 |
| neufal54 / pixabay |
Η απόφαση της Νικαράγουα να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν αναμένεται να ενισχύσει την οικονομική συνεργασία της Μανάγουα με την Κίνα. Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι μπορεί να σημαίνει την αναβίωση ενός σταματημένου έργου για την κατασκευή μιας εναλλακτικής λύσης στη Διώρυγα του Παναμά.
Dakotah Lilly - Russia Today - Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ταϊβάν, την οποία η Κίνα θεωρεί αναπαλλοτρίωτο μέρος της επικράτειάς της, αναγνωρίζεται ως έθνος από δώδεκα χώρες, αλλά από τις 9 Δεκεμβρίου, το νησί - που επίσημα ονομάζεται Δημοκρατία της Κίνας - μπορεί να μετρά έναν υποστηρικτή λιγότερο.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Νικαράγουα, Ντένις Μονκάντα δήλωσε πως «η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Νικαράγουα διακόπτει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν από σήμερα και σταμάτησε να έχει οποιαδήποτε επαφή ή επίσημη σχέση».
Αν και σε πολλούς αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια πολυαναμενόμενη και εν τέλει μάλλον ασήμαντη εξέλιξη, η κίνηση έχει ξεκάθαρα ταράξει ορισμένα στοιχεία των ηγεμονικών μέσων ενημέρωσης καθώς και το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Το Global Americans, ένα περιοδικό εξωτερικής πολιτικής με μια κεντρική άποψη των ΗΠΑ για τη Λατινική Αμερική, έγραψε ότι η απόφαση της Νικαράγουας ήταν σχεδόν αναπόφευκτη, «αλλά θα επιταχύνει μια ανησυχητική τάση σε μέρη του δυτικού ημισφαιρίου πιο κοντά στις ΗΠΑ σε μια μορφή αυταρχικού λαϊκισμού που χρηματοδοτείται από την Κίνα».
Έτσι, σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα, μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση που αποφασίζει να συμμετάσχει στη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου στην αναγνώριση μιας πολιτικής για την Κίνα είναι «ανησυχητική». Τι δουλειά έχουν οι ΗΠΑ ως προς το ποιον αναγνωρίζει η Νικαράγουα και γιατί το αμερικανικό κατεστημένο φαίνεται τόσο αναστατωμένο από αυτή την κίνηση; Η Νικαράγουα είναι μια αξιοσημείωτη χώρα από πολλές απόψεις, αλλά οι διεθνείς της αναγνωρίσεις συνήθως θεωρούνται ασήμαντες. Ωστόσο, αυτή η κίνηση της Νικαράγουα αποτελεί πρόκληση για το όραμα των ΗΠΑ-Δύσης για έναν μονοπολικό κόσμο που κυριαρχείται από τις ελίτ.
Η Νικαράγουα ήταν πάντα ένα αγκάθι στο πλευρό των διεθνών ολιγαρχών και των ελίτ λόγω του χριστιανικού σοσιαλισμού και του αντιιμπεριαλισμού, αλλά οι τρέχοντες ελιγμοί της γεωπολιτικής σκακιέρας είναι πολύ ανησυχητικές για αυτές τις ομάδες.
Το 2010 ήταν από πολλές απόψεις η «χρυσή ώρα» της «ροζ παλίρροιας» της Λατινικής Αμερικής, ή στροφή προς τα αριστερά. Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής διοικούνταν από εξαιρετικά δημοφιλείς αντικαθεστωτικές κυβερνήσεις. Με τον θάνατο του Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας το 2013, τα πράγματα έγιναν πιο περίπλοκα και η αριστερά είδε κάποιες ήττες, ενώ η δεξιά αποκαταστάθηκε στην εξουσία με διάφορους τρόπους με το τυπικό «η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται».
