Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Έτσι, ακόμα και να θέλαμε να μην αμφιβάλλουμε για την Τουρκία (στην περίπτωση προσφοράς βοήθειας, λχ, εκ μέρους της λόγω φυσικών καταστροφών), αυτή φρόντιζε να επιβεβαιώνει τις υποψίες μας με τις μετέπειτα ενέργειες της ότι δεν ήταν ανυστερόβουλη η "ανθρωπιστική" συνδρομή της, με αποτέλεσμα να είμαστε εκτεθειμένοι στις πρωτοβουλίες της.
Πρωτοβουλίες στις οποίες εντάσσεται διαχρονικά η εγκατάσταση μηχανισμών προπαγάνδας σε μέρη όπου διαβιούν μουσουλμάνοι [αναγνωρισμένοι ή μη ως μέλη θρησκευτικής μειονότητας στην Ελλάδα (Θράκη- Δωδεκάνησα)], με πολιορκητικό κριό προώθησης τα κατά τόπους τουρκικά Προξενεία.
Ο πόλεμος μαύρης προπαγάνδας της Τουρκίας κατά της Ελλάδας έχει παρελθόν εικοσαετίας στο θέμα ενοχοποίησης της δεύτερης είτε για χρηματοδότηση του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος PKK είτε για τον εξοπλισμό του.
Ένα ενδεικτικό flash back στο παρελθόν αρκεί για να θυμηθούμε τις κατηγορίες που εκτόξευε εναντίον της χώρας μας το τουρκικό περιοδικό "Nokta" το 1992, στην προσπάθειά του να περάσει την μαύρη προπαγάνδα ότι "η Ελλάδα ενισχύει την αντίσταση του PKK με χρήματα που φτάνουν μέχρι και 1 δισ. δολάρια".
Πέντε χρόνια αργότερα οι Τούρκοι βρήκαν το πρόσχημα που ζητούσαν για να "δέσουν" τις κατηγορίες για ανάμειξη της χώρας μας στο Κουρδικό, με αφορμή τη σύλληψη ενός Κούρδου (του Μπουλέν Καρτάλ) για τοποθέτηση βόμβας σε ιπτάμενο δελφίνι. Ο εν λόγω Κούρδος αποκάλυψε τότε... "αυθόρμητα" στους Τούρκους αστυνομικούς ότι είχε εκπαιδευτεί στην Ελλάδα.
Το γεγονός αυτό -- σε συνδυασμό με το περιστατικό της σύλληψης του Κούρδου βομβιστή Ζανά Μαντάκ ένα χρόνο πριν (ο οποίος έδειξε το ίδιο... "αυθόρμητα" σαν κατασκευάστρια χώρα των βομβών του (τύπου RDX) την Ελλάδα) και με τον διαμελισμό μιας Κούρδισας το '97 (εκπαιδευμένης, υποτίθεται, στην Ελλάδα) από τη βόμβα που κρατούσε στα χέρια της -- αποτέλεσαν το εφαλτήριο της Τουρκίας για να διαμορφώσει πάνω στην ψευδή, συκοφαντική προπαγάνδα της εναντίον μας την νέα στρατηγική της.
Μια στρατηγική που έγινε... εξαγώγιμο προϊόν και σε Συνόδους ακόμα του ΝΑΤΟ, προκειμένου να διασυρθεί και να αμαυρωθεί το όνομα και η φήμη της πατρίδας μας, ώστε να ετικεταριστεί η Ελλάδα ως χώρα η οποία προστατεύει την τρομοκρατία.
Σ' αυτήν την προσπάθειά της, βέβαια, συνέργησε αφελώς και η τότε κυβέρνηση Σημίτη πλουτίζοντας τα τεκμήρια των κατηγοριών της Τουρκίας εναντίον μας με φωτογραφικά ντοκουμέντα και... παραμύθια.
