 |
|
Το «αγαπημένο» θέμα των ημερών. Η "επίθεση" της Ολλανδής δημοσιογράφου και χρόνια διαμένουσας στην Ελλάδα στον Πρωθυπουργό «μας» |
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στο παρόν άρθρο θα αναδείξουμε μια σχετικά ορατή πλην όμως «αθέατη» πλευρά του νέου τοπίου της δημοσιογραφίας. Η οποία αναδεικνύεται σε μια χώρα που βρίσκεται υπό πολιορκία και έχει γίνει το ξέφραγο αμπέλι κάθε είδους τυχοδιωκτών που αλωνίζουν προς όφελος ισχυρών παιχτών της παγκοσμιοποίησης. Η χώρα αποσταθεροποιείται ταχέως και το φιλοθεάμον κοινό αναζητά εναγωνίως πηγές έμπνευσης που να κερδίζουν πόντους εις βάρος του υπαρκτού σουρεαλισμού του καθεστώτος Μητσοτάκη.
Του Πάρι Θασίτη
1) ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ…
Ας δούμε από τι τρέφονται οι κάθε είδους «προχώ» διακινητές εύπεπτης πλην «αντισυμβατικής ύλης» στα διαδίκτυα. Ας πάρουμε το επεισόδιο του περασμένου Μαϊου όπου σύμφωνα με το αφήγημα της «προοδευτικής κοινωνίας» ο Πρωθυπουργός μετά του Υπουργού Ναυτιλίας «έφαγε σφαλιάρα».
Σε δηλώσεις του, όπως κυκλοφόρησαν σε επίμαχο βίντεο στο Facebook ο Πάνος Λασκαρίδης, αναπληρωματικός Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, φάνηκε να δηλώνει ότι οι εφοπλιστές «έχουν χεσμένη την κυβέρνηση…» και ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις κάνουν ό,τι ακριβώς αυτοί (δηλαδή οι εφοπλιστές) τους πούνε.1 Ο ορθοπολιτικός όχλος του διαδικτύου ξεσάλωσε με τις απαράδεκτες δηλώσεις του παρουσιαζόμενου μέχρι τότε από τα κανάλια «εθνικού ευεργέτη» και μεγαλοεφοπλιστή Πάνου Λασκαρίδη, δήλωσε προς πάσα κατεύθυνση τον ενθουσιασμό του για την σφαλιάρα που έφαγε ζωντανά ο αρμόδιος Υπουργός Ναυτιλίας. Ο οποίος λίγες στιγμές πριν του παρουσιάσουν το επίμαχο βίντεο σε τάμπλετ, εξηγούσε τι φοβερό πλαίσιο διαθέτει η χώρα μας (sic) αναφορικά με τα περιβαλλοντικά πρότυπα της ελληνόκτητης ναυτιλίας και πόσο αρμονικές είναι οι σχέσεις των κυβερνήσεων με τους εφοπλιστές. Αμέσως μετά τα χασε ο ερασιτέχνης υπουργός… άλλη μια νίκη όλων όσων μάχονται ενάντια στο κατεστημένο;
Μάλλον όχι. Η ξεφτίλα του υπουργού είναι μάλλον και ξεφτίλα της χώρας και το κυριότερο, η μεγάλη πλειοψηφία θα τραβήξει το βάρος των ανταγωνισμών που περιγράφονται στο ντοκιμαντέρ «Μαύρα Φουγάρα», που τα κανάλια ούτε έπαιξαν ούτε και ενδιαφέρθηκαν να αναλύσουν.
Δυστυχώς για το φιλοθεάμον κοινό ο Πάνος Λασκαρίδης είπε πολλά παραπάνω από τα «αθυρόστομα» που ακούσαμε. Ακόμη χειρότερα το ντοκιμαντέρ δεν ήταν επ’ ουδενί καρπός κάποιας ερευνητικής (ο Θεός να την κάνει) δημοσιογραφίας αλλά διατεταγμένης υπηρεσίας.
