Του Ζαχαρία Μυτιληνιού
Δεν ξέρω εάν το γνωρίζετε αλλά όσοι έτυχε και περάσαμε από τα πανεπιστημιακά έδρανα θεωρούμε δεδομένο ότι το 90% των πολιτών είναι ανενεργοί πολίτες. Είναι πολίτες που δε γνωρίζουν τα δικαιώματα, ούτε και τις υποχρεώσεις τους, που έχουν παντελή άγνοια για τα βασικά του πολιτικού συστήματος, της πολιτικής σκέψης και φυσικά όχι μόνον δεν κατατάσσονται σε κάποια ιδεολογία, αλλά δεν έχουν καν ιδέα ότι αυτή υπάρχει. Μπορεί να ψήφισαν το Χ κόμμα για τους Ψ λόγους και κάπου εκεί τελειώνει η ενασχόληση τους με τα κοινά.
Είναι οι «ασήμαντοι άνθρωποι», που εξαιτίας τους βολεύεται το πολιτικό σύστημα ώστε να περιβάλει με τον ψευδομανδύα της δημοκρατίας τις πιο τυραννικές πρακτικές σε βάρος του λαού.
Ο «ασήμαντος άνθρωπος» είναι πληγή και προσβολή για την δημοκρατία και αυτό γιατί καταντά πιόνι σε μια παρτίδα σκάκι που δεν έχει στρατιώτες να θυσιαστούν και οι Πύργοι έχουν πέσει από μέσα.
Ο «ασήμαντος άνθρωπος» έχει μόνον έναν φόβο… Μην του χαλάσει η μεσημεριανή σούπα.
Ο «ασήμαντος άνθρωπος» προκειμένου να προφυλάξει τα κεκτημένα και την άθλια και μίζερη ζωή του, γίνεται το τρολ του συστήματος, ο υπάκουος σκύλος που όσο ξύλο και να φάει θα γυρίσει πίσω στο αφεντικό του και αν μείνει πεινασμένος αντί να δαγκώσει το αφεντικό που τον άφησε νηστικό ορμάει στον περαστικό που θέλει να του δώσει φαγητό.
Ο «ασήμαντος άνθρωπος» είναι αυτός που δείχνει τυφλή υπακοή, που κάνει κτήμα του το κάθε λογής αφήγημα στο όνομα της «ασφάλειας» και της «προστασίας» που του παρέχει το σύστημα και για να ξεπληρώσει αυτή τη μεγάλη χάρη που του κάνουν δεν διστάζει να επιτίθεται, να σπιλώνει, μέχρι που φτάνει στο σημείο που γίνεται ψυχωτικός.
Στον αντίποδα βρίσκεται ο σκεπτόμενος πολίτης. Στις μέρες μας είναι το μαύρο πρόβατο της κοινωνίας.
Οι «ασήμαντοι» του έχουν φορτώσει δεκάδες ταμπέλες, συχνά αντικρουόμενες μεταξύ τους.
Ο σκεπτόμενος πολίτης έχει ένα μεγάλο ατού. Δεν τον νοιάζει τι σκέπτονται οι άλλοι για αυτόν. Φιλτράρει τα πάντα, ερευνά, έχει άποψη και κάνει επιλογές. Αναγνωρίζει το δικαίωμα της ελευθερίας της επιλογής, όσο και αν αυτό τον ξινίζει. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος είναι πρώτα απ΄όλα άνθρωπος. Κάνει επιλογές αντί για το τίποτα. Τρώει τα μούτρα του, μαθαίνει το μάθημα του.
Ο σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, αλλά συνήθως θα τον δεις να μπλέκεται με όλους και με όλα. Θα τον πουν «ξερόλα», θα τον πουν «ψεκασμένο», θα τον πουν ότι μπορεί να κατεβάσει το διεστραμμένο τους μυαλό, αλλά πάντα θα γνωρίζουν ότι «ο φο@υστης πάλι δίκιο είχε».
Το πρόβλημα όλων των «ασήμαντων» ανθρώπων είναι ότι ο σκεπτόμενος αφήνει πίσω του έργο. Μπορεί να μην έφτιαξε σπίτι 500 τμ, ούτε να κυκλοφορεί με φεράρι, αλλά να ξέρεις είναι αυτός που εξαιτίας του ένας δήμαρχος κόλωσε να φάει τον άμπακο, που οι βουλευτές έκαναν πίσω. Όνειρα θερινής νυκτός θα πουν κάποιοι. Ναι οι «ασήμαντοι» έτσι θα πουν γιατί δε γνωρίζουν ιστορία… Όχι την επιφανειακή του σχολείου, αλλά την βαθιά, αυτή που κρύβεται μέσα στα πρακτικά συνεδριάσεων, αυτά που τα χαρακτηρίζουν απόρρητα για 70 χρόνια ώστε ο σκεπτόμενος να μην γίνει μεγάλος και τρανός και έτσι χαλάσει τη σούπα του «ασήμαντου ανθρώπου».
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στηρίζεται στους σκεπτόμενους, στους "ψέκες", στους "συνωμοσιολόγους" γιατί αυτοί υπερασπίζονται το μυστικό συστατικό της επιτυχίας της συνταγής της. ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του λόγου και της επιλογής.
Αντίθετοι οι «ασήμαντοι άνθρωποι» την πληγώνουν βαθιά, γιατί συναινούν στην κατάλυση της!