Αρχίζουν τα σενάρια για τον πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, μετά από διπλές εκλογές
Από: newsbreak.gr - ο κύριος Μάξιμος
Το απευκταίο δυστυχώς συνέβη. Η επιλογή του Κρίστιαν Λίντνερ που αναλαμβάνει πλέον επίσημα το υπουργείο υπουργείο οικονομικών της Γερμανίας, μπορεί να προκαλεί ανατριχίλα στην Ευρώπη αλλά για την Ελλάδα, ενδέχεται να είναι ο «πυροκροτητής» για μεγάλες πολιτικές αναταράξεις.
Εάν ο Σόιμπλε κατάφερε να αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς, φανταστείτε τι είναι ικανός να κάνει ο Λίντνερ που εκπροσωπεί το πλέον «απεχθές» και τιμωρητικό πρόσωπο της γερμανικής πολιτικής σκηνής. Αφού ακόμα και οι Γερμανοί τον θεωρούν σκληρότερο ακόμα και από τον «ακραίο» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε…
Για να το πω πιο απλά, αφού ο Σόιμπλε προξένησε τέτοια καταστροφή στην Ελλάδα, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή είχε παραδώσει ένα χρέος περί των 120% του ΑΕΠ, φανταστείτε τι θα κάνει ο ακόμα πιο σκληρός διάδοχος του, τώρα που το χρέος έχει υπερβεί το 200%.
Είναι προφανές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει τα αδύνατα – δυνατά για να παραμείνει στην εξουσία, προβάλλοντας το βασικό επιχείρημα ότι μόνο αυτός μπορεί να αποτελέσει «άξιο συνομιλητή» της γερμανικής κυβέρνησης. Οι Γερμανοί όμως διαχρονικά έχουν αποδείξει πως δεν έχουν κανένα πρόβλημα να «εξαϋλώσουν» ακόμα και τους δικούς τους ανθρώπους, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους.
Το φάντασμα του ΓΑΠ πάνω από το Μαξίμου
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο αφανισμός του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος παρά το ότι έκανε το ακατόρθωτο, ανοίγοντας την κερκόπορτα για την έλευση του Δ.Ν.Τ. στην Ευρώπη και μάλιστα του σκληρού πυρήνα αυτής, της ευρωζώνης, υποχρεώθηκε σε άτακτη φυγή.
Ποιος; Ο Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος στις 3 Οκτωβρίου του 2010 είχε μεταβεί στο Βερολίνο, προκειμένου να τιμηθεί με το Βραβείο Quadriga «The Power of Veracity». Η βράβευση του μάλιστα είχε γίνει στην ενότητα «Αρετή της Αλήθειας» και τον επαινετικό λόγο είχε εκφωνήσει ο επικεφαλής της Ντόϊτσε Μπανκ Γιόζεφ Άκερμαν… Κλαυσίγελως!
Έναν χρόνο αργότερα, οι Γερμανοί έστειλαν τον βραβευμένο ως «μεγάλο στοχαστή», Γιώργο Παπανδρέου, στα απορρίμματα της πολιτικής ιστορίας, υποχρεώνοντας τον σε άτακτη φυγή και παράδοση της εξουσίας στον Λουκά Παπαδήμο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει νέος Παπανδρέου. Δεν υπάρχει δηλαδή καμία πιθανότητα να παραδώσει οικειοθελώς στην εξουσία. Αντίθετα, θα προσπαθήσει να εξαντλήσει την τετραετία, προσπαθώντας να αποσπάσει και την ανοχή της γερμανικής κυβέρνησης, υπενθυμίζοντας τους το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι οι Γερμανοί δεν θέλουν εταίρους, αλλά «υπηρέτες». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα υποχρεωθεί να λάβει θηριώδη μέτρα που θα έχουν τεράστιο πολιτικό κόστος, διαταξικά. Εάν λοιπόν βρει τοίχο από τον Λίντνερ, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι μονόδρομος, για να διατηρήσει πολιτικές δυνάμεις. Ειδάλλως, θα βρεθεί αντιμέτωπος με πολιτικό αφανισμό, όπως ακριβώς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 2012.
Όμως, σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο, το σενάριο της αυτοδυναμίας έχει χαθεί προ πολλού. Ακόμα και μετά από επαναληπτικές εκλογές με την νέα «ενισχυμένη αναλογική». Τα σκληρά μέτρα που θα πρέπει να παρθούν, αφού όπως φαίνεται η Γερμανία θα είναι αδιάλλακτη με τον Λίντνερ στο τιμόνι του υπουργείου οικονομικών, δεν υπάρχει περίπτωση να επιβληθούν από μία κυβέρνηση με οριακή πλειοψηφία, όπως αυτή της Ν.Δ. με το (όποιο) ΠΑΣΟΚ. Παρά μόνο από μία κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας με την συμμετοχή της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε κάθε περίπτωση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχασε την χρυσή ευκαιρία να προσφυγή στις κάλπες εντός του 2021, όπου σύμφωνα με τις μετρήσεις, θα μπορούσε να έχει μία άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μαζί με το Κίνημα Αλλαγής. Με τα σημερινά δεδομένα, ο Κυριάκος γνωρίζει ότι οι επόμενες εκλογές θα είναι και το τέλος της θητείας του ως πρωθυπουργός. Αυτός είναι και ο λόγος που θα θελήσει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια μέχρι την προσφυγή στις κάλπες. Σταθμίζοντας όμως τον κίνδυνο της εκλογικής συντριβής, εάν στο μεσοδιάστημα αναγκαστεί να επιβάλει ένα σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής για να παραμείνει στην εξουσία.