I) Τι ανέλυε το ντοκιμαντέρ ακριβώς;
Στο παραπάνω ντοκιμαντέρ2 αναλύονται οι αθέμιτες σχέσεις κυβερνήσεων και οργανισμών (όπως του IMO-Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας) με τον εφοπλιστικό κόσμο. Σε μια εποχή που το περιβαλλοντικό ζήτημα και η Κλιματική Αλλαγή είναι τα επείγοντα που οι νομοθέτες πρέπει να ρυθμίσουν πριν «αφανιστεί» ο πολιτισμένος κόσμος από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, οι ναυτιλιακές εταιρίες αντιστέκονται στην καταιγίδα των κανονισμών και των ρυθμίσεων που εκπορεύονται από πού άραγε; Μα από τις Βρυξέλες! Αφορμή της συγκεκριμένης παραγωγής στάθηκε η απόφαση του IMO να μειωθεί η ρύπανση που παράγουν τα πλοία σε θείο. Έτσι, από το 2020 τα καράβια χρησιμοποιούν ένα καύσιμο χαμηλότερης περιεκτικότητας σε θείο, που όμως εκπέμπει πολύ μεγαλύτερη ποσότητα μαύρου άνθρακα στην ατμόσφαιρα, συστατικό εξαιρετικά επικίνδυνου για το οικοσύστημα και τις κλιματικές ισορροπίες… Ερευνήθηκαν οι επιπτώσεις που είχε το νέο καύσιμο στην υγεία των κατοίκων πλησίον μεγάλων λιμανιών της Μεσογείου, οι οποίες είναι όντως δραματικές και κατά δεύτερον αναλύθηκαν οι σχέσεις της εφοπλιστικής κοινότητας με κυβερνήσεις. Τα 3/4 του χρόνου αυτού του μέρους της παραγωγής εστίασαν στην Ελλάδα και το υπόλοιπο ¼ σε άλλες εταιρίες όπως η MSC. Με μία σύντομη αναφορά και στον γίγαντα MAERSK που ανήκει στην Δανία. Θα αναρωτηθείτε μα καλά, φοβερή και σπουδαία η ελληνόκτητη ναυτιλία, που εξαφανίστηκε η αμερικάνικη, η νορβηγική, η γερμανική και η γιαπωνέζικη; Αυτές δεν ρυπαίνουν; Κακώς αναρωτιέστε.
Η συζήτηση μεταφέρεται στις αίθουσες του Ευρωκοινοβουλίου. Πέρσι υπερψηφίστηκε σχετική πρόταση υπαγωγής της ναυτιλίας στο σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων ρύπων της Ε.Ε (E.T.S), μετά από εντατική προσπάθεια της Ευρωβουλευτίνας (ευρωβουλεύτριας για τα ορθοπολιτικά κριτήρια της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς) Γιούτα Πάουλους που πολιτεύεται με το γερμανικό κόμμα των Πρασίνων. Η σχετική πρόταση που αφορούσε δράσεις της Ε.Ε για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής, επέβαλλε μείωση στις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου κατά 40% ανά μεταφορική δραστηριότητα μέχρι το 2030… Με δεδομένο ότι οι σχετικές διαδικασίες του αρμόδιου διεθνούς οργανισμού (IMO) είναι πολύ αργές, η Ε.Ε εμφανίζεται ως πρωτοπόρα στην αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής. Όπως σημειώνεται άλλωστε, οι δράσεις της Ένωσης θα είναι λειψές, αν οι μεταφορές αφεθούν στην τύχη τους… Μάλιστα επισημαίνουν ότι η ναυτιλία αποτελεί τον 6ο ρυπαντή παγκοσμίως αν αυτή υποθέταμε ότι ήταν κράτος3.
II) Τι δεν μας λέει;
Πολύ σωστά όλα αυτά θα αναρωτηθείτε κάποιοι. Αφού όλοι θα κάνουμε θυσίες γιατί όχι και οι φοροφυγάδες εφοπλιστές4; Αφού σε τελική ανάλυση και στην Ελλάδα δεν έχουν πληρώσει και ποτέ, γιατί να μην το κάνουν και τώρα; Ας δούμε πώς αντέδρασε η Ένωση Γερμανών Εφοπλιστών στην πρόταση του Ευρωκοινοβουλίου5. Όπως διαβάζουμε ο πρόεδρος της Ένωσης Alfred Hartmann δήλωσε πως «Με την νομοθετική δέσμη, η Ε.Ε ξεκινά μια φιλόδοξη πορεία για την μείωση των εκπομπών CO2 απότομα και γρήγορα… χαιρετίζουμε… το γεγονός ότι μετά από μια φάση αδιαφάνειας εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τις λεπτομέρειες των σχεδίων που άπτονται της ναυτιλίας, συγκεκριμένες προτάσεις είναι επιτέλους στο τραπέζι… Οι επιπτώσεις στο κόστος για την ναυτιλία θα είναι άλλη μία πρόκληση. Ωστόσο μοιραζόμαστε τον ίδιο στόχο με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Η ναυτιλία πρέπει να απαλλαγεί από τον άνθρακα, όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο. Πιστεύουμε ότι η εισφορά στα ορυκτά καύσιμα θα ήταν ένα καλύτερο εργαλείο για την πορεία της ναυτιλίας για την απότομη μείωση των εκπομπών CO2…». Δεν πειστήκατε για την συμπαιγνία; Ας πάρουμε άλλη μια είδηση.
