Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Προς μια δεύτερη κρίση πυραύλων
Τα δυτικά Mainstream Media έχουν παρουσιάσει εσφαλμένα τις τελευταίες εντάσεις ως αποτέλεσμα των υποτιθέμενων σχεδίων της Ρωσίας για ανεξήγητη «εισβολή» στην Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι παρόμοιοι φόβοι τα τελευταία επτάμισι χρόνια δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Ελαφρώς πιο επιτήδειοι παρατηρητές εικάζουν πως στην πραγματικότητα όλα αφορούν το άλυτο πολιτικό καθεστώς του Ντονμπάς, στο οποίο η Ουκρανία αρνήθηκε να παράσχει ειδικό πολιτικό καθεστώς (αυτονομία) σε πείσμα του Μινσκ II. Εκείνοι των οποίων η τεχνογνωσία είναι λίγο μεγαλύτερη κατανοούν πως η πραγματική αιτία των εντάσεων είναι η συνεχής επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, ενώ οι πιο γνώστες μεταξύ τους γνωρίζουν ότι όλα αυτά είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας αδήλωτης πυραυλικής κρίσης που εντείνεται γρήγορα για να γίνει εξίσου επικίνδυνη με τη διαβόητη κρίση τους στην Κούβα το 1962.
Οι κινήσεις «αντιπύραυλων» της Αμερικής
Για να εξηγήσουμε, το ΝΑΤΟ δεν παραβίασε την προφορική του υποχρέωση προς την πρώην Σοβιετική Ένωση στο τέλος του Παλαιού Ψυχρού Πολέμου να μην επεκταθεί πέρα από τα σύνορα της τότε πρόσφατα επανενωμένης Γερμανίας μόνο και μόνο για χάρη της, αλλά για να ασκήσει άνευ προηγουμένου στρατιωτική πίεση στην Μόσχα για να την εξαναγκάσει να γίνει ο «κατώτερος εταίρος» της Δύσης στο διηνεκές. Για το σκοπό αυτό, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπους Τζούνιορ αποχώρησε από τη Συνθήκη κατά των βαλλιστικών πυραύλων (ABM) προκειμένου να δημιουργήσει τη λεγόμενη υποδομή «πυραυλικής άμυνας» στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, την Πολωνία και τη Ρουμανία. Η Ρωσία υποστήριζε σταθερά πως όλα αυτά ήταν απλώς ένα μέτωπο, καθώς τέτοια συστήματα θα μπορούσαν εύκολα να επαναπρογραμματιστούν με το πάτημα ενός κουμπιού προκειμένου να εκτοξεύσουν επιθετικούς πυραύλους εναντίον της, συμπεριλαμβανομένων δυνητικά πυρηνικών.
Υπερηχητική ανακάλυψη της Ρωσίας
Σε απάντηση, η Ρωσία έκανε την έρευνα, την ανάπτυξη και την ανάπτυξη υπερηχητικών πυραύλων την υψηλότερη προτεραιότητά της για την εθνική ασφάλεια από την έναρξη του πυρηνικού προγράμματος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Το αποτέλεσμα είναι ότι η Ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη έχει γίνει ηγέτης παγκοσμίως σε αυτές τις τεχνολογίες, οι οποίες έχουν αποκαταστήσει την στρατηγική ισοτιμία μεταξύ αυτής και των ΗΠΑ, των κορυφαίων πυρηνικών δυνάμεων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως οι υπερηχητικοί πύραυλοι της δεν μπορούν να καταρριφθούν από την «ασπίδα αντιπυραυλικής άμυνας» των ΗΠΑ, διασφαλίζοντας έτσι ότι μπορεί να διατηρήσει τις αξιόπιστες ικανότητες πυρηνικής δεύτερης επίθεσης προκειμένου να αποτρέψει ένα συντριπτικό πρώτο χτύπημα από τις ΗΠΑ στο χειρότερο σενάριο. Η Ουάσιγκτον ήθελε να επιτύχει κυριαρχία στην προαναφερθείσα δυναμική, ώστε να εκβιάσει τη Μόσχα στην κατάσταση του «κατώτερου εταίρου» που εξηγήθηκε στην προηγούμενη παράγραφο.
