Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Με λίγα λόγια, η Ρωσία προτείνει στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να της δώσουν νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις ότι το μπλοκ δε θα επεκταθεί περαιτέρω ανατολικά, δε θα σταθμεύσει στρατεύματα σε χώρες που δεν ήταν μέρος της συμμαχίας τους πριν από το 1997 και πως θα σταματήσουν την ανάπτυξη πυραύλων χερσαίου μέσου και μικρού βεληνεκούς ο ένας κοντά στον άλλο, συμπεριλαμβανομένης της Ουκρανίας. Πρόκειται για ρεαλιστικές προτάσεις που θα μπορούσαν να βάλουν τέλος στην αδήλωτη πυραυλική κρίση που προκαλείται από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη και να σταθεροποιήσουν βιώσιμα το δυτικό μισό της Ευρασίας.
Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η ανατρεπτική αντιρωσική φατρία των μόνιμων στρατιωτικών, μυστικών και διπλωματικών γραφειοκρατιών των ΗΠΑ («βαθύ κράτος») προσπαθεί ενεργά να σαμποτάρει αυτό που ουσιαστικά ισοδυναμεί με τη σύναψη ενός «συμφώνου μη επίθεσης» μεταξύ της χώρας τους και της Ρωσίας. Το κάνουν αυτό αξιοποιώντας το εκτεταμένο δίκτυο επιρροής τους στις χώρες της Βαλτικής, την Πολωνία και την Ουκρανία, προκειμένου να προκαλέσουν μια άλλη κρίση Ανατολής-Δύσης μεταξύ αυτών των δύο που θα έβαζε αμέσως τέλος στις συνομιλίες τους.
Ωστόσο, ακριβώς επειδή οι χώρες της ΕΕ είναι μαριονέτες του ΝΑΤΟ και το ίδιο το μπλοκ αναμφισβήτητα καθοδηγείται από τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα μπορούσε να ξεπεράσει αυτές τις προκλήσεις προωθώντας τα ρεαλιστικά της σχέδια για αποκλιμάκωση των εντάσεων με τη Ρωσία. Ωστόσο, το κίνητρό του δεν είναι ανιδιοτελές, καθώς η κυρίαρχη αντικινεζική φατρία του «deep state» των ΗΠΑ ελπίζει πως ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να της επιτρέψει να αναδιατάξει ορισμένες από τις δυνάμεις της με βάση την Ευρώπη στην Ασία-Ειρηνικό για να «περιορίσει» περαιτέρω την Κίνα.
Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε ένα μεγάλο στρατηγικό σταυροδρόμι. Η σημερινή ηγεσία τους μπορεί είτε να υποταχθεί στην ανατρεπτική αντιρωσική παράταξη του «deep state» να διατηρήσει άνευ προηγουμένου εντάσεις με τη Ρωσία και έτσι να μην είναι σε θέση να «περιορίσει» ταυτόχρονα αυτήν και την Κίνα με οποιονδήποτε αποτελεσματικό τρόπο, είτε η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί να αποκλιμακώσει ρεαλιστικά τις εντάσεις με τη Ρωσία συμφωνώντας με την πρόταση της Μόσχας για την «εξίσωση ασφαλείας» προκειμένου να «περιορίσει» αποτελεσματικότερα την Κίνα στη συνέχεια.
Η τελική της επιλογή εξαρτάται από την έκβαση της διαμάχης της στο «βαθύ κράτος» μεταξύ της κυρίαρχης αντικινεζικής φατρίας και των αντι-ρώσων ανταγωνιστών της. Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι ΗΠΑ θα αποδειχθούν αναξιόπιστες στον έναν ή τον άλλον από το σύνολο των εταίρων. Ορισμένοι από τους κεντροευρωπαϊκούς εταίρους της δε θα είναι ευχαριστημένοι με την επίτευξη ενός «συμφώνου μη επίθεσης» με τη Ρωσία, ενώ μερικοί από τους Ασιάτες εταίρους της θα πιστεύουν πως οι ΗΠΑ δεν κάνουν αρκετά για να τους βοηθήσουν να «περιορίσουν» την Κίνα, εάν το κάνουν και δεν αναδιατάξουν ορισμένες από τις δυνάμεις τους στην Ασία-Ειρηνικό.
Αυτό το μεγάλο στρατηγικό δίλημμα ανήκει εξ ολοκλήρου στις ΗΠΑ, καθώς πίστευαν αλαζονικά ότι θα μπορούσαν να συγκρατήσουν ταυτόχρονα τη Ρωσία και την Κίνα, αν και είναι αδύνατο για την Αμερική να το κάνει αυτό με οποιονδήποτε αποτελεσματικό τρόπο. Πρέπει είτε να διατηρήσει αυτήν την αντιπαραγωγική πορεία (από την οπτική γωνία του μονοπολικού ηγεμονικού οράματος της ηγεσίας της) είτε να την επαναπροσδιορίσει με τέτοιο τρόπο ώστε η πραγματιστική αποκλιμάκωση των εντάσεων με τη Ρωσία στην Ευρώπη να της επιτρέψει να «περιορίσει» αποτελεσματικότερα την Κίνα στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.
Θα ήταν καλύτερο εάν οι ΗΠΑ δεν επιδίωκαν να περιορίσουν καμία από τις δύο μεγάλες δυνάμεις της Ευρασίας, αλλά επειδή αυτή η πολιτική δεν είναι ρεαλιστική, θα πρέπει να επιλέξει μία από αυτές τις δύο προτεινόμενες επιλογές. Μερικά από τα μέλη της ΕΕ του ΝΑΤΟ θα ασκήσουν πιέσεις για τα αντιρωσικά συμφέροντα του προστάτη τους του «deep state», αλλά όλα θα εξαρτηθούν από ό,τι αποφασίσει η κυβέρνηση Μπάιντεν, επειδή οι σύμμαχοι της Αμερικής θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν το παράδειγμά της, καθώς η Ρωσία είχε δίκιο όταν τους περιέγραψε ως τίποτα άλλο παρά μόνο μαριονέτες του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο τέλος της ημέρας.