η Τουρκία ετοιμάζεται τελικά, μετά από 40 χρόνια, να προβεί σε μια επιθετική ενέργεια στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου παραβιάζοντας τις ΑΟΖ της Ελλάδας και Κύπρου και δοκιμάζοντας έτσι στην πράξη την εφαρμογή των αμυντικών συμφωνιών της Ελλάδας με την Γαλλία και τις ΗΠΑ.
Εκείνο που είναι πραγματικά τραγικό, είναι το γεγονός ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από όλα αυτά που είχε επισημάνει πριν πάρα πολλά χρόνια, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Οικονομίδης, Νομικός Σύμβουλος του ΥΠΕΞ:
«Η επεκτατική συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία εμφανώς δεν συνάδει με την σύγχρονη εποχή, στηρίζεται κυρίως σε τρεις παράγοντες:
- στην ισχύ έναντι της χώρας μας,
- στην αδυναμία του διεθνούς συστήματος να επιβάλει την εφαρμογή των διεθνών κανόνων και
- στην αδιαφορία των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες εξακολουθούν πάντοτε να τοποθετούν το ατομικό τους συμφέρον υπεράνω του γενικού συμφέροντος της διεθνούς κοινότητας ως συνόλου.
Από την άλλη πλευρά, η χώρα μας, χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό, δεν μπορεί παρά να ακολουθεί αμυντική πολιτική, πολλές φορές πυροσβεστικού χαρακτήρα. Μόνιμο χαρακτηριστικό της είναι η ατολμία με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκήσει νόμιμα δικαιώματα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο και μερικές φορές και η υποχωρητικότητα.»
Σήμερα, η μοναδική μας απάντηση δεν είναι τίποτε άλλο από την θωράκιση των ΑΟΖ του Ελληνισμού!