Το 2016 η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου σχολίαζε με επιθετικό τόνο τον τότε Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ως τον «φίλο των εφοπλιστών» σε άρθρο της που αναφερόταν στις φοροαπαλλαγές των ελλήνων εφοπλιστών6. Παρακάτω μας δίνει την απάντηση του γιατί ο ξαφνικός «έρωτας» των εφοπλιστών με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Στις αρχές του χρόνου… κατέφτασε στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επιστολή της επιτρόπου Ανταγωνισμού Μαργκρέτε Βεστάγκερ. Δημοσιοποίησε μάλιστα την επιστολή για να εντείνει προφανώς τις πιέσεις στην Αθήνα. Η Βεστάγκερ επιρρίπτει στην ελληνική κυβέρνηση ότι με τα φορολογικά προνόμια στους εφοπλιστές συμβάλλει στον αθέμιτο ανταγωνισμό. Η Κομισιόν, σύμφωνα με την ίδια, θέλει να διασφαλίσει ότι μελλοντικά η υποστήριξη της Αθήνας για τον ναυτιλιακό κλάδο θα συνάδει με τους «ευρωπαϊκούς κανόνες». Αμέσως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έσπευσε να πάρει την θέση των πληττόμενων εφοπλιστών και να υιοθετήσει τις προτάσεις τους. Όμως η όλη ιστορία έχει και παρελθόν, «…κύκλοι εφοπλιστών εκτιμούν ότι πίσω από την επιμονή αυτή της Κομισιόν κρύβεται το μακρύ χέρι του έλληνα κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα. ‘Κάποιος πρέπει να μας έδωσε’, είπε ένα μέλος του προεδρείου της Ένωσης Εφοπλιστών προς την SZ, χωρίς όμως να κατονομάσει κάποιον. Μεταξύ του Στουρνάρα που ήταν τότε υπουργός Οικονομικών και των πλοιοκτητών υπήρξε το 2013 μια έντονη διαμάχη, επειδή ο Στουρνάρας ήθελε να αυξήσει τον φόρο επί του τονάζ. Οι εφοπλιστές στράφηκαν στον πρωθυπουργό Σαμαρά. Το 2014 αποφασίστηκε νέα νομοθεσία, εντούτοις οι αυξημένες εισφορές για τους εφοπλιστές καταγράφηκαν ως ‘εθελοντική’ συνεισφορά για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ο νόμος έφερε πάντως μέχρι στιγμής 105 εκατομμύρια ετησίως στα δημόσια ταμεία, αντί 45 που συγκεντρώνονταν παλαιότερα». Δεν σας έχει πείσει το παραπάνω δημοσίευμα; Ας πάμε λίγο πιο πίσω. Το 2012 λοιπόν, σε δημοσίευμα των γερμανικών Financial Times γινόταν ειδική μνεία στους Έλληνες εφοπλιστές που παρά την κρίση της οικονομίας θριάμβευαν και αγόραζαν πλοία σε εποχές πτώσης των τιμών (των πλοίων) ενώ οι Γερμανοί συνάδερφοί τους δυσκολεύονταν7. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων εφοπλιστών, κινείται με δικά της κεφάλαια, κάτι που δεν ισχύει για τους Γερμανούς, οι οποίοι είναι εκτεθειμένοι στις τράπεζες όπως σημειώνει ο Jochen Döhle, εφοπλιστής και αυτός… Όπως αναφέρει η υπηρεσία αναλύσεων Alphaliner, «η ιδιοκτησιακή δομή του παγκόσμιου στόλου πλοίων μεταφοράς κοντέινερ αλλάζει ενώπιον της οικονομικής κρίσης, επειδή οι Έλληνες εφοπλιστές απειλούν την κυρίαρχη θέση που κατέχουν οι Γερμανοί πλοιοκτήτες ως οι εφοπλιστές με τα περισσότερα μισθωμένα πλοία»… Περαιτέρω και επί 5-6 χρόνια γερμανικά μέσα ενημέρωσης κάθε τόσο αναδείκνυαν τον κρυμμένο πλούτο που κρύβουν οι εφοπλιστές στην Ελλάδα και ζητούσαν στο όνομα των μνημονιακών στόχων αύξηση της φορολόγησής του. Πιστεύετε μήπως ότι τα φορολογικά συστήματα άλλων χωρών είναι καλύτερα; Μάλλον όχι, ειδικά της Γερμανίας μάλιστα θεωρείται παράδεισος ακόμη και σε σχέση με το ελληνικό8.
