Μετάφραση: Μ. Στυλιανού
Η Ρωσία αρχίζει να συνθηκολογεί με την ιδέα ότι η δύναμη, και μόνο η δύναμη, παραμένει η μόνη γλώσσα κατανοητή από μια αυτοκρατορία που μόλις κινητοποίησε όλα τα μέσα που διαθέτει για μια αποφασιστική και τελική αντιπαράθεση με την Κίνα και τη Ρωσία.
«Η διπλωματία με έναν λύκο που επιδιώκει μόνο να σε καταβροχθίσει είναι εντελώς ακατανόητη γι' αυτόν. Η μόνη γλώσσα που μπορεί να καταλάβει ένα αρπακτικό είναι ένα πλήγμα αιφνίδιο, σύντομο, βίαιο και αρκετά καταστροφικό ώστε να μην μπορεί πλέον να ανακάμψει ή να μην ανακάμψει για μεγάλο χρονικό διάστημα...», δήλωσε ρωσική πηγή που προτίμησε να παραμείνει ανώνυμη.
Η Μόσχα έχει συγκεντρώσει λίγο περισσότερο από 90.000 άνδρες και εξοπλισμό δεύτερης γραμμής στη δυτική πλευρά της για να αποκρούσει έναν πιθανό αιφνιδιασμό στην Ουκρανία ή τη Λευκορωσία. Η αναταραχή των πιο πολεμοχαρών φατριών στην Πολωνία και την Ουκρανία ενθαρρύνεται τώρα από την ατλαντική συμμαχία, η οποία βρίσκεται στη διαδικασία προμήθειας εξελιγμένων όπλων και ανάπτυξης στρατιωτικών μονάδων σε αυτές τις χώρες και τις Δημοκρατίες της Βαλτικής.
Η δραστηριότητα των ειδικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Βρετανίας στη Μολδαβία παρακολουθείται με πολλή ανησυχία στη Μόσχα. Ειδικά από τη στιγμή που αυτά τα σημεία έντασης συμπίπτουν με μια κάτι περισσότερο από εκρηκτική κατάσταση στον Καύκασο, όπου η επανάληψη ενός πολέμου μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ παραμένει ένα επίμονο ενδεχόμενο πολύ μεγάλης διάρκειας.
Οι αντεπίθεση της Αυτοκρατορίας στην Ανατολική Ευρώπη με την επανενεργοποίηση του Ανατολικού Μετώπου (χώρες της Βαλτικής, Λευκορωσία, Ουκρανία, Πολωνία), η ένταση στη Μαύρη Θάλασσα, η πυριτιδαποθήκη του Καυκάσου, η Μέση Ανατολή όπου το Ισραήλ απειλεί το Ιράν αλλά και την Συρία, ένα χρεοκοπημένο κράτος όπου οι Ρώσοι είναι παρόντες στρατιωτικά.
Αυτό το πρώτο τόξο δεν είναι το μόνο: Ένα άλλο τόξο, που εκτείνεται από το Κέρας της Αφρικής μέχρι τις ακτές του Ατλαντικού της Δυτικής Αφρικής είναι επί του παρόντος το σκηνικό μιας αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, η οποία αναπτύσσει νέα εργαλεία γεωπολιτικής δράσης ως μέρος μιας προληπτικής επέκτασης ενός μετώπου που έχει έρθει επικίνδυνα κοντά στο Ιερό του Βαλντάι.
Ο ψυχολογικός πόλεμος μαίνεται. Στον κυβερνοχώρο, είναι ο ιερέας της ενορίας. Μετά τον πόλεμο των γελωτοποιών και της φάρσας, ήρθε η ώρα για τα χτυπήματα. Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, που διεξάγουν έναν παράξενο και ιδιαίτερα φρικτό πόλεμο στο Καμερούν, εξοπλίζοντας και χρηματοδοτώντας κάθε μία από τις ένοπλες ομάδες σε γλωσσική βάση (γαλλικά εναντίον αγγλικών), ενώνονται ενάντια στη νέα ασύμμετρη ρωσική στρατιωτική απειλή.
