Από: analyst.gr
Ανάλυση
Βιώνουμε την εποχή που ο πλανήτης έχει κατακλυσθεί από μία σειρά πολύπλοκων προβλημάτων, χωρίς δυστυχώς να διαθέτει μία ικανή πολιτική ηγεσία, η οποία είναι απαραίτητη για την επίλυση τους – αφού είναι ξεκάθαρο πως οι κυβερνήσεις υστερούν σε μεγάλο βαθμό παντού. Εύλογα τώρα αναρωτιέται κανείς, εάν η έλλειψη ικανών πολιτικών σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μία απλή σύμπτωση – ή εάν πρόκειται για κάτι προσχεδιασμένο.
Εν προκειμένω, για να βρεθεί η απάντηση δεν μπορούμε να μην ασχοληθούμε με τον ιδρυτή του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας – σε έναν χώρο που περιγράφεται ως «επαρκώς απομακρυσμένος, έτσι ώστε να μπορεί να καλλιεργήσει στους συμμετέχοντες ένα αίσθημα απομόνωσης και συντροφιάς μαζί» (πηγή). Μέσα σε αυτό το άνετο περιβάλλον ο K. Schwab, Γερμανός οικονομολόγος και μηχανικός, φιλοξενεί επί 40 χρόνια την παγκόσμια ελίτ – η οποία καταστρώνει τα σχέδια της, χωρίς καμία διαφάνεια στην όλη διαδικασία.
Οφείλουμε βέβαια να σημειώσουμε εδώ πως η οικονομική ελίτ που αποφασίζει τη μοίρα του πλανήτη σε ένα απομονωμένο ελβετικό χιονοδρομικό κέντρο, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι Αρχαίοι Έλληνες και πρόγονοι μας – όταν εξέλιξαν τη θεωρία για τη Δημοκρατία και για την «κυβέρνηση του λαού».
Εν τούτοις, οι συμμετέχοντες στο Φόρουμ πιστεύουν ένθερμα πως οι παγκόσμιες υποθέσεις διαχειρίζονται καλύτερα από μία μη εκλεγμένη συνέλευση εταιριών και τεχνοκρατών – οι οποίοι ασκούν μία άνευ προηγουμένου εξουσία, στις κυβερνήσεις και στην κοινωνία των Πολιτών.
Σήμερα δε, «χάρη» στην εντελώς απροσδόκητη επίσκεψη του πλανήτη μας ενός ιού αβέβαιης προέλευσης, εάν υποθέσουμε πως ήταν πράγματι απρόβλεπτη παρά το ότι προηγήθηκε το γνωστό «Event 201» λίγους μήνες πριν (πηγή, ανάλυση), η ελίτ έχει «ευλογηθεί με ένα σπάνιο αλλά στενό παράθυρο ευκαιρίας» – σύμφωνα με τον κ. Schwab. Το παράθυρο αυτό μπορεί να επανεκκινήσει τον πλανήτη μας κατά τον Ελβετό – μέσω μίας πρωτοβουλίας γνωστής ως η «Μεγάλη Επαναφορά» (ανάλυση) που μπορεί να συνοψισθεί στην εξής πρόταση: «Δεν θα έχεις τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος».
Ο Klaus Schwab
Περαιτέρω, εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να έχει καταφέρει να συγκεντρώσει τόση δύναμη ένα άτομο στα χέρια του – με την απάντηση να είναι πως μάλλον δεν πρόκειται για κάτι τυχαίο. Ειδικότερα, ο Schwab σπούδασε στη σχολή διακυβέρνησης «J.F. Kennedy» του Harvard από το 1966 έως το 1967 – όπου απέκτησε πτυχίο Master στη Δημόσια Διοίκηση.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, ανέπτυξε φιλίες με μία μεγάλη σειρά προσωπικοτήτων της εποχής – όπως με τον οικονομολόγο J.K. Galbraith και με τον πατέρα της ρεαλιστικής πολιτικής, με τον H. Kissinger. Η σχέση του τώρα με τον τελευταίο, με τον υπουργό εξωτερικών των κυβερνήσεων Nixon και Ford, ήταν κάτι περισσότερο από περιστασιακή – αφού κατά τον Schwab πρόκειται για μία σχέση που αποδίδει καρπούς έως και σήμερα.
