 |
| Image: Creative Commons |
19fortyfive.com - James Holmes / Παρουσίαση Freepen.gr
Το έγγραφο παρατηρεί περαιτέρω πως «η αδυναμία των κινεζικών δυνάμεων βρίσκεται στη φάση της θαλάσσιας διέλευσης». Όντας έτσι, οι υπερασπιστές του νησιού «πρέπει να εκμεταλλευτούν πλήρως το φυσικό φράγμα του στενού της Ταϊβάν και να πολεμήσουν με ανθεκτικό τρόπο». Δεν πρέπει να περιμένουν «τις ομάδες αποβίβασης του εχθρού να πλεύσουν μέσω του Στενού, αλλά θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσουν μέτρα για να αναγκάσουν τον εχθρό να συγκεντρώσει δυνάμεις σε αεροδρόμια ή λιμάνια πιο μακριά από περιοχές απέναντι από την Ταϊβάν».
Αυτή είναι μια σωστή στρατηγική. Η παθητική άμυνα είναι το προοίμιο της ήττας και η ήττα είναι καταδίκη για την Ταϊβάν.
Κατά μία έννοια, οι προστάτες του νησιού θα πρέπει να μιμούνται τον εχθρό τους. Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας (PLA) υπερηφανεύεται για την στρατηγική του για «ενεργητική άμυνα», ένα κληροδότημα του ιδρυτικού προέδρου του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (CCP) Μάο Τσε Τουνγκ. Ένας πιο αδύναμος μαχητής που επιδιώκει ενεργό άμυνα είναι υπομονετικός. Αποδέχεται το γεγονός της αδυναμίας του σε σχέση με τον εχθρό και απορρίπτει μια πρόωρη επίθεση. Αντί να επιδιώκει μια αποφασιστική μάχη που δεν μπορεί να κερδίσει, πιέζει και εξασθενεί τους ισχυρούς μέσα από ενέδρες μικρής κλίμακας και τακτικές εμπλοκές, ενώ συγκεντρώνει τη δική του δύναμη. Αποδυναμώνοντας τον ισχυρό και ενισχύοντας τον αδύναμο, η ενεργή άμυνα δίνει τη δυνατότητα στο μικρότερο υποψήφιο να θριαμβεύσει μέσω της υπομονετικής προσπάθειας.
Οι ένοπλες δυνάμεις της Ταϊβάν θα πρέπει να κάνουν την ενεργή άμυνα το δικό τους βόρειο αστέρι — αλλά θα πρέπει να κοιτάξουν την παραλλαγή του θαλασσινού νερού που υποστήριζε ο Sir Julian Corbett. Στο αριστούργημα του Some Principles of Maritime Strategy, ο Corbett έγραψε ότι ένας ωκεάνιος ηγεμόνας όπως η Μεγάλη Βρετανία στην ακμή της θα μπορούσε να διεξάγει περιορισμένο πόλεμο στο εξωτερικό, υπό τον όρο πως θα μπορούσε να απομονώσει το γεωγραφικό στόχο - υποθέτοντας ότι ο πόλεμος ήταν για την επικράτεια - και υπό τον όρο ότι θα μπορούσε να εμποδίσει τον εχθρό από μια «απεριόριστη αντεπίθεση» κατά της πατρίδας. Με άλλα λόγια, η δύναμη που διεξήγαγε περιορισμένο πόλεμο χρειαζόταν για να περιορίσει τις μάχες στο έδαφος που προσπαθούσε να αναλάβει και να αποτρέψει τον εχθρό από το να ανατρέψει την κυβέρνηση στην πατρίδα και να τακτοποιήσει τα ζητήματα με ένα ασύμμετρο χτύπημα.
Η Ταϊβάν είναι ο γεωγραφικός στόχος της Κίνας. Από το σχόλιο του Corbett για περιορισμένο πόλεμο φαίνεται πως ο στρατός της Ταϊβάν πρέπει να αποτρέψει την απομόνωση του νησιού από την στρατιωτική δράση του PLA, να ξεκινήσει μια θανάσιμη αντεπίθεση ενάντια στο καθεστώς του ΚΚΚ ή και τα δύο. Το τελευταίο βρίσκεται πέρα από τις δυνατότητες της Ταϊπέι, επομένως πρέπει να εφαρμοστεί στο πρώτο με τη μέγιστη δυνατή επείγουσα ανάγκη. Εάν οι ένοπλες δυνάμεις καταφέρουν να αποκρούσουν μια αμφίβια εισβολή στη θάλασσα, θα δώσουν χρόνο στον εαυτό τους, ενώ θα ελευθερωθούν από την ανάγκη να πολεμήσουν στο έδαφος. Επιπλέον, διατηρώντας καθαρές τις θάλασσες και τους ουρανούς που γειτνιάζουν με το νησί, καθιστώντας το στενό της Ταϊβάν προπύργιο, θα διευκολυνθεί για διασώστες όπως οι αμερικανικές και ιαπωνικές ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις να φτάσουν στη ζώνη μάχης χωρίς να πληρώσουν απαγορευτικό τίμημα.