Και πως απαντάνε οι θιγόμενοι από τις απειλές της Κομισιόν εφοπλιστές; «Οι "Greeks" θεωρούν ότι ο μόνος ρυθμιστικός φορέας για μία διεθνοποιημένη βιομηχανία, όπως η ναυτιλία, είναι ο IMO. Άποψη, με την οποία, συμφωνούν και οι περισσότερες ναυτιλιακές ενώσεις διεθνώς. Μόλις χθες, μάλιστα, η Ένωση των Ασιατών Πλοιοκτητών επέκρινε περιφερειακές πολιτικές, όπως το ETS…» και συνεχίζουν «Η Ελλάδα κάποτε πρωταγωνιστούσε στον IMO. Σήμερα, η χώρα μας δεν έχει πρακτικά φωνή στον Οργανισμό, καθώς οι περισσότερες ελληνικές θέσεις δεν αρέσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση...το παιχνίδι έχει αλλάξει για την Ελλάδα, διότι πλέον παίζεται στις Βρυξέλλες. Η ΕΕ λέει ότι τα κράτη - μέλη πρέπει να συντονιστούν και να ακολουθούν κοινή γραμμή στις συνεδριάσεις του ΙΜΟ. Συνεπώς, δεν μπορούν να ειπωθούν πράγματα που εναντιώνονται σε όσα υποστηρίζει η πλειοψηφία..Πριν από κάθε συνάντηση στον IMO, πραγματοποιείται συνάντηση των κρατών - μελών της ΕΕ στις Βρυξέλλες, στην οποία η χώρα μας εκπροσωπείται από μόνο ένα άτομο της ελληνικής ακτοφυλακής…»9
Επί της ουσίας διεξάγεται και με αφορμή την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής, ένας επιχειρηματικός και γεωπολιτικός πόλεμος μεταξύ των Βρυξελλών από τη μια μεριά και του «κάστρου» των ναυτιλιακών οργανισμών, που είναι ο Διεθνής Οργανισμός Ναυτιλίας (IMO). Ο οποίος προστάτευε μέχρι πρότινος με ζήλο τα ναυτιλιακά συμφέροντα. Όπου IMO και βρετανικά-αμερικανικά κεφάλαια και αντίστοιχη επιρροή, που αφήνει τους Γερμανούς φίλους μας δυσαρεστημένους…
Όσο για το ζήτημα του τι καύσιμα χρησιμοποιεί ο «ρυπαρός» στόλος μας, αυτό είναι ένα ζήτημα με ευρύτερες διαστάσεις. Σωστά επισημαίνεται ότι το μαζούτ είναι το πιο επιβαρυντικό για το περιβάλλον καύσιμο, το οποίο χρησιμοποιείται εδώ και 40 χρόνια. Όπως σωστά αναφέρεται στο ντοκιμαντέρ παλαιότερα χρησιμοποιούνταν το κατά πολύ «καθαρότερο» ντίζελ. Δεν μας εξηγεί γιατί έγινε η μετάβαση στο μαζούτ και γιατί πρέπει οπωσδήποτε να επιβληθεί πράσινος φόρος στα καύσιμα.
|
ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Τι συνέβη αλήθεια την δεκαετία του ’70 που το ντοκιμαντέρ δεν αναφέρει; Μα η πετρελαϊκή κρίση, μάλιστα δεν ήταν μία, του 1973-1974, αλλά υπήρξε και δεύτερη των ετών 1979-1981, αμέσως μετά την Ιρανική Επανάσταση. Στην πρώτη κρίση που σημειώθηκε το 1973, μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, τα αραβικά κράτη πάγωσαν τις αποστολές πετρελαίου σε Ολλανδία και ΗΠΑ εξαιτίας της άκριτης στήριξης τους στο Ισραήλ. Με τον ΟΠΕΚ να επιβάλλει νέες υψηλότερες τιμές στις εταιρίες διύλισης και μεταφοράς. Από 3$ το βαρέλι το 1973, μέσα σε 6 μήνες έφτασε τα 20$ και το κόστος μετακυλίθηκε στους καταναλωτές. Αυξήσεις τιμών, αύξηση του πληθωρισμού και ύφεση ήταν τα πρώτα άμεσα αποτελέσματα στον δυτικό κόσμο. Λίγο αφότου ανέκαμψε η οικονομία, έρχεται το δεύτερο σοκ με την ανατροπή του Σάχη, οπότε το Ιράν για αρκετό διάστημα πάγωσε την παραγωγή πετρελαίου. Τότε από 13 $ το βαρέλι εκτοξεύτηκε σε 1 χρόνο στα 35 $, αύξηση τρομακτική10. Οι συνέπειες ήταν ακόμη δραστικότερες. Αλλαγή μοντέλου των πολυεθνικών εταιριών, αλλαγή λειτουργίας των νομισμάτων, των παγκόσμιων μεταφορών και της καταναλωτικής συμπεριφοράς όλου του δυτικού κόσμου. Πιθανόν τότε αποφασίστηκε η μετάβαση στο κατά πολύ φτηνότερο μαζούτ, για να σωθεί η ναυτιλία και ο κλάδος των μεταφορών…
|
 |
| 2) Κλειστό βενζινάδικο λόγω του παγώματος των ιρανικών πετρελαιοπηγών το 1979 |
Στην πράξη μετάβαση στο ντίζελ ή η φορολόγηση του μαζούτ συνεπάγεται μια γιγάντια αύξηση των τιμών καταναλωτή. Αν κάτι τέτοιο είναι θεμιτό για τις πλούσιες χώρες πόσο θεμιτό θα ναι για τις φτωχότερες; Και τι μηχανισμούς έχει η Ευρώπη και ο αναπτυγμένος κόσμος να αντιμετωπίσει τέτοιες δρακόντιες αυξήσεις στις τιμές; Να θυμίσουμε μόνο ότι ο δυτικός κόσμος μόλις και μετά βίας αντιμετώπισε τον λεγόμενο στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του ’70 σε περιβάλλον πολύ φιλικότερο στις δυνάμεις της εργασίας και με πλούσιες παροχές των κρατών πρόνοιας της εποχής, σήμερα όμως;
III) Κάτι άλλες λεπτομέρειες εξίσου ενοχλητικές…
Ασχολίαστος επίσης ο ισχυρισμός του Πάνου Λασκαρίδη για τις εκπομπές ρύπων του ελληνικού στόλου. Ισχυρίστηκε ότι τα περίπου 5000 πλοία του ελληνόκτητου στόλου εκπέμπουν πολύ λιγότερους ρύπους από τα 700 πλοία που διαθέτει ο γίγαντας της Δανίας MAERSK…. Αυτό συμβαίνει επειδή τα τελευταία χρόνια τα ελληνόκτητα πλοία κινούνται με ταχύτητες χαμηλότερες κάτι που δεν πράττει η δανέζα ομόλογος… Το ντοκιμαντέρ περιορίστηκε αναφέρει ότι η δανέζικη εταιρία δεν δέχτηκε την συνέντευξη… Και η ομολογία αυτή γιατί δεν εξετάστηκε; ρωτάμε εμείς.
