Φοβούνται δηλαδή πως, αν «τρυπήσει» η πολωνική μεθόριος, σύντομα θα δεχτούν και οι ίδιοι ανεπιθύμητους επισκέπτες. Φοβούμαι ότι πρόκειται περί βολικής φαντασιώσεως και προσχήματος για να μην υιοθετήσει ποτέ η Ελλάδα τη σκληρή στάση των Πολωνών προς τους λαθροεισβολείς.
Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι Γερμανοί δεν άλλαξαν ποτέ ουσιαστικά την ανεκτική στάση τους στο Μεταναστευτικό. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την αλλοίωση της πληθυσμιακής τους ομοιογένειας, θεωρώντας ότι ο καλός μύλος της παγκοσμιοποίησης όλα τα αλέθει και η τάση αυτή, με ενδεχόμενη είσοδο των Πρασίνων στη νέα κυβέρνηση αναμένεται να ενισχυθεί. Με μία διαφορά όμως: Επειδή βλέπουν τους μετανάστες ως «εργατικά χέρια» που χρειάζονται, από την εποχή του Τρίτου Ράιχ μέχρι τις μέρες μας για τη συντήρηση της εξαγωγικά προσανατολισμένης γερμανικής βιομηχανίας, θέλουν να τους διαλέγουν.
Και σήμερα η Γερμανία ξεσκαρτάρει αυστηρά τους μετανάστες που θα δεχτεί. Δεν σκοτίζεται για τη χώρα προέλευσης, το θρήσκευμα ή το χρώμα του δέρματος, αλλά απαιτεί να έχουν μία στοιχειώδη εξειδίκευση τεχνίτη, για να μπορούν να καλύψουν ανάγκες στη βιομηχανική παραγωγή. Αν πληρούν τις προδιαγραφές, είναι ευπρόσδεκτοι και μπορούν να προσέλθουν με τις οικογένειές τους για να εργαστούν και -γιατί όχι;- να ενσωματωθούν στην τοπική κοινωνία. Σε αυτές τις περιπτώσεις το «μπόλιασμα» είναι καλοδεχούμενο. Οι υπόλοιποι, ανειδίκευτοι, αναλφάβητοι, ηλικιωμένοι, διακινητές, ναρκομανείς ή… μισθοφόροι τζιχαντιστές, μπορούν να μείνουν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κατά προτίμηση στις «χώρες πρώτης υποδοχής» που είναι και μακριά από τα σύνορά τους. Η αδρή χρηματοδότηση δομών φιλοξενίας αυτήν ακριβώς την έννοια έχει.
Στην περίπτωση της Πολωνίας, βέβαια, η Γερμανία και ολόκληρο το ευρωιερατείο πράγματι κάνουν τα στραβά μάτια, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Πρώτον, επειδή αυτή τη φορά αυτός που σπρώχνει τους μετανάστες στα ευρωπαϊκά σύνορα είναι ο μισητός Λουκασένκο και όχι ο καρντάσης ο Ερντογάν. Γι’ αυτό και οι κυρώσεις πέφτουν σύννεφο. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, βεβαίως, έχουμε κραυγαλέες περιπτώσεις «εργαλειοποίησης» του Μεταναστευτικού. Αλλά στη μία πρωταγωνιστής είναι η Λευκορωσία, που -υποτίθεται- λειτουργεί ως εμπροσθοφυλακή του Πούτιν και στην άλλη η προσφιλής στο Βερολίνο Τουρκία.
Στο πλαίσιο της ψυχροπολεμικής αναβίωσης και της ρωσοφοβίας που επιδιώκουν με γερμανική και αμερικανική ενθάρρυνση οι Ουκρανοί, η αντιπαράθεση μιας ευρωπαϊκής χώρας με τον Λουκασένκο ταιριάζει γάντι. Αντίθετα, η αντιπαράθεση της υπερχρεωμένης ελληνικής αποικίας με τους απέναντι αντιμετωπίζεται συγκαταβατικά, σαν την γκρίνια ενός κακομαθημένου παιδιού που αρνείται να μοιραστεί τα παιχνίδια του με τον μεγαλύτερο συμμαθητή του…
Ένας δεύτερος λόγος που οι Πολωνοί αφήνονται να προστατεύσουν τα σύνορά τους με τον τρόπο που εκείνοι νομίζουν, χωρίς να αγγίζουν τις ελαστικές χορδές ανθρωπιστικής ευαισθησίας των Βρυξελλών, είναι ότι έχουν φροντίσει να κρατήσουν την «Ευρώπη» μακριά από το πρόβλημά τους. Πληρώνουν τη φύλαξη από τον εθνικό τους προϋπολογισμό, αμύνονται με τις δικές τους δυνάμεις και δεν αφήνουν κανέναν να πλησιάσει στο «μέτωπο» για να τους «βοηθήσει» ή, πολύ περισσότερο, να τους ελέγξει. Σωστά διαβάσατε: Frontex, ΜΚΟ και λοιποί «καλοθελητές» δεν πατάνε το πόδι τους στη μεθόριο, όπου υπάρχει «στεγανή ζώνη» 10 χιλιομέτρων.