Αρκεί να φέρουμε στο μυαλό μας φωτογραφίες της εποχής απ' τη συνάντηση του Β' αντιπροέδρου της Βουλής Παν. Σγουρίδη με τον επικεφαλής του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν ή να θυμηθούμε μυθώδεις κατηγορίες βάσει φωτογραφιών, που ήθελαν τον συνταγματάρχη Π. Τραχανατζή να εκπαιδεύει Κούρδους αντάρτες στο Β. Ιράκ, ενώ ο εν λόγω Έλληνας αξιωματικός βρισκόταν εκεί ως επικεφαλής της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (περίοδος κατά την οποία η τοπική κυβέρνηση της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν [PUK] επιχειρούσε να αποκτήσει τον έλεγχο της κουρδικής περιοχής του Β. Ιράκ επί εποχής Σαντάμ Χουσεΐν).
Όλα αυτά βέβαια και άλλα πολλά που αποδείκνυαν τη θρασύτητα και την εφευρετικότητα της τουρκικής προπαγάνδας είχαν αποκτήσει διεθνές ακροατήριο, σε βαθμό που τα υιοθέτησε η βρετανική εφημερίδα "Observer", για να δυσφημίσει τη χώρα μας.
Το τελευταίο γεγονός ωστόσο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησής μας, με αποτέλεσμα να παρέμβει ο ΥΦΕΞ μας Γιάννος Κρανιδιώτης και να δηλώσει (από τις Βρυξέλλες όπου βρισκόταν) ότι η Ελληνική κυβέρνηση εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο να κινηθεί νομικά κατά παντός υπευθύνου για το ψευδές και κακόβουλο δημοσίευμα σε βάρος της Ελλάδας.
Τώρα, γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά και ανέτρεξα στις προ εικοσαετίας απαρχές των προβοκατόρικων τουρκικών ενεργειών κατά της Ελλάδας με ανάμειξη και των Κούρδων; Γιατί πρόσφατα, στα περίχωρα της Κομοτηνής έγινε κάτι πολύ ύποπτο (πετάχτηκαν κουρδικά φυλλάδια της οργάνωσης PKK/YPG υπέρ του PKK), το οποίο παραπέμπει στις παλιές προβοκατόρικες μεθοδεύσεις των Τούρκων ''αγγελιοφόρων'' στη Θράκη που είχαν σκοπό να εμπλέξουν την Ελλάδα σε δράσεις του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος.
Και το παλιές έχει συνέχεια απ' την εικοσαετία στη δεκαετία, όταν τον Νοέμβριο του '11, συγκεκριμένα -- στη διάρκεια εκδήλωσης στο Σινέ Τζαµί Ξάνθης την οποία είχαν διοργανώσει (στη μνήμη 24 Τούρκων στρατιωτών που έπεσαν θύματα Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ στην επαρχία Χακάρι) το τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής και το απαγορευμένο σωματείο ''Τουρκική Ένωση Ξάνθης'' (ΤΕΞ) -- μοιράστηκαν φυλλάδια και υψώθηκαν πλακάτ διαμαρτυρίας.
Πλακάτ από ελάχιστους Έλληνες, Κούρδους και Κύπριους, οι οποίοι προέτρεπαν με συνθήματα γραμμένα στα ελληνικά και τα τουρκικά (ένα μόνο στα κουρδικά) τους μουσουλμάνους μειονοτικούς να μην παρασυρθούν από τους τουρκόφρονες της ΤΕΞ που ήθελαν να μετατρέψουν τη Θράκη σε Κουρδιστάν.
Μια ιδέα απ' τα γεγονότα της εικοσαετούς προβοκατόρικης δράσης των εθνικιστών ("Γκρίζων Λύκων") της μουσουλμανικής μειονότητας έφεραν στο μυαλό μας τα τελευταία γεγονότα στην Ξάνθη, τα οποία προκάλεσαν δικαιολογημένη ανησυχία στους κατοίκους της.
Τα κουρδικά φυλλάδια δεν πετάχτηκαν, ασφαλώς, τυχαία. Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι, με αφορμή αυτά, βγήκαν οι τουρκόψυχοι μειονοτικοί και άρχισαν να μιλούν για δράση ανθρώπων του συριακού παραρτήματος του PKK στα μειονοτικά χωριά και για προπαγάνδα υπέρ του, κάτι που διέψευσαν κατηγορηματικά οι Ελληνικές Αρχές εκεί.