Το Φεβρουάριο τώρα του 1971 ο ηλικίας μόλις 32 ετών τότε Κ. Schwab, κατάφερε με κάποιον τρόπο να οργανώσει το πρώτο «Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Διαχείρισης», management δηλαδή, στο Νταβός – το οποίο άλλαξε το όνομα του στο 1987 στο γνωστό «Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ». Στην πρώτη συνάντηση δε κατόρθωσε να προσελκύσει πάνω από 400 εταιρικά στελέχη από 31 κράτη – κάτι πού ήταν ένα εξαιρετικό επίτευγμα, ακόμη και για ένα πολύ φιλόδοξο άτομο.
Σύμφωνα βέβαια με γνωστό δημοσιογράφο, το «Harvard Business School» σχεδίαζε ήδη ένα δικό του ανάλογο Φόρουμ (πηγή) – οπότε είναι πιθανόν να το ανέθεσε στον Schwab.
Παρεμπιπτόντως, το 1971 ήταν εκείνο το έτος που ο πρόεδρος Nixon κατάργησε τον κανόνα του χρυσού (ανάλυση) – μία κίνηση που αφενός μεν οδήγησε στο τέλος του το σύστημα του Bretton Woods, αφετέρου ήταν η αφετηρία των χρημάτων χωρίς αντίκρισμα (Fiat Money). Σημειώνουμε εδώ πως σήμερα είναι απαραίτητο όσο ποτέ ένα νέο Bretton Woods, αφού τα προβλήματα της υπερχρέωσης, των χρηματιστηριακών φουσκών κλπ. δεν πρόκειται να επιλυθούν διαφορετικά, εάν βέβαια αποκλείσουμε τον πόλεμο – ενώ το χρηματοπιστωτικό σύστημα, οπότε τα Fiat Money, κινδυνεύουν να καταρρεύσουν.
Οι «μαθητές» του Schwab
Συνεχίζοντας, το 1992 ο Schwab και το Φόρουμ ίδρυσαν τη σχολή «Παγκόσμιοι ηγέτες για το αύριο» – η οποία μετονομάσθηκε σε «Νέοι Παγκόσμιοι Ηγέτες» το 2004 (Young Global Leaders, ανάλυση). Ο κατάλογος των μελών του «πιο αποκλειστικού ιδιωτικού κοινωνικού δικτύου στον κόσμο», όπως το περιέγραψε το Bloomberg (πηγή), τεκμηριώνει πως ο Ελβετός αναζητούσε έναν πολύ συγκεκριμένο τύπο μελλοντικού ηγέτη – όχι τόσο «χαρισματικό», όπως διαπιστώθηκε.
Ειδικότερα, μεταξύ των αποφοίτων του «ελίτ εργοστασίου καλλωπισμού», υπάρχουν πολλοί γνωστοί πολιτικοί – όπως ο πρώην πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας T. Blair, η Γερμανίδα καγκελάριος Merkel, ο πρόεδρος της Γαλλίας Macron, η πρωθυπουργός της Ν. Ζηλανδίας J. Ardern και ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια G. Newsom (πηγή). Τα δύο κοινά χαρακτηριστικά όλων αυτών, με εξαίρεση τον T. Blair που επικεντρώθηκε στον αμερικανικής έμπνευσης «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», είναι (α) οι έντονες νεοφιλελεύθερες τάσεις τους και (β) η δρακόντεια προσέγγιση τους στην πανδημία του κορωνοϊού.