Το «βαθύ κράτος» αντεπιτίθεται
Αντί να αποδεχτεί την αποκατάσταση της πυρηνικής ισοτιμίας μεταξύ των ισχυρότερων στρατευμάτων του κόσμου, η αντιρωσική φατρία του αμερικανικού «βαθέως κράτους» - η επιρροή του οποίου μειώθηκε συγκριτικά υπό την κυριαρχία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ αφού αντικαταστάθηκε από τον αντικινεζική ομόλογό της - συνέχισε να χτυπά την κουδουνίστρα προωθώντας τα σχέδιά της μηδενικού αθροίσματος για να επεκτείνει τις de facto δυνατότητες του ΝΑΤΟ όσο το δυνατόν πιο ανατολικά. Η στρατιωτική-στρατηγική λογική πίσω από αυτό είναι ότι η ανεπίσημη ανάπτυξη των πυραυλικών συστημάτων των μελών του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία (πιθανότατα υπό την κάλυψη πως είναι ένα άλλο στοιχείο της ψευδώς περιγραφόμενης «ασπίδας αντιπυραυλικής άμυνας») θα μπορούσε να αποκαταστήσει το πυρηνικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ στη Ρωσία με εκ νέου -ενίσχυση των δυνατοτήτων του πρώτου χτυπήματος που προκάλεσε εξαρχής την τελευταία παγκόσμια κρίση ασφάλειας.
Η τρομερή προειδοποίηση του Πούτιν
Τίποτα από αυτά που εξηγήθηκαν μέχρι στιγμής δεν είναι τραβηγμένες εικασίες όπως θα μπορούσαν να ισχυριστούν ορισμένοι επικριτές, αλλά είναι εμφανές από τις τελευταίες δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων για το θέμα. Ο Πρόεδρος Πούτιν είπε στους στρατιωτικούς ηγέτες της χώρας του στις αρχές Νοεμβρίου ότι «Όλοι γνωρίζουν τα σχέδια των ΗΠΑ να αναπτύξουν πυραύλους μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη, αυτό αποτελεί μεγάλο κίνδυνο και απειλή για εμάς. Όλοι γνωρίζουμε καλά πως ορισμένοι από τους ξένους εταίρους μας δεν σταματούν τις προσπάθειες να σπάσουν την ισοτιμία, μεταξύ άλλων μέσω της ανάπτυξης στοιχείων της παγκόσμιας αντιπυραυλικής άμυνας σε άμεση γειτνίαση με τα σύνορά μας. Δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε αυτές τις απειλές για την ασφάλεια της Ρωσίας και θα αντιδράσουμε με τον κατάλληλο τρόπο». Τα επόμενα σχετικά σχόλιά του έγιναν στα τέλη εκείνου του μήνα και ξεκαθάρισαν ότι προειδοποιούσε για την ανάπτυξη τέτοιων πυραύλων στην Ουκρανία.
Κατά τη διάρκεια του "Russia Calling!" επενδυτικό φόρουμ, είπε ότι «Θα το επαναλάβω για άλλη μια φορά πως το θέμα αφορά την πιθανή ανάπτυξη στο έδαφος της Ουκρανίας συστημάτων κρούσης με χρόνο πτήσης 7–10 λεπτά στη Μόσχα, ή 5 λεπτά στην περίπτωση υπερηχητικών συστημάτων». Η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα επανέλαβε στη συνέχεια τις «κόκκινες γραμμές» της Ρωσίας λίγες μέρες αργότερα, τις οποίες απέρριψε επικίνδυνα ο Μπάιντεν. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός πως ο Πρόεδρος Πούτιν δήλωσε δημόσια την προθυμία του να κλείσει μια συμφωνία με το ΝΑΤΟ για να σταματήσει την επέκτασή του προς τα ανατολικά που βρίσκεται πίσω από την τελευταία κρίση. Με τον ουκρανικό στρατό να έχει στείλει το ήμισυ των στρατευμάτων του (περίπου 125.000) στο Ντονμπάς, καθώς και με αναφορές που κυκλοφορούν για το ενδιαφέρον της Αμερικής να αναπτύξει «συμβούλους» και να στείλει περισσότερα όπλα εκεί, η Ευρώπη τρέχει προς τον πόλεμο.
