Από: dimokratia.gr
Επικίνδυνες και αντιδημοκρατικές δηλώσεις στο Πρώτο Πρόγραμμα από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρώην δικαστικό Παναγιώτη Πικραμμένο ανοίγουν τον δρόμο για περιορισμούς στη δημοκρατία και στα ατομικά δικαιώματα, με δικαιολογία την «προστασία» της ανθρώπινης ζωής.
Χωρίς να μπορεί κανείς να γνωρίζει με απόλυτη σιγουριά εάν ο Παναγιώτης Πικραμμένος λειτουργεί ως «λαγός» για νέα μέτρα, που βρίσκονται υπό επεξεργασία ή εάν απλά έχει μεθύσει από την εξουσία και θεωρεί τον εαυτό του «σωτήρα» των σωμάτων μας, δεν μπορεί παρά να ανατριχιάζει ακούγοντάς τον να μας προειδοποιεί ότι θα ελάμβανε «οποιοδήποτε μέτρο ήταν αναγκαίο για να διατηρήσει έναν άνθρωπο στη ζωή».
Εάν δε νομίζει κανείς ότι ίσως δεν… καταλάβαμε καλά τι ακριβώς ήθελε να πει ο Παναγιώτης Πικραμμένος, η σαφέστατη απάντησή του στην ερώτηση περί του εάν προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο θάνατος (όπως τώρα με τον κορονοϊό) είναι αποδεκτοί κάποιοι περιορισμοί στη δημοκρατία και στα ατομικά δικαιώματα, απάντησε πως «εγώ θα προτιμούσα να σώσω μια ανθρώπινη ζωή παρά να πω ότι υπήρξα δημοκράτης».
Ισχυρισμός που, εκτός από τον βαθιά αντιδημοκρατικό χαρακτήρα του, είναι και μια προσβλητική υποτίμηση των θυσιών όλων αυτών που έδωσαν την υγεία και τη ζωή τους ακόμη προκειμένου σήμερα να έχουμε ένα δημοκρατικό και ελεύθερο κράτος.
Παρά τη «δήλωση αποποίησης ευθύνης» που προσπάθησε να κάνει, λέγοντας ότι είναι μια προσωπική του προσέγγιση και ότι δεν μιλά ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, όταν ένα κεντρικό πολιτικό πρόσωπο που απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού λέει πως θα λάμβανε «ό,τι μέτρο ήταν αναγκαίο για να διατηρήσω έναν άνθρωπο στη ζωή», γίνεται σαφές ότι επακριβώς περιγράφει την ολοκληρωτική προσέγγιση της εξουσίας από τους φορείς της.
Ο κ. Πικραμμένος δεν παρέλειψε να παραδεχτεί τη στροφή 180 μοιρών μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα της κυβέρνησης στο ζήτημα της υποχρεωτικότητας, λέγοντας ότι δεν ήταν στις επιλογές της κυβέρνησης ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, αλλά είναι πολύ μεγάλο προτέρημα της κυβέρνησης και κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου να μπορεί να μεταβάλει την άποψή του, όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν, και να προσαρμόζεται».
«Αλίμονο, αν μέναμε προσκολλημένοι στο παρελθόν από πείσμα» συμπλήρωσε, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να «δικαιολογήσει» τις ασυνάρτητες πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, χωρίς να παραλείψει να αναφερθεί αρκετές φορές στην «παγκοσμιότητα» του προβλήματος της πανδημίας.
Ακολουθώντας μάλιστα τη «γραμμή» που τις τελευταίες ημέρες εκπορεύεται από το Μαξίμου και η οποία λίγο πολύ προσπαθεί να παρουσιάσει ως «αυτοθυσία» τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, η οποία «αναγκάστηκε» να λάβει αντιδημοφιλή μέτρα, τα οποία θα έχουν «πολιτικό κόστος», είπε πως προσωπική του άποψη είναι ότι θα τον ενδιέφερε να κριθεί από την κοινωνία για το ότι έλαβε την κατάλληλη στιγμή τα κατάλληλα μέτρα, είτε άρεσαν είτε όχι.
«Δεν με ενδιαφέρει να κερδίσω τις επόμενες εκλογές, με ενδιαφέρει να μείνω στη μνήμη των ανθρώπων, στην Ιστορία, ότι υπήρξα υπεύθυνος άνθρωπος» ήταν η χαρακτηριστική του φράση.