Από: edromos.gr
Υπάρχει λοιπόν έγκλημα (η πρωτιά σε θανάτους, οι ίδιοι οι θάνατοι, η διάλυση του ΕΣΥ, η πλήρης αδιαφάνεια, η σκανδαλώδης προβολή του κ. Μπουρλά, της εταιρίας που εκπροσωπεί και των συμβολαίων που κλείνει με την κυβέρνηση), υπάρχει και το ακαταδίωκτο που προστατεύει όλους όσοι αποφασίζουν ό,τι αποφασίζουν εν μέσω πανδημίας, και υπάρχει η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα που διαγκωνίζονται στο ποιος είναι καταλληλότερος για την εργαλειοποίηση της πανδημίας προς την κατεύθυνση που θέλουν οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης.
Έτσι η έκθεση Τσιόδρα-Λύτρα προκαλεί τριγμούς το πρωί, αλλά το βράδυ έχουμε τη «θυσία του Κουρουμπλή» και μια αγαστή σύμπλευση όλων στο κοινοβούλιο υπέρ της κόσμιας συμπεριφοράς. Ο Τσίπρας από τις Βρυξέλλες, όπου συμμετείχε στη σύνοδο των ευρωπαίων σοσιαλιστών (μαζί με τον Ανδρουλάκη) «σφύριξε κι έληξε». Δηλαδή διαγράφει τον Κουρουμπλή και δείχνει ευθυγράμμιση απέναντι στον «λαϊκισμό» και την «ανευθυνότητα». Άλλωστε οι πρώην πασόκοι που σάλταραν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι άχρηστοι πλέον στο νέο κεντροαριστερό τοπίο, κι άρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμμορφωθεί προς τις νέες συντεταγμένες του πολιτικού σκηνικού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ευνοήθηκε από τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ στα μνημονιακά χρόνια και στέγασε πολλούς που μεταπήδησαν σ’ αυτόν για μια βουλευτική έδρα. Τώρα αυτό το προσωπικό είναι άχρηστο και αποτελεί κόκκινο πανί για το ΠΑΣΟΚ που «ανατέλλει». Τα ανοίγματα του Τσίπρα στον κεντρώο χώρο πιάνουν πάτο, και πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ ολόκληρος να πάρει πιο κεντρώα χαρακτηριστικά και να δει τι ρόλο μπορεί να παίξει μέσα στην αναξιοπιστία που τον σημαδεύει.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, η έκθεση Τσιόδρα-Λύτρα ανοίγει το δρόμο προς μορφές πιο «υπεύθυνης» πολιτικής απέναντι στο «δράμα» (κι όχι στο έγκλημα) που συμβαίνει. Το συνένοχο πολιτικό σύστημα θα καλυφθεί και θα επεκτείνει το «ακαταδίωκτο» και θα ορίσει νέες συντεταγμένες προς σχήματα συγκυβέρνησης και συνευθύνης. Αυτό είναι το νέο παράγγελμα των ελίτ για την εγχώρια διαχείριση.
Ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ έχει δώσει δείγματα υπεύθυνης συμπεριφοράς. Είναι ευρωπαϊστής (δηλαδή με θετική στάση απέναντι στις γερμανικές προτάσεις άρσης του βέτο στην Ε.Ε.), ορκίζεται στο όνομα της κ. Φώφης Γεννηματά, αλλά έχει υπηρετήσει τον Σημιτισμό με φανατισμό, και τώρα έχει τη συμπάθεια του Βενιζέλου (που ψήφισε κι αυτός στις διαδικασίες του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ).
Το πολιτικό παιχνίδι επομένως γίνεται πιο σύνθετο, με περισσότερους παίκτες και ρόλους. Το κέντρο βάρους μετατοπίζεται, αλλά δεν πηγαίνει σε πιο αριστερόστροφες ή πιο ριζοσπαστικές και αντισυστημικές φόρμες. Ο ρεαλισμός, ο πραγματισμός, ο αντιλαϊκισμός, η σωφροσύνη, ο ενδοτισμός και η ευθυγράμμιση με ξένα κέντρα θα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά. Άρα οι «θυσίες» σε όλους τους πολιτικούς χώρους θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Το «ακραίο κέντρο» του συστήματος, η καρδιά του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, αναδιατάσσεται. Διευρύνεται πέρα από δύο μονομάχους, και ίσως –δια της απλής αναλογικής– να δημιουργηθούν κι άλλες «θέσεις» σε αυτό. Τα σχήματα συγκυβέρνησης είναι πολύ της μόδας, σε όλο και πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Επομένως οι όρκοι και τα ξόρκια για τον Μητσοτάκη, ο ρηχός αντιμητσοτακισμός με τη σημαία του «να φύγει η χειρότερη κυβέρνηση όλων εποχών» και άλλα τέτοια μπλα-μπλα, έχουν μονάχα προεκλογικό χαρακτήρα. Κρύβουν την ουσιαστική σύγκλιση. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται όχι μόνο το στραπατσάρισμα της ελπίδας ενός λαού να μπει τέλος στα μνημόνια (2015), όχι μόνο την πλήρη παράδοση στις ΗΠΑ-Γερμανία (Πρέσπες 2018), όχι μόνο την αυτοδυναμία που κέρδισε η Ν.Δ. με επικεφαλής τον Μητσοτάκη (2019), αλλά και, τώρα, την «αναγέννηση» του ΠΑΣΟΚ (2021). Πολλές «επιτυχίες» σε πολύ μικρό διάστημα.
Τέλος, ο κ. Μπουρλά στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου ανακοίνωσε την τέταρτη δόση για την μετάλλαξη Όμικρον από Μάρτιο, και το φάρμακο, που θα είναι έτοιμο την ερχόμενη άνοιξη και θα κοστίζει το 1/3 των μονοκλωνικών. H Pfizer κλείνει συμφωνίες και παραγγελίες με τις κάθε φορά κυβερνήσεις…