Σε άλλη ανήθικη κίνηση, αποκάλυψε η παραγωγή ότι μία εκ των αντιδρώντων ευρωβουλευτών εκ Δανίας που αρνήθηκε την υπαγωγή της ναυτιλίας στο σύστημα εμπορίας ρύπων, χρηματοδοτήθηκε κατά την προεκλογική της εκστρατεία από δανέζικες ναυτιλιακές. Την ίδια ώρα όμως αποκαλύψεις δεν είδαμε για την συνάδερφό της Ευρωβουλευτίνα των Πρασίνων που υπεράσπισε με νύχια και με δόντια το σχετικό Ψήφισμα, από ποιον χρηματοδοτήθηκε για να εκλεγεί; Μάλλον οι «καλοί» του Ευρωκοινοβουλίου δεν έχουν αμαρτωλές πλευρές11…
Ακούστηκαν επισταμένα απόψεις περιβαλλοντολόγων και ανθρώπων που εργάστηκαν για τον IMO και ζητούσαν αλλαγή θεσμικού πλαισίου και μεταφορά του κέντρου βάρους στις Βρυξέλες αντί για το Λονδίνο. Δεν είδαμε όμως κάποια μελέτη επιπτώσεων στις τιμές των καυσίμων αν επιβληθούν οι πράσινοι φόροι που περιλαμβάνονται στην Πράσινη Συμφωνία της Ε.Ε. Είδαμε μέχρι και την ομιλία της ανήλικης Γκρέτα Τούνμπεργκ. Ακούσαμε εκπροσώπους εταιριών μεταφοράς ξηρού φορτίου και κρουαζιερόπλοιων, για την ακρίβεια αυτοί μόνο εκτέθηκαν στα μάτια του κοινού. Τι συμβαίνει όμως με τις εταιρίες μεταφοράς υγρού φορτίου, ήτοι πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG12; Ή με τις εταιρίες εμπορευματοκιβωτίων13;
2) ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ…
Με ύφος ανθρώπου που ήξερε ότι ο αντίπαλος δεν θα αντιδράσει βίαια και δεν θα θέσει ζητήματα χοντρά, η διάσημη με την κόκκινη καπελαδούρα δημοσιογράφος, χρόνια κάτοικος της Ελλάδας, επιτέθηκε αρκετά προκλητικά στην συνέντευξη τύπου των δύο Πρωθυπουργών από Ελλάδα και Ολλανδία. Ρωτώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί κορόιδευε τους παρόντες συναδέρφους της σχετικά με τις επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών στην Τουρκία. Λίγο αργότερα εμφανίστηκε βίντεο που τουρκική ακταιωρός «έσπρωχνε» βάρκα με πρόσφυγες στα ελληνικά ύδατα, ενώ ο Τούρκος Πρόεδρος ξεσπάθωσε απειλώντας με προωθήσεις εκατομμυρίων στα ευρωπαϊκά σύνορα14 (δηλαδή τα δικά μας). Αμέσως ο όχλος του διαδικτύου συγκρούστηκε. Οι μεν υπασπιστές του Πρωθυπουργού ξεσπάθωσαν κατά της προκλητικής Ολλανδής, θεωρώντας ότι βλάπτεται η ατσαλάκωτη εικόνα του «Μωυσή», οι δε ταγμένοι «ανθρωπιστές» και «αλληλέγγυοι» την ανακήρυξαν ηρωίδα που άσκησε πραγματική δημοσιογραφία…
Ας δούμε όμως το παρελθόν της συγκεκριμένης κυρίας. Η Ingeborg Beugel όπως είναι το όνομά της, είχε μακρά προϊστορία με τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας. Χρόνια ανταποκρίτρια στην Ελλάδα παντρεμένη με Έλληνα γνωρίζει από πρώτο χέρι τι συμβαίνει τα τελευταία 40 χρόνια. Το 2002 έφτιαξε ένα ντοκιμαντέρ όπου καταγγέλλεται η Ελλάδα για συμπαιγνία με τον Σερβικό εθνικισμό και αναφέρει επισταμένα την συμμετοχή Ελλήνων εθνικιστών στο πλευρό των Σέρβων στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τους στην Βοσνία μεταξύ των ετών 1992-199515. Οι ερωτήσεις της στο ίδιο στυλ και χειρότερα τοποθετημένες από το τελευταίο