ambermb / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Αν ήταν εμβολιασμένος/η θα γλύτωνε, αν δεν είχε εμβολιαστεί, σήμερα θα ζούσε. Οι δημοσιογράφοι βάζουν ανάβουν το φιτίλι και στα σχόλια γίνεται χαμός μολονότι, ευτυχώς ακόμη, κάποιοι προσπαθούν να κινηθούν σε γραμμές λογικής.
Λες και ξανασκοτώνουμε όσους έφυγαν. Κι από τον ιό αν γλυτώσουμε, σίγουρα δε θα ξεφύγουμε από τους ανθρώπους. Αυτοί κι αν προσβάλλουν δίχως να υπάρχει ούτε προστασία, ούτε μέτρα, ούτε φάρμακο, ούτε εμβόλιο.
Μας αρέσει σε αυτήν τη γωνιά της γης να χωριζόμαστε σε ομάδες για να φάμε ο ένας τον άλλο. Πότε οι δραχμιστές με τους μενουμευρωπαίους, πότε οι μενουσπιτάκηδες με τους επικίνδυνους, πότε οι μπολιασμένοι με τους αμπόλιαστους.
Ίσως είναι καιρός να κλείσουν οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, να επαναξιολογήσουμε τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, να ξαναθυμηθούμε λίγο τι και ποιοι είμαστε. Τον προορισμό μας που σίγουρα δεν είναι η ανθρωποφαγία.
Να ευχόμαστε ο καθένας για τον εαυτό του να έλαβε τη σωστή απόφαση, να πάνε όλα καλά, να είμαστε προσεκτικοί, να παρηγορήσουμε τον ασθενή στη δοκιμασία, να μη χαιρεκακούμε κουνώντας το δάκτυλο, να χαμογελάσουμε για αυτούς που τα καταφέραν και να μην ξεχνάμε όσους έφυγαν. Να μη γίνουμε χειρότεροι του ιού.