 |
| jplenio / pixabay |
Πριν αρκετά χρόνια, αποφάσισα να διαβάσω την Καινή Διαθήκη. Εκεί, ανακάλυψα ότι ο Χριστός μας προέτρεψε να ερευνάμε τις Γραφές:
«ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·» (Ιωάννη 5,39)
Οι διδαχές, τα σημεία, τα γεγονότα που με άγγιξαν άπειρα. Σήμερα, αποφάσισα να μοιραστώ κάποια ελάχιστα εξ αυτών μαζί σου. Τον λόγο ελπίζω ότι θα τον καταλάβεις στο τέλος.
Η ίαση του δούλου του Ρωμαίου εκατόνταρχου (παράρτημα 1):
Ο Ρωμαίος εκατόνταρχος όχι απλά ομολόγησε στον Ιησού ότι δεν είναι άξιος για να μπει Εκείνος στο σπίτι του, αλλά πως δε χρειάζεται καν να πάει για να κάνει καλά τον δούλο του. Πίστεψε ότι έφτανε να πει έναν λόγο Του ο Χριστός, από εκεί που στεκόταν. Ο Ιησούς επαίνεσε δημοσίως την πίστη του Ρωμαίου και του απάντησε πως, ότι πίστεψε θα γίνει. Και ο δούλος του έγινε καλά.
Η ίαση της αιμορροούσας γυναίκας (Αγία Βερονίκη) που άγγιξε το ιμάτιο του Ιησού (παράρτημα 2):
Η αιμορροούσα γυναίκα πίστεψε πως και μόνο με το άγγιγμα του ενδύματος του Χριστού θα γινόταν καλά. Ο Ιησούς μόλις κατάλαβε ότι άγγιξε το ιμάτιό Του της είπε: «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Είχε ήδη ιαθεί.
Η ανάσταση της κόρης του Ιάειρου (παράρτημα 3):
Μόλις έφθασε ο Ιησούς στο σπίτι του Ιάειρου, οι παριστάμενοι του είπαν ότι η κοπέλα είχε ήδη πεθάνει. Όταν ο Κύριος τους απάντησε, μην κλαίτε δεν πέθανε αλλά κοιμάται, εκείνοι Τον καταγέλασαν αφού έβλεπαν την κοπέλα νεκρή. Ο Κύριος πέταξε έξω όσους Τον καταγέλασαν, δηλαδή όλους, έμεινε μόνος με την κοπέλα, της είπε να σηκωθεί και εκείνη αναστήθηκε.
Η ίαση των δέκα λεπρών (παράρτημα 4):
Όταν ο Κύριος θεράπευσε τους δέκα λεπρούς, μόνο ένας επέστρεψε για να Τον ευχαριστήσει. Τότε, o Χριστός του είπε: «η πίστης σου σέσωκέ σε». Οι υπόλοιποι εννέα έλαβαν αυτό που Του ζήτησαν, την σωματική ίαση, αλλά δεν άκουσαν το «η πίστης σου σέσωκέ σε». Δεν άκουσαν αν σώθηκαν.
Η παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας κατά τον Μυστικό Δείπνο (παράρτημα 5):
Το βράδυ του Μυστικού Δείπνου, ο Χριστός παρέδωσε στους μαθητές Του το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Με το οποίο λαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα Του. Ένα Ιερό Μυστήριο που λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.
Γιατί όμως, αποκαλείται Μυστήριο, αναρωτήθηκα, όπως και εκείνα του Γάμου, της Βαπτίσεως, του Χρίσματος, της Εξομολόγησης, της Ιεροσύνης και του Ευχελαίου.
Ανακάλυψα ότι ο Άγιος Παΐσιος είχε πει σε κάποιον προσκυνητή πως όταν ως ιερέας λέει το «Τα σά εκ των σών», εκείνη την ώρα κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα και πως Άγγελοι συμμετέχουν στη Θεία Λειτουργία. Την παρουσία Αγγέλων στις Θείες Λειτουργίες την περιγράφει λεπτομερώς και ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης. Ενώ ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ μαρτυράει την παρουσία και του Ιησού Χριστού σε Θεία Λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης.
Ίσως, για τη σημερινή κοσμική εξουσία και κάποιους επιστήμονες η Θεία Φύση του Ιησού Χριστού και η Αγιότητα των Θείων Λειτουργιών να είναι όχι μόνο ακατανόητα, αλλά μάλλον και ευτελή. Όμως, αυτό που μετράει είναι η δική μου στάση. Αν, για παράδειγμα, αμφιβάλλω για την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και του Ιησού Χριστού κατά τη διάρκεια των Μυστηρίων Του. Τι είδους φόβο έχω κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Φόβο Θεού ή φόβο ιού.
Όσες φορές έχω μελετήσει την Καινή Διαθήκη έχω αισθανθεί ότι δεν είναι τα μάτια μου και ο εγκέφαλός μου που θα με φέρουν κοντά στον Κύριο. Η πίστη σου σε έσωσε. Αυτό είπε σε όσους πίστεψαν σε Αυτόν. Και, πίστη νιώθω με την καρδιά μου.
Κατέληξα πως, το πόσο θα ζήσω και το πότε θα φύγω από ετούτη τη ζωή έχουν ελάχιστη σημασία. Το πώς θα ζήσω και το πώς θα φύγω είναι αυτά που πλέον με απασχολούν. Έχοντας απόλυτη πίστη στον Χριστό ή ζυγίζοντας την πίστη μου απέναντι στον Χριστό.
Αν, στο τέλος, θα ακούσω, «η πίστης σου σέσωκέ σε».
Κωνσταντίνος Μαργέλης
Άγιος Πέτρος, Λευκάδας, 26 Νοεμβρίου 2021
Παραρτήματα
Παράρτημα 1: Η ίαση του δούλου του Ρωμαίου εκατόνταρχου
«Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων·
Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος.
καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.
καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου.
καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.
ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον.
λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν,
οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.»
Ματθαίου 8, 5-13
Παράρτημα 2: Η ίαση της αιμορροούσας γυναίκας (Αγία Βερονίκη) που άγγιξε Του το ιμάτιο
«καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι,
προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς.
καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου;
ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.
ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα.
ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.»
Λουκά 8, 43-49
Παράρτημα 3: Η ανάσταση της κόρης του Ιάειρου
«καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ,
ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν.
….
Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον.
ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται.
ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.
ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει.
καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν.
αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου.
καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν.
καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
Λουκά 8, 41-42,50-56
Παράρτημα 4: Η ίαση των δέκα λεπρών
«καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόῤῥωθεν,
καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς.
καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν.
εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν,
καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης.
ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;
οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;
καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.»
Λουκά 17, 12-19
Παράρτημα 5:
«καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.
ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον.»
Λουκά 22, 19-20