Η Αθήνα έχει πάντα ανάγκη την υποστήριξη της Μόσχας στα κρίσιμα και ανοιχτά εθνικά θέματα απέναντι στην Τουρκία
Στις 8 Δεκεμβρίου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μεταβαίνει στη Μόσχα προκειμένου να συναντήσει τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, με τις ελληνορωσικές σχέσεις να βρίσκονται στο ναδίρ.
Η ΝΔ, ως κυβέρνηση, χρεώνεται το απόγειο των ελληνορωσικών σχέσεων- επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή τη δεκαετία του 2000- και το ναδίρ- με την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2021.
Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, το μοναδικό ανοιχτό πεδίο συζήτησης είναι το φυσικό αέριο, καθώς ο κ Μητσοτάκης αναμένεται να ζητήσει την παρέμβαση της Μόσχας ώστε να μην αυξηθούν οι τιμές και να μην μειωθούν οι ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου που φτάνει στην Ελλάδα.
Κατά τα λοιπά, οι ελληνορωσικές σχέσεις έχουν περιοριστεί στην αποστολή του ρωσικού πυροσβεστικού αεροσκάφους Berriev στις καταστρεπτικές πυρκαγιές του καλοκαιριού και στη συμμετοχή της ρωσικής πλευράς σε εκδηλώσεις εορτασμού των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση του 1821.
Η πρόσφατη δυσφορία της Μόσχας απέναντι στην Αθήνα εκφράστηκε το αμέσως προηγούμενο διάστημα, λόγω της μεγάλης αμερικανικής βάσης που δημιουργήθηκε στην Αλεξανδρούπολη. Η Μόσχα, δια του ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ έχει διαμηνύσει στην Αθήνα την βαθιά ενόχληση της, καθώς θεωρεί ότι αυτή η αμερικανική βάση έχει στόχο τη Ρωσία.
Η αλήθεια είναι ότι μετά την πρόσφατη τελική άρνηση της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας να εξακολουθήσουν να έχουν αμερικανικές βάσεις στο έδαφος τους, οι επιλογές των ΗΠΑ να διατηρήσουν «διαδρόμους» για τις δυνάμεις τους από την Ευρώπη προς τη Ρωσία είναι δύο:
- είτε μέσω των Στενών προς τη Μαύρη Θάλασσα και επομένως υπό τον έλεγχο του Ερντογάν,
- είτε με δημιουργία αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη, από την οποία οι αμερικανικές δυνάμεις μπορούν «να αλωνίζουν» προς Βορρά, χωρίς κανένα έλεγχο.
Φυσικά επελέγη η Αλεξανδρούπολη, με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία επέλεξε την «αμερικανική προστασία» στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης, ρισκάροντας τις σχέσεις με τη Μόσχα.
Η πρώτη σοβαρή ρήξη στις σχέσεις Ελλάδας – Ρωσίας σημειώθηκε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν η Αθήνα συντάχθηκε απολύτως με τις οικονομικές κυρώσεις της Ε.Ε. σε βάρος της Μόσχας για τα γεγονότα στην Ουκρανία, με θύμα τις ελληνικές εξαγωγές κυρίως αγροτικών προϊόντων από τη Β. Ελλάδα στη Ρωσία. Αποτέλεσμα ήταν να καρπωθεί η Τουρκία τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων της στη Ρωσία, που δημιούργησε την οικονομική «μαγιά» για την μετέπειτα αγορά των ρωσικών πυραύλων S-400…
H «σιωπηλή εκδίκηση» του Προέδρου Πούτιν ήρθε σταδιακά, π.χ. με τη μείωση των Ρώσων τουριστών στη χώρα μας προς όφελος της Τουρκίας και κυρίως με την αποχή ρωσικής υποστήριξης των ελληνικών θέσεων στο Αιγαίο έναντι της Τουρκίας.
Σημειώνεται η «δηλητηριώδης» δήλωση του Ρώσου ΥΠΕΞ κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα πριν έναν χρόνο, ο οποίος υποστήριξε τη γενική αρχή του Διεθνούς Δικαίου στο δικαίωμα κάθε χώρας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12νμ- εκτός αν συντρέχουν «ειδικές συνθήκες» ( όπως υποστηρίζει η Άγκυρα). Η τελευταία αυτή φράση αφαιρέθηκε σκοπίμως από την ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να θριαμβολογήσει στιγμιαία για τη «ρωσική υποστήριξη των ελληνικών θέσεων», που φυσικά δεν εκφράστηκε ποτέ.
Η Αθήνα πάντως έχει πάντα ανάγκη την υποστήριξη της Μόσχας, ως μονίμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας, στα κρίσιμα και ανοιχτά εθνικά θέματα απέναντι στην Τουρκία, είτε στο Αιγαίο, την Κύπρο και γενικότερα την Ανατολική Μεσόγειο.
Η Μόσχα, σε όλες τις πρόσφατες κρίσιμες στιγμές κρατά θέση «επιτήδειου ουδέτερου» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κρατώντας στα χέρια της και «το καρότο και το μαστίγιο».