Ωστόσο, ξεκινώντας με την εκλογή του Andrés Manuel López Obrador (AMLO) ως προέδρου του Μεξικού το 2018 και συνεχίζοντας σε ολόκληρη την περιοχή σήμερα, η αριστερά επέστρεψε στην εξουσία σε μεγάλο μέρος του εδάφους που έχασε. Ακολούθησε επίσης ένα ανανεωμένο σύμφωνο συνεργασίας, σεβασμού και επενδύσεων με την Κίνα (καθώς και τη Ρωσία και άλλες). Αυτό προφανώς είναι πολύ ανησυχητικό για τις ΗΠΑ και τους δυτικούς συμμάχους τους, καθώς αμφισβητεί την ιδέα τους για μονοπολικότητα και τον φονταμενταλισμό της εξαγωγής νεοφιλελευθερισμού της ελεύθερης αγοράς σε όλο τον κόσμο.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος της Ονδούρας, ο αριστερός Σιομάρα Κάστρο, είχε υποσχεθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας ότι θα άλλαζε διπλωματικές σχέσεις με το Πεκίνο λόγω της Ταϊβάν. Η χώρα της Κεντρικής Αμερικής είναι ένα από τα λίγα έθνη που έχει επίσημους διπλωματικούς δεσμούς με την Ταϊβάν. Ωστόσο, υψηλόβαθμος σύμμαχος του Κάστρο είπε την περασμένη Πέμπτη πως η επερχόμενη κυβέρνηση της Ονδούρας δεν έχει τέτοια σχέδια καθώς δίνει προτεραιότητα στις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Αυτό ακολούθησε αναφορές ότι οι ΗΠΑ προέτρεψαν την Ονδούρα να διατηρήσει διπλωματικούς δεσμούς με την Ταϊβάν – μια κίνηση που το Πεκίνο θεώρησε ως αμερικανικό «εκφοβισμό» και «στρίψιμο των χεριών».
Με πολλές χώρες σήμερα να συναλλάσσονται πολύ περισσότερο με την Κίνα παρά με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή οποιοδήποτε άλλο έθνος, οι νεοσυντηρητικοί στην Ουάσιγκτον και στη Wall Street φαίνεται να ανησυχούν περισσότερο τη μέρα που το τέλος της μονοπολικότητας θα μπορούσε να είναι αναπόφευκτο. Η απόφαση της Νικαράγουα να τερματίσει τις σχέσεις με την Ταϊβάν υπέρ του Πεκίνου πυροδότησε εικασίες πως αυτό μπορεί να οδηγήσει σε νέα ώθηση για την κατασκευή του σταματημένου «καναλιού της Νικαράγουα» που θα μπορούσε να συναγωνιστεί τη Διώρυγα του Παναμά ως εναλλακτική εμπορική οδό από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό .
Η Διώρυγα του Παναμά – μια τεχνητή πλωτή οδός μήκους 80 χιλιομέτρων που συνδέει τους δύο ωκεανούς και χωρίζει τη Νότια και τη Βόρεια Αμερική – έχει χαρακτηριστεί ένα από τα πιο υπέροχα μηχανικά θαύματα του κόσμου. Το κανάλι επιτρέπει πολύ γρηγορότερα και ασφαλέστερα ταξίδια για διεθνή αγαθά και η οικονομική δραστηριότητα αξίας εκατομμυρίων δολαρίων περνά από αυτό καθημερινά.
Οι ΗΠΑ έχτισαν το κανάλι στον Παναμά, μια χώρα ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον στην Κεντρική Αμερική. Ο Παναμάς είχε μια αμφιλεγόμενη σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πρώην ηγέτης του στρατηγός Manuel Antonio Noriega είχε δεσμούς με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών και ήταν βασικός παράγοντας στις προσπάθειες των ΗΠΑ να ανατρέψουν την κυβέρνηση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα βοηθώντας τα τάγματα θανάτου των Κόντρας. Σε αντάλλαγμα, η Ουάσιγκτον έκανε τα στραβά μάτια στους ισχυρισμούς για συμμετοχή του Νοριέγκα στη διακίνηση ναρκωτικών. Το 1989, μετά την επιδείνωση των δεσμών μεταξύ της αμερικανικής κυβέρνησης και του Νοριέγκα, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Χ. Β. Μπους διέταξε μια στρατιωτική εισβολή για να ανατρέψει την εξουσία του Νοριέγκα και να τον παραπέμψει «στη δικαιοσύνη».
