 |
| WikimediaImages / Pixabay |
Του Βαγγέλη Χωραφά
Ο Τσιάνο περιέγραψε την κριτική του Χίτλερ στις ιταλικές κινήσεις, ως ανοικτή, σαφή και οριστική. Προσπάθησε να συνομιλήσει μαζί του, αλλά αυτό στάθηκε αδύνατον. Ο Χίτλερ παραβλέποντας το γεγονός ότι δεν είχε ειδοποιηθεί για την εισβολή στην Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι ο ιταλικός στρατός δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένος και καταλαβαίνοντας το τι σημαίνει μια εκστρατεία σε ορεινή περιοχή την περίοδο των βροχών εναντίον ενός στρατού που μάχεται για την πατρίδα του, έπρεπε να βρει τρόπους για να βγάλει τον Μουσολίνι από την δύσκολη θέση και να λύσει τα προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί.
Η Ιταλία είχε ήδη υποχωρήσει σε αλβανικά εδάφη και θα έπρεπε να διεξάγει πλέον αμυντικό αγώνα, ενώ η επίθεση των Βρετανών στον Τάραντα στις 11 Νοεμβρίου, είχε καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος του ιταλικού στόλου.
ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
Η Γερμανία όμως, είχε κινητοποιηθεί πριν από την συνάντηση της 18ης Νοεμβρίου. Στις 3 Νοεμβρίου 1940 τα πρώτα αεροσκάφη της RAF έφτασαν στην Ελλάδα. Ο Χίτλερ ήταν πολύ επιτιμητικός απέναντι στους Ιταλούς γιατί με την εισβολή στην Ελλάδα, επέτρεψαν στους Βρετανούς να στείλουν δυνάμεις στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν αεροπορικές βάσεις από τις οποίες θα απειλούνταν οι πετρελαιοπηγές στην Ρουμανία, από τις οποίες κινούνταν η γερμανική πολεμική μηχανή.
Στις 4 Νοεμβρίου, ο Χίτλερ διέταξε να φτιαχτούν σχέδια για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με βουλγαρικές δυνάμεις, κυρίως για να αποτρέψει την πιθανότητα αεροπορικών επιδρομών στις ρουμανικές πετρελαιοπηγές. Η επιχείρηση αυτή εγκρίθηκε με την Διαταγή Νο 18 της 12ης Νοεμβρίου 1940. Επομένως, στην συνάντηση ο Χίτλερ ήταν έτοιμος να πληροφορήσει τον Τσιάνο για αυτές τις εξελίξεις.
Ο Χίτλερ έκανε σαφές στον Τσιάνο ότι οποιαδήποτε επέμβαση της Γερμανίας στην Ελλάδα δεν ήταν εφικτή πριν από την άνοιξη του 1941. Μέχρι τότε η Ιταλία θα έπρεπε να κρατήσει τις θέσεις της στο αλβανικό μέτωπο και πρότεινε μια εναλλακτική λύση. Την εκμετάλλευση του ενδιαφέροντος της Γιουγκοσλαβίας για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που θα προϋπέθετε μια συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Γιουγκοσλαβίας.
Ο Τσιάνο περιγράφει ότι μόνο αφού συμφώνησε να αρχίσουν οι επαφές για μια συμφωνία με την Γιουγκοσλαβία, άλλαξε η διάθεση του Χίτλερ. Ο οποίος, μεταξύ άλλων, εύρισκε συναρπαστική την ιδέα σύναψης συμφωνίας με ένα σλαβικό κράτος.
Αλλά η ιταλική διστακτικότητα απέναντι σε μια τέτοια συμφωνία, την οποία είχαν καταλάβει οι Γερμανοί, η πολιτική αστάθεια στα Βαλκάνια και η επισφαλής στρατιωτική θέση της Ιταλίας στην Αλβανία, οδήγησαν σε άμεση αλλαγή των σχεδίων. Στις 19 Νοεμβρίου δόθηκαν εντολές από την Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ για την διαμόρφωση του «Σχεδίου Μαρίτα» οι οποίες εγκρίθηκαν από τον Χίτλερ με την Διαταγή Νο 21, στις 13 Δεκεμβρίου. Πλέον, η επίθεση εναντίον της Ελλάδας θα ήταν μέρος της γερμανικής Βαλκανικής Εκστρατείας και απαιτούσε την κατάληψη όλης της χώρας.
Η 18η Νοεμβρίου 1940, ήταν μια καθοριστική ημερομηνία για την τύχη της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
---