Για παράδειγμα, τον προηγούμενο μήνα η πρωθυπουργός της Ν. Ζηλανδίας, χωρίς την παραμικρή ένδειξη λύπης, χαμογέλασε όταν δήλωσε πως η χώρα της βρισκόταν στο δρόμο να γίνει μία κοινωνία των δύο επιπέδων – χωρισμένη σε αυτούς που επιλέγουν να κάνουν το εμβόλιο και σε εκείνους που δεν το θέλουν (πηγή). Επί του παρόντος δε, οι κάτοικοι της Ν. Ζηλανδίας είναι υποχρεωμένοι να κάνουν μία «σάρωση» στα καταστήματα, χρησιμοποιώντας έναν κωδικό QR – ο οποίος δεν συνδέεται με τον εμβολιασμό τους, αλλά χρησιμοποιείται για την «ιχνηλάτηση επαφών». Ενδεχομένως βέβαια, η κυβέρνηση της Ν. Ζηλανδίας σχεδιάζει τελικά να επιβάλλει τα διαβατήρια εμβολιασμού – αδιαφορώντας για το χάος που θα προκληθεί αναπόφευκτα.
Στη Γαλλία τώρα, ο άλλος απόφοιτος της σχολής «Νέοι Παγκόσμιοι Ηγέτες», ο πρόεδρος Macron, έχει καταστήσει υποχρεωτικό το πράσινο διαβατήριο, όσον αφορά αυτούς που επισκέπτονται πολιτιστικούς χώρους, όπως μουσεία και θέατρα (πηγή) – ενώ μέχρι στιγμής έχει εμποδισθεί από τις αντιδράσεις των Πολιτών, όσον αφορά το να μην επιτρέπει σε μη εμβολιασμένους να ψωνίζουν στα καταστήματα λιανικής.
Στην άλλη πλευρά, στις Η.Π.Α., ο απόφοιτος της ίδιας σχολής κυβερνήτης της Καλιφόρνια, μετά την επιβολή της μάσκας και του εμβολιασμού του προσωπικού των σχολείων, θέλει να επιβάλλει το εμβόλιο σε παιδιά ηλικίας έως 5 ετών (πηγή) – με πλήθος διαδηλωτών που συγκεντρώθηκαν στο Καπιτώλιο του Σακραμέντο να προσπαθούν να τον εμποδίσουν (πηγή). Όπως τόνισαν πάντως οι διαδηλωτές, δεν είναι κατά των εμβολίων – αλλά απαιτούν δημοκρατικές συζητήσεις για το θέμα.
Περαιτέρω, ένα εντυπωσιακό κοινό σημείο των παγκόσμιων ηγετών που πέρασαν από την κηδεμονία του Schwab, είναι η σχετική έλλειψη ιδιαιτέρων επιτευγμάτων προτού ανέλθουν στην εξουσία – ενώ οι περισσότεροι είχαν πολύ «αραιά» βιογραφικά πριν κυβερνήσουν, με εξαίρεση τη συμμετοχή τους στη «Σχολή για τους δικτάτορες του σχεδίου της Μεγάλης Επαναφοράς», όπως αναφέρεται (πηγή). Με απλά λόγια, η σύνδεση τους με τα ιδρύματα του Schwab ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το ξεκίνημα της σταδιοδρομίας τους – όσο περίεργο και αν ακούγεται.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι πάντως πως ο ιδρυτής της Microsoft, ο B. Gates, είναι επίσης απόφοιτος της σχολής του Schwab, της τάξης του 2003 (πηγή) – θυμίζοντας πως μέσω του ιδρύματος του «Bill & Melinda Gates», παρά το ότι δεν έχει καθόλου ιατρική εκπαίδευση, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής των εμβολίων Covid-19.
Εν προκειμένω, το πρόβλημα δεν είναι τα εμβόλια αυτά καθαυτά, αλλά η μαζική σύγκρουση συμφερόντων, όσον αφορά τα εμπλεκόμενα μέρη – τα οποία δεν είναι καθόλου άσχετα μεταξύ τους. Ειδικότερα, από τη μία πλευρά έχουμε το μυστικοπαθές Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που καλλωπίζει τους νέους πολιτικούς «υποτελείς» που υπηρετούν το τεχνοκρατικό όραμα του Schwab για το μέλλον, τη Μεγάλη Επαναφορά, ενώ από την άλλη τους ηγέτες των επιχειρήσεων που θα επωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό από την παγκόσμια μετάβαση που προγραμματίζει – την οποία η πανδημία κατέστησε δυνατή.