Το απίθανο είναι ότι η ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή έχει την έδρα της στη Βαρσοβία! Αλλά οι Πολωνοί προτιμούν να καθαρίζουν την μπουγάδα μόνοι τους. Κι ας τους κατηγορούν για χρήση υπέρμετρης βίας. Παραμένει γεγονός ότι από την άλλη πλευρά, της Λευκορωσίας, δεν περνάει κουνούπι.
Τους λίγους επίδοξους λαθρομετανάστες που μάγκωσαν δεν τους αντιμετώπισαν με το «σεις και με το σας», όπως απαιτεί η επίτροπος-μπουλντόγκ Ιλβα Γιόχανσον από την Ελλάδα. Τους μπαγλάρωσαν σε κρατητήρια και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να τους πάρουν τα κινητά. Ανοίγοντάς τα, ανακάλυψαν πράματα και θάματα. Από «πολεμικά ανδραγαθήματα» με το Ισλαμικό Χαλιφάτο, μέχρι πειστήρια παιδεραστίας και διακίνησης σεξουαλικών σκλάβων. Μόλις τα βρήκαν, έσπευσαν να τα παρουσιάσουν σε συνέντευξη Τύπου, για να αντιληφθεί η πολωνική κοινή γνώμη ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να μπουν στη χώρα και γιατί πρέπει να εμποδιστούν με όλα τα μέσα.
Στον αντίποδα, η Ελλάδα, παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς Μητσοτάκη, υποχρεώθηκε από τα ευρωπαϊκά αρμόδια «όργανα» (βλέπε Γιόχανσον) όχι μόνο να αφήσει ελεύθερους όσους μπουζούριασε στον Εβρο, αλλά να τους παραχωρήσει και δικαίωμα υποβολής αίτησης χορήγησης ασύλου!
Η Ελλάδα, πραγματικό ξέφραγο αμπέλι λαθρομετανάστευσης, κατηγορείται σήμερα για βίαιες μεθόδους επαναπροώθησης. Έχει γίνει σάκος του μποξ διάφορων «ανθρωπιστικών οργανώσεων» και αποδέκτης «έντονων συστάσεων» ευρωπαϊκών φορέων, χωρίς να προστατεύει επαρκώς τα σύνορά της. Ελέγχεται για υπερβολική αυστηρότητα ακόμη και από ορισμένους πεμπτοφαλαγγίτες της Frontex, από αυτούς που οι Πολωνοί δεν αφήνουν ούτε να πλησιάσουν στα σύνορά τους.
Στο πρώτο 15νθήμερο του μήνα που διανύουμε συνελήφθησαν -προσέξτε- μόνο στην περιοχή του Εβρου, αλλά σε διαφορετικά επεισόδια, 15 λαθροδιακινητές! Αμέτρητα τροχαία έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια με πρωταγωνιστές σύγχρονους δουλεμπόρους. Και το ελληνικό κράτος αλλάζει σαν τα πουκάμισα τους ποινικούς κώδικες, χωρίς να έχει θεσπίσει αμετάκλητη ποινή ισοβίων για αυτούς τους εγκληματίες. Γιατί; Γιατί φοβάται «τας Ευρώπας», όπου η έννοια του επαγγελματία διακινητή σκοπίμως συγχέεται με αυτήν του επαγγελματία «ανθρωπιστή», των «δικών μας παιδιών», δηλαδή, που διευκολύνουν τη διακίνηση.
Γι’ αυτό είναι πραγματικά άγνωστος ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν περάσει παράνομα σε ελληνικό έδαφος χωρίς να καταγραφούν και αυτών που φιλοξενήθηκαν για λίγο σε δομές και μετά απλά «εξαφανίστηκαν», γνωρίζοντας ότι δεν θα πάρουν άσυλο ούτε με τις προϋποθέσεις… λαστέξ της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η Πολωνία δεν έχει τέτοια προβλήματα, γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, γράφει «τας Ευρώπας» στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Το ωραίο είναι όμως ότι αυτή εισπράττει τα «μπράβο» για τη σκληρή αντιμεταναστευτική της πολιτική κι εμείς εισπράττουμε τις καρπαζιές…