Περικλής Νεάρχου
Πρέσβυς ε.τ.
Ποιος όμως είναι πρόσφυγας; Όλοι οι φτωχοί και οι δυστυχισμένοι του κόσμου, που ψάχνουν, δικαιολογημένα, μια καλύτερη τύχη και μοίρα στον ήλιο; Η Διεθνής Σύμβαση για τους Πρόσφυγες της Γενεύης του 1951 καθορίζει σαφώς ότι πρόσφυγας είναι αυτός, που φεύγει από την πατρίδα και το σπίτι του, γιατί κινδυνεύει η ζωή του και η ζωή της οικογένειας του και καταφεύγει στην πρώτη ασφαλή γειτονική χώρα. Η χώρα αυτή έχει υποχρέωση, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, να παράσχει προστασία στους πρόσφυγες στο έδαφός της, ζητώντας ενδεχομένως, για το σκοπό αυτό, και διεθνή βοήθεια. Με βάση, λοιπόν, τον ορισμό του πρόσφυγα, με ποια λογική εμφανίζονται στα Ελληνικά σύνορα, ως δήθεν πρόσφυγες, υπήκοοι εμπολέμων χωρών από την άλλη άκρη του κόσμου, αλλά και υπήκοοι μη εμπολέμων χωρών, όπως το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές (πρώην Ανατολικό Πακιστάν), η Σομαλία, η Αλγερία, η Τυνησία, το Μαρόκο, χώρες της Μαύρης Αφρικής;
Η προηγούμενη Κυβέρνηση, αγομένη από έναν παράλογο ζηλωτισμό για τους "μετανάστες", έφτασε στο σημείο να υιοθετήσει ως πολιτική τους ισχυρισμούς εγχωρίων και ξένων ΜΚΟ ότι η Τουρκία δεν είναι δήθεν ασφαλής χώρα. Δεν θα έπρεπε, επομένως, να επαναπροωθούνται σ' αυτήν μετανάστες των οποίων η αίτηση για άσυλο είχε απορριφθεί και θα έπρεπε, με βάση τη σχετική Ευρώ - Τουρκική Συμφωνία, να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία. Η Ελληνική πλευρά δηλαδή, που υφίσταται τον υβριδικό πόλεμο της Αγκύρας, έδωσε η ίδια άλλοθι στην Άγκυρα να μη εφαρμόσει τη Συμφωνία, για την οποία πήρε δισ. ευρώ και άλλα ανταλλάγματα, και η Ελλάδα να κρατήσει στο έδαφός της και αυτούς που θα έπρεπε να επαναπροωθηθούν. Η Άγκυρα, ούτως η άλλως, προέβαλλε κάθε είδους προσκόμματα και προσχήματα για να μη εφαρμόσει τη Συμφωνία. Ισχυριζόταν ότι είχε υποχρέωση να πάρει πίσω μόνο αυτούς, των οποίων απορριπτόταν η αίτηση για άσυλο, αλλά βρίσκονταν στα νησιά και όχι στην ενδοχώρα. Οι συνεχείς όμως ροές μεταναστών και οι απαιτητικές και μακρόσυρτες διαδικασίες εξετάσεως της κάθε αιτήσεως χωριστά, υποχρέωναν την Ελλάδα, για να μειώσει την πίεση και το πρόβλημα στα νησιά, να προωθεί στην ενδοχώρα ένα μέρος από αυτούς. Αυτό ήταν αναγκαίο επίσης για να κάνει χώρο για τους νέους παράνομους μετανάστες, που έρχονταν συνεχώς.