"Επιχείρηση Storm 2.0";
Η Ρωσία δε θα «εισβάλει» στην Ουκρανία, αλλά θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να την αποτρέψει από το να γίνει τόσο de facto μέλος του ΝΑΤΟ ώστε το μπλοκ να αρχίσει να αναπτύσσει τα ψευδώς περιγραφόμενα «πυραυλικά αμυντικά συστήματα» σε αυτό το γειτονικό έθνος. Παρόλο που ο Γενικός Γραμματέας της συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ επιβεβαίωσε πρόσφατα πως οι αμοιβαίες αμυντικές υποχρεώσεις του ΝΑΤΟ δεν επεκτείνονται σε μη μέλη όπως η Ουκρανία, η αντιρωσική παράταξη του «βαθέως κράτους» των ΗΠΑ προσπαθεί απερίσκεπτα να δοκιμάσει τη ρωσική ικανότητα παραμένοντας στρατηγικά διφορούμενη ως προς το να σχεδιάζει να αναπτύξει τα προαναφερθέντα συστήματα εκεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Ενθαρρύνουν επίσης το Κίεβο να εξετάσει σοβαρά μια εκστρατεία εθνοκάθαρσης παρόμοια με την «Επιχείρηση Καταιγίδα» στο Ντονμπάς, προκειμένου να προκαλέσει μια συμβατική ρωσική απάντηση.
Διαχείριση αντίληψης
Αυτή η απάντηση θα παρουσιαζόταν κακόβουλα από τα Δυτικά ΜΜΕ ως η λεγόμενη «εισβολή» για την οποία φοβούνται εδώ και επτάμισι χρόνια ήδη, η οποία μπορεί να χρησιμεύσει ως όχημα για την επείγουσα αποστολή «αντιπυραυλικών συστημάτων» προς την Ουκρανία υπό αυτό το πρόσχημα έκτακτης ανάγκης στην κλιμάκωση του χειρότερου σεναρίου. Όλα είναι άνευ προηγουμένου επικίνδυνα αυτήν την στιγμή, αν και προς τιμή τους, οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί ηγέτες έχουν αποφύγει να προκαλέσουν παγκόσμιο πανικό παρά τις διαστάσεις της κρίσης που αγγίζουν πραγματικά το 1962. Η επικείμενη σύνοδος κορυφής μεταξύ των ηγετών τους πιθανότατα θα αντιπροσωπεύει την τελευταία ευκαιρία για να υποχωρήσουν από το χείλος του γκρεμού, αλλά μόνο εάν ο Μπάιντεν καταφέρει να χαλιναγωγήσει επιτυχώς τα αντιρωσικά μέλη του «deep state» του.
Ο Μεγάλος Στρατηγικός Λογισμός του Μπάιντεν
Πρέπει να θυμόμαστε πως η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν αποτελεί συνέχεια της πολιτικής του Τραμπ με την έννοια της οικοδόμησης πάνω στην αντικινεζική εμμονή του, γεγονός που εξηγεί γιατί επιδιώκεται να βελτιώσει ρεαλιστικά τις σχέσεις με τη Ρωσία, όπως αποδεικνύεται από τη σύνοδο κορυφής του περασμένου Ιουνίου, προκειμένου να ανακατευθυνθούν περισσότεροι πόροι από τη Δυτική Ευρασία στο ανατολικό της μισό με σκοπό να «περιορίσει» τη Λαϊκή Δημοκρατία. Αυτό το μεγάλο στρατηγικό σχέδιο σαμποτάρεται από τα αντιρωσικά μέλη του «deep state» του, ωστόσο, τα οποία εξακολουθούν να έχουν επιρροή αφού ποτέ δεν εξουδετερώθηκαν πλήρως πολιτικά. Αν και ο ρόλος τους στη χάραξη πολιτικής μειώθηκε σημαντικά στο τέλος της τελευταίας κυβέρνησης, αφού ο Τραμπ αναγκάστηκε να γίνει ο πιο σκληρός πρόεδρος έναντι της Ρωσίας, οι μοχλοί επιρροής τους εξελίχθηκαν καταστροφικά.
Οι περιφερειακοί πληρεξούσιοι του «Deep State».