Το 1999, η Δημοκρατία του Παναμά ανέλαβε την πλήρη δικαιοδοσία και τον επιχειρησιακό έλεγχο της Διώρυγας. Αλλά οι ΗΠΑ διατήρησαν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν τον στρατό τους για να υπερασπιστούν τη Διώρυγα έναντι οποιασδήποτε απειλής για την ουδετερότητά της. Το 2019, η φιλοαμερικανική κυβέρνηση του Παναμά ανακοίνωσε πως θα αποσύρει τις σημαίες από πλοία των οποίων το μόνο αδίκημα ήταν η παραβίαση μονομερών καταναγκαστικών μέτρων που επιβλήθηκαν παράνομα στο Ιράν και τη Συρία από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Παναμάς ακολούθησε επίσης το παράδειγμα της Ουάσιγκτον στην επιβολή αυτών των επικίνδυνων και παράνομων μέτρων κατά της Βενεζουέλας προκειμένου να συμπιέσει περαιτέρω τον πληθυσμό και να αναγκάσει την αλλαγή καθεστώτος.
Η είσοδος στο κανάλι της Νικαράγουα είναι μια εναλλακτική ναυτιλιακή διαδρομή που προτείνεται από τις αρχές της Νικαράγουα και τις κινεζικές αρχές που θα μπορούσε να σπάσει το μονοπώλιο που έχει η Διώρυγα του Παναμά στο εμπόριο μεταξύ του Ατλαντικού και του Ειρηνικού Ωκεανού. Εάν κατασκευαζόταν αυτό το διαωκεάνιο κανάλι, θα επέτρεπε σε πολλές χώρες που επί του παρόντος αποκλείονται από πιο παραδοσιακές εμπορικές επιλογές, την ελευθερία να συναλλάσσονται πιο ανοιχτά και χωρίς παρενόχληση. Όχι μόνο η Διώρυγα της Νικαράγουα θα αποκτούσε την αποκλειστική οικονομική δραστηριότητα που δημιουργείται δίνοντας σε αυτές τις χώρες που υπόκεινται σε κυρώσεις ασφαλή διέλευση, αλλά η χρήση μιας εναλλακτικής κινεζικής διώρυγας έναντι μιας αμερικανικής θα μπορούσε να ενθαρρύνει άλλους να αποφύγουν τις αμερικανικές επενδύσεις υπέρ των κινεζικών όρων και συνεργασίας.
Ορισμένοι πιστεύουν πως η πρόσφατη αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της Νικαράγουα θα έρθει με το συγκεκριμένο σχέδιο ενός καναλιού της Νικαράγουα, το οποίο δεν έχει αλλάξει πολύ από τότε που προτάθηκε το 2013 λόγω ανησυχιών από περιβαλλοντικές ομάδες και υψηλού κόστους που αναφέρουν τα μέσα ενημέρωσης ως τον κύριο λόγο. Το 2013, η Εθνοσυνέλευση της Νικαράγουα ενέκρινε νομοσχέδιο για παραχώρηση 50 ετών στον Όμιλο Επενδύσεων Διώρυγας Ανάπτυξης HK Nicaragua (HKND) με επικεφαλής τον Wang Jing, έναν Κινέζο επιχειρηματία. Το έργο επηρεάστηκε επίσης λόγω της αναταραχής στο κινεζικό χρηματιστήριο που οδήγησε τον Jing να χάσει μέρος των συμμετοχών του. Ωστόσο, ο Jing φαίνεται να έχει ανακάμψει. ΤονΝοέμβριο, δήλωσε ο Jing ότι αυτός και η εταιρεία του εξακολουθούν να διατηρούν «πίστη στο μεγάλο έργο του καναλιού» για τη Νικαράγουα. Αυτή η δήλωση σε συνδυασμό με τα συγχαρητήρια του Jing στη Νικαράγουα για την αναγνώριση της ΛΔΚ, αποκαλώντας τη "σοφή απόφαση", αφύπνισε την ελπίδα πως το έργο θα συνεχίσει να υλοποιείται νωρίτερα παρά αργότερα.
Ένας πολυπολικός κόσμος γεννιέται εξαιτίας της επιμονής των λαών του κόσμου. Η Νικαράγουα ακολουθεί αυτό το προβάδισμα αναγνωρίζοντας την Κίνα και συμμετέχοντας στην κατασκευή ενός νέου οικονομικού μοντέλου και έργου που βάζει την ανθρώπινη ανάπτυξη, τη βιωσιμότητα, την υγεία και τη ζωή πάνω από το πανίσχυρο δολάριο. Η Πρωτοβουλία New Silk Road, Belt and Road και η κοινή οικονομική συνεργασία μεταξύ χωρών με ισχυρή οικονομική ανάπτυξη καθοδηγούμενη από το κράτος είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα αυτού του νέου οικονομικού μοντέλου.