γνωστό συμβάν, με σκοπό να προκαλέσουν την οργή του συνομιλητή τους16, όταν ειδικά κανονίζει συνεντεύξεις με σημαίνοντες πολιτικούς και προσπαθεί να τους εκθέσει και να τους προκαλέσει17. Παράλληλα εκθειάζει συστηματικά τον Τάκη Μίχα, μια αμφιλεγόμενη περίπτωση δημοσιογραφίας… Στο στόχαστρο της δεν είναι η Ελλάδα της διαπλοκής και της μίζας, αλλά η Ελλάδα ως ένας κόμβος συμφερόντων αλλότριων προς την Δύση ή και δυνάμει εχθρικών18. Καταγγέλλει γενικότερα τον ελληνικό εθνικισμό ενώ εκκρεμεί εις βάρος της δίκη για την παράνομη φιλοξενία Αφγανού που βρίσκονταν προηγουμένως σε εγκατάσταση προσφύγων. Αυτά όμως η «προοδευτική» πλευρά δεν τα γνωρίζει και δεν τα αναφέρει καν. Ανέσυραν όμως την υπεράσπιση της χώρας το 2012 στον ολλανδικό τύπο όπου φαίνεται να υπερασπίζεται την Ελλάδα… Η κάθε πλευρά διαλέγει την ιστορία της.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Με τα παραπάνω παραδείγματα θελήσαμε να εκθέσουμε τον τρόπο που λειτουργεί στην Ελλάδα μια «άλλη» δημοσιογραφία. Όχι αυτή που προκλητικά και χύδην γίνεται αναμεταδότης των εντολών του Μαξίμου, όχι αυτή που συγκαλύπτει και διαστρεβλώνει χυδαία. Αλλά εκείνη που «αποκαλύπτει», συγκρούεται και προκαλεί γεγονότα. Παραδοσιακά έχουμε να παρατηρήσουμε ότι δεν είχε πέραση. Σε εποχές όμως που το γόητρο της δημοσιογραφίας έχει κατρακυλήσει σε βαθμό αισχρό, έρχεται η ώρα της πιο «εναλλακτικής» δημοσιογραφίας να ταράξει τα νερά. Στην τελική να συμπληρώσει την «κακιά» και συμβατική ενημέρωση και γιατί όχι να καλύψει το κενό που δημιουργείται.
Αν η «αλήθεια» της πλευράς που έχει εν πολλοίς αποκλειστεί από τα ΜΜΕ19 την εποχή της πανδημίας και της καραντίνας, είναι ότι φιμώνεται με ανησυχητικό ρυθμό και σε ανησυχητικό βαθμό η ελευθεροτυπία20 και ότι επιβάλλεται ένα ανησυχητικό καθεστώς ασυλίας για την κυβερνώσα παράταξη, η δικιά μας προσέγγιση είναι ότι αυτό αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος, το έλασσον, της όλης κατάστασης. Θα αναρωτηθείτε δεν αρκεί; Αρκεί εν μέρει μόνο. Είναι αλήθεια ότι η χώρα βρίσκεται χαμηλά στην κατάταξη της ανεξαρτησίας των δημοσιογράφων21, άλλο τόσο αλήθεια είναι όμως ότι εμφανίζονται ρεπορτάζ ξένων ή και εγχώριων «αντισυμβατικών» δικτύων «ερευνητών» δημοσιογράφων ως λύση στο πρόβλημα της απελπιστικής ασφυξίας που έχει επιβάλλει το καθεστώς Μητσοτάκη. Όσο προχωρεί με ταχείς ρυθμούς το σάπισμα και η παρακμή των ελλαδικών συγκροτημάτων Τύπου, που πλέον ελέγχονται χρηματοδοτικά απευθείας από το κράτος22, άλλο τόσο φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια «δίκτυα», «κοινοπραξίες», influencers και διάφορα άλλα «προοδευτικά» κανάλια «ενημέρωσης» και «κοινωνικής επαγρύπνησης» που θέτουν ζητήματα δευτερεύοντα και τριτεύοντα στην λίστα των «συμβατικών» καναλιών χειραγώγησης της κοινής γνώμης, πρωτεύοντα όμως για την «κοινωνία των πολιτών», που δεν αντέχει και ασφυκτιά στο τοξικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί.
Το επιθυμητό αποτέλεσμα έχει επιτευχθεί. Ό,τι δεν έγινε εφικτό την δεκαετία των Μνημονίων και ούτε μετά τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, έχει γίνει τώρα. Ένας πολύτιμος για το σύστημα διαχωρισμός ανάμεσα στο πιο «εύπιστο», χειραγωγήσιμο και χαμηλών αντανακλαστικών κοινό που μπορεί να ψηφίσει ΝΔ μπορεί και όχι23, πότε ακούει και πότε δεν ακούει24 τους «ειδικούς» και τεχνοκράτες των καναλιών, ενίοτε τους γιαουρτώνει βέβαια. Από την άλλη στοιχίζεται με ενδιαφέρον τρόπο και ένταση όσοι/ες κατά κύριο λόγο δεν εκφράζονται από τα «θέλω» της ξεπεσμένης και διαπλεκόμενης δημοσιογραφίας, ή τουλάχιστον δεν είναι τόσο εύπιστοι και προβλέψιμοι (ή για την ακρίβεια δεν ήταν…). Ένα κοινό που έχει περισσότερο χρόνο και διάθεση να διαβάσει κατά ριπάς επιστημονικοφανή papers για την πανδημία ή άλλα περισσότερο εύπεπτα γεγονότα των ημερών μας. Πιο καταρτισμένο (κατά κύριο λόγο) και συνήθως με λιγότερα άγχη της καθημερινότητας να το τσαλαπατάν από τον χαντακωμένο νοικοκυραίο που καταφεύγει στα κάθε λογής Netflix και «Ειδήσεις των 8»… Ένα κοινό που είναι αριθμητικά μικρότερο, συναισθηματικά λιγότερο φορτισμένο (εκτός αν αυτό επιβάλλεται από τις νόρμες της εποχής μας) και που ψαρεύει στα θολά νερά της κοινωνικής κι γεωγραφικής κινητικότητας. Ηθικά και κοινωνικά πιο αποδεσμευμένο από τις συντηρητικές νόρμες βαλκανικής κοπής και που γλυκοκοιτάζει διαρκώς προς τα ευρωπαϊκά αλώνια και σαλόνια.
Εάν φυσικά νομίζετε ότι αυτό το κοινό θα απαιτήσει και περισσότερα από την δημοσιογραφία και ειδησεογραφία, ή θα τοποθετηθεί πιο «ηθικά» και «καθαρά» στο κοινωνικό τοπίο, μάλλον αυταπατάστε. Είναι χειραγωγήσιμοι σε σημαντικό βαθμό, λειτουργούν με φετίχ και σύμβολα διαφορετικά από αυτά του εθνικού κορμού25 και εξάπτονται με ενθουσιασμό κάθε φορά που στην ψηφιακή και τηλεοπτική σφαίρα ο μισητός Μητσοτάκης και τα φερέφωνά του, δέχονται απανωτές σφαλιάρες. Το χειρότερο, έχουν την μοναδική ικανότητα να βλέπουν πάντα το δέντρο που τους βολεύει και όχι το δάσος (που δεν ικανοποιεί τα γενικόλογα αφηγήματά τους). Το ότι έχουν μπετοναριστεί επικίνδυνα τους κάνει ακόμη πιο αλαζόνες26 και επικίνδυνους. Ας είναι μια προειδοποίηση τα προγραφόμενα γι’ αυτά που έρχονται…
1 https://www.youtube.com/watch?v=57fFeGEeN84 Το απόσπασμα από ένα «ισορροπημένο» δελτίο ειδήσεων. Φυσικά δεν μας εξηγούν ποιοι είναι οι δημοσιογράφοι που το έφεραν εις πέρας, οι συντελεστές του επίμαχου βίντεο και σε τι ακριβώς απαντούσε…
2 https://www.youtube.com/watch?v=i9eODI-hXDQ Εδώ είναι το πλήρες βίντεο.