Έχουν πάρει τη μορφή αυτής της φατρίας που ενθαρρύνει την Πολωνία, τις Βαλτικές χώρες και ειδικά την Ουκρανία να προκαλέσουν συλλογικά μια κρίση Ανατολής-Δύσης μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ με σκοπό να σαμποτάρουν την αρχική προσέγγιση της κυβέρνησης Μπάιντεν με τη Μόσχα που έχει στόχο να της επιτρέψει να ασκήσει τελικά μεγαλύτερη πίεση στο Πεκίνο. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να αποφευχθεί αυτό το επικίνδυνο σενάριο είναι εάν ο Μπάιντεν συμφωνήσει τελικά να σεβαστεί τα νόμιμα συμφέροντα περιφερειακής ασφάλειας της Ρωσίας, αποδεχόμενος την προτεινόμενη συμφωνία του Προέδρου Πούτιν για την αναστολή της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, ειδικά την ανάπτυξή του «συστημάτων πυραυλικής άμυνας», για να μην αναφέρουμε το επείγον να διασφαλιστεί ότι δε θα σταλούν ποτέ στην Ουκρανία. Η αποτυχία να γίνει αυτό θα μπορούσε γρήγορα να οδηγήσει σε μια σύγχρονη μείωση της κουβανικής κρίσης πυραύλων.
Πόλεμος με αντιπροσώπους Ρωσίας-ΝΑΤΟ στην Ουκρανία;
Ακόμη χειρότερα, θα μπορούσε ακόμη και να γίνει «καυτή», αν και δεν είναι σαφές εάν θα υπάρξει μια συμβατική σύγκρουση Ρωσίας-ΝΑΤΟ ή εάν θα επιτευχθεί το πυρηνικό όριο. Ο σοβαρός στοχασμός της Ουκρανίας για μια εκστρατεία εθνοκάθαρσης που μοιάζει με «Επιχείρηση Καταιγίδα» στο Ντονμπάς θα προκαλούσε πιθανότατα μια συμβατική ρωσική αντίδραση, η οποία με τη σειρά της θα μπορούσε πολύ εύκολα να μετατραπεί σε πόλεμο αντιπροσώπων Ρωσίας-ΝΑΤΟ όπως είχε προειδοποιηθεί νωρίτερα. Αυτό δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ρωσίας, ούτε την κυρίαρχη αντικινεζική φατρία του «βαθέως κράτους» που διαμορφώνει με τον πιο δυναμικό τρόπο τη μεγάλη στρατηγική των ΗΠΑ αυτήν την στιγμή ως η πιο διαρκής κληρονομιά του Τραμπ. Αυτή η ανατρεπτική αντιρωσική φατρία του «βαθέως κράτους» πρέπει να εξουδετερωθεί πολιτικά προκειμένου να αποκατασταθεί η στρατηγική ισοτιμία μεταξύ αυτών των πυρηνικών υπερδυνάμεων και να διατηρηθεί η παγκόσμια σταθερότητα.
Συμπερασματικές Σκέψεις
Με άλλα λόγια, μια άνευ προηγουμένου επικίνδυνη παράταξη εξωτερικής πολιτικής πρόκειται να προκαλέσει άλλον έναν γύρο πυρηνικής σύγκρουσης μεταξύ των δύο κορυφαίων τέτοιων δυνάμεων του κόσμου, εάν δεν σταματήσουν. Έχουν αρπάξει την ανατολικοευρωπαϊκή πολιτική των ΗΠΑ μέσω του κατεστημένου δικτύου επιρροής τους στην περιοχή και βρίσκονται στο χείλος του να κρατήσουν τον κόσμο όμηρο της ριζοσπαστικής τους ατζέντας. Αυτές οι αντιρωσικές δυνάμεις του «βαθέως κράτους» πηγαίνουν ενάντια στην επίσημη πολιτική της ίδιας της σημερινής κυβέρνησης για σταδιακή βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία προκειμένου να «περιορίσουν» πιο επιθετικά την Κίνα στο άλλο μισό της Ευρασίας. Είναι τυφλωμένοι από ιδεολογικό μίσος για την Ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη, το οποίο ευθύνεται για αυτήν την αδήλωτη πυραυλική κρίση που μπορεί σύντομα να γίνει επίσημη αν η συνάντηση δεν καταλήξει σε συμφωνία.