Η ναυμαχία της Έλλης έγινε σαν σήμερα, στις 3 Δεκεμβρίου 1912 και έληξε με νίκη του ελληνικού στόλου. Η ναυμαχία της Έλλης και η ναυμαχία της Λήμνου καθόρισαν τόσο το μέλλον των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου όσο και σε μεγάλο βαθμό την έκβαση των χερσαίων επιχειρήσεων καθώς οι ήττες του οθωμανικού στόλου δεν επέτρεψαν σε τουρκικά μεταγωγικά να μεταφέρουν ενισχύσεις στα διάφορα μέτωπα των συγκρούσεων στην ξηρά.
Βαγγέλης Χωραφάς
Στις 19 Νοεμβρίου 1912 είχε ολοκληρωθεί η συγκέντρωση του τουρκικού στόλου στον ναύσταθμο του Ναγαρά, μέσα στα Δαρδανέλια, ενώ την επόμενη υπογράφτηκε η ανακωχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με Σερβία, Βουλγαρία και Μαυροβούνιο. Η Ελλάδα δεν υπέγραψε τη συμφωνία αυτή. Πλέον ο τουρκικός στόλος ήταν έτοιμος για τη μεγάλη αναμέτρηση με τον ελληνικό που είχε ως επικεφαλής τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και βάση το λιμάνι του Μούδρου.
Η ναυμαχία της Έλλης είχε διάρκεια περίπου μια ώρα, αλλά μόνο στο δεύτερο ημίωρο οι αποστάσεις των δύο στόλων επέτρεπαν αποτελεσματική χρήση των πυροβόλων τους. Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης με τον «Αβέρωφ» υψώνοντας το διεθνές σήμα Ζ που σημαίνει ανεξάρτητη κίνηση, εφάρμοσε τον ελιγμό «Τ» (ή το πέρασμα Τ, ή το ανώτατο όριο Τ, είναι μια ναυτική τακτική που εφαρμόστηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα), αναγκάζοντας τον οθωμανικό στόλο να εγκαταλείψει τις θέσεις μάχης που είχε και να υποχωρήσει στα Στενά.
Οι ελληνικές απώλειες ήταν μικρές, 2 νεκροί και 6 τραυματίες. Στο επίπεδο των ναυτικών επιχειρήσεων η ναυμαχία της Έλλης έδειξε ότι η ταχύτητα αποτελούσε από μόνη της μια συνταγή νίκης. Χάρη σε αυτή, ένα πλοίο, ο «Αβέρωφ» εφαρμόζοντας τον ελιγμό «Τ» , αποδιάρθρωσε τον τουρκικό στόλο. Έδειξε ακόμα ότι η ταχυβολία της τουρκικής πλευράς δεν μπορούσε να συγκριθεί με την ακρίβεια των βολών της ελληνικής πλευράς.
Η ναυμαχία της Έλλης αποτέλεσε στρατηγικής σημασίας νίκη για το Πολεμικό Ναυτικό. Ο έλεγχος του Αιγαίου παγιώθηκε, ενώ οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν την θαλάσσια οδό για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους στα μέτωπα της Θράκης και της Μακεδονίας.
Το αήττητο του Πολεμικού Ναυτικού θα συνεχίζονταν και στη ναυμαχία της Λήμνου, τον Ιανουάριο του 1913.
-----
O Βαγγέλης Χωραφάς, διευθυντής της ιστοσελίδας γεωπολιτικής geoeurope.org, δημοσιεύει καθημερινά πρωτότυπα άρθρα και αναλύσεις και στην προσωπική του σελίδα στο facebook (https://www.facebook.com/vangelis.chorafas)
Η ναυμαχία της Έλλης είχε διάρκεια περίπου μια ώρα, αλλά μόνο στο δεύτερο ημίωρο οι αποστάσεις των δύο στόλων επέτρεπαν αποτελεσματική χρήση των πυροβόλων τους. Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης με τον «Αβέρωφ» υψώνοντας το διεθνές σήμα Ζ που σημαίνει ανεξάρτητη κίνηση, εφάρμοσε τον ελιγμό «Τ» (ή το πέρασμα Τ, ή το ανώτατο όριο Τ, είναι μια ναυτική τακτική που εφαρμόστηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα), αναγκάζοντας τον οθωμανικό στόλο να εγκαταλείψει τις θέσεις μάχης που είχε και να υποχωρήσει στα Στενά.
Οι ελληνικές απώλειες ήταν μικρές, 2 νεκροί και 6 τραυματίες. Στο επίπεδο των ναυτικών επιχειρήσεων η ναυμαχία της Έλλης έδειξε ότι η ταχύτητα αποτελούσε από μόνη της μια συνταγή νίκης. Χάρη σε αυτή, ένα πλοίο, ο «Αβέρωφ» εφαρμόζοντας τον ελιγμό «Τ» , αποδιάρθρωσε τον τουρκικό στόλο. Έδειξε ακόμα ότι η ταχυβολία της τουρκικής πλευράς δεν μπορούσε να συγκριθεί με την ακρίβεια των βολών της ελληνικής πλευράς.
Η ναυμαχία της Έλλης αποτέλεσε στρατηγικής σημασίας νίκη για το Πολεμικό Ναυτικό. Ο έλεγχος του Αιγαίου παγιώθηκε, ενώ οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν την θαλάσσια οδό για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους στα μέτωπα της Θράκης και της Μακεδονίας.
Το αήττητο του Πολεμικού Ναυτικού θα συνεχίζονταν και στη ναυμαχία της Λήμνου, τον Ιανουάριο του 1913.
-----
O Βαγγέλης Χωραφάς, διευθυντής της ιστοσελίδας γεωπολιτικής geoeurope.org, δημοσιεύει καθημερινά πρωτότυπα άρθρα και αναλύσεις και στην προσωπική του σελίδα στο facebook (https://www.facebook.com/vangelis.chorafas)