Η μάχη προς τα εμπρός, λοιπόν, είναι ζωτικής σημασίας—όπως σημειώνει η νέα στρατιωτική στρατηγική της Ταϊβάν. Η Ταϊβάν απολαμβάνει ένα αξιοσημείωτο πλεονέκτημα για να αντιμετωπίσει όλα τα μειονεκτήματα του ανθρώπινου δυναμικού και των υλικών: δε χρειάζεται να κερδίσει έναν πόλεμο εντελώς, νικώντας τον PLA και επιβάλλοντας τη θέληση της Ταϊπέι στο Πεκίνο. Δε χρειάζεται να πληροί τα απαιτητικά μαοϊκά πρότυπα για πλήρη νίκη. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να αποτρέψει την επικράτηση του Ναυτικού PLA στο Στενό της Ταϊβάν. Χωρίς ναυτική διοίκηση, ο PLA θα ήταν δύσκολο έως αδύνατο να αποβιβάσει αρκετά στρατεύματα και βαρύ εξοπλισμό στο νησί για να ξεπεράσει τους επίμονους υπερασπιστές. Η προσπάθειά του για κατάκτηση θα αποτύγχανε κατά πάσα πιθανότητα.
Με άλλα λόγια, μια επιτυχημένη ταϊβανέζικη στρατηγική «άρνησης της θάλασσας» μπορεί να αρκεί για να κερδίσει έναν πόλεμο μεταξύ των στενών.
Ο Corbett συμφωνεί, επισημαίνοντας πως ένας θαλασσοπόρος υποψήφιος «πολύ αδύναμος για να κερδίσει την κυριαρχία με επιθετικές επιχειρήσεις μπορεί να καταφέρει ακόμα να διατηρήσει τη διοίκηση σε αμφισβήτηση αναλαμβάνοντας μια γενική αμυντική στάση». Η υπεράσπιση της θάλασσας δε θα έφερνε στην Ταϊβάν τη διοίκηση της θάλασσας, με όλες τις ευλογίες που συνεπάγεται. Δε θα σταματούσε αεροπορικές ή πυραυλικές επιθέσεις του PLA ούτε θα έσπασε τον ναυτικό αποκλεισμό. Όμως, λέει ο Corbett, εμποδίζοντας την αναζήτηση του εχθρού για εντολή «για παρατεταμένες περιόδους . . . μπορεί να αποτρέψει έναν εχθρό να εξασφαλίσει θετικά αποτελέσματα και έτσι να δώσει χρόνο στον άλλο εμπόλεμο να κυριαρχήσει στην κατάσταση εξασφαλίζοντας τα άκρα του στην ξηρά». Η μάχη για την Ταϊβάν θα διευθετηθεί στο έδαφος της Ταϊβάν. Εάν ο στρατός της Ταϊβάν μπορέσει να αποτρέψει τον PLA από το να κατακτήσει ποτέ αυτό το έδαφος, η δημοκρατία του νησιού θα επιβιώσει.
Επομένως, η Ταϊβάν δε χρειάζεται να κυβερνά τη θάλασσα ή να προχωρήσει στην αντεπίθεση για να επικρατήσει. Απλώς χρειάζεται να κρατήσει μακριά τον PLA για αρκετό καιρό. Και όπως υποστηρίζει η στρατιωτική στρατηγική της Ταϊπέι, οι ένοπλες δυνάμεις της Ταϊβάν θα πρέπει να αρχίσουν να σφυροκοπούν την κινεζική δύναμη εισβολής όσο το δυνατόν πιο μακριά από τις ακτές της Ταϊβάν - εκτελώντας επιθετικές επιχειρήσεις στην υπηρεσία στρατηγικά αμυντικών σκοπών. Οι πύραυλοι κατά πλοίων και αντιαεροπορικών πυραύλων που βασίζονται στην ξηρά, περιπολικά οπλισμένα με πυραύλους και θαλάσσιες νάρκες θα μπορούσαν να δώσουν στον PLA μια πολύ κακή μέρα στα στενά - παρατείνοντας τον πόλεμο μέχρι να μπορέσουν οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές δυνάμεις να προσφέρουν βοήθεια.
Όπως θα μπορούσε να πει ο θρυλικός πρωταθλητής της πυγμαχίας Jack Dempsey: Η καλύτερη στρατηγική άμυνα της Ταϊβάν είναι μια καλή επιχειρησιακή επίθεση.