Ιδού διάφορα που σήμερα παραθέτουν οι αρνητές όσων καταγράφονται στα πρακτικά: «στα έγγραφα ήταν οι αρχικές θέσεις της Τουρκίας», «αποκαλύπτονται μόνο επιλεκτικά αποσπάσματα», «η μετάφραση είναι σκόπιμα λάθος», «είναι προσπάθεια αποπροσανατολισμού από την κυβερνητική εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού», «είναι σκόπιμες διαρροές εγγράφων» … Προφανώς, η προκαθορισμένη άρνηση οδηγεί σε απανωτά λάθη καθώς όλα καταρρίπτονται από την πραγματικότητα. Ιδιαίτερα τα περί σκόπιμης διαρροής εγγράφων αποτελούν έμμεση παραδοχή ότι τα πρακτικά είναι αυθεντικά.
Το περί «αποπροσανατολισμού από την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού» πρέπει να χρειάστηκε μεγάλη φαντασία.. Τρανό δείγμα της επιδίωξης των αρνητών να πιαστούν από κάπου είναι και η στοχοποίηση του δημοσιογράφου ο οποίος, όντας στις ΗΠΑ, αποκάλυψε τα αυθεντικά έγγραφα, αλλά η ενέργεια του εξόργισε κάποιους που πρόσφατα προασπίζονταν σε διακηρύξεις τους τη διαφάνεια και την ελευθερία έκφρασης, επιβεβαιώνοντας ότι προασπίζονται την ελευθερία έκφρασης μόνο όταν … συμφέρει πολιτικά. Εν πάση περιπτώσει, ο αντίλογος των αρνητών ανατρέπεται από την πραγματικότητα των πρακτικών. Παρεμπιπτόντως, το 2009, επί προεδρίας του αείμνηστου Δ. Χριστόφια, είχαμε κοινό ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου με συμμετοχή όλων των κομμάτων (όλων των κομμάτων!), όπου τονίζεται μεταξύ άλλων ότι «η λύση πρέπει να προνοεί την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων» και ότι «στην ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος μέλος της ΕΕ, δεν νοούνται εγγυητές και εγγυήσεις». Τελικά, κάποιοι άλλαξαν θέση, όμως δημόσια σιωπούν.
Το άλλο θέμα ουσίας από τα πρακτικά του ΟΗΕ στο Κραν Μοντανά αφορά τον Ν. Αναστασιάδη, ο οποίος έπεσε στην παγίδα εξαπάτησης που στήθηκε, καθώς μερικοί ξένοι και δικοί του, τον διαβεβαίωναν ότι η Τουρκία δέχεται δήθεν να μην υπάρχουν τουρκικές εγγυήσεις/επεμβατικό δικαίωμα και τουρκικά στρατεύματα στη λύση του Κυπριακού, αλλά ως αντιστάθμισμα θα έπρεπε να κάνει πρόσθετες παραχωρήσεις στα εσωτερικά θέματα (όπως και έπραξε με την εκ περιτροπής προεδρία κ.ά.) και έτσι θα έμεναν μόνο οι τελικές υπογραφές. Στο δείπνο που ακολούθησε, ο Αναστασιάδης αντιλήφθηκε πόσο τον ξεγέλασαν και το «παιγνίδι» εξαπάτησης τελείωσε εκεί με τις ζημιές που ακολούθησαν. Για όσους εξαπατήθηκαν τότε αλλά εμμένουν σήμερα στην άρνηση της πραγματικότητας, η απάντηση είναι στα πρακτικά και η στάση τους προκαλεί ζημιά στους ιδίους ενώ το κυριότερο αποενοχοποιεί τον μέγα ένοχο, την Τουρκία. Κάθε τι άλλο είναι ανώφελο.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο