Αυτό συμβαίνει παρά τη θέση του Χαλούς αναμφισβήτητα στον ιρανικό τομέα της Κασπίας Θάλασσας, στον οποίο η Ισλαμική Δημοκρατία έχει πλήρη κυριαρχία. Δισεκατομμύρια δολάρια σε πρόσθετες επενδύσεις κεφαλαίου έχουν προγραμματιστεί να προέλθουν από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ιταλία, καθώς οι ενδείξεις δείχνουν ότι το μέγεθος των αποθεμάτων φυσικού αερίου του Χαλούς είναι ακόμη μεγαλύτερο τώρα από ό,τι αρχικά πιστευόταν. Σύμφωνα με έναν από τους ανώτερους Ρώσους αξιωματούχους που συμμετείχαν στη διαπραγμάτευση της συμφωνίας: «Αυτή είναι η τελική πράξη για τη διασφάλιση του ελέγχου στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας».
Στο πλαίσιο, η ευρύτερη περιοχή των λεκανών της Κασπίας, συμπεριλαμβανομένων τόσο των χερσαίων όσο και των υπεράκτιων κοιτασμάτων, εκτιμάται συντηρητικά ότι έχει περίπου 48 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και 292 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου σε αποδεδειγμένα και πιθανά αποθέματα. Όπως καλύπτεται και αναλύεται αποκλειστικά από το OilPrice.com το 2019, η Ρωσία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη χειραγώγηση μιας αλλαγής στο νομικό καθεστώς της περιοχής των λεκανών της Κασπίας που σήμαινε πως το μερίδιο του Ιράν στα συνολικά έσοδα από ολόκληρη την περιοχή της Κασπίας μειώθηκε από 50 - 50 με την ΕΣΣΔ που απολάμβανε από την αρχική συμφωνία που συνήφθη το 1921 (για τα «δικαιώματα αλιείας») και τροποποιήθηκε το 1924 για να συμπεριλάβει «οποιονδήποτε και όλους τους πόρους που ανακτήθηκαν» σε μόλις 11,875 τοις εκατό. Πριν από την ανακάλυψη του Χαλούς, αυτό σήμαινε πως το Ιράν θα έχανε τουλάχιστον 3,2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα από τη χαμένη αξία των ενεργειακών προϊόντων στα κοινά περιουσιακά στοιχεία των ενεργειακών της Κασπίας Θάλασσας στο μέλλον. Δεδομένων των τελευταίων εκτιμήσεων μόνο για εσωτερική χρήση από το Ιράν και τη Ρωσία, ο αριθμός αυτός θα είναι πλέον πολύ υψηλότερος.
Προηγουμένως, οι εκτιμήσεις του Ιράν και της Ρωσίας ήταν ότι το Χαλούς περιείχε περίπου 3,5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (Tcm) φυσικού αερίου. Αυτό ισοδυναμούσε με περίπου το ένα τέταρτο των 14,2 Tcm αποθεμάτων φυσικού αερίου που περιέχονται στο υπεργιγάντιο κοίτασμα φυσικού αερίου του Ιράν στο South Pars που ήδη αντιπροσωπεύει περίπου το 40% των συνολικών εκτιμώμενων 33,8 Tcm αποθεμάτων φυσικού αερίου του Ιράν και περίπου το 80% της παραγωγής φυσικού αερίου.