Η σημερινή Κυβέρνηση, μετά ιδίως το μάθημα του Εβρου, αναγκάσθηκε από τα πράγματα να καταγγείλει επισήμως την εργαλειοποίηση της παράνομης μεταναστεύσεως από την Άγκυρα και ν' αναγνωρίσει το προφανές ότι η Τουρκία είναι ασφαλής χώρα, εφόσον δεν είναι εμπόλεμη και έχει αποτελεσματικό έλεγχο του εδάφους της. Έχει, επομένως, υποχρεώσεις για τους πρόσφυγες στο έδαφος της, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Γνωρίζουμε, βεβαίως, ότι η Τουρκία είναι ένα αυταρχικό κράτος, που προσπαθεί συνεχώς να ερμηνεύει κατά το δοκούν το διεθνές δίκαιο και ν' αποφεύγει την εφαρμογή του. Στο πνεύμα αυτό, συνεχίζει και σήμερα την ίδια πολιτική και προβάλλει προσχήματα για να μη δέχεται πίσω αυτούς που η ίδια προωθεί στην Ελλάδα. Αντιθέτως μάλιστα, ενορχηστρώνει διεθνή εκστρατεία κατά της Ελλάδος, κατηγορώντας την ότι κάνει "επαναπροωθήσεις" στο Αιγαίο, θέτοντας μάλιστα σε κίνδυνο τη ζωή παιδιών και γυναικών και παραβιάζοντας τις σχετικές Ευρωπαϊκές Οδηγίες. Η προπαγάνδα αυτή απευθύνεται κυρίως στις γνωστές ΜΚΟ, σε Ευρωπαϊκά κόμματα, που έχουν αναγάγει σε ιδεολογική σημαία τη "μετανάστευση" και σε διεθνή κέντρα, με αρχετυπική φιγούρα τον γνωστό Σορός, που υποστηρίζουν την παράνομη μετανάστευση, γιατί βλέπουν σ' αυτήν τον καθοριστικό καταλύτη για την εθνική αποδόμηση και μετάλλαξη των Ευρωπαϊκών κοινωνιών και την προαγωγή και επιβολή της περιβόητης παγκοσμιοποίησης.
Ένα δείγμα αυτού του συνονθυλεύματος, που έχει αναπτυχθεί και στη χώρα μας, το είδαμε, προσφάτως, και στο μέγαρο Μαξίμου, στο πρόσωπο και στην πρόκληση της γνωστής Ολλανδέζας δημοσιογράφου. Είναι περίεργο πως βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των ερωτώντων δημοσιογράφων, ενώ είναι γνωστές οι δραστηριότητες της με τους μετανάστες και οι σχέσεις της με το ΚΕΕΡΦΑ. Σε κάθε περίπτωση, η ερώτηση της έδωσε την ευκαιρία στον Πρωθυπουργό να υψώσει τους τόνους, καταγγέλλοντας την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από την Άγκυρα και τονίζοντας με έμφαση το δικαίωμα της Ελλάδος να φυλάσσει τα σύνορά της. Ήταν ένα μήνυμα, που εισπράχθηκε πολύ θετικά από την Ελληνική κοινή γνώμη, που παρακολουθεί με άγχος, από χρόνια, μια ασύμμετρη εισβολή στη χώρα παρανόμων μεταναστών, στη μεγάλη πλειοψηφία τους μάλιστα Μουσουλμάνων. Είδε στην αυστηρή Πρωθυπουργική δήλωση μια θέληση, επιτέλους, για φύλαξη των συνόρων. Ανταποκρίνεται όμως, πράγματι, η δήλωση αυτή σε μια αλλαγή συνολικά πολιτικής η αναφέρεται σε μια πτυχή του προβλήματος, που αναμφισβήτητα είναι σημαντική, αλλά χρησιμοποιείται και ως συγκάλυψη άλλων πτυχών του προβλήματος, που δεν είναι καθόλου λιγότερο επικίνδυνες για τη χώρα; Υπάρχουν, δυστυχώς, ανησυχιτικές ενδείξεις γι' αυτό.
