Usam Ozdemirov - pravda.ru / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο ασυνήθιστος κρότος του ΝΑΤΟ κοντά στα ρωσικά σύνορα, που απειλεί να κλιμακωθεί σε πραγματικό πόλεμο, ώθησε τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να ζητήσει νόμιμες εγγυήσεις για μη επιθετικότητα από τη Δύση. Η Ρωσία θέλει να αναπτύξει ορισμένες συμφωνίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της για να σταματήσει το ΝΑΤΟ από την επέκταση προς τα ανατολικά.
Μιλώντας σε υπουργική συνεδρίαση του ΟΑΣΕ στη Στοκχόλμη, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ χαρακτήρισε την απόφαση της συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 να δώσει πράσινο φως στην ενσωμάτωση της Ουκρανίας και της Γεωργίας στη συμμαχία, μια νάρκη που είχε τοποθετηθεί στο ίδιο το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Οι πολιτικές δεσμεύσεις των μελών του ΟΑΣΕ για διασφάλιση ίσης και αδιαίρετης ασφάλειας για όλους κατοχυρώνονται σε θεμελιώδη έγγραφα όπως η Τελική Πράξη του Ελσίνκι και ο Χάρτης για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια. Ωστόσο, τα μέλη του ΝΑΤΟ αντιτάχθηκαν σθεναρά στις προτάσεις της Ρωσίας για κωδικοποίηση πολιτικών δηλώσεων ώστε η αρχή του αδιαίρετου της ασφάλειας να γίνει νομικά δεσμευτική.
Υποθέτουν στη Δύση ότι θα είναι σε θέση να αποφύγουν οποιεσδήποτε απειλές για την ασφάλειά τους όσο παραμένουν υπό την προστασία του ΝΑΤΟ. Εξ ου και η ακατανίκητη επιθυμία για επέκταση προς τα ανατολικά, αγνοώντας τα νόμιμα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας. Σε αντίθεση με όλες τις προφορικές υποσχέσεις, το ΝΑΤΟ είχε πέντε κύματα επέκτασης κατά τη μετασοβιετική εποχή. Η συμμαχία είχε έτσι αποκτήσει 14 νέα μέλη. Η ολοένα και πιο επιθετική συμπεριφορά του στρατιωτικού μπλοκ κατά μήκος των δυτικών συνόρων της Ρωσίας κάνει τη ρωσική πλευρά να αντιμετωπίσει το προφανές:
Το ΝΑΤΟ έχει πλησιάσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη Ρωσία.
Αγωνιστικοί αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον πιέζουν το Κίεβο να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για να επιλύσει την κρίση του Ντονμπάς. Η Ρωσία θα παρέμβει αναπόφευκτα εάν πυροδοτηθεί μεγάλης κλίμακας σύγκρουση στην περιοχή. Περιττό να πούμε πως η Ρωσία θα παρουσιαστεί ως επιθετικός εχθρός και η μηχανή της δυτικής προπαγάνδας θα λειτουργήσει όσο καλύτερα μπορεί για τον σκοπό αυτό. Η επιθυμία να προστατευθεί ο πληθυσμός του Ντονμπάς και να εξαναγκαστεί η Ουκρανία σε ειρήνη θα παρουσιαστεί ως πράξη απρόκλητης επιθετικότητας. Τα πακέτα κυρώσεων θα ακολουθούν το ένα μετά το άλλο. Σήμερα, ωστόσο, η Ρωσία ζει σε μια κατάσταση, όπου οι δυτικές κυρώσεις είναι το μικρότερο κακό, αφού η περικύκλωση της Ρωσίας από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα εγκυμονούσε πολύ μεγαλύτερους κινδύνους.
Πριν από λίγο καιρό, ο Αμερικανός Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Ρότζερ Γουίκερ υποσχέθηκε πως οι ΗΠΑ θα ξεκινούσαν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας στο πλευρό της Ουκρανίας. Ο Wicker απείλησε ακόμη και τη Ρωσία με προληπτικό πυρηνικό χτύπημα. Πρέπει να παραδεχτεί κανείς εδώ ότι υπάρχουν ψυχικά ανισόρροπα άτομα στις τάξεις των δυτικών πολιτικών. Φαίνεται περίεργο ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι καθ'όλα παρόντες στη Γερουσία — θα ήταν καλύτερο να απομονωθούν σε κατάλληλα ιατρικά ιδρύματα.
Το ΝΑΤΟ δεν παίρνει στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις της Μόσχας. Τα μέλη του μπλοκ εξακολουθούν να βλέπουν τη Ρωσία μέσα από το πρίσμα του Ψυχρού Πολέμου, τον οποίο, όπως πιστεύουν, η Ρωσία είχε χάσει, και δε θα μπουν στον κόπο να συναινέσουν σε μια ισότιμη σχέση με τους ηττημένους.
