Στην αποτροπή, ο φόβος και η έκπληξη είναι οι καθοριστικοί παράγοντες

oleg_mit / pixabay

Το πραγματικό ερώτημα είναι αν το ΝΑΤΟ με την ένταξη της Ουκρανίας στη συμμαχία θα κερδίσει περισσότερα από τις απώλειες που μπορεί να έχει. Δεν είναι προς όφελος της συμμαχίας μια σύγκρουση που είναι ως επί το πλείστον παγωμένη, αλλά τακτικά αναθερμαίνεται. 

Του Δημήτρη Τσαϊλά / υποναυάρχου ε.α.

Δεδομένου ότι ως αρχή, μόνο κράτη που δεν εμπλέκονται σε εδαφικές συγκρούσεις με τους γείτονές τους επιτρέπεται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία μπορεί de facto να αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας διατηρώντας τη χώρα σε αυτήν τη σύγκρουση. 

Αυτό εγείρει το ερώτημα αν το ΝΑΤΟ πρέπει να παραδεχτεί ότι δεν ωφελεί η ένταξη της Ουκρανίας ούτως ή άλλως. Θα ήταν μια χειρονομία καλής θελήσεως προς τη Ρωσία, αλλά θα ήταν επίσης λιγότερο ευεργετική από ό, τι φαίνεται, για τους παρακάτω λόγους: 

Πρώτον, θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου ότι ο πρωταρχικός στόχος του Πούτιν είναι να υποχρεώσει τη Δύση να αναγνωρίσει de facto, αν όχι de jure, τη σφαίρα επιρροής της Μόσχας στην Ανατολική Ευρώπη. 

Δεύτερον, η Ρωσία ακυρώνει τη δέσμευσή του ΝΑΤΟ να δεχθεί τη Γεωργία και την Ουκρανία στη συμμαχία. 

Τρίτον, η Ρωσία θα κυριαρχήσει για άλλη μια φορά στην περιοχή έξω από την ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, μετά την υποταγή της Ουκρανίας από τον Πούτιν και de facto ενσωμάτωση της Λευκορωσίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, ενώ και η Μολδαβία πιθανότατα θα έχανε επίσης την κυριαρχία της. 

Τέταρτον, η Ευρώπη θα βρισκόταν πίσω σε ένα παράδειγμα νεο-ιμπεριαλικής σφαίρας επιρροής με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες για τη συμμαχική αλληλεγγύη. 

Πέμπτο, εάν το ΝΑΤΟ επιτρέψει στον Πούτιν να ξεφύγει από αυτό το στοίχημα, το επόμενο βήμα της Μόσχας είναι πιθανό να πιέσει τα κράτη της Βαλτικής, την Πολωνία και τη Ρουμανία, με στόχο να δημιουργήσει αστάθεια εντός της περιμέτρου του ΝΑΤΟ.

Σίγουρα, αν η Ουκρανία θα ήταν μέσα στη συμμαχία, θα έδινε στη Ρωσία μια δικαιολογία για να ενεργήσει ακόμη πιο επιθετικά. Το ΝΑΤΟ, με τη σειρά του, θα έστρεφε την προσοχή του σχεδόν πλήρως σε αυτήν τη σύγκρουση. Αυτό δεν θα εξυπηρετούσε καλά τη συμμαχία.

Στρατηγικά και πολιτικά, λίγα πράγματα μπορεί να είναι τόσο επιζήμια όσο η χαλαρή συζήτηση για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Η πολλά υποσχόμενη ένταξη μπορεί να παράσχει μόνο πολιτικό πλεονέκτημα στο μύλο προπαγάνδας της Ρωσίας, να αυξήσει τις ανέφικτες προσδοκίες στην Ουκρανία, ακολουθούμενη από πικρή απογοήτευση και, τελικά, να δυσφημίσει το ΝΑΤΟ ως σύνολο. Επομένως η στρατηγική ασάφεια είναι μια πολύ καλύτερη πορεία δράσης. Η Ρωσία δεν πρέπει να γνωρίζει πώς μπορεί το ΝΑΤΟ να ανταποκριθεί στην επιθετικότητα απέναντι στην Ουκρανία.