Όπως έχει τώρα, ωστόσο, αποκαλύφθηκε αποκλειστικά στο OilPrice.com, μετά από περαιτέρω μελέτες από τη Ρωσία, η ανακάλυψη του Χαλούς θεωρείται πλέον ως ουσιαστικά μια τοποθεσία δίδυμων πεδίων, απέχοντας εννέα χιλιόμετρα μεταξύ τους, με το «Μεγαλύτερο» Χάλους να έχει 5,9 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (Tcm ) του αερίου στη θέση του, και το «Μικρότερο» Χαλός με 1,2 Tcm αερίου, δίνοντας ένα συνδυασμένο αριθμό 7,1 Tcm αερίου. Επομένως, τα νέα στοιχεία του Χαλούς θα έδιναν στο Ιράν συνολικό αριθμό αποθεμάτων φυσικού αερίου 40,9 Tcm, ενώ η Ρωσία – για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτοχος των μεγαλύτερων αποθεμάτων φυσικού αερίου στον κόσμο – έχει επίσημα κάτι λιγότερο από 48 Tcm. Αυτός ο ρωσικός αριθμός, ωστόσο, δεν έχει αναθεωρηθεί για να ληφθεί υπόψη η χρήση, η σπατάλη και η υποβάθμιση του κοιτάσματος φυσικού αερίου για πολλά χρόνια και, σύμφωνα με ρωσικές πηγές του κλάδου φυσικού αερία, ήταν περίπου 38,99 Tcm στα τέλη του 2020. Κατά συνέπεια, το εύρημα του Χαλούς κάνει το Ιράν είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος αποθεμάτων φυσικού αερίου στον κόσμο.
Αυτές οι νέες εκτιμήσεις, πέρα από τις πρόσφατες εξελίξεις στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου, οδήγησαν σε αλλαγή του σχεδίου που είχε συμφωνηθεί μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας και παρέμενε στο παιχνίδι μέχρι πριν από περίπου ένα μήνα. Το σχέδιο ήταν η πλευρά του Ιράν στην ανάπτυξη να καθοδηγείται από την Khazar Exploration and Production Company (KEPCO), με την πρόσθετη κύρια συμμετοχή των ρωσικών εταιρειών που θα οριστικοποιηθούν τότε. Μετά την αναβάθμιση των εκτιμήσεων για τα αποθέματα φυσικού αερίου στο Χαλούς και τις σπειροειδείς τιμές φυσικού αερίου σε ολόκληρη την Ευρώπη τις προηγούμενες εβδομάδες, η νέα κατανομή των μετοχών στις συνδυασμένες δίδυμες εγκαταστάσεις του Χαλούς έχει ως εξής: η ρωσική Gazprom και η Transneft θα κατέχουν μαζί μερίδιο 40%, η κινεζική CNPC και η CNOOC μαζί έχουν μερίδιο 28 τοις εκατό και η KEPCO μερίδιο 25 τοις εκατό μόνο. «Η Gazprom θα έχει τη συνολική ευθύνη για τη διαχείριση της ανάπτυξης του Χαλούς, η Transneft θα κάνει τις μεταφορές και τις σχετικές λειτουργίες, η CNPC κάνει μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης και παρέχει τις απαραίτητες τραπεζικές διευκολύνσεις και η CNOOC θα κάνει τα εξαρτήματα υποδομής και τη μηχανική», είπε ένας εκ των πηγών.
Όσο άσχημο κι αν φαίνεται αυτό για το Ιράν, είναι στην πραγματικότητα πολύ χειρότερο από αυτό για δύο βασικούς λόγους, σύμφωνα με πηγές κοντά στη συμφωνία. Πρώτον, αν και η KEPCO θα είναι ονομαστικά επικεφαλής των περιορισμένων επιχειρήσεων του Ιράν στην τοποθεσία Χαλούς, η πραγματική διαχείριση από την πλευρά του Ιράν θα βρίσκεται στα χέρια εταιρειών υδρογονανθράκων που συνδέονται στενά με το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC). Δεύτερον, και η εξήγηση για το γιατί η IRGC ανέλαβε ξαφνικά την ιρανική πλευρά του έργου, είναι ότι το 7 τοις εκατό που απομένει μετά την αφαίρεση των παραπάνω μεριδίων από το 100 τοις εκατό, προορίζεται να καταβληθεί σε δύο εταιρικούς λογαριασμούς – ο ένας στη Σαγκάη και ο άλλος στο Μακάο – που είναι τελικά υπό τον έλεγχο της IRGC. Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο η IRGC υποβάθμισε το πραγματικό επίπεδο των αποθεμάτων στη Χαλούς από τη δημοσίευση της αποκλειστικής πρώτης έκθεσης του OilPrice.com για το θέμα.