Ο Konstantin Blokhin, ειδικός στο Κέντρο Μελετών Ασφάλειας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, πιστεύει πως η Δύση θα συνεχίσει τη γραμμή των προκλητικών ενεργειών της όσο βλέπει τη Ρωσία να είναι απρόθυμη σχετικά με αυτό. Το ΝΑΤΟ δε θα αλλάξει τη συμπεριφορά του έως ότου η Ρωσία αναλάβει δράση για να βάλει ένα τέλος σε αυτό.
Η Ουάσιγκτον αντιλαμβάνεται ψυχολογικά τη διπλωματική, ορθολογική προσέγγιση της Μόσχας στις εξωτερικές σχέσεις ως αδυναμία. Εάν η Ρωσία δε συμπεριφερθεί σκληρά με τη Δύση, η τελευταία θα αναπτύξει εμπιστοσύνη στη νίκη της. Δεν υπάρχει χώρος για ειρήνη σε ένα τέτοιο σενάριο.
Ήταν η κουβανική πυραυλική κρίση που οδήγησε σε έναν πλήρη διάλογο για την ασφάλεια μεταξύ της ΕΣΣΔ και των ΗΠΑ, αλλά κανείς δε θέλει να συμβεί ξανά μια τέτοια κρίση σήμερα, πιστεύει ο Konstantin Blokhin. Για κάθε δίκαιο, θα παραδεχτεί κανείς ότι η γλώσσα της ρωσικής διπλωματίας σε σχέση με τους δυτικούς «εταίρους» γίνεται όλο και πιο σκληρή και ισχυρή τελευταία.
«Εάν το ΝΑΤΟ συνεχίσει να απομακρύνεται από τη συζήτηση για αυτό το θέμα ή για το θέμα των συμφωνιών, η ιδέα των οποίων προήλθε από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, θα λάβουμε μέτρα ώστε η ασφάλεια, η κυριαρχία κι η εδαφική μας ακεραιότητα να μην εξαρτώνται από κανέναν άλλον», δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ.
Σύμφωνα με τον υφυπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Ριάμπκοφ, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε σχέση με τη Ρωσία περιορίστηκε σε εκβιασμούς, απειλές και κυρώσεις. Ο πρωταρχικός στόχος της Μόσχας είναι να μετακινήσει την απειλή όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα σύνορά της. Η Ρωσία δε χρειάζεται υποσχέσεις από το ΝΑΤΟ — χρειάζεται γραπτές νομικές εγγυήσεις.
Μετά την πρόσφατη διαδικτυακή συνάντηση μεταξύ των προέδρων των ΗΠΑ και της Ρωσίας, τα μέρη συμφώνησαν να δημιουργήσουν ένα σώμα που θα διατύπωνε τις προτάσεις που σχετίζονται με τις εγγυήσεις ασφαλείας για τη Ρωσία. Η Ρωσία θα ετοιμάσει τη δική της εκδοχή του εγγράφου που θα διατυπώνει την έννοια της αδιαίρετης ασφάλειας και τις νομικές εγγυήσεις της. Το έγγραφο θα υποβληθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ελπίζει κανείς για το καλύτερο, δεδομένης της παλιάς καλής συνήθειας του «deep state - βαθύ κράτος» να ακυρώνει τις όποιες λογικές πρωτοβουλίες.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στη Wall Street Journal , ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν δήλωσε ότι η ένταξη των γειτονικών κρατών της Ρωσίας στη στρατιωτική συμμαχία ήταν μια από τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς συστήματος. Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, είπε ο Blinken, οι Ηνωμένες Πολιτείες δε θα εγκαταλείψουν την ηγεσία τους, καθώς αυτή τη θέση θα πάρει κάποιος άλλος διαφορετικά.
Οι πολιτικοί στη Δύση μειώνουν σκόπιμα το θέμα των εντάσεων με τη Ρωσία στην κρίση στην Ουκρανία. Ωστόσο, θα είναι δυνατή η επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία μόνο εάν κάποιος απαντήσει και σε άλλα ζητήματα. Πρώτα και κύρια, πρέπει κανείς να ασχοληθεί με την Ουκρανία, οδηγώντας την τεχνητά σε αδιέξοδο. Η ουκρανική σύγκρουση θα επιλυθεί μόνο σε συνδυασμό με πολλά άλλα ζητήματα, και πάνω απ' όλα — με το να βρει η Ρωσία μια άξια θέση στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας. Η Δύση πρέπει να κατανοήσει και να αποδεχθεί πως το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να επεκταθεί απεριόριστα εις βάρος των συμφερόντων άλλων χωρών: είναι απαραίτητο να αναθεωρηθεί ολόκληρο το σύστημα σχέσεων στον τομέα της ευρωπαϊκής ασφάλειας που αναπτύχθηκε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.