Πρόκειται σίγουρα για σκηνοθετημένη προβοκάτσια της οποίας τα νήματα κινεί η Άγκυρα που έχει βάλει στο μάτι, πέρα από το Αιγαίο, και τη Θράκη. Κι αυτό το επιβεβαιώνει το γεγονός ότι είχαμε.... απευθείας μετάδοση του εν λόγω περιστατικού από τα ΜΜΕ της Τουρκίας τα οποία γνώριζαν και λεπτομέρειες για το περιστατικό.
Γνώρισαν και μετέδωσαν ότι στα περίχωρα της Κομοτηνής και σε μειονοτικά χωριά της Δυτικής Θράκης ρίχθηκαν φυλλάδια (φέιγ βολάν) της οργάνωσης PKK/YPG υπέρ του PKK (για την καταπολέμηση του οποίου έκανε η Τουρκία την εισβολή στη Συρία το '19) τονίζοντας ιδιαίτερα τα αποσπάσματα: ''Ας καταστρέψουμε τον τουρκικό φασισμό... Σταθείτε στο πλευρό του αντάρτικου... Μέχρι κάθε γυναίκα να νιώσει ελεύθερη, ζήτω ο πόλεμος στη Βόρεια Συρία''.
Τυχαίο; Όχι, βέβαια, αφού τα εν λόγω αποσπάσματα έφεραν το λογότυπο της κουρδικής οργάνωσης ''Rojava''. Της οργάνωσης της περιοχής από την οποία κατάγεται ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος - σε χρόνο ρεκόρ απ' τη δημοσιοποίηση του εν λόγω περιστατικού - έγραψε στο twitter:
''Όσοι στέλνουν φυλλάδια της αυτονομιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης PKK/YPG στα τουρκικά χωριά μας στη Δυτική Θράκη, πρέπει να γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης δεν είναι ποτέ μόνοι. Βρίσκεστε στο λάθος μέρος για πρόκληση. Δεν μπορείτε να ζήσετε εκεί που είναι ο πολιτισμός μας!''
Και η ενορχηστρωμένη προβοκατόρικη ενέργεια στη Θράκη έφτασε στο αποκορύφωμα της πρόκλησης με το ερώτημα να πλανάται με νόημα στον τουρκικό Τύπο:
- Υπάρχει προετοιμασία για δράση κατά των Τούρκων της Δυτικής Θράκης;
Κι εγώ, συνδέοντας αυτό το ερώτημα με τον τίτλο της Hurriyet της 3ης Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους (''Τι ετοιμάζεις, γείτονα;''), αναρωτιέμαι τι μας ετοιμάζουν οι ''αγγελιοφόροι'' της Τουρκίας στη Θράκη. Γιατί ότι κάτι κυοφορείται πάνω είναι βέβαιο μετά τις αναποτελεσματικές διαμαρτυρίες και προσφυγές στη δικαιοσύνη των τουρκόφρονων μειονοτικών για έμμεση αναγνώριση ''τουρκικής'' μειονότητας στην Ελλάδα.
Για να μη λογαριάσω την αφορμή που έδωσε στους τουρκόφρονες μειονοτικούς η πρόσφατη επίσκεψη στην Ξάνθη του ειδικού για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα Brian Breuhaus και η συνάντησή του με την Τσιντέμ Ασάφογλου, Πρόεδρο του μειονοτικού Κόμματος DEB, η οποία ''του εξέθεσε τα προβλήματα της μουσουλμανικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις μονομερείς πρακτικές της Ελλάδας''...
Το θεμελιώδες και κρίσιμο εθνικό πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (από την μεριά μας, τουλάχιστον) ήταν ανέκαθεν η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους Τούρκους. Γεγονός που καθιστούσε εύθραυστες και με χρονικό όριο λήξης τις περιόδους προσέγγισης των λαών μας υπό το συμφιλιωτικό πνεύμα της "ελληνοτουρκικής φιλίας".