Από: romfea.gr - Γράφει ο Aναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης
Δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ
Το Μυστήριο δεν επιμερίζεται. Μόνο οι μαγικές πράξεις είναι διαιρετικές. Γι’ αυτό και η Μετάληψη δεν αποτελεί ξεχωριστό τμήμα της Θείας Λειτουργίας.
Διότι, η ζωή του Χριστού δεν διαιρείται. Ως εκ τούτου, η μετοχή του πιστού στη Θεία Κοινωνία δεν αποτελεί μια στιγμιαία και ανεξάρτητη πράξη, ξεκομμμένη από την όλη Λειτουργία.
Ο αγιασμός από τη μετοχή στην Ευχαριστία, κορυφώνεται με τη Θεία Μετάληψη, αλλά υφίσταται από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του πιστού στη Λειτουργία.
Αν, λοιπόν, κάποιος υποστηρίζει ότι μόνο κατά τη στιγμή της μετοχής στο Σώμα και στο Αίμα του Χριστού δεν μεταδίδεται ο ιός της ασθένειας, ενώ γενικότερα εντός της Εκκλησίας ο κίνδυνος ελλοχεύει, τότε εκείνος διαιρεί την ενότητα του Μυστηρίου, δηλαδή τον αγιασμό, εισάγοντας στην Εκκλησία τη «λογική» της μαγείας.
Διαιρεί, δηλαδή, την ιστορία της Θείας Οικονομίας, που συγκεφαλαιώνει η Θεία Λειτουργία. Όμως, διαιρεμένη-αλειτούργητη Κοινωνία δεν υφίσταται.
Ή λοιπόν πιστεύουμε σε μια εντός εισαγωγικών «Λειτουργία», κατά τη διάρκεια της οποίας μπορεί να προκληθούν μολύνσεις, οπότε χρειάζονται μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, απολυμάνσεις και φυσικά πολλαπλές λαβίδες για τη Μετάληψη ή έχουμε μία Ορθόδοξη Λειτουργία, που δεν μολύνει και χρησιμοποιεί τη μία αγία λαβίδα, η οποία φανερώνει την Παναγία, που μόνο εκείνη μεταδίδει στους πιστούς τον Χριστό.
Εδώ, θυμόμαστε, τα λόγια του Φώτη Κόντογλου όταν σημειώνει: «Ω! Πόσο αληθινή πίστη είναι η ορθόδοξη πίστη του λαού μας!
Αυτός δεν χρειάζεται σπουδασμένους θεολόγους, να κρυώσουν την πίστη του, να θαμπώσουν το κρύσταλλο της ψυχής του. Αυτός είναι ο μέγας θεολόγος, ο πάσχων τὰ Θεῖα, καὶ οὐχι μαθὼν αὐτά με τον παγωμένο τρόπο της εγκόσμιας γνώσης» (Μυστικά Άνθη, Παπαδημητρίου, Αθήνα 2001 –ε΄ έκδοση- , σ. 139).
Μιας «γνώσης» που, για πρώτη φορά στην ιστορία, εισέρχεται στην Εκκλησία με ειδικές στολές και ηλεκτρονικά μικροσκόπια, ψάχνοντας για ιούς, διώχνοντας τους πιστούς.