Όπως και ο Ιανός, η Τουρκία κρατά σε αυτή τη νέα αντιπαράθεση τα κλειδιά και για τους δύο κόσμους. Η Άγκυρα παραδίδει επιθετικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Ουκρανία και υπογράφει αμυντικές συμφωνίες με το Κίεβο. Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν της Τουρκίας και ο Πούτιν της Ρωσίας διαβουλεύονται και συζητούν. Μια συζήτηση μεταξύ ισχυρών ανδρών δεν είναι ποτέ βολική. Η διαπραγμάτευση είναι επίμονη. Οι Τούρκοι παρακολουθούν τις κινεζικές δραστηριότητες στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράν, ακόμη και στο έδαφός τους, αλλά ταυτόχρονα πολλαπλασιάζουν τις οικονομικές συμφωνίες με το Πεκίνο. Η Τουρκία προικίζει το Αζερμπαϊτζάν, το Μαρόκο και την Ουκρανία με το τρομερό Bayraktar TB-2 που τους δίνει μια συντριπτική σημερινή υπεροχή έναντι των αντιπάλων τους, αλλά ταυτόχρονα αντιτίθεται στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Ειδικά σε σημεία λεπτομέρειας. Η δυναμική είναι καλά λαδωμένη.
Η ένταση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη. Στα στενά της Φορμόζας αιωρείται το ενδεχόμενο αντιπαράθεσης μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών. Η πολύ επιθετική διπλωματική αντεπίθεση της Ταϊβάν υποστηρίζεται από όλες τις δυτικές χώρες. Η πρακτική των διελεύσεων πολεμικών πλοίων και των υπερπτήσεων αεροσκαφών μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή ανά πάσα στιγμή. Οι κοινές πτήσεις των ρωσικών tu-95MS και των κινεζικών στρατηγικών βομβαρδιστικών H-6K μεταξύ Ιαπωνίας και κορεατικής χερσονήσου είχαν ως στόχο να κάνουν έναν συμβολικό αλλά πολύ εύγλωττο αντιπερισπασμό στην Ουάσιγκτον.
Για τους Κινέζους της ηπειρωτικής Κίνας, το νησί της Ταϊβάν στο οποίο κατέφυγαν οι Κινέζοι εθνικιστές του Τσιάνγκ-Άι Σεκ μετά το τέλος του Κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου το 1949 εξακολουθεί να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Κίνας. Το Πεκίνο θα ήθελε να ακολουθήσει μια διαδικασία παρόμοια με αυτή του Μακάο (το Χονγκ Κονγκ παραμένει κακό παράδειγμα) για να εξασφαλίσει την ομαλή επανένωση, αλλά η παρουσία αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων μέσα και γύρω από την Ταϊβάν αποκλείει μια τέτοια προσέγγιση. Για ορισμένους νησιώτες, ο φόβος του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος είναι μεγαλύτερος από την επιθυμία για σύνδεση με την ήπειρο. Σε πολιτικό επίπεδο, το τοπικό πολιτικό παιχνίδι θυμίζει ορισμένες πτυχές της ιαπωνικής εσωτερικής πολιτικής, όπου η επιρροή των ΗΠΑ είναι πολύ πιεστική για να γίνει διαχειρίσιμη.
Ο κόσμος αυτού του τέλους του έτους 2021 δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά σε μια πλήρη αποσύνθεση. Ο στρατιωτικός νόμος αποφασίζεται παντού, αλλά δεν αναγνωρίζεται πουθενά. Οι γραμμές μεταξύ φίλων και εχθρών έχουν ξεθωριάσει. Στην επιφάνεια, είναι ο πόλεμος όλων εναντίον όλων. Οι συμμαχίες, ωστόσο, είναι σταθερές. Το Μεγάλο Παιχνίδι έχει κατακερματιστεί σε ένα πλήθος παιχνιδιών μη μηδενικού αθροίσματος όπου το πέρασμα στη δράση θα μετατρεπόταν σε παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Είναι το αδιέξοδο που συνεχώς αναβάλλεται από τον πολεμικό ενθουσιασμό. Στον βράχο της πραγματικότητας συγκρούονται και θρυμματίζονται οι απόψεις του πνεύματος. Στην περίπτωση ενός δράματος και ενός πολέμου ενυπάρχει πάντα τόσο η μήτρα όσο και το άθροισμα όλων των δραμάτων, κάθε πέρασμα στην πράξη είναι μοιραίο.
Η άνοδος του λαϊκισμού και η καταστροφή της διάνοιας συμβάλλουν σε αυτή την αποδοχή να υφίστανται συνεχώς το δράμα, όπως ένας Σίσυφος με μυαλό βυθισμένο στη λήθη και οργισμένος κάτω από το συνεχώς ανανεωμένο βάρος. Ο άνθρωπος όχι μόνο ξεχνά τα λάθη του παρελθόντος, αλλά θέλει να τα ανανεώνει συνεχώς στο πλαίσιο ενός κύκλου κλεισμένου από άγνοια για πάντα. Εξ ου και η ποινικοποίηση του παγκόσμιου πνεύματος, της αρχαίας σοφίας και όλης της πραγματικής επιστήμης. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση λίγο πιο φιλοσοφική από το ζήτημα των νέων υπερηχητικών πλανητικών πτήσεων φορτωμένων με πυρηνικές κεφαλές που απειλούν τον ορίζοντα όλων μας.
