Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Φευ! Δεν τα κατάφερε, στον βαθμό τουλάχιστον που μας είχε προϊδεάσει η επικεφαλής της κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, της οποίας ο στόχος ήταν ''η επέτειος αυτή να γίνει κτήμα όλων των Ελλήνων και όχι μιας μικρής ελίτ''. Της αθηναϊκής ελίτ των ισχυρών του χρήματος και των αρίστων της διανόησης που κινούνται στα παρασκήνια της εξουσίας, θα συμπλήρωνα...
Δεν κατάφερε να πετύχει την μέθεξη του λαού στα νάματα της Εθνικής Παλιγγενεσίας μας. Να κάνει τον λαό, δηλαδή, να μετάσχει συλλογικά στο οραματικό τόλμημα των αγωνιστών του 1821. Δεν κατάφερε να διασώσει την ουσία του '21 και να την μετατρέψει σε ζώσα ανάμνηση, παρά τις δράσεις, παρουσιάσεις, εκθέσεις, εκδηλώσεις, ανοιχτές συζητήσεις και αφιερώματα που έλαβαν χώρα κατά τόπους σε όλη την ελληνική Επικράτεια με τη συνέργεια του ελληνικού κράτους και των υπηρεσιών του.
Και δεν τα κατάφερε αυτά για δύο κυρίως λόγους:
1. Γιατί η Επιτροπή ''Ελλάδα 2021'', που ανέλαβε να ''τρέξει'' την πρωθυπουργική ανάθεση, δεν μπόρεσε να πετύχει τον βασικό στόχο της, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα. Δεν μπόρεσε, δηλαδή, να μας κάνει να αναλογιστούμε τις επιτυχίες και τα λάθη των επαναστατημένων Ελλήνων, για να αντλήσουμε διδάγματα εθνικής εγρήγορσης, ομοψυχίας, αλληλεγγύης και συλλογικότητας, ώστε να διαμορφώσουμε από κοινού - λαός και εξουσία - ένα καλύτερο αύριο για την χώρα μας και τα παιδιά της, στον αντίποδα του ζοφερού παρόντος που βιώνουμε σήμερα.
2. Γιατί πέτυχαν δυστυχώς οι... εργώδεις και διαχρονικές προσπάθειες των περισσότερων ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι τώρα, για απεθνικοποίηση της ελληνικής εκπαίδευσης και ''στρογγύλεμα'' της Ιστορίας μας, ώστε να μην... ενοχλούνται οι άσπονδοι φίλοι και οι εχθροί μας.
Με την πολιτική αυτή, που σκοπό είχε την απόκρυψη της ιστορικής αλήθειας, επιτεύχθηκε τελικά το... ποθούμενο της περιθωριοποίησης των Ελλήνων ηρώων του '21 (βλ. αφηρωισμός) και των ηρωικών αγώνων τους από τα σχολικά εγχειρίδια.
Έτσι βρήκαν γόνιμο έδαφος ανάπτυξης και διάδοσης πάμπολλα αναληθή στερεότυπα, ψεύδη και δοξασίες εμφορούμενες από ιδεοληψίες που σκίασαν το εθνικό μας ορόσημο με την απομυθοποίηση ή και την αμφισβήτηση ακόμα της ελληνικότητας των αγωνιστών του.
Σκοπούμενη παραπληροφόρηση του ελληνικού λαού με βάση σωρεία ατεκμηρίωτων ισχυρισμών που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, όπως η συκοφαντική παρουσίαση των επαναστατημένων Ελλήνων ως ρακένδυτων, πειναλέων και αμόρφωτων, οι οποίοι αγνοούσαν την πνευματική τους κληρονομιά ως προς την αρχαία τους Ιστορία.
Ή οι αναθεωρητισμοί αμφισβήτησης που διαχέονται περιοδικά τεχνηέντως από μερίδα πολιτικών ή ''διανοουμένων'' και σκιάζουν πρόσωπα και δράσεις αντίστασης στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης την οποία έχουν ετικετάρει ως ''προδομένη'' λόγω της ύπαρξης πολλών προδοτών σε αυτήν.
