Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ηγέτιδα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ) πιστεύει ότι η αρχόμενη προσέγγιση Ανατολής-Δύσης μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ/ΕΕ μετά τη Σύνοδο Κορυφής Μπάιντεν-Πούτιν το περασμένο καλοκαίρι, της οποίας προηγήθηκε συμβολικά η παραίτηση από την Ουάσιγκτον από τις περισσότερες κυρώσεις Nord Stream II, συμβαίνει εις βάρος των συμφέροντα της όπως τα αντιλαμβάνεται η ηγεσία αυτής της χώρας. Για το λόγο αυτό, έχουν ένα κίνητρο να εκμεταλλευτούν τη μεταναστευτική κρίση της Ανατολικής Ευρώπης για να προκαλέσουν μια μεγαλύτερη κρίση Ανατολής-Δύσης με σκοπό να υπονομεύσουν την ίδια προσέγγιση που θεωρούν απειλή για τα συμφέροντά τους. Αυτό εξηγεί γιατί η Πολωνία εισήγαγε γελοία την ψευδή αφήγηση πως ο Πρόεδρος Πούτιν βρίσκεται προσωπικά πίσω από αυτήν την εισβολή παράνομων μεταναστών.
Ο σκοπός είναι να παρουσιαστεί η Πολωνία ως η «ασπίδα» της Δύσης ενάντια στο λεγόμενο «ρωσικό υβριδικό πόλεμο». Χρησιμεύει επίσης για να δημιουργήσει το πρόσχημα για το σενάριο του ΝΑΤΟ να επεκτείνει γρήγορα την στρατιωτική του παρουσία κατά μήκος των συνόρων του αμοιβαίου αμυντικού συμμάχου της Ρωσίας στην CSTO. Η διάσταση ήπιας ισχύος αυτού του αποτελέσματος έχει σκοπό να ανακουφίσει την πίεση της Δύσης στην Πολωνία για τις υποτιθέμενες παραβιάσεις της δικαστικής πολιτικής της ΕΕ, ενώ η στρατιωτική έχει σκοπό να προκαλέσει την προαναφερθείσα κρίση που η Βαρσοβία ελπίζει ότι θα σαμποτάρει την προσέγγιση Ανατολής-Δύσης. Υπάρχει και μια άλλη, στενότερη οπτική γωνία σε όλα αυτά, και αυτή είναι η εσωτερική πολιτική. Ο πρωθυπουργός Morawiecki συνέκρινε πρόσφατα τη μεταναστευτική κρίση της Ανατολικής Ευρώπης με τον Πολωνο-Σοβιετικό Πόλεμο, το οποίο αξίζει περαιτέρω ανάλυσης.
Στην πολωνική ψυχή, αυτή ήταν μια υπαρξιακή μάχη που όχι μόνο εξασφάλισε την σκληρή ανεξαρτησία της Πολωνίας, αλλά και έσωσε την Ευρώπη από τον κομμουνισμό. Αυτή η σύγκρουση παρουσιάζεται επίσης ευρέως με θρησκευτικούς όρους, όπως αποδεικνύεται από την περιγραφή της Μάχης της Βαρσοβίας από τους Πολωνούς ως το «Θαύμα στον Βιστούλα», το οποίο ευθυγραμμίζεται με την πεποίθηση της κοινωνίας ότι η χώρα τους είναι ο λεγόμενος «Χριστός των Εθνών».
Αυτό που εννοούν είναι πως η Πολωνία υπέφερε και θυσιάστηκε για να σώσει άλλους, με αυτόν τον πόλεμο να είναι ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα στη σύγχρονη εποχή, όπως τον βλέπουν. Κάνοντας μια σύγκριση μεταξύ αυτής και της μεταναστευτικής κρίσης της Ανατολικής Ευρώπης, ο Morawiecki ελπίζει να συσπειρώσει την πολιτικά διχασμένη κοινωνία της χώρας του γύρω από το κυβερνών κόμμα «Νόμος και Δικαιοσύνη» (PiS) με πατριωτικά προσχήματα.
Επιπλέον, η γενική πολωνική ψυχή επηρεάζεται περισσότερο από τις αντιληπτές απειλές που θέτει αυτή η μεταναστευτική κρίση από ό,τι οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές. Αυτό συμβαίνει επειδή η χώρα είναι μια από τις πιο ομοιογενείς εθνικά - θρησκευτικά κοινωνίες στη γη και έχει μια ιστορία ξένων εισβολέων που προσπαθούν να εξαφανίσουν τον πολιτισμό του λαού της, τον οποίο οι Πολωνοί διατήρησαν προς τιμήν τους κατά τη διάρκεια της περιβόητης 123χρονης κατοχής τους από τις τρεις γειτονικές αυτοκρατορίες που τη διαμέλισαν. Οι εικόνες των λεγόμενων «βαρβάρων στην πύλη» τρομάζουν τους περισσότερους Πολωνούς, ειδικά όταν βλέπουν βίντεο με αυτούς τους παράνομους μετανάστες να επιτίθενται βίαια στους συνοριοφύλακές τους και να καταστρέφουν σχετική υποδομή. Όλα αυτά συνδυάζονται για να τους κάνουν πολύ ευαίσθητους στη σύγκριση της τρέχουσας κρίσης από τον Morawiecki με την υπαρξιακή του περασμένου αιώνα.
Τα παραδείγματα που αναφέρονται σε αυτήν την ανάλυση αποδεικνύουν πως η πολωνική κυβέρνηση εκμεταλλεύεται τη μεταναστευτική κρίση της Ανατολικής Ευρώπης για εξωτερικούς στρατηγικούς και εσωτερικούς πολιτικούς λόγους. Αυτό δεν σημαίνει καν τον ρόλο που έπαιξε η Βαρσοβία στην ένταξη στους πολέμους της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που κατέστρεψαν μουσουλμανικές χώρες όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, όπου βρίσκεται η πραγματική προέλευση των ολοένα και συχνότερων μεταναστευτικών κρίσεων της ΕΕ. Η Πολωνία είδε μια μοναδική ευκαιρία να περιστρέφει τα γεγονότα με τέτοιο τρόπο ώστε τα δικά της συμφέροντα να μπορούν να εξυπηρετηθούν σε βάρος άλλων, κάτι που είναι ειρωνικά αυτό που ψευδώς ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να κάνει η Ρωσία. Επομένως, είναι κατανοητό γιατί οι παρατηρητές επικρίνουν τη χώρα, αλλά δεν πρέπει ποτέ να χαίρονται με τη σκέψη του πόσο θα υπέφερε ο αθώος πολωνικός λαός εάν η κυβέρνησή τους δεν σταματούσε αυτήν την εισβολή.