«Η διπλωματία με έναν λύκο που επιδιώκει μόνο να σε καταβροχθίσει είναι εντελώς ακατανόητη γι' αυτόν. Η μόνη γλώσσα που μπορεί να καταλάβει ένα αρπακτικό είναι ένα πλήγμα αιφνίδιο, σύντομο, βίαιο και αρκετά καταστροφικό ώστε να μην μπορεί πλέον να ανακάμψει ή να μην ανακάμψει για μεγάλο χρονικό διάστημα...», δήλωσε ρωσική πηγή που προτίμησε να παραμείνει ανώνυμη.
Η Μόσχα έχει συγκεντρώσει λίγο περισσότερο από 90.000 άνδρες και εξοπλισμό δεύτερης γραμμής στη δυτική πλευρά της για να αποκρούσει έναν πιθανό αιφνιδιασμό στην Ουκρανία ή τη Λευκορωσία. Η αναταραχή των πιο πολεμοχαρών φατριών στην Πολωνία και την Ουκρανία ενθαρρύνεται τώρα από την ατλαντική συμμαχία, η οποία βρίσκεται στη διαδικασία προμήθειας εξελιγμένων όπλων και ανάπτυξης στρατιωτικών μονάδων σε αυτές τις χώρες και τις Δημοκρατίες της Βαλτικής.
Η δραστηριότητα των ειδικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Βρετανίας στη Μολδαβία παρακολουθείται με πολλή ανησυχία στη Μόσχα. Ειδικά από τη στιγμή που αυτά τα σημεία έντασης συμπίπτουν με μια κάτι περισσότερο από εκρηκτική κατάσταση στον Καύκασο, όπου η επανάληψη ενός πολέμου μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ παραμένει ένα επίμονο ενδεχόμενο πολύ μεγάλης διάρκειας.
Οι αντεπίθεση της Αυτοκρατορίας στην Ανατολική Ευρώπη με την επανενεργοποίηση του Ανατολικού Μετώπου (χώρες της Βαλτικής, Λευκορωσία, Ουκρανία, Πολωνία), η ένταση στη Μαύρη Θάλασσα, η πυριτιδαποθήκη του Καυκάσου, η Μέση Ανατολή όπου το Ισραήλ απειλεί το Ιράν αλλά και την Συρία, ένα χρεοκοπημένο κράτος όπου οι Ρώσοι είναι παρόντες στρατιωτικά.
Αυτό το πρώτο τόξο δεν είναι το μόνο: Ένα άλλο τόξο, που εκτείνεται από το Κέρας της Αφρικής μέχρι τις ακτές του Ατλαντικού της Δυτικής Αφρικής είναι επί του παρόντος το σκηνικό μιας αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, η οποία αναπτύσσει νέα εργαλεία γεωπολιτικής δράσης ως μέρος μιας προληπτικής επέκτασης ενός μετώπου που έχει έρθει επικίνδυνα κοντά στο Ιερό του Βαλντάι.
Ο ψυχολογικός πόλεμος μαίνεται. Στον κυβερνοχώρο, είναι ο ιερέας της ενορίας. Μετά τον πόλεμο των γελωτοποιών και της φάρσας, ήρθε η ώρα για τα χτυπήματα. Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, που διεξάγουν έναν παράξενο και ιδιαίτερα φρικτό πόλεμο στο Καμερούν, εξοπλίζοντας και χρηματοδοτώντας κάθε μία από τις ένοπλες ομάδες σε γλωσσική βάση (γαλλικά εναντίον αγγλικών), ενώνονται ενάντια στη νέα ασύμμετρη ρωσική στρατιωτική απειλή.
Όπως και ο Ιανός, η Τουρκία κρατά σε αυτή τη νέα αντιπαράθεση τα κλειδιά και για τους δύο κόσμους. Η Άγκυρα παραδίδει επιθετικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Ουκρανία και υπογράφει αμυντικές συμφωνίες με το Κίεβο. Την ίδια στιγμή, ο Ερντογάν της Τουρκίας και ο Πούτιν της Ρωσίας διαβουλεύονται και συζητούν. Μια συζήτηση μεταξύ ισχυρών ανδρών δεν είναι ποτέ βολική. Η διαπραγμάτευση είναι επίμονη. Οι Τούρκοι παρακολουθούν τις κινεζικές δραστηριότητες στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράν, ακόμη και στο έδαφός τους, αλλά ταυτόχρονα πολλαπλασιάζουν τις οικονομικές συμφωνίες με το Πεκίνο. Η Τουρκία προικίζει το Αζερμπαϊτζάν, το Μαρόκο και την Ουκρανία με το τρομερό Bayraktar TB-2 που τους δίνει μια συντριπτική σημερινή υπεροχή έναντι των αντιπάλων τους, αλλά ταυτόχρονα αντιτίθεται στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Ειδικά σε σημεία λεπτομέρειας. Η δυναμική είναι καλά λαδωμένη.