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, εμφανίσθηκε ανοικτά της Κρήτης φορτηγό πλοίο, με σημαία Τουρκίας, φορτωμένο με 400 μετανάστες, που έπλευσε απευθείας στη Μεσόγειο από το Πακιστάν. Το φορτηγό έστειλε, ως συνήθως, σήμα κινδύνου και ζήτησε διάσωση των επιβαινόντων. Η Ελλάδα ζήτησε από την Τουρκία να πάρει τους Πακιστανούς μετανάστες, εφόσον το πλοίο έπλεε με Τουρκική σημαία. Η Άγκυρα αρνήθηκε, με το επιχείρημα ότι εκεί έχει αρμοδιότητα έρευνας και διασώσεως η Ελλάδα. Η Ελληνική Κυβέρνηση υπεχώρησε και απεβίβασε τους 400 μετανάστες στην Κω. Τι θα γίνουν οι 400 μετανάστες; Θα επαναπροωθηθούν στην πατρίδα τους; Τι θα γίνει με τους άλλους, που θα στείλει, με τον ίδιο η παρόμοιο τρόπο, η Άγκυρα; Θα εγκατασταθούν και αυτοί στα Ελληνικά νησιά και στην Ελληνική ηπειρωτική χώρα;
Πολύ μεγαλύτερη όμως ανησυχία προκάλεσε μια άλλη δήλωση του Πρωθυπουργού, που έγινε λίγες μέρες πριν από εκείνη του Μαξίμου και η οποία στοχεύει προς μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, είπε, συγκεκριμένα, ότι οι νέοι πληθυσμοί, που έρχονται, υπονοώντας σαφώς τους παράνομους μετανάστες, μπορούν ν' αποτελέσουν λύση στο δημογραφικό πρόβλημα, αναπληρώνοντας το δημογραφικό έλλειμμα, που έχει η χώρα. Εάν αναλογισθεί κανείς ποιοι είναι οι παράνομοι μετανάστες, στη μεγάλη πλειοψηφία τους Μουσουλμάνοι, όπως αναφέρθηκε, προερχόμενοι μάλιστα από χώρες, που είναι στρατηγικοί σύμμαχοι των Τούρκων, αναρωτιέται κανείς εάν έχουν αντιληφθεί οι κυβερνώντες ποια αφροσύνη ετοιμάζονται να διαπράξουν σε βάρος της χώρας και ερήμην του Ελληνικού λαού.
Τους φόβους αυτούς έρχεται να επιβεβαιώσει και να εντείνει η εξαγγελθείσα απογραφή. Σύμφωνα με διευκρινίσεις της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), που έχει την ευθύνη της απογραφής, οι παράνομοι μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα, θα εγγραφούν κανονικά, με τον ίδιο τρόπο που θα εγγραφούν και οι μόνιμοι κάτοικοι και πολίτες της χώρας. Τι σημαίνει αυτό; Δρομολογείται, με το πρόσχημα της απογραφής, η μαζική νομιμοποίηση όλων των παρανόμων μεταναστών, προστάδιο για τη μαζική απονομή σ' αυτούς υπηκοότητας και ιθαγένειας;
Είναι απίστευτη η παραπλάνηση και ο εμπαιγμός του Ελληνικού λαού για να μη αντιδράσει στη μεθοδευμένη και προγραμματισμένη αλλοτρίωση και μετάλλαξη της χώρας του. Σε πρώτη πράξη, προβάλλεται το άσυλο, η απονομή του οποίου θα γίνεται, υποτίθεται, με αυστηρά κριτήρια, μόνο σε αυτούς που είναι πραγματικοί πρόσφυγες και πληρούν τα κριτήρια. Και τι θα γίνεται με τους άλλους, που σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία αντιπροσωπεύουν το 90% περίπου των προσερχομένων. Οι άλλοι μπορούν, υποτίθεται επίσης, να επαναπροωθούνται στην πατρίδα τους. Η Ευρωπαϊκή όμως Ένωση δεν διαμορφώνει οποιαδήποτε αποτελεσματική πολιτική για συλλογική δράση προς αυτή την κατεύθυνση. Το Πακιστάν, π. χ., αρνείται συστηματικά να δεχθεί πίσω δικούς του μετανάστες, ισχυριζόμενο ότι αυτοί δεν είναι δήθεν δικοί του υπήκοοι. Σε δεύτερη πράξη, διαπιστώνεται ότι η επαναπροώθηση των παρανόμων μεταναστών δεν είναι εύκολη και λέγεται αλλά δεν γίνεται. Στην Ελλάδα μάλιστα, η προηγούμενη Κυβέρνηση κατήργησε ως ποινή από τον Ποινικό Κώδικα τη διοικητική απέλαση. Ένας αλλοδαπός δηλαδή που καταδικάζεται για την τέλεση ενός εγκλήματος, δεν μπορεί να απελαθεί, μετά την έκτιση της ποινής του. Το παράδοξο είναι ότι και η νέα Κυβέρνησή δεν περιέλαβε στην τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, που έκανε, την επαναφορά σ' αυτόν ως ποινής και της διοικητικής απελάσεως.
