 |
| Timeship / Pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Από τη Δευτέρα οι μη εμβολιασμένοι πιστοί θα εισέρχονται στους ιερούς ναούς μόνο με rapid test ή pcr. Αν είναι εμβολιασμένοι, μολονότι κολλούν, νοσούν και μεταδίδουν, μπορούν να εισέρχονται ελεύθερα. Δε θα μπορούν να εισέλθουν ούτε σε ώρα που δεν πραγματοποιείται μια Ακολουθία, για να ανάψουν ένα κερί.
Η πολιτεία πατώντας πάνω στην εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, η οποία απλά "προέτρεπε πατρικώς" δικαιολόγησε την απόφασή της δείχνοντας τους ιεράρχες, που μάλλον αιφνιδιάστηκαν.
Οι διαχωριστικές γραμμές ορισμένων ζητημάτων είναι πολύ λεπτές. Πχ οι ναοί υπόκεινται στη φθορά του χρόνου, η υγρασία καταστρέφει αγιογραφίες, το σαράκι τρώει εικονοστάσια κ.ο.κ., όμως τι γίνεται με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου; Αυτό που προσφέρεται για άφεση αμαρτιών και ζωή αιώνιο; Ποιος μπορεί να εμποδίσει έναν πιστό, που είναι φτωχός ή ασθενής να κοινωνήσει; Η πολιτεία σίγουρα δύναται. Μπορεί οι οπλαρχηγοί του 1821 να επαναστάτησαν για του Χριστού την πίστη την Αγία, αλλά η χώρα άλλαξε. Η Ελλάδα σταδιακά, δεκαετίες τώρα αποχριστιανοποιείται.
Κι αν η πολιτεία μπορεί λοιπόν να εμποδίσει τον φτωχό, που δεν έχει εμβολιαστεί για τον Α, Β ή Γ δικό του λόγο, να κοινωνήσει, τι θα ισχύσει για τους ιεράρχες; Τι γίνεται με το δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε; Τι θα συμβεί αν κάποιος θέλει να εξομολογηθεί κάτι βαρύ, δεν του επιτρέψουν την είσοδο και για τον Χ λόγο την άλλη μέρα χάσει τη ζωή του; Αυτά είναι βαριά ερωτήματα που ίσως πολλοί να μην μπορούν να τα ενστερνιστούν.
Κάποτε, ο Θεός, ήταν ο πρώτος που επικαλείτο η πολιτεία σε μια δύσκολη στιγμή. Σήμερα δεν είναι ούτε ο τελευταίος. Πλέον οι άνθρωποι συμπεριφέρονται ως θεοί, αποθεώνουν την επιστήμη, μολονότι δεν αποδέχονται πάντα όλες τις εκφράσεις της ή τις διαφορετικές φωνές, αλλά ξεχνούν ότι όπως ο Θεός την έδωσε, ομοίως μπορεί να την πάρει πίσω.
Οι εκκλησίες πια αποϊεροποιούνται. Δεν είναι οι ιεροί ναοί που ο Κύριος προσφέρεται στους πιστούς, αλλά κλειστοί χώροι και μόνο. Στο ουδετερόθρησκο de facto κράτος έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους ναούς άλλων θρησκειών που μέχρι πριν 20 χρόνια δεν υπήρχαν καν στην Ελλάδα.
Δε γνωρίζω αν αυτές είναι δικές μου αυθαίρετες σκέψεις ή αν πράγματι έχουν βάση από μια άλλη οπτική προσέγγιση, που ίσως πρέπει να απασχολήσει ιερείς και ιεράρχες διότι όποιος μελετά την Αγία Γραφή, τόσο την Π.Δ. όσο και την Κ.Δ. αντιλαμβάνεται πως οι κληρικοί βρίσκονται πλέον σε μια εξαιρετικά τρομερή θέση. Από τη μια το τώρα με την πολιτεία και τους δικούς της πολιτικούς σκοπούς, αλλά από την άλλη το φοβερό βήμα του Χριστού, στο οποίο αναφέρονται στις αιτήσεις κατά τις ιερές Ακολουθίες. Χώρια τα πρακτικά ζητήματα όπου απλοί άνθρωποι πχ σε παρεκκλήσια, καλούνται να παίξουν ρόλο χωροφύλακα. Θα το κάνουν ή θα προτιμήσουν να μείνουν σπίτι όσο χρειαστεί;
Μετά από όλα αυτά μην απορήσουν ορισμένοι εάν σε λίγα χρόνια δούμε εκκλησίες να ξεπουλιούνται και να μετατρέπονται σε καφετέριες, ξενοδοχεία ή οτιδήποτε άλλο. Άλλωστε η "πολιτισμένη" Ευρώπη αυτό το κάνει εδώ και δεκαετίες. Οι εκκλησίες για τους "πολιτισμένους" δεν είναι καθαγιασμένοι τόποι άλλα κτίρια που αλλάζουν συχνά πυκνά ιδιοκτήτες και χρήσεις.
Πολλά χρόνια τώρα ο Θεός πέρασε στο περιθώριο της ζωής των κατοίκων αυτής της χώρας. Μεγάλο, για άλλους το μεγαλύτερο, τμήμα των Χριστιανών Ορθοδόξων [επειδή συνέβη να γεννηθούν εδώ] είναι Χριστιανοί του 15λεπτου της Ανάστασης. Δε γνωρίζουν Ποιον και Τι πιστεύουν, αφού η Αγία Γραφή είναι σε κάποιο ράφι καταχωνιασμένη, αν υπάρχει. Μετά το πρώτο κλείσιμο των ιερών ναών, όταν άνοιξαν ξανά οι εκκλησίες, ο κόσμος ήταν ένα κλάσμα εκείνων που τις επισκέπτονταν πρωτύτερα. Η Εκκλησία χτυπήθηκε ευθέως και βάναυσα. Δεν την υπερασπίστηκε κανείς. Ελάχιστοι επίσκοποι τόλμησαν.
Τώρα όμως έχουμε κάτι διαφορετικό. Οι ναοί είναι ανοικτοί, αλλά για να προσέλθουν πιστοί υπάρχουν προϋποθέσεις. Σήμερα χρειάζονται χαρτιά και αποδείξεις ή πιστοποιητικά. Αύριο ποιος ξέρει τι. Με ρώτησε κάποιος, δε θα ήταν καλύτερα αν έκλειναν για τρίτη φορά οι ναοί αντί από τη Δευτέρα να εφαρμοστεί αυτό που ανακοινώθηκε; Τώρα η ίδια εκκλησία θα κλείνει την πόρτα, μου συμπλήρωσε. Ας μη βιαστεί να απαντήσει κανείς.
Καιρός του λαλείν, καιρός του σιγάν. Πάντως πριν το λαλείν, χρειάζεται σκέψη, είτε κανείς φέρει το ράσο είτε όχι. Πιστεύει;
«Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σηµείον αντιλεγόµενον»