Βαριές κατηγορίες και άδικες που έχουν σκοπό την υποτίμηση του '21 και των ηρώων του. Για τον λόγο αυτό θα επιχειρήσω να ανατρέψω ενδεικτικά δυο από αυτές αρχίζοντας απ' την ανιστόρητη συκοφαντία περί αμορφωσιάς των προγόνων μας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Δεν αντιλέγει κανείς, ασφαλώς, ότι οι συνθήκες μόρφωσης των υπόδουλων Ελλήνων μαθητών ήταν ιδιαίτερα αντίξοες και συχνά μυστικοπαθείς (βλ. Κρυφό Σχολειό κλπ). Ωστόσο και στα επώδυνα εκείνα χρόνια υπήρχαν σκεπτόμενοι πατριώτες με ιδεολογίες.
Οι πιο γνωστές ήταν η ιδεολογία του Ρήγα (στοχαστή-επαναστάτη και συγγραφέα που είχε κάνει κτήμα του την αρχαιογνωσία). Η δεύτερη ήταν των Φιλικών και η τρίτη των Φαναριωτών οι οποίοι ήταν δυτικότροπα ''πεφωτισμένοι''.
Το πιο αξιοσημείωτο όμως είναι ότι οι ήρωες που τιμούμε για τα κατορθώματά τους κατ' έτος, σε ανάμνηση της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, ήταν στην πλειοψηφία τους άξιοι θαυμασμού, τιμής και εκτίμησης και σαν ''Έλληνες ραγιάδες'' οι οποίοι - παρά τα λίγα ''κολλυβογράμματα'' που ήξεραν - διατηρούσαν υψηλό εθνικό φρόνημα και είχαν πλήρη συναίσθηση της εθνικής τους ταυτότητας και των υποχρεώσεών τους απέναντι στην σκλαβωμένη πατρίδα.
Τα παραδείγματα άπειρα. Χαρακτηριστικότερα είναι εκείνα με τον Αρχιστράτηγο της Ελληνικής Επανάστασης Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Στρατηγό Ιωάννη Μακρυγιάννη. Ο ''Γέρος του Μοριά'' συλλάβιζε την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας σε κάθε ανάγνωση, όντας ημιαγράμματος.
Ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να προσεγγίσει συναισθηματικά τους ήρωές της και να τους έχει πρότυπα στη ζωή του. Να αναριγά από περηφάνια και να δακρύζει από συγκίνηση σαν πρόφερε τις λέξεις ''Έλληνας'' και ''πατρίδα''.
Ο Μακρυγιάννης, πάλι - αν και έμαθε γράμματα σε μεγάλη ηλικία - έγραψε με θαυμαστή ακρίβεια, γλαφυρότητα, και αφηγηματική χάρη τα ''Απομνημονεύματά'' του παρεμβάλλοντας στην περιγραφή γεγονότων εκμυστηρεύσεις και εξομολογήσεις που αναδεικνύουν στον ύψιστο βαθμό την αγάπη του για την πατρίδα και τη θρησκεία.
- […] Όταν με πειράξουν την Πατρίδα και τη Θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι ό,τι θέλουν ας με κάνουν. [...] Μας γέμισαν φατρίαν και διχόνοιαν... Κι αυτείνη η πατρίδα δεν λευτερώθη μέ παραμύθια, λευτερώθη με αίματα καί θυσίες. [..] Κι όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθεί ένας να μου ειπεί ότι θα πάγει ομπρός η πατρίδα, στέργομαι να μου βγάλει και τα δυό μου μάτια…
Λόγια αγνά, διαχρονικής αξίας, που εκπέμπουν πίστη και φιλοπατρία. Κι αυτά πριν από 200 χρόνια, όταν αιμορραγούσε η επαναστατημένη Ελλάδα και χτυπούσε τις πόρτες της Δύσης για βοήθεια χωρίς αποτέλεσμα. Μας το λέει, άλλωστε, και ο Εθνικός ποιητής μας:
''Μοναχή το δρόμο πήρες // και ξανάρθες μοναχή //δεν είναι εύκολες οι θύρες // εάν η χρεία τες κρουταλεί. // Άλλοι οϊμέ στη συμφορά σου
όπου εχαίροντο πολύ // «σύρε νάβρεις τα παιδιά σου // σύρε έλεγαν οι σκληροί»...
Σιωπή. Μόνο ένα φτερούγισμα στην καρδιά σαν εγερτήριο σάλπισμα που σε ταρακουνά, σε συγκλονίζει, όταν βλέπεις πού πάει η πατρίδα μας σήμερα και το ''σήμερα'' κρατάει χρόνια... Κι ύστερα γίνεται λόγος για ''προδομένη'' Ελληνική Επανάσταση, γιατί ''είχε πολλούς προδότες''...