Αν και η IRGC δήλωσε πρόσφατα σε μια σειρά εσωτερικών συζητήσεων εντός της ιρανικής κυβέρνησης πως οι νέοι όροι της συμφωνίας του Χαλούς που έθεσαν τα ρωσικά και κινεζικά συμφέροντα πάνω από αυτά του Ιράν είναι «το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για την πρόσβαση του Ιράν στην τεχνολογία και κατασκευαστική ικανότητα που απαιτείται για το πυραυλικό μας πρόγραμμα», οι επιπτώσεις του είναι πολύ μεγαλύτερες από το μέγεθος των μελλοντικών κονδυλίων της IRGC στη Σαγκάη και το Μακάο.
Η ρωσική Transneft τις τελευταίες δύο εβδομάδες προέβλεψε ότι μόνο το Chalous μπορεί να παρέχει έως και το 72 τοις εκατό του συνόλου των αναγκών σε φυσικό αέριο για τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ιταλία κάθε χρόνο για τα 20 ολόκληρα χρόνια που πρόκειται να εκτελεστεί η συμφωνία Chalous. Η Transneft ανέφερε επίσης στη Μόσχα πως το κοίτασμα από μόνη του θα μπορούσε να καλύψει έως και το 52 τοις εκατό του συνόλου των αναγκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε φυσικό αέριο κατά την ίδια περίοδο. Για να αποκτήσει αποτελεσματικό έλεγχο σε αυτές τις νέες ροές ιρανικού φυσικού αερίου μέσω της εξασφάλισης ενός τέτοιου μεριδίου στο Χαλούς, η Ρωσία διαβεβαίωσε ιδιωτικά το Ιράν ότι, εκτός από την τεχνογνωσία στην ανάπτυξη και την εξερεύνηση και κάποια χρηματοδότηση, θα «επιδιώξει επίσης να υποστηρίξει τα συμφέροντα του Ιράν στο θέμα του JCPOA [Κοινό Συνολικό Σχέδιο Δράσης] και σε άλλα θέματα στα Ηνωμένα Έθνη».
Πέρα από την τεράστια γεωπολιτική αξία για τη Ρωσία με την προσθήκη των ροών φυσικού αερίου του Χαλούς στις τρέχουσες προμήθειες φυσικού αερίου στις οποίες έχει τον έλεγχο, ειδικά στην ΕΕ, η Μόσχα εξετάζει μια τεράστια οικονομική ανταμοιβή από τη συμμετοχή της στον τομέα αυτό. Η Ρωσία έχει υπολογίσει ότι, χρησιμοποιώντας έναν ετήσιο μέσο όρο 800 $ ΗΠΑ ανά 1.000 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (ήταν πολύ υψηλότερος από αυτό, φυσικά, τις τελευταίες εβδομάδες), η αξία των εξαγωγών από το Χαλούς με άνετο ρυθμό ανάκτησης, είναι τουλάχιστον 450 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της 20ετούς συμφωνίας, η οποία συμπίπτει με την επόμενη 20ετή συμφωνία Ιράν-Ρωσίας. Μετά την ολοκλήρωση της 20ετούς συμφωνίας, η συμφωνία είναι επί του παρόντος πως το εταιρικό όχημα του IRGC Khatam al-Anbiya θα αναλάβει την ιδιοκτησία του Chaalous για τα επόμενα 50 χρόνια. Δεδομένης της πιθανής διάρκειας ανάκτησης φυσικού αερίου στη Χαλούς – και του γεγονότος ότι η Ρωσία σκοπεύει να αφαιρέσει λιγότερο από το 10 τοις εκατό κατά τη διάρκεια της 20ετούς συμφωνίας της – πηγές κοντά στη συμφωνία εκτιμούν τη συνολική αξία της τοποθεσίας φυσικού αερίου στο Χαλούς σε 5,4 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.