3https://www.newmoney.gr/roh/palmos-oikonomias/nautilia/thiella-gia-tin-entaxi-tis-naftilias-sto-sistima-emporias-ripon/ Φυσικά είναι ανάλογα με την οπτική. Εδώ αναφέρεται ότι η ναυτιλία συνεισφέρει στο 2% των παγκόσμιων ρύπων…
4 Στο σχετικό ντοκιμαντέρ γίνεται αναφορά και στον σκανδαλιστικό τρόπο φορολόγησης των πλοίων και στα παιχνίδια των κρατών όπου όπως τονίζει ένας εμπειρογνώμονας του ΟΟΣΑ, η τέτοιας έκτασης φοροαπαλλαγή μοιάζει με επιδότηση του κράτους …
5 https://www.naftikachronika.gr/2021/07/20/sygklisi-apopseon-me-tin-evropaiki-epitropi-gia-tous-germanous-efoplistes
6 https://www.dw.com/el/%CF%84%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1%CF%82-o-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%86%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD/a-19512573
8 https://www.newmoney.gr/roh/palmos-oikonomias/nautilia/paradeisos-gia-tous-efoplistes-to-germaniko-forologiko-sistima
9 https://www.capital.gr/epixeiriseis/3593985/xoris-foni-sta-kentra-lipsis-apofaseon-i-elliniki-nautilia
11 Να σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για ένα κόμμα που με καθ’ όλα «οικολογικό» τρόπο δια του Γερμανού ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ το 1999 υπερθεμάτισε του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ. Οι συγκεκριμένοι πύραυλοι που έπεσαν σε κεφάλια αθώων διέθεταν το πολύ οικολογικό απεμπλουτισμένο ουράνιο, το οποίο είναι υπεύθυνο για εμφάνιση καρκίνων στην πολύπαθη Σερβία… Να σημειωθεί επίσης ότι τα μέλη των Πρασίνων εναντιώθηκαν στον πόλεμο… ας μην ξύνουμε πληγές…
12 Το οποίο όλως τυχαίως είναι το «πράσινο» μεταβατικό καύσιμο που θα αξιοποιήσει η Ε.Ε μέχρι την μετάβαση στην Πράσινη Ανάπτυξη… πώς και δεν κλήθηκαν εκπρόσωποι τέτοιων εταιριών που με την αύξηση των τιμών αερίου κερδίζουν πολλά; Τι προδιαγραφές ασφάλειας έχουν αυτά τα καράβια κι τι δεσμεύονται να πράξουν στο άμεσο μέλλον;
13 Σκεφτείτε μόνο ότι οι δύο αυτοί κλάδοι (ξηρού φορτίου και κρουαζιέρας) είναι και οι συνηθέστεροι και πιο ευαίσθητοι σε αλλαγές καταστάσεων, ειδικά στην Ελλάδα, διαθέτουν επίσης τα πιο παλαιωμένα καράβια και είναι στο στόχαστρο της Ε.Ε χρόνια τώρα…
14 https://www.capital.gr/politiki/3594497/apeiles-erntogan-gia-neo-anoigma-ton-sunoron-skliri-apantisi-tis-athinas
15 https://ardin-rixi.gr/archives/239815?fbclid=IwAR07Wo4VrIlSjTKgYESvWZoGzGXEugQYcYKxIweOm8MceEVr0hvup7xnGKY
16https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=ZOHPIqzL1tM&fbclid=IwAR1bfAZziWa1nSXjJlk0gRXVIbkSQFJR8i5crXRpB17X5eKq8sBpNEwWgmY#menu Είναι διάρκειας μόλις μισής ώρας.
17 Εντυπωσιακό δείγμα οι ερωτήσεις της στον Λυκουρέζο και τον Πάγκαλο…
18 Το μοντέλο Βοσνίας, με την κατασκευή θυλάκων άμαχου πληθυσμού προτάθηκε αργότερα και για την Συρία
19 Ας πούμε ένα ευρύ φάσμα πολιτών, οργανώσεων, δημοσιογράφων, συνδικαλιστών κοκ που δεν είναι της αρεσκείας του Μεγάρου Μαξίμου.
20 Πράξη που εν πολλοίς αποτελεί τομή και συνέχεια της προηγούμενης κατάστασης που επικρατούσε από την εφαρμογή των Μνημονίων και έπειτα.
21 https://www.efsyn.gr/tehnes/media/290940_eleytherotypia-stin-ellada-kathe-hrono-kai-heirotera Στην 70η θέση παγκοσμίως το 2020 από την 65η το 2019…
22 Με την γνωστή Λίστα Πέτσα…
23 Συνήθως η «σωτηρία» του βρίσκεται στα δεξιά, τέρμα δεξιά του πολιτικού φάσματος…
24 Κλασσική περίπτωση η περίοδος 2010-2012. Όταν η τηλεθέαση των βασικών καναλιών είχε κατρακυλήσει επειδή η πλειοψηφία του κοινού είχε βαρεθεί την άκριτη προπαγάνδα. Αμέσως μετά και το διάστημα Μαίου-Ιουνίου 2012 η τηλεθέαση ανέβηκε όταν κύριο θέμα συζήτησης ήταν το αν θα μείνουμε στο ευρώ με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή θα μας «διώξει» η Μέρκελ. Αργότερα την άνοιξη του 2020, το ίδιο κοινό, με την ενδιαφέρουσα προσθήκη αυτήν την φορά και της προοδευτικής «κοινωνίας των πολιτών», άκουγε με προσήλωση τους αυτοχροισθέντες «ειδικούς» για την πανδημία και το πώς πρέπει να μένουμε σπίτι και ασφαλείς. Μετά φυσικά άπαντες αναθεμάτιζαν όταν αυτή η στρατηγική δεν έπιασε…
25 Μετανάστες, πρόσφυγες, γυναίκες, φεμινίστριες και πάνω απ’ όλα ρομαντικοποίηση του παραβατικού, λήσταρχου και αντικρατιστή…
26 Δείτε πώς σιωπούν μπροστά στον αποκλεισμό των ανεμβολίαστων συμπολιτών μας (στην μεγάλη τους πλειοψηφία).