Η ένταση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη. Στα στενά της Φορμόζας αιωρείται το ενδεχόμενο αντιπαράθεσης μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών. Η πολύ επιθετική διπλωματική αντεπίθεση της Ταϊβάν υποστηρίζεται από όλες τις δυτικές χώρες. Η πρακτική των διελεύσεων πολεμικών πλοίων και των υπερπτήσεων αεροσκαφών μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή ανά πάσα στιγμή. Οι κοινές πτήσεις των ρωσικών tu-95MS και των κινεζικών στρατηγικών βομβαρδιστικών H-6K μεταξύ Ιαπωνίας και κορεατικής χερσονήσου είχαν ως στόχο να κάνουν έναν συμβολικό αλλά πολύ εύγλωττο αντιπερισπασμό στην Ουάσιγκτον.
Για τους Κινέζους της ηπειρωτικής Κίνας, το νησί της Ταϊβάν στο οποίο κατέφυγαν οι Κινέζοι εθνικιστές του Τσιάνγκ-Άι Σεκ μετά το τέλος του Κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου το 1949 εξακολουθεί να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Κίνας. Το Πεκίνο θα ήθελε να ακολουθήσει μια διαδικασία παρόμοια με αυτή του Μακάο (το Χονγκ Κονγκ παραμένει κακό παράδειγμα) για να εξασφαλίσει την ομαλή επανένωση, αλλά η παρουσία αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων μέσα και γύρω από την Ταϊβάν αποκλείει μια τέτοια προσέγγιση. Για ορισμένους νησιώτες, ο φόβος του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος είναι μεγαλύτερος από την επιθυμία για σύνδεση με την ήπειρο. Σε πολιτικό επίπεδο, το τοπικό πολιτικό παιχνίδι θυμίζει ορισμένες πτυχές της ιαπωνικής εσωτερικής πολιτικής, όπου η επιρροή των ΗΠΑ είναι πολύ πιεστική για να γίνει διαχειρίσιμη.
Ο κόσμος αυτού του τέλους του έτους 2021 δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά σε μια πλήρη αποσύνθεση. Ο στρατιωτικός νόμος αποφασίζεται παντού, αλλά δεν αναγνωρίζεται πουθενά. Οι γραμμές μεταξύ φίλων και εχθρών έχουν ξεθωριάσει. Στην επιφάνεια, είναι ο πόλεμος όλων εναντίον όλων. Οι συμμαχίες, ωστόσο, είναι σταθερές. Το Μεγάλο Παιχνίδι έχει κατακερματιστεί σε ένα πλήθος παιχνιδιών μη μηδενικού αθροίσματος όπου το πέρασμα στη δράση θα μετατρεπόταν σε παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Είναι το αδιέξοδο που συνεχώς αναβάλλεται από τον πολεμικό ενθουσιασμό. Στον βράχο της πραγματικότητας συγκρούονται και θρυμματίζονται οι απόψεις του πνεύματος. Στην περίπτωση ενός δράματος και ενός πολέμου ενυπάρχει πάντα τόσο η μήτρα όσο και το άθροισμα όλων των δραμάτων, κάθε πέρασμα στην πράξη είναι μοιραίο.
Η άνοδος του λαϊκισμού και η καταστροφή της διάνοιας συμβάλλουν σε αυτή την αποδοχή να υφίστανται συνεχώς το δράμα, όπως ένας Σίσυφος με μυαλό βυθισμένο στη λήθη και οργισμένος κάτω από το συνεχώς ανανεωμένο βάρος. Ο άνθρωπος όχι μόνο ξεχνά τα λάθη του παρελθόντος, αλλά θέλει να τα ανανεώνει συνεχώς στο πλαίσιο ενός κύκλου κλεισμένου από άγνοια για πάντα. Εξ ου και η ποινικοποίηση του παγκόσμιου πνεύματος, της αρχαίας σοφίας και όλης της πραγματικής επιστήμης. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση λίγο πιο φιλοσοφική από το ζήτημα των νέων υπερηχητικών πλανητικών πτήσεων φορτωμένων με πυρηνικές κεφαλές που απειλούν τον ορίζοντα όλων μας.
πηγή:strategika51.org