Σε τρίτη πράξη, αρχίζει, χωρίς πολλή δημοσιότητα, η μόνιμη εγκατάσταση είτε με συνοικισμούς σε όλη την Ελλάδα είτε με προγράμματα εγκαταστάσεως στην καρδιά της Ελληνικής υπαίθρου και σε διαμερίσματα, όπως το "Ήλιος" και το "Εστία", με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και με στόχο οι παράνομοι μετανάστες να παραμείνουν μόνιμα στην Ελλάδα. Σε τέταρτη πράξη, προετοιμάζεται η κοινή γνώμη, με ανακίνηση του δημογραφικού προβλήματος, για να παρουσιασθεί μετά ως λύση η παράνομη μετανάστευση και η σκοπιμότητα της μετατροπής της σε μόνιμη εγκατάσταση. Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, που οδήγησε, με το γνωστό τίμημα αγώνων και θυσιών, στην αναγέννηση του Ελληνισμού και στη δημιουργία του Νέου Ελληνικού κράτους, Ελληνικές Κυβερνήσεις και κόμματα συμπράττουν απροκάλυπτα στην υπονόμευση του Ελληνικού εθνικού κράτους και στη μετάλλαξη του Ελληνικού λαού σε δήθεν "πολυπολιτισμική" κοινωνία, με μια αλόγιστη πολιτική ανοικτών συνόρων, Ελληνοποιήσεως όσων εισέρχονται παράνομα στη χώρα, παραπλανήσεως του Ελληνικού λαού ότι δεν υπάρχει δήθεν πρόβλημα και δεν απειλείται η εθνική και κοινωνική συνοχή και ότι με τους παράνομους, αλλόφυλους και αλλόθρησκους, μετανάστες, θα "λυθεί" δήθεν το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.
Παραγνωρίζεται, με στρατηγική μυωπία, ο γεωπολιτικός σχεδιασμός της Αγκύρας να εγκαταστήσει στην Ελλάδα Μουσουλμανικούς πληθυσμούς, με τους οποίους επιδιώκει να υπονομεύσει την εθνική συνοχή της χώρας και να κτίσει γέφυρες επικοινωνίας με τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων, πάνω από το Αιγαίο και την ηπειρωτική Ελλάδα. Παραγνωρίζεται επίσης το γεγονός ότι, στο πλαίσιο των διεθνών ανταγωνισμών στα Βαλκάνια, υπάρχουν και άλλοι ισχυροί παράγοντες, που θέλουν μια μεταλλαγμένη και γεωπολιτικά ελεγχόμενη Ελλάδα και όχι μια Ελλάδα συνεκτικά Ελληνική και Ορθόδοξη.
Η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει άμεσα:
* να δώσει διευκρινίσεις και διαβεβαιώσεις για το τι προτίθεται ακριβώς να πράξει με την αδιάκριτη απογραφή όλων των παρανόμων μεταναστών ως μονίμων κατοίκων της χώρας.
* Να εγκαταλείψει τις ιδέες για κάλυψη του δημογραφικού ελλείμματος της χώρας με παράνομους μετανάστες και να εξαγγείλει μέτρα για την ενίσχυση των γεννήσεων και τη στήριξη της Ελληνικής οικογένειας.
* Να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση και πρωτ' απ' όλα προς τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ότι δε θ' ανεχθεί και δεν θα εφαρμόσει στη χώρα ,με οποιοδήποτε πρόσχημα, προγράμματα εποικισμού της χώρας με Ευρωπαϊκή ή άλλη διεθνή χρηματοδότηση.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα και ένας λαός με χιλιετηρίδες ιστορίας και πολιτιστικής ταυτότητας. Ο Ελληνικός λαός δε θα ανεχθεί ούτε την αλλοτρίωσή του, με ύπουλα ψευτοανθρωπιστικά ιδεολογήματα, ούτε την υποθήκευση του εθνικού του μέλλοντος.