Ξέχασαν φαίνεται ότι η προδοσία πάει σύννεφο στη σύγχρονη Ελλάδα ως την εποχή μας, τις μέρες μας. Τη συναντήσαμε ''χθες'' (πριν και κατά τη διάρκεια των πέτρινων μνημονιακών χρόνων) και τη συναντάμε και σήμερα.
Χθες βρεθήκαμε οι σύγχρονοι Έλληνες στο χείλος της καταστροφής, όπου μας έσπρωξε η οικονομική κρίση την οποία δημιούργησαν οι πελατειακές σχέσεις πολιτικών-ψηφοφόρων και η πρόκληση ή ανοχή στη διαφθορά αμφότερων.
Σήμερα οι ντυμένοι φίλοι εχθροί του Ελληνισμού (οι ίδιοι που μας χλεύαζαν ''χθες'' και μας περιγελούσαν δείχνοντάς μας την πόρτα εξόδου απ' την ΕΕ) μάς σπρώχνουν στη ''συνεκμετάλλευση'' του Αιγαίου... ύπουλα και υπονομευτικά, γιατί βλέπουν ότι έχουμε οικειοποιηθεί αβίαστα την ''κατευναστική'' πολιτική τους.
Φταίνε, άραγε, μόνο εκείνοι; Όχι, γιατί εμείς τους δώσαμε το μαχαίρι να μας χτυπήσουν πισώπλατα απ' τη στιγμή που δικοί μας πρωθυπουργοί και υπουργοί - πατώντας στα παράνομα πεπραγμένα χρόνων - χαρακτήρισαν διεφθαρμένο τον ελληνικό λαό και τους πολίτες ομοτράπεζούς τους.
Απ' τη στιγμή που δικοί μας πρωθυπουργοί υπουργοί δήλωσαν άγνοια για τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας και προθυμία να χάσουμε μερικά νησιά για ν' αποφύγουμε τον πόλεμο με τους Τούρκους.
Απ' τη στιγμή που δικοί μας πρωθυπουργικοί σύμβουλοι έδωσαν πρώτοι το σύνθημα της ''συνεκμετάλλευσης'' του Αιγαίου και της εγκατάλειψης κάθε δικαιωματικής επέκτασης των ΕΧΥ, για να μη φανούμε μαξιμαλιστές, ενώ παράλληλα οι πρωθυπουργοί απεμπόλησαν το κυριαρχικό μας δικαίωμα για εκμετάλλευση των χρυσοφόρων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων του Αρχιπελάγους, για να μη μας πουν ''μεγαλοϊδεάτες'' οι άλλοι και να μην προκαλέσουμε το ''θηρίο'' απέναντι...
- Και τώρα, τι; θα με ρωτήσετε συγχυσμένοι. Τι μας απομένει να κάνουμε βλέποντας τα χίλια δυο πρόσωπα της προδοσίας; Βλέποντας ότι η Ελληνική Επανάσταση ασημαντοποιήθηκε σαν διδασκαλία και περιεχόμενο στα σχολεία; Βλέποντας ότι είμαστε ευεπίφοροι σε εθνικές υποχωρήσεις και βαφτίζουμε με ευκολία ''πολιτικό ρεαλισμό'' την υποχωρητικότητα; Βλέποντας ότι Έλληνες βουλευτές καλύπτουν το ανθελληνικό παραλήρημα τουρκόφρονων συναδέλφων τους οι οποίοι υπονομεύουν συστηματικά στη Θράκη την ελληνική κυριαρχία; Πείτε μας, τι;;;
Σας απαντώ με δυο λέξεις: ''επαγρύπνηση'' και ''αντίσταση'', γιατί η υποχωρητικότητα (με επικάλυμμα τον κατευνασμό) δεν αποκλείεται να καταλήξει σε ενδοτικότητα. Και εμείς, όσο ιστορικός λαός και να είμαστε, με τόσα μαχαίρια πολιτικών, αυλοδίαιτων διανοούμενων και κατευναστικών Συμβούλων Εθνικής Ασφαλείας στην πλάτη, δεν νομίζω ότι θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε, χωρίς αυτά...