Ένα επόμενο παράδειγμα είναι ο επίσης απόφοιτος της σχολής του Schwab, ο Bezos της Amazon – ο πλούτος του οποίου αυξήθηκε κατακόρυφα, όταν πολλές μικρές επιχειρήσεις αναγκάσθηκαν να κλείσουν στην κορύφωση της πανδημίας (πηγή). Το αποτέλεσμα ήταν να αναγκασθούν εκατομμύρια καταναλωτές να συρρέουν στα ηλεκτρονικά του καταστήματα – οι πωλήσεις των οποίων, οπότε τα κέρδη και η ισχύς του Bezos, εκτοξεύθηκαν στα ύψη.
Πρόκειται λοιπόν για μία κραυγαλέα σύγκρουση συμφερόντων – ενώ παραμένει εντυπωσιακό το ότι, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το Ίδρυμα Gates και το «J. Hopkins Center for Health Security», πρόβλεψαν με εκπληκτική ακρίβεια τα ξέσπασμα της πανδημίας. Μόλις δύο μήνες πριν συμβεί, με την άσκηση ασφαλείας που ονομάσθηκε «Γεγονός 201» – η οποία αφορούσε ένα γεγονός έκτακτης ανάγκης για την υγεία που επέτρεψε στον Schwab να κοινοποιήσει το όραμα του, με το βιβλίο «Covid-19: The Great Reset» (πηγή, ανάλυση). Όπως έγραψε ο Schwab τον Ιούνιο του 2020, με μία εντυπωσιακή διορατικότητα αφού η πανδημία ήταν μόλις 6 μηνών,
«Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η πανδημία συνεχίζει να επιδεινώνεται παγκοσμίως. Πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε πότε θα επανέλθουν τα πράγματα στο φυσιολογικό. Η σύντομη απάντηση είναι ποτέ. Τίποτα δεν θα επιστρέψει ποτέ στην ψευδαίσθηση της κανονικότητας που επικρατούσε πριν από την κρίση – επειδή η πανδημία του κορωνοϊού σηματοδοτεί ένα θεμελιώδες σημείο καμπής στην παγκόσμια τροχιά μας.
Μερικοί αναλυτές το αποκαλούν μεγάλη διχοτόμηση – ενώ άλλοι αναφέρονται σε μία βαθιά κρίση βιβλικών διαστάσεων. Η ουσία όμως παραμένει η ίδια: ο κόσμος, όπως τον γνωρίζαμε τους πρώτους μήνες του 2020, δεν υπάρχει πια – έχει διαλυθεί στα πλαίσια της πανδημίας» (πηγή).
Πολύ σημαντικές οι διαπιστώσεις του Ελβετού, οι οποίες τεκμηριώνουν τη διορατικότητα του, εάν αποκλείσουμε τη συνωμοτική πλευρά – ως μη οπαδοί φυσικά των θεωριών συνωμοσίας, ακόμη και όταν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις, όπως φαίνεται εάν ανατρέξει κανείς σε όλες τις πηγές του κειμένου.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, λίγοι άνθρωποι είχαν τη χαρά να δουν να πραγματοποιείται το όνειρο της ζωής τους – όπως ο K. Schwab. Πόσο μάλλον ένα τόσο τολμηρό που λαμβάνει χώρα σε πραγματικό χρόνο – ενώ ο 83χρονος Γερμανός ελπίζει να μπορέσει απλώς να ζήσει, για να δει να δει να επιβάλλεται η «Μεγάλη Επαναφορά» του.
Εάν βέβαια όλα αυτά ήταν το αποτέλεσμα ενός έντονου σχεδιασμού και μίας λεπτομερούς προετοιμασίας ή ενός τυχαίου γεγονότος, δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς. Εν τούτοις, είναι σωστό να υπενθυμίζουμε την εξής σοφή φράση του Roosevelt: «Στην πολιτική τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. Εάν συμβεί, μπορείτε να στοιχηματίσετε πως σχεδιάστηκε έτσι ακριβώς».